Ά β α ν Τ ε ς View RSS

“Γεύμα” με Αστακό για το Ισραήλ με “σεφ” τον Χάρη Παμπούκη 21 Jan 2011 7:03 PM (14 years ago)

Αναζητώντας την υπέρτατη ΑΛΗΘΕΙΑ... 19 Jan 2011 5:19 PM (14 years ago)

Σίσυφος, ο πιο πονηρός άνθρωπος του κόσμou 19 Jan 2011 3:25 PM (14 years ago)

Πάγκαλος… ο καταραμένος Σίσυφος της ελληνικής πολιτικής ζωής 19 Jan 2011 2:48 PM (14 years ago)

Οι Ελληνικές κυβερνήσεις και ο ρόλος της Goldman Sachs 19 Jan 2011 6:29 AM (14 years ago)

• Αυτή λοιπόν είναι Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ για το τι παίχτηκε στην πλάτη της Ελλάδας και των ανυποψίσατων πολιτών της απο  τις Ελληνικές κυβερνήσεις. Αυτη είναι Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ της Goldman Sachs. Επίσης λάβετε υπόψη σας ότι η συγκεκριμένη ΕΙΝΑΙ ΙΣΡΑΗΛΙΤΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ. Και φυσικά ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημαμε τους ισραηλίτες καθώς και στην δουλεία μου ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ DEALS τα έχω κάνει με αυτούς. Απλά θέλω όλοι να καταλάβετε ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΉ και ΟΧΙ ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ.

Αγαπητοί μου φίλοι ας δούμε προσεκτικά την ιστορία με τους «αδερφικούς» δεσμούς μεταξύ Ελληνικών κυβερνήσεων και Goldman Sachs καθώς και την ιστορία  με τα swaps τα οποία έγιναν τι περίφημη περίοδο της «ισχυρής Ελλάδος» και επι διακυβέρνησης Σημίτη. Τα γεγονότα έχουν ως εξής (και δεν επιδέχονται αμφισβύτισης):

Στις 3 Νοεμβρίου του 2009, ένα μήνα μετά τον εκλογικό θρίαμβο του ΠΑΣΟΚ κι ενώ είχε ανοίξει ο ασκός του Αιόλου για τη δημοσιονομική κρίση στην Ελλάδα, ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου συμμετείχε σε δείπνο στο ξενοδοχείο Πεντελικόν, στην Κηφισιά, με εκλεκτούς συνδαιτυμόνες: Τον πρόεδρο της Goldman Sachs Γκάρι Κον, τον επικεφαλής οικονομικών ερευνών της επενδυτικής τράπεζας Τζιμ Ο Νιλ, τον αντιπρόσωπό της στην Ελλάδα Χάρη Ηλιάδη, και τους υπουργούς Γ. Παπακωνσταντίνου, Λούκα Κατσέλη και Δημήτρη Δρούτσα.

Η συνάντηση αυτή δεν ανακοινώθηκε, βεβαίως, αλλά διέρρευσε περίπου ως επιτυχία της νεαράς κυβέρνησης στον πόλεμο κατά των ελλειμμάτων και του χρέους. Και δεν ήταν η μόνη. Όπως θύμισε δια των επτά –αναπάντητων μέχρι στιγμής- ερωτημάτων του ο Αλαβάνος, ο Γ. Παπανδρέου είχε μια ακόμη συνάντηση (στο υπουργείο Οικονομικών) με το «αφεντικό» της διαβόητης πλέον τράπεζας, τον ταλαντούχο κ. Κον που το 2007 απέσπασε για τις υπηρεσίες του σε εταιρείες, επενδυτές και χώρες τη σεμνή αμοιβή των 72.511.400 δολαρίων!

Οι συναντήσεις αυτές, πραγματοποιημένες δύο μήνες πριν κορυφωθεί ο παγκόσμιος σάλος για τον διαχρονικό ρόλο της Goldman Sachs στη διαχείριση του ελληνικού χρέους, αποκαλύπτουν ότι η επενδυτική τράπεζα, το «βαμπίρ των αγορών» όπως αποκαλείται πια από μερίδα του αμερικανικού τύπου, είχε ήδη διαμορφώσει εκλεκτικές συγγένειες με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και μάλιστα στο ανώτατο επίπεδο.

Ο Π.Χριστοδούλου

Οι συγγένειες επισημοποιήθηκαν με τις αποκαλύψεις για τον ρόλο της αμερικανικής τράπεζας στο αποτυχημένο «ντιλ» για την αγορά ελληνικού χρέους από την Κίνα, στον συντονισμό του πρώτου ομολογιακού δανείου του 2010 ύψους 8 δισ. ευρώ, στην κινητοποίησή της για την οργάνωση του ταξιδιού του υπουργού Οικονομικών στο Λονδίνο τον Γενάρη, αλλά κυρίως με την τοποθέτηση του Πέτρου Χριστοδούλου στη θέση του επικεφαλής του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους.

Ο κ. Χριστοδούλου έχει διατελέσει στέλεχος της Credit Suisse, της JP Morgan και τα τελευταία χρόνια της Εθνικής Τράπεζας, ως διευθυντής διαχείρισης διαθεσίμων. Φαίνεται όμως ότι το βασικό κριτήριο επιλογής του ήταν περισσότερο η θητεία του στην Goldman Sachs, και ακόμη περισσότερο η συνεργασία του με την αμερικανική τράπεζα από το πόστο του στην Εθνική. Σε τι συνίσταται η συνεργασία αυτή; Ο Π. Χριστοδούλου, ειδικός στις αγοραπωλησίες ομολόγων, παραγώγων και στο private banking, φαίνεται ότι έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο σχεδιασμό και εκτέλεση του τελευταίου swap του 2009, με το οποίο η Εθνική Τράπεζα και η Goldman Sachs «διέγραψαν» ελληνικό χρέος ύψους 5,5 δισ. ευρώ. Το swap αυτό είναι που μπήκε στο στόχαστρο των ανταγωνιστών της Goldman Sachs στις ΗΠΑ και τροφοδότησε τον τελευταίο γύρο «επιθέσεων» στα ελληνικά ομόλογα.

Η παράδοση επιρροής της Goldman Sachs στις ελληνικές κυβερνήσεις έχει μια προϊστορία σχεδόν 15 χρόνων. Η ειδική της σχέση με το ΠΑΣΟΚ ανάγεται στο 1998, όταν η αμερικανική επενδυτική τράπεζα άρχισε να «προπονεί» την Ελλάδα για ένταξη στην ΟΝΕ με το ανάλογο «μασάζ» στη διαχείριση του χρέους. Η σχέση επισημοποιείται από το 2001, με το πρώτο swap (συμφωνία ανταλλαγής χρέους ή επιτοκίου) ύψους 1 δισ. δολαρίων για το οποίο η «αμοιβή» της Goldman Sachs έφτασε τα 300 εκατ. δολάρια! Από τις δέκα εκδόσεις ομολόγων αυτής της δεκαετίας διά χειρός Goldman Sachs η τράπεζα υπολογίζεται ότι έβγαλε πάνω από 700 εκατ. ευρώ.

Αλλά δεν ήταν η μόνη πηγή πλούτου για τη «μεγάλη μας σύμβουλο» που κληροδοτήθηκε χωρίς προσκόμματα και στη γαλάζια διακυβέρνηση και, μάλιστα, σε νέα επικερδή πεδία, τις εξαγορές και τις ιδιωτικοποιήσεις. Η Goldman Sachs ήταν παρούσα και στην εξαγορά της τουρκικής Finansbank από την Εθνική (λέγεται ότι κι εδώ ήταν ζωτικός ο ρόλος του κ. Χριστοδούλου), και στις διαπραγματεύσεις με την Deutsche Telekom και τη MIG για το ξεπούλημα του ΟΤΕ στο γερμανικό μονοπώλιο, και στην (ατυχή) απόπειρα μετοχοποίησης του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου.

Διπλό παιχνίδι

Η Goldman Sachs φαίνεται ότι είναι ο μόνος παράγοντας που διασφαλίζει τη… συνέχεια του κράτους στη δικομματική εναλλαγή. Κι ίσως γι’ αυτό να γνώριζε καλύτερα από τους γεμάτους όρεξη για «αλλαγή» πράσινους κυβερνήτες το ρίσκο της επερχόμενης δημοσιονομικής κατάρρευσης. Έχοντας εξασφαλίσει ότι θα είναι ο προνομιακός συνομιλητής, σύμβουλος και διαχειριστής του ελληνικού χρέους έπαιξε το διπλό ρόλο και του σωτήρα και του ολετήρα. Το πιο αποκαλυπτικό στοιχείο αυτού του διπλού ρόλου είναι το εξής: Τον περασμένο Σεπτέμβριο, ένα μήνα πριν τις εκλογές, η Goldman Sachs συνασπίστηκε με την JP Morgan και 12 ακόμη αμερικανικές τράπεζες και μέσω της άγνωστης εταιρείας Markit Group με έδρα το Λονδίνο ενθάρρυνε τους παίκτες της αγοράς να στοιχηματίσουν στις πιθανότητες χρεοκοπίας της Ελλάδας και 3-4 ακόμη αδύναμων χωρών της ευρωζώνης. Δημιούργησαν λοιπόν ένα δείκτη με την ονομασία iTraxxSovX Western Europe για την αγορά CDS (αγορά ασφαλίστρων κινδύνου για τους επενδυτές κρατικών ομολόγων). Όσο εγγύτερος εμφανίζεται ο κίνδυνος χρεοκοπίας μιας χώρας, τόσο τα κρατικά ομόλογα μένουν στα αζήτητα, κι άλλο τόσο υψηλότερες είναι οι αποδόσεις των CDS.

Το Paulson hedge fund

Έτσι, η Goldman Sachs, ενώ συνομιλούσε στην Αθήνα με τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς για τις επόμενες εκδόσεις ομολόγων και για τεχνικές απόκρυψης του χρέους 6 δισ. των νοσοκομείων, την ίδια στιγμή συνιστούσε στους μεγάλους πελάτες της την άγρια επίθεση στο ελληνικό χρέος μέσω της αγοράς των CDS. Για τους καλύτερους πελάτες της, μάλιστα, που κατέχουν το 1/6 του ελληνικού χρέους εξασφάλισε… πρώτο τραπέζι πίστα στο θέαμα της σφαγής. Έφερε εκπροσώπους του Paulson hedge fund, ενός από τα κερδοσκοπικά ταμεία που ευθύνονται για την εκτόξευση του spread των ελληνικών ομολόγων μέχρι τις 430 μονάδες, τους οργάνωσε επαφές με τραπεζίτες και κρατικούς παράγοντες, προφανώς για να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι ότι έχουν να κάνουν με εύκολα και πρόθυμα θύματα. Το όφελος μόνο της Goldman Sachs από το διπλό παιχνίδι των τελευταίων υπολογίζεται μέχρι στιγμής σε ποσό άνω των 2 δισ. ευρώ. Και μέχρι την «υποταγή» στο ΔΝΤ έπεται θερμή συνέχεια.

«International Government Sachs»

Government Sachs είναι το δεύτερο προσωνύμιο που αποδίδουν οι Αμερικανοί στην Goldman Sachs, εκτός από την αδιαμφισβήτητη ιδιότητά της ως βαμπίρ των αγορών. Και ο λόγος είναι προφανής. Έχοντας διορίσει τους εκλεκτούς της υπουργούς Οικονομικών των ΗΠΑ στις κυβερνήσεις της τελευταίας εικοσαετίες, εδραιώνει πλέον τις σχέσεις διαπλοκής και στην Ευρώπη. Η διαχρονική, παγκόσμια κυβέρνηση της Goldman Sachs περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τους εξής:

• Χένρι Πόλσον, υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Μπους, διευθύνων σύμβουλος της τράπεζας.
• Ρόμπερ Ρούμπιν, υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Κλίντον, πρόεδρος της τράπεζας.
• Λόρενς Σάμερς, σύμβουλος Κλίντον, Μπους και Ομπάμα με ετήσιες απολαβές τουλάχιστον 2 εκατ. δολαρίων για… ωριαίες διαλέξεις του στην Goldman κι άλλες επενδυτικές τράπεζες.
• Ουίλιαμ Ντάντλεϊ, πρόεδρος FED Νέας Υόρκης, επικεφαλής οικονομολόγος της Morgan.
• Μάριο Ντράγκι, διοικητής της κεντρικής τράπεζας Ιταλίας. Αντιπρόεδρος Ευρώπης της Goldman.
• Ότμαρ Ισινγκ, επικεφαλής οικονομολόγος της ΕΚΤ, διεθνής σύμβουλος της Morgan.

Λίστα ατελεύτητη…

«Εκατό χρόνια φούσκες»

Γιατί οι Αμερικανοί τα έχουν βάλει με τη Goldman Sachs; Πρώτον για λόγους ανταγωνισμού. Στην κορύφωση της χρηματοπιστωτικής κρίσης ποδοπάτησε τους άλλους ελέφαντες. Ενώ πουλούσε στους πελάτες της τα «σαπάκια» των στεγαστικών δανείων υψηλού ρίσκου, παρασκηνιακά στοιχημάτιζε στη ραγδαία πτώση των τιμών των ακινήτων. Όταν η χρηματοπιστωτική κρίση κορυφώθηκε έπεισε τον άνθρωπό της στην κυβέρνηση Χένρι Πόλσον να αφήσει τους ανταγωνιστές της Lehman Brothers και Bear Stern να καταρρεύσουν.

Μετά τη χρεοκοπία τους, ο άνθρωπός της στην κυβέρνηση έκανε στροφή 180 μοιρών και πρόσφερε πακέτο βοήθειας από το οποίο η Goldman Sachs τσέπωσε 13 δισ. δολάρια. Extra bonus πήρε και από το πακέτο 182 δισ. για τη σωτηρία της ασφαλιστικής AIG. Οι προνομιακές της σχέσεις με την εξουσία και τις αποφάσεις της έχουν προκαλέσει την οξεία αντίδραση του λοιπού αμερικανικού τραπεζικού κατεστημένου. Εξού και ο καταιγισμός αποκαλύψεων για τον ρόλο της στο ελληνικό χρέος.

Αυτή λοιπόν είναι Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ για το τι παίχτηκε στην πλάτη της Ελλάδας και των ανυποψίσατων πολιτών της απο  τις Ελληνικές κυβερνήσεις. Αυτη είναι Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ της Goldman Sachs. Επίσης λάβετε υπόψη σας ότι η συγκεκριμένη ΕΙΝΑΙ ΙΣΡΑΗΛΙΤΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ. Και φυσικά ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημαμε τους ισραηλίτες καθώς και στην δουλεία μου ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ DEALS τα έχω κάνει με αυτούς. Απλά θέλω όλοι να καταλάβετε ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΉ και ΟΧΙ ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ. Είναι πολύ ΜΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ δυνατό τις BUSSINESS στο Αιγαίο να τις κάνουμε με αυτούς.

Με εκτίμηση

Leader1975

Η κατσίκα του διπλανού: άρχοντας θεσμοφύλακας 15 Jan 2011 7:38 PM (14 years ago)

Ναι, στην κατσίκα του διπλανού μιλάω. Διότι έχω βαρεθεί να τα λέω σε ανθρώπους που έχουν τοίχους μέσα στα αυτιά τους.

Πολλοί δημοσιογράφοι με ρωτούν γιατί δεν υπάρχει έδρα συστημικής δυναμικής (ΣΔ) στην Ελλάδα. Όχι πως υπάρχουν πολλές τέτοιες και στις ΗΠΑ. Ναι, καθηγητές ΣΔ είμαστε αρκετοί στις ΗΠΑ και στην ΕΕ, αλλά λίγες έδρες υπάρχουν. Και ούτε μία στην Ελλάδα.

Έχω γράψει αλλού γιά την συστημική δυναμική (ΣΔ). Ορίστε όμως ένα ακόμη απτό παράδειγμα ενός κύκλου ανάδρασης ΣΔ, που όλοι μας ζούμε συχνά τον τελευταίο καιρό:

Ύβρις Πάγκαλου ―> Ύβρις Λαού ―> Ύβρις Πάγκαλου.

Να όμως, το άρθρο «Τι πρωθυπουργό θέλουμε;»  τα λέει όλα. «Η Ελλάδα έχει ανάγκη σήμερα ένα πρωθυπουργό…».

Όχι φίλε μου! Εδώ ακριβώς κάνεις ένα τεράστιο λάθος. Η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη σήμερα απλά από μία νέα ή έναν νέο πρωθυπουργό. Όπως ακριβώς και οι ΗΠΑ, έτσι ακριβώς και η Ελλάδα, όπως και όλες οι χώρες της ΕΕ, αυτό που έχουμε ανάγκη σήμερα είναι ένα νέο πολιτικό σύστημα.

Μία αλλαγή από τον Barack Hussein Obama στην Sarah Louise Palin δεν σημαίνει αλλαγή στο πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ. Παράλληλα, μία αλλαγή από τον Jeffrey-Γεώργιο Παπανδρέου στον Αντώνιο Σαμαρά δεν σημαίνει αλλαγή στο πολιτικό σύστημα της Ελλάδος.

Ούτε ο Μίκης Θεοδωράκης δεν μας σώζει. Ναι, η Ιδρυτική Διακήρυξη Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών λαλεί περί δημιουργίας υπευθύνων πολιτών και ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων με ανθρώπινα ιδανικά, περί Πολιτιστικής Εθνικής Αναγέννησης και περί σωτηρίας της Ελλάδος.

Όλα ωραία, όλα καλά! Αλλά ο όρος «δομικές αλλαγές» αναφέρεται μόνον μέσα στο πλαίσιο του εάν θα πρέπει να κατηγορεί κάποιος την σημερινή κυβέρνηση ή όχι. Μπας και δεν κατάλαβε το τεράστιο ‘1-2-3’ μυστικό της δημοκρατίας ο Μίκης;
1) http://www.hellasontheweb.org/2009-05-25-15-24-30/greece-politics/977-2010-12-15-18-43-54
2) http://www.hellasontheweb.org/2010-04-05-22-32-27/2010-04-06-11-49-23/988-2010-12-22-14-00-13
3) http://eamb-ydrohoos.blogspot.com/2010/03/vs-democracy.html

Υποκρυπτόμενη πίσω από τον τρόπο σκέψης της συντριπτικής πλειοψηφίας των ανθρώπων που ζούμε στην ΕΕ, στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ, είναι η εικασία πως αλλάζοντας τους ανθρώπους και τα κόμματα που εργάζονται μέσα στο υπάρχον δυσλειτουργικό πολιτικό μας σύστημα θα δούμε θεαματικές επιδόσεις και ευδαιμονία στην ζωή μας.

Μέσα στην αέναη όμως κίνηση της σημερινής παγκόσμιας, ηθικο-πολιτικο-οικονομικής μας φούσκας ή απλά ‘κρίσεως’, όπως όντως την αποκαλούν μερικοί, όλα τα προβλήματα που σχετίζονται με χαμηλές διαχρονικές επιδόσεις και έλλειψη ευδαιμονίας στην ζωή μας, πάντοτε πηγάζουν από την αρτιότητα ή μη της λειτουργίας ή μη θεσμικών συστημάτων, διαδικασιών ή μηχανισμών και μεθόδων. Στην πραγματικότητα, δεν είναι ποτέ υπεύθυνα τα πρόσωπα ή οι εργαζόμενοι εντός ελαττωματικών συστημάτων γιά τις χαμηλές επιδόσεις των τελευταίων.

Δυστυχώς, συχνά καταλογίζεται όλη η ευθύνη γιά χαμηλές επιδόσεις στους εργαζομένους εντός τοιούτων δυσλειτουργικών συστημάτων. Μπορεί οι εργαζόμενοι άνθρωποι εντός τοιούτων διαδικασιών να επιχειρούν το βέλτιστο δυνατόν. Αλλά έστω και αν κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν, ακόμα και το άριστο, δεν μπορούν ποτέ σαν άτομα να υπερνικούν τις χαμηλές επιδόσεις δυσλειτουργικών συστημάτων, διαδικασιών ή μηχανισμών και μεθόδων.

Έτσι είναι όλα τα συστήματα από την φύση τους. Το κάθε σύστημα έχει μία νομοτελειακή δομή και είναι τούτη η δομή αιτίων και αιτιατών η οποία καθορίζει τις διαχρονικές επιδόσεις του. Όχι οι άνθρωποι μέσα του.

Έχει όμως κάτι να προσφέρει στην ανθρωπότητα γενικά και στον ελληνικό μας κόσμο ειδικά η επιστήμη του στρατηγικού σχεδιασμού συστημάτων; Βέβαια έχει και αυτό είναι το εξής: μεταβάλλοντας την νομοτελειακή δομή ενός συστήματος, την δομή δηλαδή αιτίων και αιτιατών του συστήματος, το κλιμάκιο λήψης αποφάσεών του δίνει τη δυνατότητα στο σύστημα να επιτύχει θεαματικές επιδόσεις και ευδαιμονία στην ζωή μας.

Διότι η νομοτελειακή δομή των διαχρονικά συνυφασμένων αιτίων και αιτιατών κάθε συστήματος καθορίζει την δυναμική συμπεριφορά του. Απεναντίας, οι επιδόσεις ενός δυσλειτουργικού πολιτικού συστήματος δεν μεταβαλλονται αλλάζοντας τους ανθρώπους και τα κόμματα που εργάζονται μέσα σε αυτό.

Το μεγάλο λοιπόν μυστικό της επιτυχίας του στρατηγικού σχεδιασμού συστημάτων είναι ο ανα-σχεδιασμός που επιτυγχάνει θεαματικές επιδόσεις καθημερινά, από τις κανονικές προσπάθειες κανονικών ανθρώπων. Δεν χρειάζεται το στύψιμο των ηρωικών προσπαθειών εξαιρέτων ανθρώπων γιά να καλυτερεύσουν οι διαχρονικές επιδόσεις ενός συστήματος.

Το μυστικό είναι ότι, μεταβάλλοντας την νομοτελειακή δομή ενός συστήματος, αλλάσει το τι κάνουν οι άνθρωποι μέσα σε αυτό, πως δηλαδή λειτουργούν και πόσο αποδίδουν. Αλλάζοντας όμως τους ανθρώπους ή τα κόμματα δεν μεταβάλλει ούτε το πολιτικό σύστημα ούτε τις διαχρονικές επιδόσεις του.

Υπάρχει όμως ένα μικρό, τεχνικό πρόβλημα στην επίλυση της παρούσας κατάστασης της παγκόσμιας ηθικο-πολιτικο-οικονομική μας φούσκας. Ο μόνος πολιτικός ηγέτης που μπορεί πραγματικά να κάνει τον στρατηγικό σχεδιασμό ενός πολιτικού συστήματος γιά την επίλυσή της, όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο, δεν είναι απλά ο λαός, αλλά ένας πεπαιδευμένος δήμος πολιτών.

Ο εθνοσωτήρας λοιπόν του ελληνικού μας έθνους παγκόσμια, δεν μπορεί να είναι άλλος από τον ίδιο το ελληνικό μας λαό, σε παγκόσμια κλίμακα, αφού όμως εξελιχθεί σε έναν πεπαιδευμένο δήμο πολιτών. Αυτός είναι ο εθνοσωτήρας που ζητάμε, όχι εθνικιστικά, αλλά με ελληνικό έθος και μένος, ως έθνος Ελληνίδων και Ελλήνων. Διότι ούτε ελέω θεού ούτε ελέω τεχνοκρατίας επιτρέπεται η επιβολή πολιτεύματος σε έναν λαό.

Βέβαια η διαδικασία στρατηγικού σχεδιασμού απαιτεί και πάντα έχει κάποια συγκεκριμένη σειρά. Και σαφώς η συγκεκριμένη σειρά στην διαδικασία τούτη έχει και ένα πρώτο βήμα. Ξεκινάει από ένα τοσοδούλικο μικρό βηματάκι, την αρχή μιάς επίπονης διαδικασίας σχεδιασμού στρατηγικής, έναντι της ηθικο-πολιτικο-οικονομική μας φούσκας.

Και το βηματάκι τούτο είναι να ορίσουμε πρώτα απ’ όλα το πρόβλημά μας. Αλλά το πρόβλημά μας είναι συγκεκριμένο, έχει όνομα και λέγεται ‘κομματοκρατία’ .

Άντε όμως τώρα να καταλάβει η ελληνική πιάτσα, που πάντα αποστρέφεται την αμπελοφιλοσοφία, τις ‘μικροδιαφορές’ μεταξύ αυθεντικής δημοκρατίας και κομματοκρατίας. Ή τι είναι ακριβώς αυτό που θα μετέβαλε το κόμμα από κομματαρχία σε κομματοκρατία . . .

Αυτό είναι ένα απτό παράδειγμα πολιτικής παιδείας. Μίας παιδείας και αγωγής που πρέπει να κατέχει ένας πεπαιδευμένος δήμος πολιτών γιά να γίνει ο εθνοσωτήρας που ζητάμε.

Και να μετατρέψει την Ελλάδα μας από μία απλά διαμεσολαβημένη κοινωνία σε μία κοινωνία εντολέα. Διότι είναι απαραίτητη η ύπαρξη μιάς κοινωνίας, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και παγκόσμια, που να αυτο-προσδιορίζεται, όχι πιά ως κοινωνία-ιδιώτης, αλλά ως κοινωνία-εντολέας, δηλαδή ως ένας αυθεντικός συντελεστής της πολιτικής, μέσα σε ένα πολιτικό σύστημα αυθεντικής δημοκρατίας.

Χρειαζόμαστε λοιπόν πρωτίστως να δημιουργήσουμε αυτόν τον πεπαιδευμένο δήμο πολιτών. Και πρέπει ίσως ο πεπαιδευμένος τούτος δήμος πολιτών να παίξει περίπου τον ρόλο του Lord Protector ή άρχοντα θεσμοφύλακα αλά Oliver Cromwell ή Όλιβερ Κρόμγουελ στον Αγγλικό Εμφύλιο Πόλεμο ;

Αλλά πριν τον πόλεμο, μας χρειάζεται η γνωσιολογική επανάσταση. Αυτό ήταν ίσως το μεγαλύτερο λάθος του Όλιβερ Κρόμγουελ. Άρχισε τον πόλεμο χωρίς πρώτα να κάνει την βασική εκπαίδευση στην αυθεντική δημοκρατία, που πάρα πολύ σωστά νομίζω ζητάει ο Θραξ στο «Τι να κάνουμε (1)».

Και βασική εκπαίδευση σημαίνει να κάνουμε τα πράγματα λιανά. Λιανά γιά να καταλάβει και η κατσίκα του διπλανού, και η κα Κατίνα απέναντι στο μανάβικο, γιατί ούτε ο Αντωνάκης, ούτε ο Γιωργάκης, ούτε και ο Μίκης από μόνοι τους μπορούν να κάνουν την ζωή μας ευδαιμονική…

Μήπως δεν τα λέω λιανά; Άντε παίδες! Βάλτε ένα χεράκι. Τον όρκο πάντως τον έχουμε έτοιμο: «Ουκ αισχυνώ τα ιερά όπλα . . . »

Νικόλαος Κ. Γεωργαντζάς
Καθηγητής Συστημικής Δυναμικής
Πανεπιστήμιο Fordham, Νέα Υόρκη

Πηγή: http://www.berlin-athen.eu

Πηγή: http://anarmodios.wordpress.com

 

Φθανει πιά με τα κομματικά καπελώματα και τους ηγέτες 15 Jan 2011 7:09 AM (14 years ago)

• Την ίδια ώρα το ΠΑΜΕ του ΚΚΕ,αφού ξεχνάει τη θεωρία του ατομικου τσαμπουκά την οποία τούς τελευταίους 16 μήνες χρησιμοποίησε στρεφόμενο ουσιαστικά εναντίον του κινήματος ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ,επιχειρεί τώρα μία απελπισμένη προσπάθεια καπελώματος των ενεργοποιημένων πολιτών,προχωρόντας όψιμα και εσπευσμένα σε ανοίγματα Διοδίων συνοδευόμενα από τα κομματικά του λάβαρα και τις κομματικές σημαίες!Και μάλιστα χωρίς να ξεκαθαρίζει τι ακριβώς σαν κόμμα διεκδικεί..Δηλαδή αν υποστηρίζει την ολοκληρωτική κατάργησή τους η απλές συμβατικές διορθώσεις και διατήρησή τους..Οι ενέργειες αυτές του ΚΚΕ παραδίδονται στην κρίση των πολιτών...

Διόδια και ΚΚΕ 13 Jan 2011 5:31 PM (14 years ago)

Aυτό που έρχεται από απέναντι δεν είναι η “άμαξα” 23 Oct 2010 5:40 PM (14 years ago)

• Καθήστε λοιπόν στη μέση του δρόμου και μην ανησυχείτε: αυτό που έρχεται από απέναντι δεν είναι η άμαξα.

Πως φαίνεται αυτό; Από το ότι ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΙΠΟΤΕ να πουν για την “τερατώδη” ποσότητα ψηφοφόρων που αρνούνται να τοποθετηθούν. Κανείς τους. Κόμματα και ηγεσίες εννοούν ως τοποθέτηση μόνο το να πάρεις είτε το δικό τους μέρος είτε του αντιπάλου κόμματος. Ακου τώρα σοφία πολιτική! Ετσι. Αν δεν πας με το ένα ή με το άλλο κόμμα, σημαίνει για όλους αυτούς ότι ΔΕΝ ΤΟΠΟΘΕΤΗΘΗΚΕΣ. Υπάρχεις ακόμη (ευτυχώς δηλαδή) αλλά είσαι κάτι σαν σκιά. Χωρίς υπόσταση. Και προχωρούν και πέρα από αυτό. Εφόσον ΔΕΝ ΤΟΠΟΘΕΤΗΘΗΚΕΣ, αγνοούν από τις περαιτέρω αναλύσεις τους, οτιδήποτε αφορά αυτή την μη-τοποθέτησή σου. Και προβαίνουν μόνο σε επίμονες προτροπές να πας να ψηφίσεις (οτιδήποτε, ακόμη και το “αντίπαλο” κόμμα), ώστε να σου κάνουν την τιμή, να σε συμπεριλαμβάνουν στις αναλύσεις τους. Δεν ασχολούνται καν με τους λόγους που δίνουν τέτοια ΥΨΗΛΑ ποσοστά στην “μη-τοποθέτηση”, στην αποχή δηλαδή. Ελάχιστη ως καμμία ανάλυση επ’ αυτού. Ενώ η “μη-τοποθέτηση” κοντεύει να αγγίξει το 35%. Λες και είναι κάνα αμελητέο ποσοστό δηλαδή. Δεν έχουν να πουν τίποτε. Να δώσουν μια εξήγηση, την εξήγησή τους βρε αδερφέ, γιατί αυτό το φαινόμενο με τόσο υψηλά ποσοστά. Τίποτε. Αυτό κιαν είναι “τερατώδες”. Εγώ ΞΕΡΩ γιατί το κάνουν: Γιατί το φοβούνται το φαινόμενο αποχή. Γιατί τους είναι άγνωστο το φαινόμενο αποχή. Γιατί δεν μπορούν να το διαχειριστούν το φαινόμενο αποχή. Γιατί δεν τους ΒΟΛΕΥΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ το φαινόμενο αποχή. Γιατί ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ να υπάρχει το φαινόμενο αποχή. Γι’ αυτό επιμένουν να ΜΗΝ ΤΟ ΒΛΕΠΟΥΝ. Και να μην το αναλύουν. ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Και νομίζουν ότι κάνουν κακό στην πραγματικότητα. Την πολεμούν. Γιατί αν την δεχτούν, θα φύγει το ΕΔΑΦΟΣ κάτω από τα πόδια τους. Και έτσι, πιάνονται από το μόνο πράμα που τους είναι καταληπτό και οικείο: το πολιτικό σύστημα, τις κόντρες του, τις τακτικές του, τα πρόσωπά του, τα μελοδράματά του και τις πριμαντόνες του. Ενώ είναι αυτό το ίδιο το πολιτικό σύστημα που μας έφερε την καταστροφή που ζούμε, και φούντωσε τα ποσοστά της “μη-τοποθέτησης” εκεί που τα βλέπετε. Θραξ Αναρμόδιος ΥΓ. Ελεατισμός: αφού δεν μπορούμε να βρούμε εξήγηση για την αλλαγή και την κίνηση, αρνούμαστε την ύπαρξή της. Καθήστε λοιπόν στη μέση του δρόμου και μην ανησυχείτε: αυτό που έρχεται από απέναντι δεν είναι η άμαξα.

Φαφλατισμός, υποκρισία, Ψηφίστε με! 17 Oct 2010 5:59 AM (14 years ago)

 

Το κυνήγι των ψήφων βρίσκεται στο αποκορύφωμα με τους επαγγελματίες υποψήφιους να ξεφτιλίζουν το στερημένο από πνευματικότητα σώμα τους, αναμασώντας "θα" και πουλώντας υποσχέσεις. Δεν είδα κάποιον να έχει το θάρρος να παραδεχτεί ότι μέσα από το πανηγυράκι των εκλογών έτσι όπως έχει γίνει, θα εξυπηρετήσει όσους τον εξυπηρετήσουν να βγει, χωρίς πολλές έγνοιες στο να χτίσει μια καλύτερη πόλη, να διδάξει αξιοπρέπεια, αξιοκρατία και να είναι όσο τον δυνατόν λιγότερο υποκριτής και φαφλατάς. Δε λέει κάποιος είμαστε φαφλατάδες, είμαι υποκριτής ΟΧΙ, εκεί τυφλοσούρτι όπως μάθανε να λένε την ιστοριούλα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα...

Βλέπω σε δρόμους να σταματάνε τον κόσμο με ένα διάπλατο χαμόγελο και κουνώντας τα χέρια λες και τους έχουν βάλει σε πολύπριζο, όλα τα μέλη μαζί σε άλλη ξεχωριστή τρύπα, για τέτοια ένταση μιλάμε.. Μερικούς από αυτούς που έχω δει μέχρι τώρα να κατεβαίνουν ως υποψήφιοι, μπορώ να τους χαρακτηρίσω ως, απολίτιστους κάφρους. Το "απολίτιστος" προσπαθούν με τεχνάσματα να το κρύβουν και από ότι φαίνεται αφού ο κόσμος ασχολείται μαζί τους τα καταφέρνουν καλά.

Χαρακτηριστικός φαφλατισμός υποψήφιας που ήταν στο δρόμο σήμερα: Εμείς στηρίζουμε τον μικρομεσαίο επιχειρηματία, όχι σαν τους άλλους που θα σας τα πάρουν όλα. Με ψηφίζουν στη "τάδε περιοχή" 12 χρόνια, αυτό τα λέει όλα!

Αυτά είχε να πει... ότι οι άλλοι είναι κακοί, άρα αυτή καλή. Πάντα ο άνθρωπος που δεν έχει να μιλήσει για τον εαυτό του και να συγκριθεί με τις απαιτήσεις του εαυτού του, μπαίνει σε διαδικασία να μιλήσει για τους άλλους. Χαρακτηριστικό των δύο κομμάτων εξουσίας, που η υπερσυγκέντρωση μογγολικής προέλευσης άτομα, οδηγεί σε αυτή την αλληλοεπίδοση ευθυνών.

Τέλος, αυτό που είναι θλιβερό και παρατηρώ. ΔΕΝ υπάρχουν άτομα πνευματικά στην πολιτική σκηνή. Λυσσασμένοι πονηρόμυαλοι γίνονται υποψήφιοι. Άτομα που έχουν προϊστορία σε τοπικούς συλλόγους, ομάδες κτλ. άτομα που δεν έχουν όραμα, δεν έχουν προβληματιστεί με αποτέλεσμα να μην είναι φορείς όμορφων ιδεών θα μας ζητήσουν τη ψήφο μας. Γιατί;

Γιατί όλοι όσοι κράζουμε και διαμαρτυρόμαστε, είμαστε τα μεγαλύτερα σκουπίδια αυτής της κοινωνίας. Πρώτα ψηφίζουμε, μετά μουρμουράμε. Ο καθένας έχει ότι του αξίζει. Μόγγολα μας αξίζουν; Αυτό έχουμε τότε και αυτό είμαστε επίσης.

Καλή σας φώτιση. Και σε όσους σας πλησιάζουν για να σας κάνουν επίδειξη των επικοινωνιακών τεχνασμάτων που έμαθαν και είναι χαρούμενοι, κάντε κουβέντα μαζί τους και ζητήστε τους να σας εξηγήσουν όσα λένε. Απαιτήστε από αυτούς να είναι άτομα ευαισθητοποιημένα, προβληματισμένα με βαθύ τρόπο για όσα συμβαίνουν. Άτομα ουσίας και όχι βιτρίνας. Βέβαια όσοι μιλάνε δυνατά και κουνάνε τα χέρια, σκουπίζουν με τις κινήσεις τους αυτή τη βιτρίνα.…

Πηγή

Tαπί και ψύχραιμοι; 16 Oct 2010 6:11 PM (14 years ago)

Το κρατικό ταμείο είναι μείον και η κυβέρνηση άρχισε τη στάση πληρωμών, την οποία βαφτίζει «περικοπή στις δα­πάνες». Φαίνεται πως η αγορά θα πληρώσει τις απέλπιδες προσπάθειες του οικονομικού επιτελείου να πιάσει τους στόχους του μνημονίου. Το ΥΠΟΙΟ χρησιμοποιεί λογιστικά τρικ (γνώριμα από τον καιρό της Ν.Δ.) και μειώνει τις ταμειακές εκροές με διά­φορους τρόπους, για να δείξει καλύτερα στοιχεία στο έλλειμ­μα απ’ ό,τι είναι στην πραγματικότητα.

Έτσι, εδώ και εβδομάδες, το οικονομικό επιτελείο άρχισε τις μεταθέσεις στις πληρωμές, που τόσο κατέκρινε το ΠΑΣΟΚ όταν ήταν αντιπολίτευση. Η κυβέρνηση έχει διαμηνύσει σε ασφαλιστι­κά ταμεία, νοσοκομεία, ΟΤΑ, ΔΕΚΟ και φορείς του Δημοσίου πως ό,τι έλαβαν, έλαβαν από τον προϋπολογισμό μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου. Από εκεί και πέρα δεν θα πάρουν ούτε ευρώ και καλά θα κάνουν να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους.

Η απόφαση αυτή έχει ήδη πυροδοτήσει μια σει­ρά εξελίξεων, με το ΙΚΑ να ψάχνει για δανεισμό - μα­μούθ για να καλύψει τις ανάγκες του. Τα ασφαλιστικά τα­μεία και τα νοσοκομεία σταμάτησαν ήδη από το καλοκαίρι τις πληρωμές παλαιών οφειλών τους διαφυλάσσοντας τη ρευστότητά τους για την πληρωμή των συντάξεων και του δώρου των Χρι­στουγέννων.

Ειδικά το ΙΚΑ πάγωσε το τρίμηνο Ιουλίου - Αυγούστου - Σεπτεμ­βρίου την πληρωμή οφειλών προς τα νοσοκομεία και πιθανόν να κάνει το ίδιο και το δίμηνο Νοεμβρίου - Δεκεμβρίου, εάν δεν κα­ταφέρει να βρει δανεικά. Ενώ διεμήνυσε στα νοσοκομεία ότι θα μειώσει το ποσοστό της καταβολής που πληρώνει από 90% σε 60%.

Την ίδια στιγμή, παρά τις τυμπανοκρουσίες για τις βαθιές το­μές στην Υγεία και περικοπές στις δαπάνες, οι έλεγχοι στα νο­σοκομεία Ευαγγελισμός, Αττικό και Γεννηματάς και σε όλα τα ταμεία, από τις πέντε μεγαλύτερες ελεγκτικές εταιρείες της χώ­ρας, άρχισαν μόλις πρόσφατα. Υποτίθεται ότι, βάσει του μνημο­νίου, από τις πρώτες ενέργειες της κυβέρνησης θα έπρεπε να ήταν ο έλεγχος των νοσοκομείων που παραδοσιακά απορροφούν μεγάλα κονδύλια των προϋπολογισμών και δημιουργούν τις μαύρες τρύπες. Όμως οι έλεγχοι σκάλωσαν στη γραφειοκρατία μεταξύ των αρμόδι­ων υπουργείων.

Επιπλέον οι προμηθευτές σταματούν σιγά σιγά να τροφοδοτούν τα νοσοκομεία με υλικά (ακόμη και πρώτης ανάγκης) και απαιτούν πληρωμή, όμως το ΥΠΟΙΟ αρνείται να δώσει λύση. Όσο για τη μηχα­νογράφηση, που, βάσει μνημονίου πρέπει να ολοκλη­ρωθεί μέχρι το τέλος του έτους, παίρνει αδιευκρίνιστη παράταση, καθώς, όπως παραδέχθηκε ο υπουργός Υγείας, δεν είμαστε καθόλου έτοιμοι.

Οι λογιστικές αλχημείες φαίνονται και στα προβλήματα στη δι­ανομή πετρελαίου θέρμανσης, με τους διανομείς να απειλούν με αποχή. Ζητούν να τους επιστραφεί ο ειδικός φόρος κατανάλω­σης του πετρελαίου που πλήρωσαν από την προηγούμενη χειμε­ρινή περίοδο, την οποία το ΥΠΟΙΟ καθυστερεί για να αποφύγει τις εκροές. Ο υπουργός Οικονομικών ρωτήθηκε για το θέμα σε τηλεοπτική εκπομπή, όμως τα μάσησε και δεν παραδέχθηκε ότι υπάρχει πρόβλημα!

Νέες απολύσεις, σκληρά μέτρα

Αυτό που είπε ο Παπακωνσταντίνου είναι ότι θα υπάρξει και νέα συρρίκνωση του ευρύτε­ρου δημόσιου τομέα, με συγχωνεύσεις και καταργήσεις οργανισμών και ΔΕΚΟ, μετατά­ξεις, μειώσεις μισθών (και απολύσεις), διότι, όπως δήλωσε, υπάρχει ακόμη περιθώριο. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται το νέο φορολογικό πρόγραμμα που θα εφαρμόσει το ΥΠΟΙΟ το 2011, με την τεχνογνωσία υπαλλήλων του ΔΝΤ που θα εγκατασταθούν μόνιμα στην Αθήνα. Το σχέδιο προβλέπει την κατάργηση των εφοριών και την αναδιάρθρωσή τους ώστε να παραμείνουν περίπου οκτώ εφοριακά κέντρα σε ολόκληρη την Ελλάδα, τα οποία όμως θα λειτουργούν ως κέντρα εξυπηρέτησης για θέματα εκτός συναλλαγών. Παράλληλα θα δημιουργηθούν νέα κέντρα, που θα ασχο­λούνται αποκλειστικά με τους φορολογικούς ελέγχους, ενώ δεν έχει αποσαφηνιστεί ακό­μα πώς και πού θα γίνονται οι συναλλαγές, δηλαδή οι πληρωμές των φόρων. Ο Παπακωνσταντίνου αρνείται πλέον να ξε­καθαρίσει πόσα θα κληθούν να πληρώσουν οι πολίτες το 2011. Όμως, εάν κρίνουμε από τα αποτελέσματα του προϋπολογισμού στο εννεάμηνο, υπάρχει σοβαρότατο ενδεχόμε­νο να έρθουν νέες αυξήσεις στους έμμεσους φόρους (όπως προβλέπει το μνημόνιο) αμέ­σως μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου.

Χάθηκε ο στόχος

Τα μεγέθη βρίσκονται μακράν των στόχων που έχει θέσει το οικονομικό επιτελείο, ενώ έχει «χαθεί» και ο στόχος των δαπανών. Εξα­νεμίζεται δηλαδή η εξοικονόμηση των δαπα­νών του πρώτου εξαμήνου που προήλθε από τις περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Σας υπενθυμίζουμε τις ανησυχίες της τρόικας, όπως καταγράφηκαν στις εκθέσεις της, ότι το μαξιλάρι των 4 δισ. δεν είναι διατηρήσιμο και ενδέχεται να χαθεί το δεύτερο εξάμηνο του 2010. Όπερ και εγένετο. Η απόκλιση από τα έσοδα φθάνει (μέχρι τώρα), σύμφωνα με το οικονομικό επιτελείο, τα 1,8 δισ. ευρώ, ενώ η τρόικα θεωρεί ότι ξεπερνά τα 3 δισ. ευρώ, καθώς οι οφειλές του Δημοσίου είναι μεγαλύτερες. Η απόκλι­ση καταδεικνύει την ασφυξία στην αγορά και την έλλειψη ρευστότητας νοικοκυριών και επιχειρήσεων. Αυτό φαίνεται και από τις εισπράξεις του ΦΠΑ, που αυξήθηκαν κατά μόλις 2,9%. Αλήθεια, τι έγιναν τα τσουχτερά πρόστιμα που υποτίθεται ότι επιβλήθηκαν στους μεγαλογιατρούς του Κολωνακίου και τους σκαφάτους;

Ουσιαστικά το οικονομικό επιτελείο πρέπει να μαζέψει περίπου 16 δισ. ευρώ μέσα στους επόμενους 3 μήνες για να είναι μέσα στους στόχους.

Πηγή

Βγάζουν στο σφυρί Προαστιακό, ΤΡΑΙΝΟΣΕ και συχνότητες 16 Oct 2010 6:05 PM (14 years ago)

Στο σφυρί βγάζει η κυβέρνηση ΔΕΠΑ, φάσμα τηλεπικοινωνιακών συχνοτήτων, ΤΡΑΙΝΟΣΕ και Προαστιακό Σιδηρόδρομο. Επιδιώκεται το δύσκολο για την ελληνική οικονομία 2011 να τρέξουν οι διαρθρωτικές αλλαγές και να εισπραχθεί ποσό της τάξης του 1,5 δισ. ευρώ, το οποίο θα δώσει ανάσες στο δημόσιο χρέος.

Κατά τις πληροφορίες, η κυβέρνηση σχεδιάζει να δώσει πλειοψηφικό πακέτο στον ιδιώτη επενδυτή που θα αναλάβει την άλλοτε θυγατρική του ΟΣΕ, την ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Αν και αρχικά είχε εξαγγελθεί η εκχώρηση 49% του μετοχικού κεφαλαίου και του μάνατζμεντ, το οικονομικό επιτελείο φέρεται διατεθειμένο να διασπάσει την εταιρεία και να κρατήσει μειοψηφικό ποσοστό. Η πώληση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ συνιστά την πρώτη εκ των τριών στρατηγικών κινήσεων που προγραμματίζει η αρμόδια διυπουργική επιτροπή στον τομέα των αποκρατικοποιήσεων.

Πηγή

Μήνυμα Fed για νέα μέτρα 16 Oct 2010 5:54 PM (14 years ago)

Σαφές μήνυμα ότι η Φέντεραλ Ριζέρβ είναι ένα βήμα από τη λήψη πρόσθετων μέτρων για τη στήριξη της οικονομίας έστειλε χθες ο Αμερικανός κεντρικός τραπεζίτης, Μπεν Μπερνάνκι. Παραδέχθηκε, ωστόσο, ότι οι αξιωματούχοι της κεντρικής τράπεζας δεν έχουν ακόμη καταλήξει στο πόσο «επιθετικοί» θα πρέπει να είναι.

Από το βήμα του συνεδρίου που οργάνωσε η Ομοσπονδιακή Τράπεζα της Βοστόνης, ο κ. Μπερνάνκι υπογράμμισε ότι οι βραδείς ρυθμοί ανάκαμψης, η επίμονα υψηλή ανεργία και η διατήρηση του πληθωρισμού σε χαμηλά επίπεδα καταδεικνύουν την ανάγκη περαιτέρω χαλάρωσης της νομισματικής πολιτικής.

«Φαίνεται να συντρέχουν λόγοι για περαιτέρω δράση», είπε χαρακτηριστικά ο κεντρικός τραπεζίτης, εξηγώντας στη συνέχεια ότι η δράση αυτή έγκειται ουσιαστικά στην αγορά κρατικών ομολόγων.

Υπογράμμισε, ωστόσο, ότι η Fed θα πρέπει να αποφασίσει με ιδιαίτερη προσοχή πόσο μεγάλο θα είναι το πρόγραμμα αγοράς κρατικών χρεογράφων, κάτι που, όπως τόνισε, αποτελεί μεγάλη πρόκληση για τους αξιωματούχους της.

«Τα μη συμβατικά μέτρα έχουν κόστος και όρια, τα οποία πρέπει κανείς να συνυπολογίζει στην απόφαση για το εάν και πόσο επιθετικά θα τα χρησιμοποιήσει», εξήγησε.

Οι επισημάνσεις αυτές του Μπεν Μπερνάνκι για την ανάγκη νέου γύρου ποσοτικής χαλάρωσης, διατήρησαν υπό πίεση το δολάριο, ενώ πρόσφεραν προσωρινά μόνο στήριγμα στις μετοχές, καθώς η νευρικότητα κυριάρχησε για άλλη μία φορά στη Wall Street.

Τις διαπιστώσεις Μπερνάνκι για την αμερικανική οικονομία επιβεβαίωσαν εν τω μεταξύ και τα νέα στοιχεία που ήρθαν στο φως. Ο δείκτης τιμών καταναλωτή αυξήθηκε μόλις 0,1% το Σεπτέμβριο, ενώ εξαιρουμένων των κλάδων τροφίμων και ενέργειας, έμεινε αμετάβλητος για δεύτερο διαδοχικό μήνα. Και αυτό παρά το γεγονός ότι οι πωλήσεις λιανικής αυξήθηκαν τον περασμένο μήνα κατά 0,6%, κυρίως χάρη στη ζήτηση για αυτοκίνητα και ηλεκτρονικές συσκευές.

Αν και τα αμερικανικά νοικοκυριά αύξησαν ελαφρώς τις δαπάνες τους, τους τελευταίους μήνες, το καταναλωτικό κλίμα δεν παρουσιάζει βελτίωση. Τα προκαταρκτικά στοιχεία, που έδωσε στη δημοσιότητα το Reuters και το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, έδειξαν ότι τον Οκτώβριο ο δείκτης καταναλωτικού κλίματος σημείωσε απροσδόκητη πτώση στις 67,9 από 68,2 μονάδες.

Ο επιμέρους δείκτης για τις τρέχουσες οικονομικές συνθήκες διαμορφώθηκε στις 73 μονάδες, τα χαμηλότερα επίπεδα από το Νοέμβριο του 2009.

Πονοκέφαλο στην αμερικανική κυβέρνηση προκαλεί, όμως, και η κατάσταση των δημοσιονομικών. Το δημοσιονομικό έτος που ολοκληρώθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου, το έλλειμμα του προϋπολογισμού διαμορφώθηκε στο 1,29 τρισ. δολάρια.

Πηγή

Πάρτε τρία!!! 13 Oct 2010 6:11 AM (14 years ago)

Εχουν, προφανώς, πειστεί ότι απευθύνονται σε ζώα και φέρονται αναλόγως. Από τη μία ο «λεφτά υπάρχουν» (Παπανδρέου) λέει χωρίς να κοκκινίσει για ένα δευτερόλεπτο χοντρά ψέματα και εμείς τον κάνουμε πρωθυπουργό. Από την άλλη, ο «δε ξέρω τίποτε» (Καραμανλής), χάνει τις εκλογές, παραδίδει το κόμμα στον Σαμαρά, αλλά παραμένει στο παιχνίδι ως «χρυσή εφεδρεία». Λες και δε μας έφταναν όλοι αυτοί, έρχονται και οι «κουτόφραγκοι» να παίξουν με τον πόνο μας: Από τη μια ο άρχοντας το ΔΝΤ Στρος Καν,  (μας) δίνει συγχαρητήρια –προφανώς θα απορεί κι αυτός πως δεν έχουμε βγάλει «κιχ» με τόσο πήδημα. Από την άλλη ο πρόεδρος της Ευρωζώνης, ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, μας πληροφορεί ότι οι Ελληνες πρωθυπουργοί, πρώην και νυν, γνώριζαν την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας εδώ και χρόνια  αλλά δεν έκαναν τίποτε, γιατί διοικούσαν ένα διεφθαρμένο κράτος.

Ολα αυτά τα ωραία, περνούν και διαχέονται στην κοινή γνώμη, μέσω των mediaκών παπαγάλων που κελαηδούν –κυρίως—στις οκτώ. Πρόκειται για τα παπαγαλάκια, που όταν άκουγαν τον Παπανδρέου προεκλογικά να λέει «λεφτά υπάρχουν», δεν μπήκαν στον κόπο να τον ρωτήσουν «που είναι»; Τα ίδια παπαγαλάκια,  σιγά- σιγά μετατρέπουν τον «δεν ξέρω δεν είδα τίποτε» Καραμανλή ως επίδοξο σωτήρα (αχρείαστος νάναι).

Αυτά τα ίδια παπαγαλάκια, , φιλονίκησαν άγρια τις περασμένες μέρες προσπαθώντας να μας πουν  ότι Γ. Παπανδρέου είπε  την Ελλάδα διεφθαρμένη (μπλε παπαγαλάκια) ή ότι το… ατόπημα διεπράχθη από τον Κ. Καραμανλή (πράσινα παπαγαλάκια).

Εμείς, προφανώς γιατί είμαστε πρόβατα  (ή κότες) αν προτιμάτε, εξακολουθούμε να απαντάμε στις δημοσκοπήσεις και να κωλοτριβώμαστε  στα πόδια των δύο κομμάτων εξουσίας, που από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, με τι πολιτικές τους επιλογές και αποφάσεις, τίναξαν τη χώρα στον αέρα.  Λέτε να χει, τελικά δίκιο ο «όλοι μαζί τα φάγαμε» (Πάγκαλος);

Ολοι αυτοί, που συνθέτουν το σύστημα εξουσίας ντόπιο και ξένο, καθώς και τα media  που σιγοντάρουν, δεν είναι ούτε βλάκες ούτε ανίκανοι. Κάνουν μια χαρά την δουλειά τους, ακόμη κι όταν δείχνουν ότι μαλλιοτραβιούντια μεταξύ τους. Η δουλειά τους, άλλωστε είναι κοινή, όπως και ο στόχος τους: Να μας μεταχειρίζονται σαν ζώα, μέχρι τελικά να  το αποδεχτούμε και εμείς. Κι απ ότι φαίνεται το πείραμα μετατροπής μας σε κοπάδι προχωρά ικανοποιητικά: Χωρίς, να ακουστεί «βέλασμα» εκθεμελιώθηκαν οι εργασιακές, σχέσεις, τινάχτηκε στον αέρα το ασφαλιστικό, απολύσεις χωρίς αποζημιώσεις, εργασία όποτε αν και όσο βολεύει τον εργοδότη. Στο πλαίσιο της απόλυτης απορύθμισης της οικονομίας ιδιωτικοποιούνται τα πάντα: Αν δεν έχεις χρήματα δε θα σπουδάσουν τα παιδιά σου, θα πεθάνεις στο δρόμο αν δεν μπορείς να τα σκάσεις στο ιδιωτικό νοσοκομείο..

Αυτός είναι ο κόσμος που μας ετοιμάζουν οι κυβερνώντες και το ΔΝΤ. Για τις προόδους που έχουμε κάνει προς αυτή  την κατεύθυνση εισέπραξε την περασμένη βδομάδα τα «μπράβο» ο πρωτομίνιστρος των οικονομικών Γ. Παπακωνστανίνου, στις ΗΠΑ, από τα διεθνή λαμόγια της θεσμικής αρπαχτής.

…Και εμείς (τα ζώα, όπως μας θεωρούν και μας αντιμετωπίζουν)  γοητευμένοι από το λόγο των παπαγάλων, αποχαυνωμένοι στις τηλεοράσεις μας, ψαχνουμε να βρούμε ποιος  από τους ηγέτες μας ήξερε για το χάλι της οικονομίας, ποιος είπε ότι είμαστε διεφθαρμένο κράτος, και ποιος είναι λιγότερο λαμόγια από τον άλλο, για να τον (ξανα)ψηφίσουμε! Τελικά, μάλλον δεν έχουν άδικο να μας θεωρούν …ζώα.

***

Αν δεν είχαμε αποχαυνωθεί θα μπορούσαμε να καταλάβουμε πως όλη αυτή η φασαρία για το ποιος ήξερε και ποιος δεν ήξερε, είναι προσχηματική. Η αλήθεια είναι απλή και αυτονόητη: Όλοι ήξεραν. Και οι εντός και οι εκτός. Και οι κυβερνήσεις και οι αξιωματικές αντιπολιτεύσεις. Και οι Γερμανοί, και οι Γάλλοι και οι κομισάριοι. Ολοι.

*

Τα δημοσιονομικά προβλήματα της Ελλάδας συζητιούνται επισήμως στο Γιούρογκρουπ από το 2004, όταν μπήκαμε για πρώτη φορά σε επιτήρηση, μετά την αναθεώρηση των στοιχείων που έκανε η τότε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

*.
Ολα αυτά τα χρόνια, , οι επαφές της ΕΕ με τις ελληνικές κυβερνήσεις και οι συζητήσεις για κρυφά ελλείμματα και χρέη ήταν διαρκείς, ενώ οι αστερίσκοι της επιφύλαξης για τα στοιχεία έμπαιναν σε κάθε πρόβλεψη τόσο της Κομισιόν όσο και της Γιούροστατ.

*

Ηξεραν, λοιπόν, οι ελληνικές κυβερνήσεις και πολύ περισσότερο γνώριζαν οι μεγάλες ευρωπαικές (γερμανικές, γαλλικές, αγγλικές) για το μαύρο χάλι της ελληνικής οικονομίας. Παρ όλα αυτά, όχι μόνο έκαναν τα στραβά μάτια, αλλά δάνειζαν με ευκολία και χαμηλότοκα (τότε) την Ελλάδα, για να αγοράζει προιόντα των (στρατιωτικών) τους βιομηχανιών.

*

Κάπως έτσι οικοδομήθηκε το παραμύθι της «ισχυρής Ελλάδας», των μεγάλων έργων, των ολυμπιακών αγώνων και των μεγάλων μιζών. Αυτό το μοντέλο προωθήθηκε εντέχνως και προς την κοινωνία. Ολοι μας θυμό0μαστε ότι μέχρι και πριν δυο χρόνια μας κυνηγούσαν οι τράπεζες για να μας δανείσουν. Ζήσαμε, λοιπόν, με εορτοδάνεια, δάνεια για διακοπές, δάνεια για αδυνάτισμα, δάνεια για φιγούρα….

*

Ετσι περνούσαμε μια χαρά, μέχρι που στο παραμύθι εμφανίστηκε ο δράκος: Οι πιστωτές μας έχουν πιάσει (κράτος και ελληνική κοινωνία) απ το λαιμό. Και ζητούν τα λεφτά τους. Πριν πούμε ότι είναι δίκαιο το αίτημά τους ας σκεφτούμε τα εξής: Τα τελευταία 10 χρόνια έχουμε πληρώσει σε τόκους 300 δις και μας λένε ότι χρωστάμε άλλα τόσα. Να σκεφτούμε ότι οι πιστωτές αν και γνώριζαν την οικονομικής μας κατάσταση  συνέχιζαν να μας δανείζουν για να αγοράζουμε τα προιόντα τους. Οι πολιτικοί ηγέτες μας, αυτοί που μας λένε να κάνουμε το «σκατό μας παξιμάδι» για να ξεχρεώσουμε, όλα αυτά χρόνια έβγαλαν τεράστιες περιουσίες με μίζες και δουλειές.

*

Μια είναι η απάντηση που θα μπορούσαμε να δώσουμε σε όλους αυτούς: «Πάρτε τρία»!!! Αν δεν είμαστε «κότες»…

Πηγή

Το πολιτικό σύστημα θα σας πάρει τα “κεφάλια” 13 Oct 2010 5:47 AM (14 years ago)

• Προς εβδομάδα τεσσάρων ημερών

Δεν το λένε φωναχτά επειδή είμαστε λίγο πριν από τις νομαρχιακές εκλογές και φοβούνται ότι αν πουν όλη την αλήθεια στο λαό θα χάσουν ψήφους. Η κατάσταση έχει ως εξής: Ο ασθενής βρίσκεται στην εντατική και επιβάλλονται άμεσες λύσεις. Δηλαδή, η εξής μία: Περιορισμός του δημόσιου τομέα. Ή θα ανοίξουν τις πόρτες του δημοσίου και θα αρχίσουν να πετάνε κόσμο από το παράθυρο ή θα μειώσουν δραστικά τους μισθούς. Υπάρχει και μία ακόμη πρόταση στο τραπέζι, η εβδομάδα των τεσσάρων ημερών.

Το μεγάλο πρόβλημα είναι οι δαπάνες. Ξέρουν ότι όσους φόρους κι αν επιβάλλουν είναι αδύνατον να πιάσουν τους στόχους τους με την αγορά να βρίσκεται σε κατάσταση ασφυξίας. Η μείωση του δημόσιου τομέα είναι μονόδρομος, ανεξάρτητα από το πόσες φορές θα το διαψεύσουν στις επόμενες ημέρες. Να μην  ξεχνάμε ότι υπάρχει και το άλλοθι του ΔΝΤ. Θα πουν ότι αυτοί δεν ήθελαν, αλλά τους ανάγκασαν. Η ουσία, πάντως, παραμένει η ίδια. Οι δημόσιοι υπάλληλοι θα βρεθούν στους επόμενους μήνες στη μέγγενη της κρίσης.

Στο πρώτο της φύλλο η εφημερίδα Κεφάλαιο είχε δημοσιεύσει τα σενάρια για την εβδομάδα των τεσσάρων ημερών στο δημόσιο τομέα ή εν πάση περιπτώσει σε υπηρεσίες που μπορεί το μέτρο αυτό να εφαρμοστεί. Τότε τα σενάρια αυτά είχαν χαρακτηριστεί «υπερβολικά», αλλά σήμερα μοιάζουν να είναι προ των πυλών. Όπως και με τη συνέντευξη Ρουμελιώτη που ο Έλληνας εκπρόσωπος στο ΔΝΤ προανήγγειλε τη στάση του ΔΝΤ στο θέμα του χρέους. Ή στο αποκλειστικό ρεπορτάζ για τη νέα κρίση στις σχέσεις της ελληνικής κυβέρνησης με την Ευρωπαϊκή Ένωση για τα Greek statistics.

Το ρεπορτάζ, λοιπόν, εκείνο για την εβδομάδα των τεσσάρων ημερών δεν το είχαμε βγάλει από την κοιλιά μας. Ήταν ένα σχέδιο που επεξεργαζόντουσαν ως πρόταση στις Βρυξέλλες για την περίπτωση εκείνη που η κατάσταση στην Ελλάδα ξέφευγε εκτός ορίων. Η εικόνα είναι η ακόλουθη: Η Ευρώπη δεν θα αφήσει την Ελλάδα να «πέσει», ακόμη κι αν  χρειαστεί να λιμοκτονήσουν όλοι οι κάτοικοι της χώρας. Σημασία έχουν οι αριθμοί, η διεθνής οικονομική σταθερότητα και το πνεύμα και γράμμα των συμφωνιών που έχουμε υπογράψει.

Το πρόβλημα που υπάρχει είναι ότι οι άνθρωποι δεν είναι άψυχα αντικείμενα σε μία προβολή ενός σεναρίου. Δεν θεωρούμε τυχαίο τον θόρυβο που έχει ξεσπάσει για το «διεφθαρμένο λαό», ούτε και τις δηλώσεις του κ. Πάγκαλου. Είναι σαφές ότι υπάρχει στόχος και ο στόχος είναι να περάσουν όσο το δυνατόν πιο αναίμακτα τα νέα μέτρα.

Πάντοτε ήμασταν υπέρ της μείωσης του δημόσιου τομέα. Είναι το καρκίνωμα της ελληνικής Οικονομίας και ένας οποιοσδήποτε Οργανισμός δεν μπορεί να ζήσει κουβαλώντας για μεγάλο χρονικό διάστημα τον καρκίνο μέσα του. Η άποψή μας είναι ότι οποιοδήποτε μέτρο περιορισμού των μισθών με τον άλφα ή βήτα τρόπο είναι ανεδαφικό και δεν λύνει το πρόβλημα. Ο υπερμεγέθης δημόσιος τομέας θα εξακολουθήσει να υφίσταται και να αναπαράγει τα γνωστά προβλήματα. Η λύση, δυστυχώς, είναι ο δραστικός περιορισμός του δημόσιου τομέα με κατάργηση οργανικών θέσεων.

Μόνο που αυτό δεν μπορεί να συμβεί έτσι! Δεν μπορεί να πεταχτούν στο δρόμο δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι δίχως να υπάρχει εναλλακτική λύση. Και δεν εννοούμε να τους βρει δουλειά το δημόσιο, ούτε και να συνεχίσουν να πληρώνονται οι απολυμένοι από το δημόσιο, όπως συμβαίνει επί σειρά μηνών με τους πρώην της Ολυμπιακής. Υποστηρίζουμε  ότι για να κάνει το μεγάλο βήμα του ξεκαθαρίσματος με τους λογαριασμούς του παρελθόντος θα πρέπει να υπάρχει ταυτόχρονα μία αναπτυξιακή πρόταση. Ένα προσκλητήριο προς τους επενδυτές για να φέρουν τις δουλειές τους στην Ελλάδα και να δημιουργηθούν έτσι νέες θέσεις εργασίας.

Για να μην λέμε μεταξύ μας σαχλαμάρες, ένα προσκλητήριο επενδυτών δεν μπορεί να γίνει με φορολογία 45%. Και το αμέσως επόμενο ερώτημα είναι ποιος θα εφαρμόσει μία τέτοια πολιτική, όταν γνωρίζουμε πως σκέφτονται.

Γι΄ αυτό και θα καταλήξουν σε λύσεις που θεωρούν ως λιγότερο επώδυνες. Θα προσπαθήσουν να κρατήσουν όσες περισσότερες θέσεις στο δημόσιο τομέα μπορέσουν. Το ότι μετά από είκοσι χρόνια θα παραδεχτούν ότι έκαναν λάθος, όπως έχουν ήδη παραδεχτεί για την δεκαετία του ΄80, αυτό δεν μας παρηγορεί. Με συγνώμες δεν ταΐζονται οι άνθρωποι...

Πηγή

Η συμμετοχή αλλοδαπών στις εξετάσεις 12 Oct 2010 5:57 PM (14 years ago)

Σε μία απόλυτη ταύτιση, ΚΚΕ, ΣΥΝ και ΟΛΜΕ φωνασκούν για το θέμα της συμμετοχής αλλοδαπών μαθητών στις εξετάσεις παρά το γεγονός ότι αυτοί δε διαθέτουν τα απαραίτητα έγγραφα.

Ξεκινώντας από την ανακοίνωση της ΟΛΜΕ, αυτή αποτελεί ένα μνημείο συνδικαλιστικής αισχρότητας. Ο Πεππές και ο Παπαχρήστος κάνουν λόγο για "ισότιμη συμμετοχή στην εκπαιδευτική διαδικασία". Θα περίμενε κανείς ότι στα πλαίσια μίας τέτοιας "ισότιμης συμμετοχής" είτε απαιτείται από όλους η προσκόμιση εγγράφων, είτε από κανέναν. Η ΟΛΜΕ όμως είναι μαθημένη σε τέτοιες επιλεκτικές διαδικασίες, αφού με τον τρόπο αυτό τα παιδιά και τα ανίψια των συνδικαλιστάδων απέκτησαν θέσεις στην εκπαίδευση.

Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι η σχετική ανακοίνωση του τμήματος παιδείας του ΣΥΝ είναι σχεδόν η ίδια με την ανακοίνωση της ΟΛΜΕ. Μία λεπτομέρεια που καλό είναι να προσέξουν όσοι νομίζουν ότι το ποιό κόμμα θα πάρει τις περισσότερες θέσεις στην ΟΛΜΕ έχει κάποια σημασία, μιά και οι θέσεις της ΔΑΚΕ, τόσο στο συγκεκριμένο όσο και σε άλλα ζητήματα, είναι ουσιαστικά η θέση της αριστεράς.

Καθώς όμως ο τομέας παιδείας του ΣΥΝ κόπτεται για θέματα ισονομίας, ίσως θα ήταν η κατάλληλη στιγμή ώστε η συντρόφισσα Σίσσυ Βελισαρίου να μας εξηγήσει για το πως μία απόφοιτος του Deree μπορεί να είναι διορισμένη καθηγήτρια σε δημόσιο πανεπιστήμιο, κάτι το οποίο φυσικά δεν ισχύει για όλους τους αποφοίτους του Deree.

Πηγή

Τα σκήπτρα των κορυφαίου πιστωτή των ΗΠΑ περνούν και πάλι στην Ιαπωνία 12 Oct 2010 5:06 PM (14 years ago)

Ιαπωνική αντεπίθεση στην καρδιά της αμερικανικής οικονομίας. Δεν πρόκειται για ταινία επιστημονικής φαντασίας ή για νέο Περλ Χάρμπορ... Η Ιαπωνία όμως ξεπερνά την Κίνα στην αγορά ομολόγων του αμερικανικού δημοσίου και γίνεται πλέον ο “νούμερο ένα” πιστωτής των ΗΠΑ, ανακτώντας τον σχετικό... τίτλο που είχε απωλέσει κατά τα τελευταία δύο χρόνια.

Μέσα στο 2010 το ιαπωνικό κράτος αγόρασε αμερικανικά ομόλογα ύψους 55,3 δις ευρώ. Αυτή την στιγμή η χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου έχει στην κατοχή της το 7,2% των ομολόγων που έχουν συνολικά δημοπρατηθεί από πλευράς ΗΠΑ. Πρόκειται για ποσό που φθάνει τα 874,3 δις δολάρια!

Από την άλλη, η Κίνα που είχε προσπεράσει την Ιαπωνία στην ομολογιακή πίστωση των Ηνωμένων Πολιτειών το Σεπτέμβριο του 2008, έχει περικόψει το ποσοστό έκθεσής της σε αμερικανικά ομόλογα. Από τη μία, αυτή η στρατηγική έχει να κάνει με τη διαρκή εκτράχυνση του αμερικανικού χρέους. Η People's Bank of China εδώ και πέντε συναπτούς μήνες δραστηριοποιείται στην πιο αξιόπιστη αγορά, αυτή των εμπορευμάτων και συγκεκριμένα, αγοράζει χρυσό. Σαν αποτέλεσμα αυτής της στρατηγικής, η Κίνα αυτή τη στιγμή κατέχει το 5,4% του αμερικανικού χρέους, ήτοι 846,7 δις δολάρια. Η μείωση αγοράς ομολόγων του αμερικανικού δημοσίου από πλευράς Κίνας αγγίζει τα 48,1 δις ευρώ για το τρέχον δωδεκάμηνο συγκριτικά με το αμέσως προηγούμενο.
Τα στοιχεία της Bank of America Merrill Lynch δείχνουν ότι ο μέσος όρος απόδοσης των αμερικανικών ομολόγων φθάνει το 1,31%. Έχει υποχωρήσει δηλαδή κατά 5,21% από τα μέσα του 2007, πριν ξεσπάσει δηλαδή η κρίση.
Ο Carl Lantz, στρατηγικός αναλυτής επιτοκίων της Credit Suisse στη Νέα Υόρκη δίνει ψήφο εμπιστοσύνης στις αμερικανικές δημοπρασίες ομολόγων. “Οι ΗΠΑ απολαμβάνουν ακόμη την εμπιστοσύνη των επενδυτών”, τονίζει. Από την άλλη όμως, δεν παραγνωρίζει τους κινδύνους. Δεν είναι λίγες οι φορές που ακούστηκε το ενδεχόμενο ξεσπάσματος μιας διπλής ύφεσης. Μάλιστα, δεν έχει αποκλειστεί εντελώς ακόμα. Σαν να μην έφθανε αυτό, η επιβράδυνση της αμερικανικής οικονομίας κατά τα δύο τελευταία τρίμηνα του τρέχοντος έτους είναι το επικρατέστερο, για να μην πούμε το σίγουρο, σενάριο.
Ο Lantz καταλαβαίνει τη θέση της Κίνας. “Όταν είσαι Κεντρικός Τραπεζίτης μιας χώρας, δεν σε ενδιαφέρει η επένδυση της αγοράς ομολόγων αλλά κυρίως η ανταπόδοση της αποπληρωμής τους όταν θα φτάσει εκείνη η ώρα”, επισημαίνει.
Οι Ιάπωνες όμως για ποιο λόγο εκτίθενται σε αγορές ομολόγων των ΗΠΑ; Οι αγορές ομολόγων μιας χώρας δείχνει εμπιστοσύνη στο νόμισμά της. Αφού η Bank of Japan δεν κατάφερε να εξασθενήσει την ισχύ του γιεν μέσω παρέμβασης στην αγορά συναλλάγματος, ακολουθεί τον εναλλακτικό δρόμο. Δίνει ώθηση στο δολάριο, αγοράζοντας ομόλογα ΗΠΑ στα οποία πλέον ανακηρύσσεται ως κορυφαίος πιστωτής η χώρα που έχει ως νόμισμα το γιεν, προκειμένου να αποκλιμακώσει την τιμή του εν μέσω αβεβαιότητας, αυτής ακριβώς που τρέμουν οι Κινέζοι.

Κώστας Βορίλας

 

Το 4ο Ράιχ και οι Nasi-emens βράβευσαν τον δωσίλογο 12 Oct 2010 8:21 AM (14 years ago)

• Ποιοι και γιατί βράβευσαν τον Παπανδρέου;

Βραβεύτηκε από τους Γερμανούς ο δωσίλογος, ο οποίος χρεοκόπησε τους Έλληνες, για να μην χάσουν τα κέρδη τους οι Γερμανοί και οι όπου γης τοκογλύφοι. Επειδή μάλιστα αρέσει στην Ιστορία να κάνει "πλάκα" και να "ειρωνεύεται" τους αφελείς, οι οποίοι δεν την σέβονται και δεν την "συμβουλεύονται", το βραβείο, το οποίο του δόθηκε, είναι ό,τι ακριβώς μπορεί ν’ "αντιπροσωπεύει" έναν Παπανδρέου. Του δόθηκε το βραβείο Quadriga "The Power of Veracity". Έδωσαν το βραβείο της "Δύναμης της Ειλικρίνειας" σε έναν δειλό μαμάκια, ο οποίος εξελίσσεται στον μεγαλύτερο ψεύτη της μεταπολίτευσης.

Σ’ αυτόν, ο οποίος έλεγε ότι …"λεφτά υπάρχουν", για να κλέψει τις ψήφους των Ελλήνων και λίγες ημέρες μετά έκλεβε τις συντάξεις των φτωχών. Στον "πατριώτη" ηγέτη Παπανδρέου, ο οποίος πήρε το δακτυλίδι της διαδοχής μέσα στην αμερικανική πρεσβεία. Στον "ηθοποιό" ηγέτη, ο οποίος πήρε το στέμμα της εξουσίας, κλαίγοντας "ειλικρινά" μέσα στα λιμάνια. Στον "αχυράνθρωπο" της παγκόσμιας διακυβέρνησης, ο οποίος επιχειρεί να μετατρέψει την πατρίδα του σε "νομαρχία" της Νέας Τάξης. Στον "Έλληνα", τον οποίον τον διόρισαν οι ισχυροί με κάποιες σκουρόχρωμες πακιστανικές ψήφους. Στον "Ευρωπαίο", ο οποίος παίρνει εντολές κατ’ ευθείαν από τη CIA και τη Μοσάντ. Το απόλυτο βραβείο. Η "Δύναμη της Ειλικρίνειας" για τον παπατζή της μεταπολίτευσης.

Σ’ ό,τι αφορά το πρακτικό μέρος της βράβευσης, αυτό, το οποίο συμβαίνει, είναι εξίσου τραγικό. Με δισεκατομμύρια ευρώ πλήρωσε ο ελληνικός λαός το βραβείο του Γιωργάκη. Ο Γιωργάκης, για να πάρει το βραβείο αυτό, δεν πήρε απλά τα "ασημικά" της οικογένειας, για να τα δώσει απευθείας στα χέρια των Γερμανών. Πήγε και δανείστηκε στο όνομα της οικογένειας, για να τους κάνει επιπλέον δώρα. Ούτε οι Ναζί της κατοχής δεν είχαν τέτοια "λεία". Φοβούμενοι τις αντιδράσεις των κατακτημένων, δεν ήταν τόσο προκλητικοί. Λεηλατούσαν την Ελλάδα, αλλά σέβονταν τα προσχήματα και είχαν ένα μέτρο, προκειμένου να μην βρουν αντιδράσεις. Έκλεβαν τους εθνικούς μας πόρους, αλλά τουλάχιστον δεν μας έβριζαν. "Έχτιζαν" την παραμονή τους στην Ελλάδα, αλλά διακήρυτταν σε όλους τους τόνους ότι ήταν "περαστικοί" από την Ελλάδα στον δρόμο τους για τη Μέση Ανατολή.

Σήμερα ούτε αυτά τα προσχήματα δεν σέβονται. Τα παιδιά τους αποδεικνύεται καθημερινά ότι είναι όχι μόνον πιο αρπακτικά, αλλά και πιο θρασύ …Θρασύτατα θα έλεγε κανείς. Τόσο θρασύ, που θα μπορούσαμε να μιλάμε για "ύβρη", αν σκεφτεί κάποιος ότι πολλά από αυτά στην κυριολεξία υπάρχουν, εξαιτίας της μεγαλοψυχίας των Ελλήνων. Ανήκουν στη γενιά αυτή, που ήταν φυσικά παιδιά εκείνων, οι οποίοι "ήρθαν" στην Ελλάδα και επιβίωσαν εξαιτίας της μεγαλοψυχίας των Ελλήνων. Των Ελλήνων, οι οποίοι, όταν έχασαν τον Πόλεμο οι Γερμανοί, τους επέτρεψαν να εγκαταλείψουν σχεδόν "ατσαλάκωτοι" τον τόπο του εγκλήματός τους, ενώ μπορούσαν να τους εξοντώσουν μέχρις ενός.

Με συμφωνίες και κλάματα έφυγαν οι "γενναίοι" Γερμανοί από την Ελλάδα. Ας ψάξει κάποιος να δει πώς έγινε η αποχώρησή τους. Ένα πάνοπλο ΕΑΜ λυσσομανούσε γύρω τους και δεν του επιτρεπόταν να τους αφανίσει …Να τους πληρώσει με το ίδιο "νόμισμα", που πλήρωσαν οι ίδιοι τους Έλληνες …Να επιφυλάξει στους Ναζί του Χίτλερ την τύχη των Βουλγάρων του Σαμουήλ, όπου ανά εκατό τυφλούς ένας μονόφθαλμος τούς οδηγούσε στην επιστροφή στην πατρίδα. Αν δεν ήταν μεγαλόψυχοι οι Έλληνες, θα μπορούσε η Ελλάδα να γίνει το μεγάλο ψυχολογικό "τραύμα" της σύγχρονης γερμανικής ιστορίας.

Οι σύγχρονοι Γερμανοί όχι "δάκτυλα" δεν θα μας έδειχναν, αλλά και μόνον η αναφορά της λέξεως "Ελλάδα" θα έπρεπε να τους τρομοκρατεί. Να τους τρομοκρατεί πιο πολύ ακόμα και από την υποχώρησή τους από το ρωσικό μέτωπο. Οι Έλληνες ήταν αυτοί, οι οποίοι τους επέτρεψαν να επιβιώσουν και να φύγουν. Χάρη στους Έλληνες υπάρχουν πολλοί από τη γενιά, που σήμερα κυβερνά τη Γερμανία.

Κι όμως... Αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι θα έπρεπε να είναι ευγνώμονες, που επιβίωσαν από τη μεγαλοψυχία των θυμάτων τους, ξεπερνώντας κάθε όριο αθλιότητας και αγνωμοσύνης, επιστρέφουν στην Ελλάδα, για να επαναλάβουν τα ίδια εγκλήματα με τους ίδιους στόχους. Φυσικά παιδιά πραγματικών δολοφόνων και βιαστών, οι οποίοι "συγχωρέθηκαν" από τα θύματά τους —και αφέθηκαν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους— έρχονται σήμερα και επιχειρούν νέα εγκλήματα εις βάρος των Ελλήνων.

Φυσικά παιδιά εκείνων των ατιμώρητων εγκληματιών, έρχονται σήμερα όχι για να ευχαριστήσουν τους Έλληνες για τη μεγαλοψυχία τους, που τους χάρισε γονείς, αλλά για να διαχειριστούν τη λεία τους, είτε αυτή είναι ο ΟΤΕ είτε το Αεροδρόμιο Αθηνών. Όχι μόνον δεν δείχνουν καμία πρόθεση να καταβάλουν τις δίκαιες αποζημιώσεις στα θύματά τους, αλλά επιχειρούν να κάνουν τα ίδια με τους πατέρες τους. Επιχειρούν να επιτύχουν αυτά, τα οποία δεν πέτυχαν οι πατέρες τους …Και πάλι "εισέβαλαν" στην Ελλάδα …και πάλι συνεργάζονται με προδότες δωσίλογους εις βάρος των Ελλήνων. Ήδη άρπαξαν θησαυρούς ολόκληρους και εξακολουθούν να διεκδικούν ό,τι μπορεί να περίσσεψε.

Γι’ αυτό βράβευσαν τον Παπανδρέου. Ήταν ειλικρινής ο Παπανδρέου, όταν έλεγε πως "χρήματα υπάρχουν". Ειλικρινής όμως μόνον για τους Γερμανούς, εφόσον γι’ αυτούς πράγματι υπάρχουν χρήματα. Για τους Έλληνες ήταν ψεύτης. Γι’ αυτόν τον λόγο οι Γερμανοί θέλουν να τον βραβεύσουν και οι Έλληνες να τον κρεμάσουν. Καταλαβαίνει ο αναγνώστης για τι ακριβώς μιλάμε; Τον ευγνωμονούν οι Γερμανοί τον Παπανδρέου. Το ελάχιστο, που θα μπορούσαν να κάνουν, είναι να τον τιμήσουν. Όχι βραβείο αλλά έπαυλη στο Βερολίνο πρέπει να του δώσουν. Γύφτουλες είναι, που πάνε να τη "γλιτώσουν" με ένα βραβείο. Γιατί; Γιατί ο Παπανδρέου φέρνει στη Γερμανία περισσότερα κέρδη απ’ όλους τους Καγκελάριους μαζί. Σβήνει παλιές ζημιές και προσθέτει νέα κέρδη.

Γι’ αυτό βραβεύτηκε Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ. Είναι ο Πρωθυπουργός, ο οποίος δίνει κέρδη στη Γερμανία και προσθέτει ζημιά στην Ελλάδα. Πώς γίνεται αυτό; Ας σκεφτεί ο αναγνώστης το εξής απλό. Τι θα έκανε ένας άνθρωπος μπροστά στο ενδεχόμενο μιας χρεοκοπίας του; Μπροστά στο ενδεχόμενο να χάσει το ίδιο του το σπίτι; Ο πιο αγράμματος. Ο πιο τενεκές. Ένα όρθιο δίποδο, που δεν γνωρίζει τίποτε και απλά έχει τη στοιχειώδη ανθρώπινη ευφυΐα, η οποία του εξασφαλίζει τη δυνατότητα να εκτελεί νόμιμες δικαιοπραξίες. Θα έψαχνε να βρει πόρους, για να σταματήσει την εξέλιξη αυτήν. Για να πληρώσει αυτά, τα οποία χρωστά, θ’ αναζητούσε εκείνους, που του χρωστούσαν. Θα έκανε τις προσθαφαιρέσεις του και θα έβλεπε τι ακριβώς θα μπορούσε να "σώσει". Αυτό, το οποίο θα έκανε ένα όρθιο δίποδο, δεν το έκανε ο βραβευμένος Γιωργάκης.

Η Ελλάδα, η οποία κινδυνεύει με απόλυτη καταστροφή —εξαιτίας χρεών—, δεν αναζητά τις γερμανικές αποζημιώσεις, τις οποίες δικαιούται. Τις αποζημιώσεις, οι οποίες της έχουν επιδικαστεί νόμιμα από τα διεθνή δικαστήρια και η Γερμανία εντελώς παράνομα αρνείται να της καταβάλει. Η Ελλάδα, η οποία έχει δικαίωμα να "ρημάξει" τη Γερμανία όχι μόνον την αφήνει ελεύθερη να μην εκτελεί τις υποχρεώσεις της, αλλά την αφήνει να της δείχνει προκλητικά και το "δάκτυλο". Η Ελλάδα, η οποία θα μπορούσε ν’ απορροφήσει όλους τους "δείκτες" ανάπτυξης της Γερμανίας, την αφήνει να της "υποδεικνύει" ποια νησιά πρέπει να πουλήσει. Η Ελλάδα, η οποία πρωταγωνίστησε στη σωτηρία του ελεύθερου κόσμου από τη χιτλερική Λαίλαπα, αφήνει την αμετανόητη Γερμανία να τη διαβάλει και να την κατηγορεί στην οικουμένη. Όχι μόνον δεν της ζητάει τα χρωστούμενα, αλλά της υπόσχεται και νέα κέρδη.

Για να καταλάβει κάποιος τα μεγέθη, αρκεί να σκεφτεί το εξής. 25 δις ευρώ είναι μόνον το "αναγκαστικό" δάνειο, που πήραν από εμάς οι Γερμανοί κατακτητές, λεηλατώντας τα εθνικά μας θησαυροφυλάκια …Αυτά, δηλαδή, τα οποία παραδέχθηκαν ότι μας πήραν αναγκαστικά με τα όπλα ως ληστές και αναγνωρίζουν ότι μας χρωστάνε …Αυτά, τα οποία θα μας χρωστούσαν, ακόμα κι αν δεν σήκωναν σκόνη με την είσοδό τους στην Ελλάδα. Δεν μιλάμε για την αξία των αποκαταστάσεων των ζημιών των άψυχων υποδομών, τις οποίες μας προκάλεσαν εξαιτίας της βίαιης εισβολής και κατάκτησης της πατρίδας μας. Δεν μιλάμε για τις αποζημιώσεις των εκατοντάδων χιλιάδων θυμάτων της θηριωδίας τους. Των 38.960 εκτελεσμένων. Των 12.000 νεκρών από αδέσποτες. Των 70.000 σκοτωμένων σε μάχες. Των 105.000 νεκρών στα στρατόπεδα της Γερμανίας. Των 600.000 νεκρών από την πείνα. Σύνολο 825.960 ελληνικές ψυχές χαμένες.

Τα ανάλογα αφορούν και τα άψυχα. Απλή μέθοδο των τριών γνωρίζει κανείς; Τα 25 δις ευρώ, που μας χρωστάνε οι Γερμανοί, προκύπτουν από την "προσαρμογή" —τόκοι κλπ.— των 3,5 δις του κατοχικού "δανείου". Εκείνη περίπου την εποχή η Διεθνής Διάσκεψη των Παρισίων επιδίκασε υπέρ της Ελλάδας 7,1 δις δολάρια (αγοραστικής αξίας 1938) πλέον τους τόκους, για τις καταστροφές που προξένησαν στη χώρα τα κατοχικά γερμανικά στρατεύματα. Πρόκειται για τις λεγόμενες επανορθώσεις. 7,1 δις εκείνης της εποχής είναι 51 σημερινά δις.

Για να το καταλάβει ακόμα καλύτερα ο αναγνώστης το μέγεθος εκείνων των χρημάτων, θα πούμε ότι το Σχέδιο Μάρσαλ για την ανοικοδόμηση της Ελλάδας ήταν περίπου 10 δις ευρώ. Σχεδόν ένα Σχέδιο Μάρσαλ χρωστάνε οι Γερμανοί μόνον για τις επανορθώσεις των ζημιών που προκάλεσαν. Άλλα δηλαδή είναι τα χρήματα εξαιτίας αυτών που ΚΛΕΨΑΝΕ, άλλα είναι αυτά εξαιτίας αυτών που ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΑΝΕ και τέλος άλλα είναι τα χρήματα εξαιτίας αυτών που ΣΚΟΤΩΣΑΝΕ. 100 δις ευρώ το λιγότερο είναι αυτό το άθροισμα για την περίπτωση του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου …Το λιγότερο, γιατί βάζουμε την αποζημίωση των εκατοντάδων χιλιάδων απλών ιδιωτών στο πλέον ευτελές επίπεδο …Να αποζημιωθούν δηλαδή οι νεκροί Έλληνες περίπου ως άνθρωποι και όχι βέβαια σαν "υπερπολύτιμοι" Εβραίοι.

Γι' όλα αυτά οι Γερμανοί δεν έχουν δώσει ούτε ένα ευρώ. Αρνούνται να δώσουν το παραμικρό με το θράσος του συνοικιακού αλητάμπουρα, ο οποίος, κάθε φορά που του υπενθυμίζεις τις υποχρεώσεις του, "γρυλίζει" …Με την αλητεία του κακοποιού, ο οποίος εκμεταλλεύεται το βεβαρημένο παρελθόν του και κάθε φορά που του ζητάς τη δίκαιη αποζημίωση, "σηκώνεται" όρθιος, για να δεις το μέγεθός του. Μόνον τους Εβραίους αποζημιώνουν χωρίς δεύτερη κουβέντα. Εκεί ο "αλητάμπουρας" προφανώς "μασάει". Πριν ζητήσουν οι Εβραίοι αποζημιώσεις, τρέχουν οι Γερμανοί να τους γεμίζουν τις "τσέπες". Έχουν αποζημιωθεί για τους πιο απίθανους λόγους στις πιο ανύποπτες χρονικές στιγμές. Τους Γερμανούς μόνον για τους Έλληνες δεν τους φτάνουν χρήματα, αλλά εκεί τους περισσεύει ο "τσαμπουκάς".

Για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν διερωτόμαστε όλοι εμείς. Ποιος λογικός Έλληνας —και όχι ίδιος ο Πρωθυπουργός των Ελλήνων— θα τολμούσε να πάει και να παραλάβει ένα γερμανικό βραβείο, λέγοντας υποκριτικά ότι το παραλαμβάνει εκ μέρος του ελληνικού λαού; Ποιου λαού; Αυτού που κατακρεουργήθηκε και βιάστηκε και όχι μόνον δεν του αναγνωρίζεται το στοιχειώδες ανθρώπινο δικαίωμα της αποζημίωσης, αλλά καθυβρίζεται καθημερινά από τους "βραβεύοντες"; Προδότης είναι ο Παπανδρέου και μόνον που πήγε να παραλάβει το βραβείο τους, ενώ οι ίδιοι δεν έχουν αποκαταστήσει ακόμα τα θύματα της θηριωδίας τους. Το μόνο, που μπορεί να παραλάβει ένας Πρωθυπουργός εξ’ ονόματος των Ελλήνων από τους Γερμανούς, είναι η "επιταγή" της αποζημίωσής τους. Τίποτε άλλο.

Με τις πιο πρόχειρες εκτιμήσεις περίπου 100 δις ευρώ άφησε στη "σκιά" της λήθης και της μη διεκδίκησης ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας. Ο βραβευμένος για την "ειλικρίνειά" του Γιωργάκης. Ο βραβευμένος από τη Γερμανία ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ. Είναι απόλυτα ειλικρινής με τους Γερμανούς. Με τους Έλληνες είναι ψεύτης. Χρήματα πράγματι υπάρχουν ...αλλά μόνον για τους Γερμανούς. Αμύθητα κέρδη προέκυψαν για τους Γερμανούς από το "σβήσιμο" των χρεών τους, εξαιτίας της προηγούμενης τραγικής μας κατάστασης. Αμύθητα κέρδη προέκυψαν για τους Γερμανούς από το "γράψιμο" νέων δικών μας χρεών, εξαιτίας της σημερινής τραγικής μας κατάστασης.

Με την είσοδό μας στο ΔΝΤ ο Παπανδρέου εξασφάλισε στους Γερμανούς κέρδη άνω των 30 δις. Με τον απόλυτα καταστροφικό δανεισμό από το ΔΝΤ, ο Παπανδρέου τους τα εξασφάλισε αυτά τα χρήματα. Γι’ αυτόν τον λόγο είδαμε τα χαμόγελα και τις αγκαλιές του Άκερμαν. Ας ψάξει κάποιος να βρει πόσα δις σε ελληνικά ομόλογα έχει στην κατοχή της η Ντόιτσε Μπανκ και θα καταλάβει ότι …και λίγες ήταν οι αγκαλιές του Άκερμαν …Θα μπορούσε να επιδοθεί και σε άλλες σεξουαλικού τύπου περιπτύξεις για τα δώρα του παπατζή. Δεκάδες δις σε κερδοσκοπικά ελληνικά ομόλογα διατηρούν οι γερμανικές τράπεζες. Κερδοσκοπικά ομόλογα, τα οποία επέβαλλαν οι ίδιοι οι Γερμανοί στην Ελλάδα, προκειμένου να δανείζεται, για να "ταΐζει" τις γερμανικές βιομηχανίες.

Το παιχνίδι ήταν απλό και παιζόταν από την εποχή του Σημίτη. Του αδερφού του πράκτορα των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών. Του "αναμορφωτή" Σημίτη, ο οποίος θα "απογείωνε" την Ελλάδα και στην πραγματικότητα γέμιζε τις τσέπες των Γερμανών και όχι μόνον. Οι Γερμανοί μάς δάνειζαν εκείνη την εποχή με τοκογλυφικούς όρους, για να μας τα παίρνουν στη συνέχεια οι γερμανικές εταιρείες με υπερτιμολογημένες προμήθειες. Γερμανοί μάς ανάγκαζαν να δανειζόμαστε, για να γινόμαστε αναγκαστικά μεγαλοπελάτες τους. Η Goldman Sachs "μαγείρευε" τα στοιχεία, προκειμένου ο δανεισμός να ξεπεράσει κι αυτά ακόμα τα όρια της λογικής. Πάνω από 45 δις σε ομόλογα κρατούν στα χέρια τους. Αυτά, τα οποία μας δάνεισαν, τα πήραν πίσω και πολλαπλασιάστηκαν σε χρέη.

Κι όμως… αυτά τα παράνομα και εγκληματικά για τον ελληνικό λαό κέρδη επιμένουν να τα διεκδικούν ακόμα και τώρα, που έχει αποδειχθεί ότι αποτελούν προϊόν ληστείας. Δις, τα οποία θα τα πάρουν, εξαιτίας του "βραβευμένου" δωσίλογου Παπανδρέου. Δις, τα οποία θα έπρεπε να τα ξεχάσουν, αν την Ελλάδα την κυβερνούσαν πατριώτες. Για αυτόν τον λόγο "λατρεύουν" τον Παπανδρέου, ο οποίος δήλωσε σε όλους τους τόνους ότι η Ελλάδα θα πληρώσει μέχρι δεκάρας τα "χρέη" της. Θα τα πληρώσει, ακόμα κι αν χρειαστεί να "αυτοακρωτηριαστεί". Τον "λατρεύουν", γιατί θα ξαναπληρωθούν χρήματα, τα οποία τα έχουν ξαναπληρωθεί τουλάχιστον δύο φορές ακόμα. Τον "λατρεύουν", γιατί θα ξεπουλήσει όλη τη χώρα, προκειμένου να γεμίσει τις "τσέπες" των τοκογλύφων.

Όμως, δεν είναι μόνον αυτά τα χρήματα που κερδίζουν, εξαιτίας του ΔΝΤκού Παπανδρέου. Δεν είναι μόνον τα χρήματα, τα οποία θα τους δώσουμε από τα ήδη υπάρχοντα ομολογιακά "χρέη". Ο ίδιος ο σχεδιασμός του ΔΝΤ θα τους επιφέρει και νέα κέρδη. Θα προκύψουν νέα δάνεια, για να ξεπληρωθούν τα παλαιά με τις αποδόσεις τους. Οι τοκογλύφοι θα μας ξαναδανείσουν τοκογλυφικά, για να πάρουν αυτά, τα οποία μας είχαν δανείσει επίσης τοκογλυφικά. Η Γερμανία που συμμετέχει στον "μηχανισμό" στήριξης της Ελλάδας με 22,4 δις, θα εξασφαλίσει νέα "μπάζα" εις βάρος της. Τζάμπα και καλή "μπάζα", αν αναλογιστεί κάποιος ότι η Γερμανία δανείζεται χρήματα με 2% και δανείζει από "αλληλεγγύη" στην Ελλάδα με επιτόκιο 5,5%

Κατά τα άλλα business as usual …Κρίση …ξεκρίση, οι Γερμανοί αντιμετωπίζουν την Ελλάδα σαν τον πιο "φορτωμένο" μεγαλοπελάτη τους, ο οποίος, έστω και με την απειλή όπλου, πρέπει να ψωνίζει πέρα από τις δυνατότητές του …Η "αγελάδα" των Βαλκανίων, που την αρμέγουν με απειλή περιστρόφου. Μαλώνουν την Ελλάδα για το ένα ευρώ που δίνει παραπάνω στον συνταξιούχο, αλλά της δίνουν συγχαρητήρια για τις νέες αγορές πανάκριβων εξοπλισμών. Απειλούν την Ελλάδα, αν δώσει επίδομα πετρελαίου στους φτωχούς για να ζεσταθούν, αλλά την επιβραβεύουν, αν παραλάβει ένα πανάκριβο και θεόστραβο υποβρύχιο. Εν μέσω κρίσης —και με τους επιτρόπους του ΔΝΤ να καταφθάνουν στην ελληνική πρωτεύουσα— η κυβέρνηση Παπανδρέου υπέγραψε νέες στρατιωτικές προμήθειες δισεκατομμυρίων ευρώ στη γερμανική κυβέρνηση.

Ταυτόχρονα η λεηλασία συνεχίζεται …Και πάλι με την "άδεια" του "βραβευμένου" πρωθυπουργού. Ο χρυσοφόρος ΟΤΕ χάθηκε για πάντα. Αντί η κυβέρνηση ν' αναζητήσει τους διεφθαρμένους εγκληματίες, οι οποίοι παρέδωσαν τζάμπα τη λαϊκή επιχείρηση στους διαφθορείς Γερμανούς, έρχεται και τους ανταμείβει. Ανταμείβει τους διαφθορείς του ΟΤΕ, παραδίδοντάς τους ό,τι είχε απομείνει ως κρατική συμμετοχή σ' αυτόν. Νύχτα —και όταν οι Έλληνες ήταν διακοπές— ο "βραβευμένος" παρέδωσε τη διαχείριση και άρα το σύνολο του ταμείου της επιχείρησης στους κλέφτες του Ράιχ. Ο "βραβευμένος", ο οποίος βίασε εκατοντάδες χιλιάδες απόμαχων της ζωής, για να εξασφαλίσει άπαξ μόλις 800 εκατομμύρια ευρώ, παρέδωσε τζάμπα στους Γερμανούς μια εταιρεία, της οποίας τα ετήσια κέρδη είναι περίπου 3 δις.

Παραδόθηκε τζάμπα στους Γερμανούς κατακτητές ο μέγας ΟΤΕ, ο οποίος με τα κέρδη του θα μπορούσε μόνος του να καλύπτει τις "τρύπες" των ασφαλιστικών μας ταμείων. Στους Γερμανούς, οι οποίοι επί δεκαετίες τρώνε τις "σάρκες" του Οργανισμού και σήμερα διεκδίκησαν και το "πτώμα" του. Στους Γερμανούς, οι οποίοι με τη Siemens και τους χαφιέδες της Στάζι —όπως ο Κόκκαλης— λεηλάτησαν τους πόρους του ΟΤΕ, ώστε να εξασφαλίσουν τα χρήματα που χρειαζόταν για να τον αγοράσουν. Παγκόσμιο ρεκόρ. Αγόρασαν μια γιγαντιαία επιχείρηση —με κέρδη 3 δις ετησίως— όχι μόνον χωρίς να ξοδευτούν, αλλά βγάζοντας επιπλέον χρήματα και από την ίδια την εξαγορά. Όχι απλά τους βγήκε τζάμπα η αγορά, αλλά τους άφησε και επιπλέον κέρδη.

Τόσο έξυπνα είναι τα παιδιά του Ρήνου. Έβγαλαν δισεκατομμύρια ευρώ από τις προμήθειες του ΟΤΕ και καθηλώνοντάς τον στη χρηματιστηριακή αξία των 3 δις, στην πραγματικότητα τον αγόρασαν με τους τόκους των κερδών τους …3 δις αξία μια εταιρεία με 3 δις κέρδη το χρόνο. Δεν πρέπει να υπάρχει άλλη τέτοια περίπτωση στον κόσμο. Ακόμα και ένας άνεργος με "καλό" πρόσωπο στην τράπεζα, μπορούσε ν' αγοράσει αυτόν τον γίγαντα με μια απλή εγγυητική επιστολή του ενός έτους. Δώδεκα μηνάκια θα περίμενε τις εισπράξεις, για να ξεπληρώσει την τράπεζα και μετά μεγιστάνας για πάντα. Τόσο απλά.

Ακριβώς επειδή δεν υπάρχει άλλη τέτοια περίπτωση οι Γερμανοί φοβούνται. Φοβούνται όχι μόνον τους Έλληνες, οι οποίοι δικαίως θα αντιδράσουν, αλλά και τους Αμερικανούς, οι οποίοι, ως ανταγωνιστές ιμπεριαλιστές, παρακολουθούν ότι χάνουν κέρδη από τους Γερμανούς, ενώ οι ίδιοι πληρώνουν μόνον έξοδα ιμπεριαλισμού. Γι' αυτόν το λόγο οι Γερμανοί φοβούνται τις αποκαλύψεις. Τις αποκαλύψεις, οι οποίες οδηγούν σε καταδικαστικές αποφάσεις δικαστηρίων και σε αποκλεισμούς από διαγωνισμούς. Για αυτόν τον λόγο αυτοί, οι οποίοι διέφθειραν το σύμπαν στην Ελλάδα, σήμερα "βραβεύουν" όποιον μπορεί να τους εγγυηθεί ατιμωρησία. Αυτά, δηλαδή, που τους υπόσχεται ο Γιωργάκης. Ο "μέγας" ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ των Ελλήνων.

Τη χρησιμότητα του Γιωργάκη για τους Γερμανούς πρέπει να την αναζητήσει κάποιος στις εξεταστικές επιτροπές. Γιατί; Γιατί, εξαιτίας αυτών των επιτροπών, δεν πηγαίνουν οι φάκελοι των σκανδάλων στη δικαιοσύνη. Με τις εξεταστικές επιτροπές, για την αναζήτηση δήθεν πολιτικών ευθυνών, ο Γιωργάκης παίζει το παιχνίδι των Γερμανών διαφθορέων. Γιατί; Γιατί μπορεί να "κουκουλώνει" τις υποθέσεις, χωρίς να "παράγει" δικαστικές αποφάσεις εναντίον τους. Αυτό, δηλαδή, το οποίο φοβούνται οι εταιρείες των διαφθορέων, εφόσον τις καταστρέφει. Η εξεταστική της Siemens εξοικειώνει την κοινή γνώμη με τη "διαφθορά", αλλά ταυτόχρονα στρέφει το ενδιαφέρον της στην αναζήτηση των πολιτικών ενόχων.

Το αποτέλεσμα; Η Siemens δεν κρίνεται στα δικαστήρια. Οι πάντες γνωρίζουν ποιος ήταν ο διαφθορέας, αλλά αυτός δεν κρίνεται. Αναζητούνται δήθεν οι διεφθαρμένοι, για να κριθούν. Το αποτέλεσμα είναι αυτό, το οποίο ευνοεί τους Γερμανούς. Οι διαφθορείς φτάνουν στο σημείο να εκβιάζουν το σύνολο του πολιτικού συστήματος και έτσι δεν κρίνονται. Παριστάνουν τους "ρυθμιστές", οι οποίοι μπορεί και να υπόσχονται "κάθαρση" και δεν σέρνονται στα δικαστήρια να τιμωρηθούν. Η Siemens με αυτόν τον τρόπο περνάει αλώβητη από την αθλιότητα που η ίδια προκάλεσε. Δεν υπάρχει εις βάρος της ούτε μία καταδικαστική απόφαση από ένα ευρωπαϊκό δικαστήριο, όπως είναι τα ελληνικά, ώστε να αποκλειστεί από όλους τους διαγωνισμούς στην Ε.Ε. Γλιτώνει πρόστιμα εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ και ταυτόχρονα διατηρεί την υπερπολύτιμη "ενημερότητα", για να συνεχίσει να συμμετέχει σε διαγωνισμούς ανά την Ευρώπη και βεβαίως και την Ελλάδα.

Το ίδιο συμβαίνει και με την Daimler Benz. Είναι γνωστό ότι διέφθειρε αξιωματούχους του υπουργείου μεταφορών και υπαλλήλους των μέσων μαζικής μεταφοράς. Και όμως, ενώ είναι γνωστά όλα αυτά, δεν τιμωρείται. Αναζητούν και πάλι τους διεφθαρμένους και δεν τιμωρούν τους αποδεδειγμένα διαφθορείς. Ο ένας εκβιάζει τον άλλον και οι Γερμανοί και πάλι τη "γλιτώνουν" …Οι διαφθορείς, οι οποίοι καταγγέλλουν την Ελλάδα ως διεφθαρμένη. Οι Γερμανοί με το άλλο "κόσμημα" την ThyssenKrupp. Την εταιρεία, η οποία έκανε στην Ελλάδα ό,τι μπορεί να κάνει ένας κακοποιός της παραγωγής. Παρέδωσε "στραβά" υποβρύχια, αθέτησε δεσμεύσεις, χωρίς να πληρώσει ρήτρες και στο τέλος βρέθηκε να πουλάει με κέρδος περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού λαού. Ό,τι δηλαδή κάνει ένας κακοποιός του δρόμου, τον οποίο αποκαλούμε αλητάμπουρα.

Αφού λοιπόν η γερμανική Λαίλαπα κατέφαγε τον ΟΤΕ, ετοιμάζεται να κάνει το ίδιο με τον ΟΣΕ. Ετοιμάζονται να τον διαλύσουν και να παραδώσουν τα φιλέτα του στους Γερμανούς. Όπως συνέβη και με τον ΟΤΕ, τον οποίο πρώτα τον λεηλάτησαν ως προμηθευτές και στη συνέχεια με μέρος της λείας τους δήθεν τον αγόρασαν. Τα ίδια κάνουν και σήμερα με τον ΟΣΕ. Έναν ΟΣΕ με τεράστια ελλείμματα, τα οποία οφείλονται και πάλι στους Γερμανούς …Στους Γερμανούς, οι οποίοι έστελναν στην Ελλάδα τα χρυσοπληρωμένα τραίνα, τα οποία ήταν ασύμβατα με το ελληνικό δίκτυο …Στους Γερμανούς, στους οποίους δεν έφτανε που τον "φόρτωναν" με υπερτιμολογημένες προμήθειες εξοπλισμού, αλλά φρόντιζαν ώστε αυτός ο εξοπλισμός να είναι και άχρηστος, για να μην βελτιώσει ο ΟΣΕ έστω και κατά λάθος τη θέση του και άρα την "αξία" του.

Εκατοντάδες βαγόνια αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, τα οποία δεν "ταιριάζουν" με τις διαστάσεις του ελληνικού σιδηροδρομικού δικτύου, σκουριάζουν πίσω από τους σταθμούς. Τα χρήματα, τα οποία έκλεψε ο "βραβευμένος" Πρωθυπουργός από τους συνταξιούχους, είναι περίπου ίσα με την αξία των "λάθος" τραίνων, τα οποία σκουριάζουν στους "λάθους" σταθμούς. Τους συνταξιούχους τους κυνήγησε, αλλά τους Γερμανούς όχι. Προφανώς οι συνταξιούχοι δεν δίνουν βραβεία και τις ψήφους τους μπορεί να τις παίρνει με ψέματα.

Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Κατάλαβε πόσο τεχνητή και άδικη είναι η σημερινή τραγική κατάσταση, στην οποία έχει περιέλθει η πατρίδα μας, εξαιτίας των προδοτών που την κυβερνούν. Εξαιτίας εκείνων, οι οποίοι δεν προστατεύουν τα συμφέροντά μας, ενώ αυτή είναι η ακριβοπληρωμένη δουλειά τους; Αν η Γερμανία δεν μας ΕΠΑΙΡΝΕ ΑΔΙΚΩΣ τα φιλέτα της οικονομίας μας, τώρα θα ήμασταν σχεδόν σαν την Ελβετία. Αν η Γερμανία μάς ΕΔΙΝΕ ΔΙΚΑΙΩΣ αυτά που μας οφείλει, τώρα θα ήμασταν σχεδόν σαν την Ελβετία. Αν η Γερμανία δεν μας ΕΠΑΙΡΝΕ ΑΔΙΚΩΣ τους θησαυρούς μας και μας ΕΔΙΝΕ ΔΙΚΑΙΩΣ αυτά που μας οφείλει, τώρα θα είχαμε την Ελβετία σαν φτωχό συγγενή μας.

Αν στα 100 δις, που αδίκως δεν μας δίνουν οι Γερμανοί, προσθέσουμε τα πάνω από 100 δις, που αδίκως μας παίρνουν, είναι εύκολο να βγει το παραπάνω συμπέρασμα. Ας βρει κάποιος έναν Γερμανό Καγκελάριο, που να έδωσε 200 δις κέρδος στη Γερμανία. Κανένας. Γι' αυτό και δεν βραβεύτηκαν αυτοί και "βραβεύτηκε" ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ της Ελλάδας. Γι' αυτόν τον λόγο θα μπορούσαμε να τους χαρακτηρίσουμε ακόμα και γύφτουλες. Έπαυλη στο Βερολίνο έπρεπε να του χαρίσουν και όχι ένα ψεύτικο βραβείο αγορασμένο από κανένα εβραιομάγαζο της Kaiser Strasse.

Γιατί ανέχεται ο Παπανδρέου αυτήν την "αδικία"; Γιατί είναι προφανές ότι αυτή η βράβευση δεν είναι τυχαία. Είναι "δομικό" στοιχείο μιας κατάστασης. "Χτίζουν" ένα δήθεν διεθνές προφίλ του Παπανδρέου, προκειμένου να "διαφύγει" από την Ελλάδα με ασφάλεια, μόλις ολοκληρώσει την καταστροφή της. Προκειμένου να μην κινδυνεύσει, έχουν ως στόχο να τον "παρκάρουν" σε κάποια υψηλή θέση κάποιου διεθνούς οργανισμού. Γι' αυτόν τον λόγο του έδωσαν "βραβείο". Οι γνωστοί εβραϊκοί σχεδιασμοί του τζάμπα. Είναι γνωστό ότι οι Εβραίοι έχουν συμμετοχή μόνον στα κέρδη. Στις ζημιές και τα κόστη έχουν "αλλεργία" και ως εκ τούτου τα αποφεύγουν. Τον Εβραίο, λοιπόν, που θα καταστρέψει την Ελλάδα, δεν θέλουν να τον ταΐζουν οι ίδιοι μετά το πέρας της αποστολής του και θα τον "φορτώσουν" στην παγκόσμια κοινωνία.

…Κατά τα άλλα η Γερμανία αναπτύσσεται, επειδή είναι "ικανή" και "αδιάφθορη". Τόσο ικανή και αδιάφθορη, που καθημερινά ασχολείται με το να κατηγορεί τους ανίκανους και διεφθαρμένους …Τους "απείθαρχους". Για την αντιμετώπιση αυτών των "απείθαρχων" συμφωνούμε με τον Σόιμπλε. Πρέπει να υπάρχουν ποινές για τα "απείθαρχα" κράτη. Να χάνουν τις ψήφους τους στα κοινοτικά όργανα. Τέτοια κράτη πρέπει να χάνουν σε έναν μεγάλο βαθμό την ανεξαρτησία τους και να κυβερνώνται από διορισμένους Επιτρόπους …Απλά πράγματα, στα οποία όλοι πρέπει να συμφωνήσουμε. Το θέμα όμως σε μια τέτοια περίπτωση είναι να προσδιοριστεί με τον πιο απόλυτο τρόπο η έννοια της "απειθαρχίας". Ποιος είναι ο "απείθαρχος";

Είναι "απείθαρχος" ένα κράτος κακομοίρης, το οποίο "μαγειρεύει" τα δημοσιονομικά του, προκειμένου να δώσει μερικές αυξήσεις ή επιδόματα στους φτωχούς πολίτες του ή ένας "αμετανόητος" εγκληματίας; Ένα κράτος, το οποίο εκμεταλλεύεται όλα τα ανώτερα ανθρώπινα ιδεώδη, για να κλέψει και να λεηλατήσει; Ένα κράτος, το οποίο εκμεταλλεύεται την έννοια της "αλληλεγγύης" των κρατών, την έννοια της "ένωσης" των κρατών, προκειμένου να κάνει τζάμπα και εκ του ασφαλούς αυτά, τα οποία προηγουμένως επιχείρησε να κάνει με όπλα και απέτυχε; Ένα κράτος, το οποίο χρησιμοποιεί την έννοια της "αδελφοσύνης", για ν' ανοίξει τις "πόρτες" των κρατών και στη συνέχεια να εγκληματήσει εις βάρος τους; Είναι ή δεν είναι αυτό "ύβρις"; Τουλάχιστον οι εμπόλεμοι έχουν τη στοιχειώδη ανθρώπινη αξιοπρέπεια να πληρώνουν το κόστος των επιλογών τους. Πόσο αξιοπρεπής είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος σε καλεί ως αδερφός ή φίλος στο σπίτι του, για να σε δηλητηριάσει και να σε ληστέψει;

Αυτό κάνει η Γερμανία σήμερα και το οποίο την καθιστά πολύ πιο ανήθικη από τη ναζιστική Γερμανία. Τουλάχιστον οι Ναζί είχαν την τόλμη και την αξιοπρέπεια να πληρώσουν και με δικό τους αίμα την επιλογή τους. Οι σημερινοί Ναsiemens δεν τα έχουν ούτε αυτά. Με διαφθορές, ελεεινούς προδότες και χαφιέδες προσπαθούν να λεηλατήσουν έναν λαό και ένα κράτος. Με χαμερπείς Χρυστοφοράκους και ελεεινούς Μαντέληδες κάνουν "πόλεμο". Με "βραβεία" δουλεύουν τον κόσμο με τους "διαπρεπείς" δωσίλογους. Στο όνομα μιας δήθεν ενιαίας Ευρώπης. Στο όνομα μιας δήθεν ενωμένης ευρωπαϊκής "οικογένειας". Ποια "οικογένεια" μπορεί να υπάρξει και να επιβιώσει στο μέλλον, όταν ο ισχυρός κλέβει και βιάζει τους πιο αδύναμους; Πόσο μπορεί να επιβιώσει μια Ε.Ε. με μια Γερμανία να πιάνει τον "κώλο" όλων των άλλων; Τέτοια "οικογένεια" μόνον ο Χίτλερ ονειρευόταν και αυτό το πλήρωσε η Γερμανία.

Η Γερμανία, η οποία αποδεικνύει ότι δεν μπορεί ή δεν θέλει να ελέγξει σε καμία περίπτωση αυτούς, οι οποίοι κατά καιρούς την κυβερνούν. Η Γερμανία, η οποία αποδεικνύει ότι δεν μπορεί ν’ απαλλαγεί από τους Εβραίους "εντολοδότες" δυνάστες της. Θα αποδειχθεί για μια ακόμη φορά αυτό, το οποίο ήδη έχουν αρχίσει και "ψιθυρίζουν" όλοι στην Ευρώπη και σύντομα θ' αρχίσουν να το "φωνάζουν" …Ότι ήταν λάθος της Ευρώπης που εμπιστεύτηκε τη Γερμανία. Όλοι μας νομίζαμε πως είχαμε απέναντί μας μια Γερμανία, που ήθελε να γίνει ευρωπαϊκή, ενώ στην πραγματικότητα είχαμε μια Γερμανία, που ήθελε να ξαναδοκιμάσει να κάνει την Ευρώπη γερμανική.

Σαράντα χρόνια βαρεθήκαμε ν’ ακούμε τη γερμανική "συγνώμη" και μόλις "χαλαρώσαμε" είδαμε τη Γερμανία να πνίγει μέσα στο αίμα της τη Σερβία. Την ίδια Σερβία, την οποία μάτωσε ο Χίτλερ. Τώρα αναγκάζει την Ελλάδα και την Τουρκία ν’ αυξήσουν τον εξοπλιστικό τους ανταγωνισμό, για να μην "πέσουν" οι δείκτες της ανάπτυξής της. "Ματώνει" η Ελλάδα, για να μην στερηθεί το "αίμα" ο βρικόλακας του Ρήνου. Πιέζουν τους Έλληνες ν' ανοίξουν δήθεν "αγορές", για να τους "φάνε" την αμύθητης αξίας λαϊκή περιουσία. Για να τους αρπάξουν μετά από τον ΟΤΕ και τη ΔΕΗ και ό,τι άλλο έχει απομένει. Ακόμα και το νερό που πίνουν οι Έλληνες θέλουν να το διεκδικήσουν. Τα ίδια κάνει η Γερμανία σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Πλανήτη. Λεηλατεί και διαφθείρει όποιον λαό και κράτος βρίσκει μπροστά της. Από την Ελλάδα και τη Νιγηρία μέχρι την Πολωνία, Μπούρκινα Φάσο …παντού τα ίδια κάνει.

Οι "σημαιοφόροι" της καθαρότητας στον κόσμο είναι οι διαφθορείς όλου του κόσμου. Αυτό είναι λογικό και έχει την εξήγησή του. Η Γερμανία έχει λόγους, που δεν μπορεί να καθίσει "ήσυχη". Στην πραγματικότητα έχει τη συμπεριφορά ενός σεξουαλικά κακοποιημένου παιδιού. Ενός παιδιού, το οποίο συνδυάζει το κακό της έννοιας της "κακοποίησης" αποκλειστικά με την έννοια της "αδυναμίας" και αυτό είναι λάθος. Ένα λάθος, το οποίο παράγει ολέθρια αποτελέσματα, εφόσον του δίνει εσφαλμένο "προσανατολισμό". Το προσανατολίζει διαρκώς προς την ισχυροποίηση. Την ισχυροποίηση με κάθε τρόπο και χωρίς να υπολογίζεται το κόστος, εφόσον αυτή θεωρεί ότι είναι η λύση για την αποφυγή επανάληψης της "τραυματικής" εμπειρίας. Δεν θεωρεί λύση το δίκιο ή τον νόμο, αλλά τη δύναμη. Έτσι, όταν είναι δυνατός, θεωρεί ότι έχει το "δικαίωμα" να κακοποιεί αδυνάμους, ενώ, όταν είναι αδύναμος, δεν αντιδρά στην κακοποίηση.

Αυτό έκανε πάντα η Γερμανία και αυτό κάνει και τώρα. Αυτό είναι λογικό, εφόσον η ίδια η γερμανική ιστορία "ξεκινάει" από ένα τέτοιο "τραυματικό" γεγονός. Η έναρξη της ιστορίας τους ξεκινάει από τον "βιασμό" των Γερμανών από τη Ρώμη, την ανταπόδοση αυτού του "βιασμού" και ολοκληρώνεται με νέο "βιασμό". Οι "συμπαίκτες" της Ρώμης σ' αυτό το πολεμικό παιχνίδι είναι οι λεγόμενοι Γερμανοί. Γερμανοί, δηλαδή, ήταν αυτοί, τους οποίους πολεμούσε η Ρώμη πέρα από τον Ρήνο. Γερμανοί ήταν αυτοί, που την νίκησαν στον Τευτοβούργιο Δρυμό και Γερμανοί ήταν αυτοί, τους οποίους νίκησε εκ νέου ο Καίσαρας Κλαυδιανός . Έτσι μπήκαν οι Γερμανοί στην ευρωπαϊκή ιστορία. Ως εχθροί της Ρώμης και όχι ως φορείς κάποιου ειδικού πολιτισμού. Επειδή ήταν αθάνατη η Ρώμη, έγιναν αθάνατοι και οι εχθροί της. Επιβίωνε η Ρώμη στον χρόνο και μαζί μ' αυτήν παρέμεναν ζωντανοί και οι Γερμανοί. Επειδή η Ρώμη ήταν γνωστή στην ιστορία, έμειναν γνωστοί κι αυτοί που την νίκησαν.

Αυτό είναι το θεμέλιο της ύπαρξής των Γερμανών και γι' αυτό δεν χάθηκαν όπως οι Γότθοι, οι Οστρογότθοι, οι Ούννοι κλπ.. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, πρόκειται περί ετεροπροσδιορισμού. Γερμανοί ήταν αυτοί, τους οποίους η Ρώμη προσδιόριζε ως τέτοιους με βάση τον δικό της πολιτισμό. Γερμανία ήταν ο χώρος, όπου η ίδια η Ρώμη είχε προβλήματα με τους Γερμανούς ή δημιουργούσε προβλήματα σ' αυτούς. Ακόμα και το όνομα της Γερμανίας ανήκει στη Ρώμη και δεν είναι αποτέλεσμα αυτοπροσδιορισμού, που προέκυπτε από τον αντίστοιχο πολιτισμό. Το όνομα προέρχεται από τη ρωμαϊκή επαρχία, η οποία εκτεινόταν πέριξ του Ρήνου και ονομαζόταν "Μεγάλη Γερμανία".

Από εκεί και πέρα η γερμανική ιστορία είναι μια διαρκής ζύμωση αυτής της περίεργης σχέσης με την κεντρική εξουσία της Ρώμης. Μια συνεχής εναλλαγή του μίσους, το οποίο γίνεται θαυμασμός και το αντίθετο. Αυτό είναι λογικό, αν σκεφτεί κάποιος ότι ο μεγάλος "Γερμανός", που οδήγησε τους Γερμανούς στον θρίαμβο κατά της Ρώμης, στην πραγματικότητα ήταν Ρωμαίος. Στρατιωτικός αξιωματούχος και κατά πάσα πιθανότητα θαυμαστής της Ρώμης ήταν ο γερμανικής καταγωγής Αρμίνιος ή Χέρμαν. Από αυτόν ξεκινάνε και συνδέονται όλα αυτά μεταξύ τους.

Από τη θρησκεία της Γερμανίας μέχρι την πολιτική της εξέλιξη τα πάντα συνδέονται —είτε άμεσα είτε έμμεσα— με τη Ρώμη. Η θρησκεία της είναι το αποτέλεσμα της σύγκρουσής της με τη Ρώμη. Η ιστορία της είναι το αποτέλεσμα της σύγκρουσής της με όλο τον κόσμο για τη διαδοχή της Ρώμης. "Heiliges Römisches Reich Deutscher Nation" είναι το επίσημο όνομα της γερμανικής ομοσπονδίας, την οποία όλοι γνωρίζουν ως Ράιχ. Ακόμα και ο περίφημος αετός, ο οποίος κοσμούσε τα εμβλήματα του Χίτλερ ή το σημερινό εθνόσημο της Γερμανίας, είναι ο αετός της Ρώμης.

Από τότε λοιπόν —που το "νεαρό" και άρα αδύναμο γερμανικό έθνος "βιάστηκε" από την πανίσχυρη Ρώμη και κατόρθωσε ν' ανταποδώσει— μέχρι και σήμερα έχουμε επανάληψη της ίδιας άρρωστης συμπεριφοράς. Το έθνος αυτό αυτοθαυμάστηκε από το επίτευγμά του και θέλει να μιμείται αυτόν, ο οποίος το ανάγκασε να το επιτύχει. Στην πραγματικότητα θαυμάζει και ζηλεύει τον "βιαστή" του και τον μιμείται, χωρίς όμως να έχει τα ίδια μ' αυτόν χαρακτηριστικά. Δεν έχει τα ίδια χαρακτηριστικά, γιατί κουβαλάει "τραυματική" εμπειρία, η οποία επηρεάζει τη συμπεριφορά του αρνητικά και το διαφοροποιεί από το πρότυπό του …Το πρότυπό του, το οποίο ποτέ δεν "βιάστηκε" και άρα ποτέ δεν αναγκάστηκε να υποστεί τις συνέπειες ενός "βιασμού".

Το αποτέλεσμα είναι αυτό, το οποίο βλέπουμε, ξεφυλλίζοντας την ευρωπαϊκή ιστορία. Όταν το γερμανικό έθνος είναι ισχυρό, εύκολα ρέπει προς τον "βιασμό" των άλλων και όταν είναι αδύναμο ανέχεται τον "βιασμό". Όταν είναι δυνατό, μοιάζει στην έπαρση, την αλαζονεία και το θράσος με την Ρώμη, ενώ, όταν είναι αδύναμο, καταρρέει και περιορίζεται στη γερμανική ηττοπαθή του μορφή. Όταν είναι ισχυρό, ποδοπατάει όποιον βρίσκει μπροστά του και όταν είναι αδύναμο ζητάει συγνώμη …και από τις καρέκλες των απόντων. Με αυτόν τον τρόπο εξηγούνται αυτά, τα οποία βλέπουμε να συμβαίνουν εντός της Γερμανίας. Αυτά, τα οποία έχει ανεχθεί και εξακολουθεί να ανέχεται η Γερμανία από ξένους —κυρίως από τους Εβραίους— μέσα στην ίδια την επικράτειά της, δεν τα έχει ανεχθεί κανένας άλλος λαός.

Ο πιο παρακατιανός λαός στον Πλανήτη θα αντιδρούσε βίαια, αν κάποιοι του φέρονταν μέσα στην ίδια του την πατρίδα όπως φέρονται οι Εβραίοι στους Γερμανούς μέσα στην ίδια τη Γερμανία. Ακόμα και οι γύφτοι θα έδιωχναν με τις κλωτσιές τους Εβραίους από τις παράγκες τους, αν τους φέρονταν τόσο υποτιμητικά. Και όμως… οι Γερμανοί, ακόμα και σήμερα, που είναι πανίσχυροι, ανέχονται να τους μειώνουν και να τους προσβάλουν καθημερινά τα "τρωκτικά" της ερήμου …Οι πιο ελεεινοί άνθρωποι, που έχουν πατήσει το πόδι τους σ' αυτόν τον Πλανήτη, καθημερινά μειώνουν, προσβάλουν και κακοποιούν τους ..."Über Alles". Αυτή η συμπεριφορά του υποταγμένου και του κακοποιημένου είναι που μεταφέρει την παλιά "αρρώστια" και στη σύγχρονη Γερμανία και αυτήν εξάγει στον περίγυρο. Την προσβάλουν καθημερινά οι Εβραίοι και η Γερμανία είναι προσβλητική ...όπου την "παίρνει".

Αυτό το χαρακτηριστικό είναι που της δίνει έναν μόνιμο "προσανατολισμό". Τον μόνιμο προσανατολισμό της ενδυνάμωσης. Οι μέθοδοι είναι αυτές που αλλάζουν και όχι οι στόχοι. Κάποτε την ταπείνωσαν οι Βρετανοί και την "πλήρωσε" όλη η Ευρώπη. Σήμερα την ταπεινώνουν οι Εβραίοι και την "πληρώνουμε" και πάλι όλοι μας. Κάποτε επιχείρησε να κατακτήσει τον κόσμο με τα όπλα και δεν τα κατάφερε. Σήμερα επιχειρεί το ίδιο με άλλα μέσα και κυρίως τη διαφθορά. Σήμερα η Γερμανία πρέπει να είναι ο μεγαλύτερος διαφθορέας στον κόσμο. Η μεγαλύτερη "παραγωγός" δύναμη διαφθοράς στον κόσμο.

Όπου υπάρχει κρατική διαφθορά, αναζητάς πλέον τη γερμανική εταιρεία που την προκαλεί. Όπου υπάρχει "αρρώστια", αναζητάς τον γερμανικό παθογόνο "ιό". Τον ελεεινό "ιό" μιας χαζής Μέρκελ, ενός μισάνθρωπου σακάτη και μιας νιόπαντρης "αδερφής", που μας κάνει να βλέπουμε με μεγαλύτερη εκτίμηση ακόμα και τους Ναζί. Μόνον το Ισραήλ αυτός ο βρομερός "ιός" δεν τολμά να αδικήσει. Τρέμει ο γίγαντας της Ευρώπης τον νάνο της Μέσης Ανατολής. Τρέμει ο γερμανικός ελέφαντας το σιωνιστικό ποντίκι. Όλους τους άλλους τους —κυρίως τα PIGS της Μεσογείου— τους προσβάλει καθημερινά και τους έχει στην κυριολεξία ρημάξει, αποκομίζοντας τεράστια κέρδη.

Μέχρι και οι Αμερικανοί απηύδησαν πλέον από την υποκριτική γερμανική "καθαρότητα", που φέρνει τεράστια κέρδη. Όλα τα σκάνδαλα, τα οποία αποκαλύπτονται —και θ' αποκαλυφθούν στο μέλλον—, από τις έρευνες των ΗΠΑ ξεκινάνε. Θέμα χρόνου είναι να γελάσουμε. Θα γίνει "εμφύλιος" μεταξύ των ισχυρών. Οι μεγαλύτεροι ιμπεριαλιστές του Πλανήτη χάνουν κέρδη από τους μεγαλύτερους διαφθορείς του Πλανήτη …και δεν το ανέχονται πλέον. Οι Αμερικανοί με στρατιωτικά έξοδα, που ξεπερνούν το ένα τρις τον χρόνο, βλέπουν ότι χάνουν ιμπεριαλιστικές λείες από μια Γερμανία, η οποία για λόγους οικονομίας διατηρεί ένα στράτευμα με τρεις αγροφύλακες, έναν χωροφύλακα και μια χαζή πρώην πράκτορα της Στάζι.

Έχει δίκιο λοιπόν ο Σόιμπλε, όταν μιλάει για κράτη, τα οποία πρέπει ν' αποδείξουν ότι δικαιούνται την αυτοδιαχείριση. Έχει δίκιο και άποψή μας είναι ότι η Γερμανία είναι ένα από αυτά τα κράτη. Ένα κράτος, το οποίο πρέπει να μας αποδείξει εμπράκτως ότι δικαιούται την αυτοδιαχείριση, προκειμένου να μην κάνει κακό όχι μόνον στον περίγυρό της, αλλά και στον εαυτό της. Αν δεν μπορεί η ενιαία Γερμανία να διαχειριστεί την ελευθερία της, ας παραδώσει τη διαχείρισή της σε επιτρόπους. Αν κάθε φορά, που αισθάνεται δυνατή, "μεθάει" και δεν μπορεί να κάνει το καλό ούτε στον εαυτό της ούτε στους άλλους, ας διαλύσει ως ομοσπονδία κρατών.

Αυτό συμβαίνει με τη Γερμανία καί σήμερα καί πάντα. Η Γερμανία λειτουργεί σαν ένας γιγαντιαίος "Νάρκισσος", ο οποίος καθρεφτίζεται στον Ρήνο. Ένας ρωμαλέος νέος, ο οποίος, κάθε φορά που βλέπει τον εαυτό του, γοητεύεται, μεθά και πνίγεται στο αίμα το δικό του …και δυστυχώς και των άλλων …Ένας οπλισμένος "Νάρκισσος". Ακίνδυνος όταν βρίσκεται μισοπνιγμένος καταγής και δεν αυτοθαυμάζεται και θανάσιμος εάν σηκωθεί όρθιος. Αν αυτό το μέγεθος, το οποίο προκαλεί τον αυτοθαυμασμό, είναι το πρόβλημα του "Νάρκισσου", ας το απαλείψουμε άπαξ. Δεν υπάρχει λόγος να υπάρχει γερμανική ομοσπονδία. Δεν υπάρχει λόγος να υπάρχει το Ράιχ και να βλέπουμε κάθε φορά τις νέες και χειρότερες μορφές του. Ας δούμε πώς θα ήταν η κατάσταση, αν το κράτος της Βαυαρίας λειτουργούσε ανεξάρτητο δίπλα στο επίσης ανεξάρτητο κράτος της Έσσης ή της Κάτω Σαξονίας.

Από τη στιγμή που ο γερμανικός λαός στην πραγματικότητα δεν ελέγχει την κεντρική γερμανική διοίκηση και αυτή κάθε λίγες δεκαετίες οδηγεί τη Γερμανία σε ιμπεριαλιστικά εγκλήματα και στη συνέχεια σε κλάματα και συγνώμες, δεν υπάρχει λόγος να υπάρχει. Από τη στιγμή που η διοίκηση αυτή ελέγχεται αποκλειστικά από Εβραίους τραπεζίτες της Φρανκφούρτης και όχι μόνον, δεν υπάρχει λόγος να υπάρχει το ενιαίο "σώμα" της Γερμανίας. Δεν υπάρχει λόγος ύπαρξης για έναν γίγαντα, ο οποίος, άπαξ και υπάρχει, τραυματίζει και αυτοτραυματίζεται. Πολύ περισσότερο δεν υπάρχει λόγος να διατηρείται στη ζωή ένας κρατικός γίγαντας, του οποίου ο ρόλος είναι να παίζει τον οπλισμένο "μπράβο" των Ρότσιλντ, των Ροκφέλερ και των Μπους.

Ο Μεσαίωνας "πέθανε" και δεν υπάρχει λόγος να υφίστανται τα "οχήματα", τα οποία τον μεταφέρουν στο μέλλον. Απλά πράγματα. Ο κόσμος έχει αλλάξει. Ο Πλανήτης είναι δεδομένος και είμαστε υποχρεωμένοι να συνυπάρξουμε πάνω σ' αυτόν. Είναι πολύ μικρός, για ν' αντέξει νέους στρατηλάτες και κατακτητές. Δεν υπάρχουν μέρη ν' ανακαλυφθούν και να κατακτηθούν. Δεν υπάρχουν κενά, για να πληρωθούν. Οι μόνες "αυτοκρατορίες", οι οποίες θα επιβιώσουν από εδώ και πέρα, θα είναι αυτές των πανανθρώπινων οραμάτων και των εφαρμόσιμων ιδεών. Το μεγαλείο ενός λαού δεν μετριέται πλέον με τα οικόπεδα και τα κανόνια, παρά με τη γνώση και τον πολιτισμό του. Το μεγαλείο ενός συστήματος δεν μετριέται με την έκτασή του, παρά με τη λειτουργικότητά του σε σχέση με τους πολίτες του και τους γείτονές του. Σήμερα ειδικά —και εν μέσω κρίσης— πολλοί Αμερικανοί θα ήθελαν να είναι πολίτες του "ταπεινού" Λουξεμβούργου, παρά της κοσμοκράτειρας δύναμης.

Ας μας απαντήσει κάποιος γιατί ήταν θετικό για τον γερμανικό λαό και την Ευρώπη η πρόσφατη "ένωση" της Γερμανίας. Για ν' αποκτήσει μεγαλύτερο "μπράτσο" ο αμετανόητος "μπράβος" των Ρότσιλντ; Στην πραγματικότητα μόνον οι Ρότσιλντ έγιναν πλουσιότεροι από την ένωση. Οι Ανατολικογερμανοί καταστράφηκαν ολοσχερώς και οι Δυτικογερμανοί εξανέμισαν τα κέρδη μισού αιώνα σκληρής εργασίας. Γιατί να υπάρχει ενωμένη Γερμανία; Για να βλέπουμε τις ίδιες αθλιότητες κάθε λίγες δεκαετίες; Να βλέπουμε μονίμως τη Γερμανία των άκρων. Να βλέπουμε μια Γερμανία, είτε —όταν είναι ξαπλωμένη και αιμόφυρτη στο χώμα— να παρακαλάει για έλεος είτε —όταν είναι όρθια και οπλισμένη με όπλα και με θράσος— ν' απειλεί όποιον έχει την "ατυχία" να στέκεται κοντά της.

ΕΛΕΟΣ. Δεν υπάρχει Γερμανία του μέσου; Αν είναι όρθια θα χτυπάει χωρίς έλεος και αν είναι πεσμένη θα παρακαλάει για έλεος; Όρθια, ανθρώπινη, πολιτισμένη και φιλειρηνική Γερμανία δεν υπάρχει; Έλεος βάρβαροι Τεύτονες. Βάρβαροι υποτελείς των Εβραίων. Βίαια υποζύγια του παγκόσμιου Σιωνισμού. Υποχείρια όλων των γνωστών και αγνώστων χριστιανικών εξουσιών. Θύματα όλων των αγράμματων και αστοιχείωτων Αδόλφων και Μέρκελ. Όλων των έμμισθων χαφιέδων του Σιωνισμού. Από τον —επιστημονικά πλέον αποδεδειγμένα— Εβραίο Χίτλερ μέχρι τη σημερινή πράκτορα της Στάζι οι πάντες είναι ίδιοι. Υπάλληλοι των ίδιων αφεντικών. Οι Ροκφέλερ και οι Ρότσιλντ χρηματοδοτούσαν κάποτε τον Χίτλερ και οι ίδιοι χρηματοδοτούν σήμερα τη Μέρκελ. Τους "εκφραστές" του επιθετικού γερμανισμού. Έλεος. Κουράσανε όχι απλά την ευρωπαϊκή ιστορία, αλλά την ανθρώπινη ιστορία. Τους βαρέθηκε η ιστορία των ανθρώπων. Τους βαρέθηκαν τα χώματα της Ευρώπης. Είναι οι απόλυτα προβλέψιμοι δήθεν "απρόβλεπτοι" παράγοντές της.

Αν δεν σέβονται την Ελλάδα, ας σεβαστούνε τον Γκαίτε και τον Νίτσε. Ας σεβαστούνε τους πατέρες τους, οι οποίοι πλήρωσαν βαρύ φόρο αίματος για τα σφάλματά τους. Ας σεβαστούνε τα παιδιά τους, τα οποία είναι βέβαιον ότι θα τα βάλουν σε περιπέτειες. Ας κάνουν επιτέλους μια αυτοκριτική. Πραγματική αυτοκριτική ουσίας και όχι την κατά παραγγελία αυτοκριτική, που θέλουν τα αφεντικά τους. Αυτοκριτική για τον εαυτό τους και όχι για τους άλλους. Όχι για να ζητήσουν συγνώμη, αλλά για να εντοπίσουν τους λόγους για τους οποίους τους χρησιμοποιεί το σύστημα εξουσίας κάθε φορά που απαιτεί "αίμα και κρέας" για τους σχεδιασμούς του.

Κανένας δεν ζητάει τη συγνώμη τους, γιατί δεν εξαιρούνται ούτε οι ίδιοι από τις συνέπειες της γερμανικής "αρρώστιας". Δεκάδες εκατομμύρια Γερμανών χάνονται, κάθε φορά που η Γερμανία "νομίζει" ότι είναι ισχυρή. Κάθε φορά που "ερωτεύεται" το μεγαλείο της. Στην πραγματικότητα το μεγαλύτερο θύμα του γερμανισμού είναι η ίδια Γερμανία και μετά όλοι οι άλλοι. Την τελευταία φορά, που είχε "όραμα", θυσίασε τον ανθό της κοινωνίας της. 5.000.000 νεκροί Γερμανοί στρατιώτες ήταν το ολέθριο τίμημα. 2.500.000 νεκροί πολίτες. Ο μεγάλος "έρωτάς" της άφησε πίσω του μια Γερμανία ισοπεδωμένη, πληθυσμιακά αποψιλωμένη, οικονομικά κατεστραμμένη και το "πρώτο" θύμα της μοντέρνας "εισβολής" εποίκων της "πολυπολιτισμικότητας", την οποία σήμερα προσπαθεί η ίδια να επιβάλει και στους άλλους. Το κακοποιημένο παιδί, που λέγαμε πως, όταν ισχυροποιείται, θέλει να κακοποιήσει και το ίδιο. Γι' αυτόν τον λόγο δεν μιλάμε για συγνώμη. Κανένας δεν ζήτησε —κι ούτε χρειάζεται— τη συγνώμη της Γερμανίας.

Η Γερμανία απλά πρέπει να μάθει να ξεχωρίζει τα αφεντικά από τους φίλους. Να μάθει να φέρεται στους λαούς δίκαια και όχι ανάλογα. Δίκαια απέναντι στους αδυνάτους και γενναία απέναντι στους δυνατούς. Γενναία απέναντι στους Εβραίους, οι οποίοι την έχουν βιάσει στην κυριολεξία και δίκαια απέναντι στους Έλληνες, οι οποίοι ήταν πάντα φιλικοί με τους Γερμανούς …Στους Έλληνες, απέναντι στους οποίους οι Γερμανοί μόνοι τους λένε ότι "οφείλουν". Αν έτσι φέρονται απέναντι σ' αυτούς που "οφείλουν", ευγνωμονούν και θαυμάζουν, αντιλαμβανόμαστε πώς φέρονται απέναντι σ' αυτούς που μισούν και υποτιμούν. Αν έτσι φέρονται στους Έλληνες, σίγουρα κανένας δεν θέλει να είναι, για παράδειγμα, Πολωνός. Αυτή είναι δυστυχώς η αλήθεια. Όσο άσχημα έχει φερθεί η Γερμανία απέναντι στην Ελλάδα τον αιώνα που μας πέρασε, δεν έχει φερθεί κανένας στην Ελλάδα.

Στη Μικρασιατική Καταστροφή η Γερμανία ήταν από τους βασικούς εμπνευστές και πρωταγωνιστές της, στεκόμενη στο πλευρό των Τούρκων. 1.250.000 νεκροί Έλληνες ήταν η "συγκομιδή" εκείνης της καταστροφής. Το 1940 εισέβαλε στην Ελλάδα και μετά από άπειρα εγκλήματα την εγκατέλειψε πλήρως ισοπεδωμένη. 825.960 νεκροί Έλληνες ήταν η συγκομιδή εκείνης της καταστροφής. Όμως, οι συνέπειες εκείνου του γερμανικού εγκλήματος συνεχίστηκαν και μετά την αποχώρησή τους. Στη γερμανική κατοχή και στις συνέπειές της οφείλεται ο ελληνικός εμφύλιος. Χωρίς την "ευγενική" γερμανική παρουσία, κανένας εμφύλιος δεν θα μπορούσε να δρομολογηθεί.

Οι μισοί πρωταγωνιστές του εμφυλίου ήταν δωσίλογοι, οι οποίοι με τον εμφύλιο είχαν τη μοναδική ευκαιρία να γλιτώσουν την εκτέλεση. Δωσίλογοι, οι οποίοι περίμεναν να χαθούν μέσα στην αντάρα του εμφυλίου. Δωσίλογοι, οι οποίοι είχαν συμφέρον να μας μπλέξουν σε εμφύλιο, για να σβήσουν τα "ίχνη" τους. Δωσίλογοι, οι οποίοι τα "βρήκαν" εύκολα με τους χαφιέδες της Μόσχας και μας κατέστρεψαν. 154.000 νεκροί Έλληνες ήταν η τελευταία συγκομιδή, εξαιτίας του "θερισμού" του εμφυλίου. Σύνολο; 2.229.960 νεκροί Έλληνες με τη "βοήθεια", τη "συμπάθεια" και βέβαια τον "θαυμασμό" της Γερμανίας …μόνον τον τελευταίο αιώνα.

Τώρα η ίδια Γερμανία έρχεται να επαναλάβει τον εαυτό της. Αφού κατέστρεψε δύο φορές σε έναν αιώνα τους Έλληνες —που δηλώνει ότι θαυμάζει …αλλά δεν αποζημιώνει—, έρχεται να τους αρπάξει ό,τι κατόρθωσαν να δημιουργήσουν με κόπο. Έναν κόπο, ο οποίος ήταν μεγαλύτερος και από θυσία …Ό,τι δημιούργησαν εκ του μηδενός πάνω σε συντρίμμια με γυμνά χέρια και με άδεια στομάχια. Ό,τι δημιούργησαν στη μετακατοχική περίοδο, έρχεται να τους το αρπάξει, χρησιμοποιώντας εκ νέου δωσίλογους και διεφθαρμένους προδότες. Ό,τι δημιούργησαν οι Έλληνες —αεροδρόμια, εταιρείες τηλεπικοινωνιών, εταιρείες παραγωγής ενέργειας—, έρχεται να το διεκδικήσει τζάμπα, δίνοντας "βραβεία" σε δωσίλογους.

Όλα θέλουν να τ' αρπάξουν. Θέλουν επίσης ν' αρπάξουν ό,τι μπορεί να ξοδεύει ο ελληνικός λαός, για να καλύψει τις ανάγκες του. Στρατιωτικές προμήθειες, προμήθειες νοσοκομείων ανήκουν σ' αυτά, τα οποία το τέρας του Ρήνου αντιλαμβάνεται ως λεία. Ας ψάξει κάποιος να δει ποιες εταιρείες πρωταγωνιστούν στη μεγάλη διαφθορά των ελληνικών νοσοκομείων. Ας ψάξει κάποιος να δει ποιες εταιρείες πρωταγωνιστούν στη μεγάλη διαφθορά των προμηθειών στρατιωτικού εξοπλισμού. Μέχρι και τα χρήματα, τα οποία ξοδεύουν οι Έλληνες για την καθημερινή τους επιβίωση, τα διεκδικούν. Με κάτι "μεγαλομάγαζα" τύπου Lidl, που ταΐζουν με δευτεράντζες την "πλέμπα", οι Γερμανοί διεκδικούν ό,τι υπάρχει και δεν υπάρχει στην ελληνική αγορά.

Η Γερμανία, η οποία επιμένει να δηλώνει ότι "θαυμάζει" τους Έλληνες. Η Γερμανία, η οποία —κατά την άποψη των δικών της "πατέρων"— θέλει να υπάρχει και να λειτουργεί με βάση το ελληνικό πνεύμα, έχει γίνει ο χειρότερος εφιάλτης των Ελλήνων. Ένα πραγματικός καταστροφέας των ελληνικών "κυττάρων". Έχει γίνει χειρότερη για τον ελληνισμό απ' ό,τι ήταν οι Πέρσες του παρελθόντος. Τόσο χειρότερη, που, ως Έλληνες, θα προτιμούσαμε να μην μας "θαυμάζει" και να μην μας "αγαπάει". Τουλάχιστον, αν μας μισούσε, μπορεί και να μας σεβόταν περισσότερο. Μπορεί και να φοβόταν να έρθει στην πατρίδα μας με την άνεση του "φίλου", ο οποίος δεν ελέγχεται και στο τέλος λειτουργεί ως εχθρός.

Το τραγικό γι' αυτήν είναι ότι όλα αυτά τα κάνει τζάμπα. Γιατί; Γιατί δεν θα πάει μακριά αυτή η κατάσταση. Σύντομα θ' αποδειχθεί ότι αυτό, το οποίο έχει κάνει η σύγχρονη "ισχυρή" Γερμανία, είναι μια "τρύπα" στο νερό. Έχει έρθει σε "τριβή" με όλους τους λαούς, για να πιάσει την καλύτερη "θέση" σε ένα "αεροσκάφος" που πέφτει. Την μίσησε εκ νέου όλη η Ευρώπη για κέρδη, τα οποία ποτέ δεν θα προλάβουν να μοιραστούν. Γιατί; Γιατί αυτό, το οποίο εμφανίζει σαν ανάπτυξη, είναι στην πραγματικότητα η "κλεμμένη" ανάπτυξη όλης της Ευρώπης, η οποία λεηλατήθηκε από τη Γερμανία. Είναι μια αδιέξοδη ανάπτυξη σε μια αγορά, η οποία διαρκώς φθίνει και αργά ή γρήγορα θα λειτουργήσει σαν ατμός μέσα σε μια δεξαμενή χωρίς δυνατότητα εκτόνωσης. Εκ των δεδομένων λοιπόν δεν υπάρχει περίπτωση να επιβιώσει ο σχεδιασμός, ο οποίος ακολουθείται σήμερα και δεν υπάρχει περίπτωση να βλέπουν για πολύ καιρό ακόμα οι Γερμανοί την Αθήνα από ψηλά …Είτε από τον τελευταίο όροφο του μεγάρου του ΟΤΕ είτε από τον πύργο ελέγχου του Αεροδρομίου Αθηνών.

Δυστυχώς για τη Γερμανία ξεπέρασε ακόμα κι αυτά τα όρια, που είχε θέσει η ίδια. Όρια, τα οποία δεν πρέπει να παραβιάζονται με άλλοθι τα πολιτισμικά "κεκτημένα" της ανθρωπότητας. Όταν παριστάνεις τον "αδερφό", για να μπαίνεις στα "σπίτια" του κόσμου και να τον σκοτώνεις, δεν θα πας μακριά. Αυτό είναι ύβρις και όπου υπάρχει ύβρις υπάρχει και Νέμεσις. Πάλι συγνώμη θα ζητάνε οι Γερμανοί και αυτήν τη φορά ελάχιστοι θα τους ακούν, γιατί ξεπέρασαν ακόμα και τα θλιβερά όρια, τα οποία έθεσαν οι δικοί τους πρόγονοι. Μπήκαν στον χώρο της "ύβρεως" και αυτό δεν συγχωρείται. Η Νέμεσις θα "χτυπήσει" τη Γερμανία και βέβαια και τους "βραβευμένους" της.

Μέχρι τότε ένα πράγμα έχουμε να τους πούμε. Γερμανοί πάρτε πίσω το βραβείο ...αν είναι δυνατόν μαζί με το "έπιπλο" που το κουβαλάει.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο - ΕΑΜ Β’

eamb - ydrohoos

Η ΓΕΝΙΑ ΜΟΥ, ΘΑ ΣΑΣ ΤΣΑΚΙΣΕΙ!!! 12 Oct 2010 7:34 AM (14 years ago)

Είμαι και εγώ λοιπόν, ένα από τα παιδιά της γενιάς του '85. Μιάς γενιάς που τελειώνοντας το λύκειο, έμπενε στο πανεπιστήμιο με όνειρα και φιλοδοξίες, για επαγγελματική, κοινωνική αλλά και οικογενειακή επιτυχία. Ανήκω στην γενιά, που είχε μπροστά της ένα λαμπρό μέλλον, όπως μας έλεγαν! Είχαμε μπροστά μας τους Ολυμπιακούς Αγώνες (το σύγχρονο νεοελληνικό όραμα) και μια Ελλάδα που μόλις είχε εισέλθει στην ζώνη του ευρώ, με τους πολιτικούς μας ηγέτες, να μας υπόσχονται μια ζωή καλύτερη, σε σχέση με τις προγενέστερες γενιές.
Ήμασταν η γενιά των προνομιούχων, όπως μας έλεγαν, αφού δεν γνωρίσαμε πόλεμο, κατοχή ή χούντα!
Ήμασταν η γενιά που τα είχε (;) όλα, χωρίς ποτέ να παλέψουμε για κάτι...Έτσι μας έλεγαν!
Ήμασταν η γενιά των "χαραμοφάηδων", των τεμπέληδων, που όλα τα περιμέναμε έτοιμα...Έτσι μας έλεγαν!
Ήμασταν η γενιά του καναπέ και της τηλεόρασης...Έτσι μας έλεγαν!
Ήμασταν η γενιά που δεν είχε οράματα, ιδέες και ιδανικά...Έτσι μας έλεγαν!
ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΟΛΑ ΚΑΤΕΡΕΥΣΑΝ...ΜΑΥΡΟ!!! ...

Η ισχυρή Ελλάδα έγινε ο παρίας της Ευρώπης...και το χρυσό κλουβί (της ευδιαιμονιάς) της νέας γενιάς, της δικής μας γενιάς, έγινε φυλακή που μας πνίγει!
Έμεις οι Έλληνες γίναμε ο πιο διεφθαρμένος λαός (σύμφωνα με τον πρωθυπουργεύοντα Γ.Α.Π.), και η γενιά μας, οι σημερινοί εισοσιπεντάρηδες και πάλι οι φταίχτες!
Φταίχτες γιατί έχουμε το θράσος να απαιτούμε δουλειά με αξιοπρεπείς μισθούς, για να μπορούμε να επιβιώνουμε, χωρίς τις πλάτες του μπαμπά και τις μαμάς!
Φταίχτες γιατί έχουμε μάθει στην καλοπέραση και δεν είμαστε ευχαριστημένοι με 590 ευρώ για βασικό μισθό!
Φταίχτε γιατί απαιτούμε κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα!
Επείδη φταίμε λοιπόν, επειδή η δική μας γενιά είναι υπεύθυνη για όλα τα δεινά της Ελλάδος, "παιτάξτε μας στην μηχανή του κιμά" των διεθνών τραπεζιτών...θυσιάστε μια ολόκληρη γενιά για τους τόκους των τοκογλύφων και για να σωθεί η Ελλάδα σας!
Η Ελλάδα των εκατομμυρίων λαθρομεταναστών...
Η Ελλάδα του κοινωνικού Άσουβιτς, που προτιμά να κόβει τα πόδια των διαβητικών, παρά να τους υποβάλει στις κατάλληλες θεραπείες...
Η Ελλάδα των συντάξεων και των μισθών της πείνας...
Η Ελλάδα της ανυπαρξίας των ιδανικών και των οραμάτων...
Η Ελλάδα της αρπαχτής...
ΟΜΩΣ ΟΧΙ, ΩΣ ΕΔΩ...Η ΓΕΝΙΑ ΜΟΥ, Η ΓΕΝΙΑ ΣΟΥ, Η ΓΕΝΙΑ ΣΑΣ, ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ, ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΤΡΟΪΚΑ, ΟΥΤΕ ΣΤΟΥΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ!!!
Η ΓΕΝΙΑ ΜΟΥ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΜΕΝΑ, ΣΕ ΣΕΝΑ , ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ...
ΓΙ΄ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΘΑ ΣΗΚΩΘΟΥΜΕ ΟΡΘΙΟΙ (ΣΗΜΕΡΑ, ΤΩΡΑ, ΟΧΙ ΑΥΡΙΟ), ΘΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΛΛΑΔΑ, ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ, ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΑΣ, ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ...
ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΣΙΓΟΥΡΟΙ ΟΤΙ ΘΑ ΣΑΣ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ!!!

Ιφιγένεια

«Αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι» 12 Oct 2010 6:31 AM (14 years ago)

Βρε καλά μας τα σούρνουν οι πολίτες. Γιατί τα τελευταία εικοσιτετράωρα σύσσωμο το δημοσιογραφικό σινάφι -κάποιοι σκοπίμως κάποιοι όχι- συμμετέχουν στην παραπληροφόρηση του λαού και επικεντρώνουν τα ρεπορτάζ τους στις ανταλλαγές κατηγοριών μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης.

Αφήνουν αλώβητο τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου που είχε ως μοναδική εντολή να μαζέψει έσοδα. Τα έκανε θάλασσα και το μάρμαρο των ελλείψεων πληρώνουν οι πολίτες.Χθές δημοσιοποιήθηκαν τα αποτελέσματα 9μήνου του προϋπολογισμού που δείχνουν ότι πλέον κινούμαστε κάτω από τους στόχους και στις δαπάνες. Πάει περίπατο το περίφημο μαξιλαράκι των 4 δισεκ. που τόσο υπερηφανευόταν ο υπουργός Οικονομικών. Όσο για τα έσοδα, και πάλι εκτός στόχων, ακόμα και των αναθεωρημένων.

Την ίδια στιγμή, η ύφεση καλπάζει, η ανεργία πιάνει κόκκινο, η οικονομική δραστηριότητα και η καταναλωτική εμπιστοσύνη στο ναδίρ, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις στενάζουν, οι μικρές κλείνουν. Η κυβέρνηση, με τον προϋπολογισμό του 2011 θα δώσει την χαριστική βολή στην Ελλάδα, με τα νέα φοροεισπρακτικά μέτρα. Και οι δημοσιογράφοι τίποτα. Μεταδίδουν τις επαφές και τα μπράβο που εισπράττει ο κύριος Παπακωνσταντίνου από τους ίδιους ανθρώπους που κρύβονταν πίσω από την κρίση.

Ο υπουργός Οικονομικών, με περισσή αλαζονεία επιμένει να προβάλλει την μείωση του ελλείμματος σε νούμερα (και έξυπνη λογιστική) ως μεγάλη επιτυχία, αγνοώντας την πραγματικότητα. Όλα με την βοήθεια της συντριπτικής πλειοψηφία των μέσων ενημέρωσης. Γιατί όλα τα μέσα πλήττονται από την κρίση και φοβούνται τους ελέγχους της εφορίας. Και με αυτό τον τρόπο δεν τολμούν να πουν την αλήθεια. Εκεί πατάει ο υπουργός Οικονομικών και «αλωνίζει». Μόνο που η αλήθεια δεν μπορεί να κρυφτεί για πολύ ακόμα and it's going to come and bite him in the butt (για να το καταλάβει καλύτερα).

ΥΓ: Απολαυστικότατος ο Μητσοτάκης. Τον κάλεσε το Μέγκα χθες το βράδυ στο δελτίο μπας και θάψει λίγο την ΝΔ ώστε να πέσει στα μαλακά η δήλωση Γιούνκερ ότι ο Παπανδρέου μίλησε για διαφθορά στην χώρα. Το βιολί του ο επίτιμος : «Η οικονομική πολιτική του Παπακωνσταντίνου είναι καταστρεπτική, κάνει λάθη, δεν υπάρχει υπουργείο οικονομικών, τα έκανε μούσκεμα, κάνει πολιτική με διαρροές που είναι παγκόσμια πρωτοτυπία» και άλλα πολλά. Πάγωσαν Τρέμη, Πρετεντέρης και προφανώς το κοντρόλ, που έβαλε επειγόντως στο πλάνο τον Τσίμα για να αλλάξει την κουβέντα και να ρωτήσει για τις δηλώσεις Σαμαρά ότι μπορεί να μηδενίσει το έλλειμμα  σε ένα χρόνο. Απάντησε ο επίτιμος : «Όσο δίκαιο είχε ο Παπανδρέου για το ότι υπάρχουν χρήματα, άλλο τόσο δίκαιο είχε ο Σαμαράς για τον μηδενισμό του ελλείμματος». Μούγκα οι μεγκαλίσιους. Στα πατώματα εμείς από τα γέλια.

ΥΓ1: Αδιάβαστος (;) ο Α.Παπαχελάς άφηνε τον Παπακωνσταντίνου να λέει πολλές ανακρίβειες χωρίς να τον αντικρούει.

ΥΓ2: Ο ΓΑΠ μίλησε επισήμως και ανοικτά ότι η Ελλάδα είναι χώρα της διαφθοράς στις 19/11/2009 στην συνέντευξη τύπου που έδωσε μετά την σύνοδο κορυφής των Βρυξελλών. Ανατρέξτε στο απόσπασμα γιατί επαναλαμβάνει την λέξη διαφθορά ουκ ολίγες φορές.....

Κουκίδα

ΔΝΤ… Η μεγαλύτερη αδικία όλων των εποχών 9 Oct 2010 9:32 AM (14 years ago)

Μολυσμένα τρόφιμα στα πιάτα των Ελλήνων 5 Oct 2010 8:04 AM (14 years ago)

Τα μυστικά του βάλτου 5 Oct 2010 6:44 AM (14 years ago)

Η πατρίδα μας είναι στο βάλτο. Όλοι είμαστε στο βάλτο. Η ελληνική κοινωνία, και όχι μόνον, είναι χωμένη σε έναν βρωμερό και σκοτεινιασμένο βάλτο. Μέχρι το λαιμό. Έναν βάλτο με πολλά μυστικά.

Τα μυστικά αυτά τα γνωρίζουν οι πολιτικοί και οι κομματικοί άρχοντες. Οι θρησκευτικοί άρχοντες. Οι πανεπιστημιακοί και οι ακαδημαϊκοί σοφοί. Οι διαβασμένοι δημοσιογράφοι. Οι επιχειρηματίες των πάνω ορόφων και οι οικονομικοί μεγαλοπαράγοντες. Οι μεγαλοϋπάλληλοι του δημοσίου.

Τα γνωρίζει επίσης και το πιο μορφωμένο και ενημερωμένο τμήμα του λαού.

Ο πολύς λαός όμως δεν τα γνωρίζει. Ο πολύς λαός ζει μέσα στον βούρκο του βάλτου. Μέσα στο σκοτάδι και την υγρή καταχνιά. Και τα μυστικά αυτά είναι τα μεγάλα βαρίδια. Που κρατούν τον λαό κολλημένο στη λάσπη. Στον δυσώδη αυτόν βάλτο με τα μυστικά.


Τα μυστικά αυτά δεν συζητώνται ευρέως. Αλλιώς δεν θα 'ταν και μυστικά δηλαδή. Ο απλός πολίτης δεν έχει εύκολη πρόσβαση στην γνώση που καλύπτουν αυτά τα μεγάλα μυστικά. Τα κατ' εξοχήν μέσα γνώσης και πληροφόρησης του λαού, το δημόσιο σχολείο και τα ΜΜΕ, σιωπούν. Εκκωφαντικά.

Αν το δημόσιο σχολείο έχει ως στόχους τον εξοπλισμό του λαού με κριτική σκέψη και κριτικά εργαλεία, καθώς και την διαφώτιση του λαού σε μια σειρά από σοβαρά ζητήματα, τότε εύκολα μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι το δημόσιο σχολείο είναι πολύ μακριά από τους στόχους του. Το δημόσιο σχολείο έχει υποστεί πολλές "επαναστάσεις" και "μεταρρυθμίσεις" ώστε να φτάσει εδώ που έφτασε. Να εξυπηρετεί δηλαδή συμφέροντα άλλα από αυτά του λαού και του συνόλου της κοινωνίας.

Τα ΜΜΕ παραλαμβάνουν τον άνθρωπο από κει που τον αφήνει το δημόσιο σχολείο. Και τον διαμορφώνουν σταθερά και αδιάλειπτα για όλη την υπόλοιπη ζωή του. Τον σμιλεύουν χωρίς σταματημό. Την αισθητική του, το πολιτικό του κριτήριο, τις ελλιπείς του γνώσεις, τον εθισμό του ή μη σε κοινωνικά πρότυπα και συμπεριφορές. Και τα κάνουν όλα αυτά ακολουθώντας το παράδειγμα του δημόσιου σχολείου. Καταδιώκοντας την κριτική σκέψη και προβάλλοντας την δική τους αυθεντία. Τα ΜΜΕ παρότι βρίσκονται σε κάποιου τύπου επιτήρηση από την πλευρά του δημοσίου, αντιπροσωπεύουν συμφέροντα που είναι ευθέως αντίθετα με τα συμφέροντα της κοινωνίας και του λαού.

Οι δύο παραπάνω διαπιστώσεις ίσως δικαιούνται την κατάταξη στα μεγάλα μυστικά, σαν τα υπόλοιπα. Ομως οι μηχανισμοί τους και η λειτουργία τους έχουν αποκαλυφθεί πια σε ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας. Η πτώση της αξίας του δημόσιου σχολείου και των ΜΜΕ, ως αξιόπιστων μηχανισμών διαφώτισης, είναι ραγδαία και προς το παρόν μη αναστρέψιμη.

 Το δημόσιο σχολείο και τα ΜΜΕ κάνουν ότι μπορούν για να αποκρύψουν πως

• δεν έχουμε δημοκρατία αλλά ολιγαρχία
• ο λαός δεν είναι κυρίαρχος και δεν έχει καμμιά εξουσία
• η πραγματική εξουσία δεν ασκείται από τους εκλεγμένους από το λαό άρχοντες
• η εξουσία δεν ασκείται για την προκοπή και την ευημερία του λαού και του συνόλου της κοινωνίας
• το πολιτειακό μοντέλο είναι πάντα ο κοινοβουλευτισμός, ανεξάρτητα από το οικονομικό σύστημα
• τα κοινοβουλευτικά κόμματα είναι εταίροι και όχι αντίπαλοι
• ο άνθρωπος είναι ιστορικά ο απόλυτος οικονομικός πόρος

 

Το μυστικό των μυστικών: Η θέση καθορίζει τις ιδέες και όχι οι ιδέες την θέση.

Η θέση, δηλαδή η ένταξη, ακυρώνει την κριτική σκέψη. Μπορεί να ακούγεται πολύ θεωρητικό και διανοουμενίστικο. Ισως είναι. Από την άλλη όμως εκφράζει με ακρίβεια αυτό που ζούμε. Ότι η θέση μας, η ένταξή μας, μας εμποδίζει να σκεφτούμε κριτικά. Κι αυτό γίνεται ο πρώτος κρίκος στην χοντρή αλυσίδα της πολιτικής και οικονομικής υποδούλωσης.

Η ένταξη, η θέση, είναι μια οχυρή ...θέση. Και δεν πέφτει. Το κύριο υλικό της οχύρωσης είναι η άγνοια. Ακολουθεί η έλλειψη κριτικής σκέψης. Έπειτα τα συναισθήματα, τα βιώματα και οι ιερές πεποιθήσεις. Και στο τέλος τα ινδάλματα και τα είδωλα. Εν τέλει η θέση είναι μια καθαρή ιδεοληψία.

Όλα τα άλλα μυστικά του βάλτου είναι παράγωγα αυτού του μεγάλου μυστικού. Που είναι η γενεσιουργός αιτία των άλλων μεγάλων μυστικών. Η αιτία που μένουν μυστικά και όλα τα υπόλοιπα μυστικά.

Αν γεννηθείς από χριστιανούς ή αριστερούς γονείς το πιθανότερο είναι πως θα γίνεις χριστιανός ή αριστερός. Αυτή είναι μια θέση, μια ένταξη. Αν είσαι χριστιανός ή αριστερός ή οτιδήποτε, θα σκέφτεσαι μέσα στα όρια που σου βάζει αυτή σου η ιδιότητα. Θα αναλύεις την πραγματικότητα από την θέση ενός χριστιανού ή ενός αριστερού.

Η θέση και η ένταξη του καθενός μας καθορίζει τα όρια της κριτικής του σκέψης. Τα όρια μέσα στα οποία ασκεί κριτική. Και τα αντικείμενα της κριτικής του. Οπως και αυτά που αφήνει στο απυρόβλητο. Και αξιώνει και από τους άλλους να τα αφήνουν στο απυρόβλητο.

 

Μεγάλο μυστικό: Δεν έχουμε δημοκρατία, ολιγαρχία έχουμε

Η δημοκρατία είναι συγκεκριμένη διαδικασία λήψης, εφαρμογής και επιτήρησης αποφάσεων και απονομής δικαιοσύνης, με συμμετοχή όλων και άμεσα χωρίς αντιπροσώπους.
Στην δημοκρατία

• ο λαός διοικεί, νομοθετεί και δικάζει. Άμεσα και χωρίς αντιπροσώπους-βουλευτές, επαγγελματίες δικαστές ή επαγγελματίες πολιτικούς.
• οι άρχοντες αναδεικνύονται με κλήρωση και όχι εκλογή. Με εκλογή αναδεικνύονται οι λίγοι εκείνοι των οποίων το αξίωμα απαιτεί μια κάποια κατάρτιση.
• οι άρχοντες μπορούν να ανακληθούν πριν λήξει η θητεία τους. Κανείς δυο φορές στο ίδιο αξίωμα. Δεν υπάρχουν αναντικατάστατοι.
• η θητεία των αρχόντων δεν διαρκείπάνω από ένα έτος.
• οι άρχοντες λογοδοτούν για τα πεπραγμένα τους, σε επιτροπή πολιτών που συγκροτήθηκε με κλήρωση.
• οι περιουσίες των αρχόντων καταγράφονται πριν και μετά την ανάληψη του αξιώματος. Και των συγγενών τους, ακόμη και μακρινών.
• οποιος ζημιώσει το δημόσιο συμφέρον, δημόσιος άρχοντας ή απλός πολίτης, είτε από δόλο είτε από ανικανότητα, «αυθημερόν τελευτησάτω».

Επίσης η Δημοκρατία εγγυάται

• την ελευθερία έκφρασης και δημοσίευσης της γνώμης, της διαφωνίας
• την ισονομία και την ίση κατανομή των βαρών (φόροι)
• τις ίσες ευκαιρίες σε όλους (εξ ου και η κλήρωση, αλλά όχι μόνο γι’ αυτό)
• τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων
• την ασφάλεια, τη περιουσία, την τιμή και την αξιοπρέπεια όλων

Επίσης η Δημοκρατία φροντίζει

• να μην υπάρχουν πολύ πλούσιοι και πολύ φτωχοί, κυρίως διότι αυτό την θέτει σε μεγάλο κίνδυνο
• να μην υπάρχουν, άρα, αναξιοπαθούντες που αναγκάζονται να ζητιανέψουν
• την παιδεία των νέων
• την κρατική θρησκεία
• την προπαγάνδα των αξιών της δημοκρατίας σε όλους. Προπαγάνδα. Όπως κάνουν με το life-style τώρα

Έχουμε πάνω κάτω 35 αιώνες καταγεγραμμένης ανθρώπινης ιστορίας. Σε όλο αυτό το αχανές χρονικό διάστημα δημοκρατίες είχαμε μόνο για μια περίοδο 2 περίπου αιώνων σε ορισμένες, και όχι όλες, από τις ελληνικές πόλεις της αρχαιότητας στην Μεσόγειο. Δημοκρατίες που δεν πρόλαβαν ούτε να ολοκληρωθούν αλλά ούτε και κατάφεραν να υπερασπίσουν τον εαυτό τους. Και τελικά υπέκυψαν στην ολιγαρχία και την απολυταρχία που τους επιβλήθηκε από την αριστοκρατική τάξη των πόλεων της αρχαιότητας.

Η δημοκρατία βέβαια δεν ολοκληρώνεται ποτέ. Είναι ένα δυναμικό σύστημα. Που διαρκώς αυτοθεσμίζεται. Δημοκρατία σημαίνει αυτονομία, με την έννοια ότι οι νόμοι του κράτους προέρχονται από τον λαό. Όχι τον θεό ή τους αρχόντους.

Δεν ξέρουμε λοιπόν τι είναι δημοκρατία. Νομίζουμε ότι δημοκρατία είναι αντιπρόσωποι-βουλευτές με 4-ετείς θητείες και κόμματα και βουλή που νομοθετεί και ηγεσία της δικαιοσύνης διορισμένη από την κυβέρνηση. Αλλά κάνουμε λάθος. Μεγάλο. Και το πληρώνουμε καθημερινά. Για γενεές επί γενεών.

Ο κοινοβουλευτισμός δεν είναι δημοκρατία. Είναι ολιγαρχία ελαφρώς καλυμμένη.
Στην δημοκρατία οι πολίτες διοικούν, νομοθετούν και δικάζουν άμεσα. Αν είχαμε δημοκρατία, τότε οι πολίτες

• δεν θα άφηναν το χρέος να φτάσει στα 300 δις, με δάνεια επί δανείων
• δεν θα παράγγελναν υποβρύχια που γέρνουν και Απάτσι που πέφτουν
• δεν θα ψήφιζαν νόμους υπέρ των πανωτοκίων των τραπεζών
• δεν θα ψήφιζαν νόμο που εξαιρεί υπουργούς από την απονομή δικαιοσύνης
• δεν θα επέτρεπαν ΦΠΑ στο… πόσο είναι τώρα ρε παιδιά;
• δεν θα έπαιζαν τα αποθεματικά των δανείων σε τοξικά ομόλογα
• δεν θα πουλούσαν αντί πινακίου φακής κερδοφόρες δημόσιες επιχειρήσεις στρατηγικής μάλιστα σημασίας
• δεν θα….

Το μεγάλο στήριγμα της δημοκρατίας είναι η μικρή ελεύθερη ιδιοκτησία. Η μικρή επιχείρηση δηλαδή. Είτε πρόκειται για αγρότη ή αυτο-απασχολούμενο επαγγελματία είτε πρόκειται για αυτό που λέμε μικρο-μεσαία επιχείρηση. Η σχέση της δημοκρατίας με την μικρή ελεύθερη ιδιοκτησία και επιχείρηση είναι ζήτημα επιβίωσης της ίδιας της δημοκρατίας. Ζωής και θανάτου. Της δημοκρατίας.

 

Μεγάλο μυστικό: Δεν είναι κυρίαρχος ο λαός ούτε έχει κάποια εξουσία.

Τρεις είναι οι εξουσίες

• εκτελεστική (κυβέρνηση, αστυνομία, κλπ)
• νομοθετική (βουλή)
• δικαστική

Όταν έχεις την εξουσία πρέπει να έχεις και την ισχύ να επιβάλλεις την θέλησή σου. Ο λαός δεν έχει καμία τέτοια δυνατότητα. Σε κανένα πολιτικό ή οικονομικό σύστημα δεν έχει ο λαός την ισχύ, την εξουσία, να επιβάλλει την θέλησή του.

Στα απολυταρχικά καθεστώτα, ναζισμοί, φασισμοί, κομμουνισμοί και σοσιαλισμοί, δεν τίθεται καν τέτοιο ζήτημα. Στα συστήματα αυτά ο λαός είναι στη γραμμή. Ζυγισμένος-στοιχισμένος. Παίρνει εντολές και τις εκτελεί. Απαρέγκλιτα. Μία εξουσιαστική ελίτ, ολίγων προσώπων, που έχει καταλάβει την εξουσία, συνήθως εξ εφόδου, και με την βοήθεια σε μερικές περιπτώσεις του λαού παραπλανώντας τον, την ασκεί προς δικό της αποκλειστικά όφελος. Ξεκάθαρα πράματα.

Στον κοινοβουλευτισμό η υφαρπαγή της λαϊκής εξουσίας γίνεται με περίτεχνη δολιότητα. Πρόκειται σχεδόν για κομψοτέχνημα.

Στον κοινοβουλευτισμό το πολιτικό σύστημα αφήνει τον λαό να πιστεύει πως έχει την εξουσία να επιλέξει

• τους κυβερνήτες του, δηλαδή τον πρωθυπουργό
• τους νομοθέτες του, δηλαδή τους αντιπροσώπους-βουλευτές.

Μεγίστη πλάνη βέβαια.

Για να φτάσει κάποιος να είναι υποψήφιος για πρωθυπουργία, δηλαδή αρχηγός κόμματος, πρέπει να έχει περάσει με επιτυχία πολλές "εξετάσεις". Τις οποίες εξετάσεις δεν τις δίνει βέβαια στον λαό. Αλλά σε πάτρωνες που παραμένουν στην σκιά. Δηλαδή σε εθνικά και εξω-εθνικά οικονομικά κέντρα και κέντρα εξουσίας. Σε εξω-θεσμικά κέντρα. Κανείς δεν αναδεικνύεται σε τέτοιες θέσεις εξουσίας αν δεν έχει εξασφαλίσει την συναίνεση αυτών των ισχυρών κέντρων και παραγόντων.

Οσο για τους βουλευτές-νομοθέτες, αυτούς τους επιλέγει ο αρχηγός του κόμματος με το επιτελείο του. Ο αρχηγός τους κόμματος καταρτίζει την λίστα των υποψηφίων από όπου θα προέλθουν οι βουλευτές-νομοθέτες. Και αρκετές φορές η επιλογή αυτή πρέπει να πάρει επίσης και την συγκατάθεση από τους παραπάνω εξω-θεσμικούς πάτρωνες  Κυρίως από ορισμένα μεγάλα εθνικά οικονομικά συμφέροντα. Όπως φυσικά και ο ορισμός των υπουργών αργότερα, όταν γίνεται η συγκρότηση της κυβέρνησης.

Ο κοινοβουλευτισμός είναι «δημοκρατία»-ξεπέτα. One night stand. Μια φορά στα τέσσερα χρόνια. Ενα και στα γρήγορα. Κι αυτό κάλπικο.

Το Σύνταγμα μπορεί να λέει ότι θέλει. Η «πολιτική πεπατημένη» είναι ισχυρότερη και από το Σύνταγμα και όλες τις παραγράφους του μαζί. Το Σύνταγμα είναι απλώς ένας νόμος. Και για να εφαρμόσεις έναν νόμο, πρέπει να έχεις την δύναμη να το κάνεις. Ο λαός δεν έχει καμμιά ισχύ μέσω της οποίας να επιβλέπει πραγματικά την τήρηση του συντάγματος.

Έτσι η κυβέρνηση κυβερνάει σχεδόν όπως θέλει. Περνάει ότι νόμο θέλει. Η νομοθετική εξουσία είναι υποτακτική σκλάβα της εκτελεστικής εξουσίας, δηλαδή της κυβέρνησης. Η νομοθετική διαδικασία είναι μια παρωδία. Η κοινοβουλευτική ομάδα της κυβερνητικής πλειοψηφίας είναι μια αυτοματοποιημένη γραμμή παραγωγής νόμων. Λειτουργεί σαν μια καλά πειθαρχημένη διμοιρία πεζοναυτών, που παίρνει και εκτελεί εντολές χωρίς γκρίνιες. Ακριβώς το αντίθετο δηλαδή από αυτό που προβλέπει το Σύνταγμα.

Ο λαός

• δεν συμμετέχει, εννοείται, στην κατάστρωση των νόμων.
• δεν μπορεί να ακυρώσει κανέναν από αυτούς τους νόμους που νομοθετεί, με την διαδικασία διμοιρίας, η κυβέρνηση
• οι νόμοι αυτοί όλοι είναι εγκυρότατοι ακόμη κι όταν είναι αντίθετοι με τις προεκλογικές υποσχέσεις της κυβερνητικής πλειοψηφίας.

Η κυβέρνηση επίσης διορίζει και την κεφαλή της δικαιοσύνης. Ούτως ή άλλως στον κοινοβουλευτισμό έχουμε επαγγελματίες δικαστές. Πράγμα καθόλου καλό για την υγεία και την ποιότητα της δικαιοσύνης φυσικά. Σε συνδυασμό με την πολυνομία, τις ποικίλες διοικητικές και πολιτικές πιέσεις και τους διορισμένους ανώτατους δικαστές, καθώς επίσης και με το όπλο των μεταθέσεων και των προαγωγών, η δικαιοσύνη, άλλο ένα κάστρο της λαϊκής εξουσίας, έχει αλωθεί από την διαφθορά την πολιτική και όχι μόνο, και είναι πολύ μακριά από τον διακηρυγμένο στόχο. Ακόμη και για καθαρά ποινικές αποφάσεις καμιά φορά διαφαίνεται μια σκανδαλώδης μεροληψία.

Ο λαός δεν έχει την παραμικρή παρέμβαση και εξουσία σε όλο αυτό το σύστημα. Δεν μπορεί να τιμωρήσει ούτε τους πολιτικούς που του είπαν καταφανώς ψέματα για να αναρριχηθούν στην εξουσία. Αληθινή τιμωρία. Με φυλάκιση, πρόστιμο και τα παρόμοια. Οχι με την ανώδυνη ανάληψη της "πολιτικής ευθύνης".

Ο λαός δεν έχει καμμία απολύτως ισχύ. Ο εξευτελισμός της έννοιας της ισχύος του είναι πλήρης και διαρκής.

Ο "κυρίαρχος λαός" δεν είναι καθόλου κυρίαρχος. Είναι ο βαστάζος της υπόθεσης.

 

Μεγάλο μυστικό: Η πραγματική εξουσία δεν ασκείται από τους άρχοντες που εκλέγει ο λαός

Στον κοινοβουλευτισμό, η κυβέρνηση που εκλέγει ο λαός στις εκλογές, δεν κυβερνά. Διαχειρίζεται απλώς τα ζητήματα. Ενας απλός διαχειριστής.

Οι επιλογές της κυβέρνησης σε αυτή την διαχείριση είναι περιορισμένες. Οχι τόσο από το Σύνταγμα και τους νόμους. Η κυβέρνηση μπορεί να επιστρατεύσει συνταγματολόγους που θα ερμηνεύσουν το Σύνταγμα κατά τα συμφέροντά της. Στο παρελθόν το πρόσφατο, αλλά και το πιο μακρινό, θα βρει κανείς στην ελληνική ιστορία πλείστα όσα επεισόδια όπου το Σύνταγμα έγινε λάστιχο. Πάντα με την "επιστημονική" συμβολή και την σοφή γνωμοδότηση έγκριτων συνταγματολόγων.

Το ρεπερτόριο των επιλογών που έχει μια κυβέρνηση στον κοινοβουλευτισμό, ως διαχειριστής, περιορίζεται και υποτάσσεται στην θέληση των εξω-θεσμικών κέντρων για λογαριασμό των οποίων η κυβέρνηση ασκεί την εξουσία της. Λιγώτερο ή περισσότερο κάθε κυβέρνηση στον κοινοβουλευτισμό έχει "υπογράψει" γραμμάτια. Αλλιώς δεν θα γινόταν ποτέ κυβέρνηση. Δεν θα μπορούσε εν ολίγοις να σταθεί στην εξουσία περισσότερο από μερικές εβδομάδες.

Με τα εξω-θεσμικά κέντρα και τα πρόσωπα αυτά, οι κορυφαίοι της κυβέρνησης, και της πολιτικής εξουσίας γενικά, κάνουν συχνά και προσωπικές συμφωνίες. Διάφορες συμφωνίες. Ολες αυτές οι συμφωνίες και τα γραμμάτια πρέπει μετά να εξαργυρωθούν κατά την διάρκεια της άσκησης της εξουσίας.
Ουσιαστικά η πραγματική εξουσία είναι στα χέρια προσώπων που δεν είναι ευρέως γνωστά.  Ετσι η κυβέρνηση υποδύεται πως κυβερνά. Πως έχει πρόγραμμα να εφαρμόσει. Ενώ το μόνο που έχει να εφαρμόσει είναι η θέληση και τα συμφέροντα των ελεγκτών της.

Αν όμως η κυβέρνηση δεν τηρήσει τις συμφωνίες της με τα εξω-θεσμικά κέντρα αυτά, θα την βρουν πολλές συμφορές. Και την κυβέρνηση αλλά και την χώρα την ίδια καμμιά φορά. Από πυρκαγιές απ' άκρου εις άκρον μέχρι ναυτικούς αποκλεισμούς και δικτατορίες.  Αν ένας υπουργός ή άλλος άρχοντας δεν τηρήσει τις τις προσωπικές του συμφωνίες με τα ίδια κέντρα, θα τον βρουν επίσης πολλά δεινά.

Η πιο συχνή ποινή είναι φυσικά η απλή απομάκρυνση από την εξουσία, με κάποιον τρόπο. Και η απομάκρυνση από την εξουσία είναι πολύ ισχυρό μέτρο, καθώς η άσκηση της εξουσίας συνεπάγεται αμύθητο πλουτισμό και οικονομικά γενικώς οφέλη, για τους ασκούντες την εξουσία. Η εξουσία έχει ψωμί.

Τα μέσα για τον συνετισμό των αρχόντων εκ μέρους των εξω-θεσμικών κέντρων, είναι πολλά και ισχυρά. Από την απλή πολιτική φθορά μέσω των ΜΜΕ μέχρι την φυσική εξόντωση, σε ακραίες περιπτώσεις. Το αγαπημένο τους είναι το προσωπικό ξεμπρόστιασμα των ανομιών και ο συνακόλουθος εξευτελισμός του πολιτικού. Και έχουν ορισμένοι διαπράξει τόσες πολλές ανομίες που είναι ευκολώτατοι στόχοι για τα εξω-θεσμικά κέντρα εξουσίας.

Υπήρξε αφελής υπουργός στο πρόσφατο παρελθόν που, πέρνοντας μάλλον τοις μετρητοίς τις προεκλογικές εξαγγελίες του κόμματός του, επιχείρησε να περάσει ένα νομοσχέδιο που θα εφάρμοζε ορισμένες από αυτές τις εξαγγελίες. Το αποτέλεσμα ήταν να απομακρυνθεί τηλεφωνικά από τον πρόεδρο της κυβέρνησης, να χάσει την κυβερνητική του θέση, και να μην επανέλθει ποτέ σε θέση εξουσίας έκτοτε. Ισχυρό μάθημα για όλους.

 

Μεγάλο μυστικό: Η εξουσία δεν ασκείται για την προκοπή και την ευημερία του λαού.

Περιστασιακά ένα μέρος από τα φορολογικά έσοδα ξαναγυρίζουν στον λαό ως παροχές. Ενα πολύ μικρό μόνο μέρος. Το μεγαλύτερο μέρος των φορολογικών εσόδων ξοδεύεται για αιτίες που καθόλου δεν έχουν να κάνουν με το λαϊκό συμφέρον, την γενική προκοπή και την ευημερία. Τα φορολογικά  έσοδα του δημοσίου, φυσικά και είναι υπέρογκα. Παρόλα αυτά δεν φτάνουν να καλύψουν τις ανάγκες και τα έξοδα του υδροκέφαλου κράτους που χρησιμοποιεί το παλιό και δοκιμασμένο ρωμαϊκό σύστημα της πατρωνίας-πελατείας για να υπάρχει και να αναπαράγεται.

Ενα πολύ μεγάλο μέρος των εσόδων της κυβέρνησης πηγαίνουν στις προμήθειες του δημοσίου. Εννοείται πως πολλές φορές γίνονται προμήθειες χωρίς πραγματικό λόγο ή ανάγκη. Και όχι μόνο αυτό. Το δημόσιο δανείζεται ώστε να έχει τη δυνατότητα να συνεχίσει να κάνει προμήθειες που δεν χρειάζεται.

Ουσιαστικά τα ποσά αυτά που ξοδεύονται για προμήθειες του δημοσίου και τα δάνειαπου συνεπάγονται αυτές οι προμήθειες, καταλήγουν στις τσέπες των εξω-θεσμικών κέντρων που ελέγχουν την κυβέρνηση. Και των ευνοουμένων αυτών των κέντρων. Δάνεια για προμήθειες και προμήθειες από στρατιωτικό υλικό και φάρμακα μέχρι κατασκευές δημοσίων έργων και μελέτες. Πολλές μελέτες. Ολα αυτά πάντα με το αζημίωτο για τους ασκούντες την εξουσία. Την γνωστή μίζα.

Για το πως μπορεί να κερδίσει ένας κυβερνητικός παράγοντας από ένα δάνειο του δημοσίου, μπορεί κάποιος να ρωτήσει τον Ιωάννη Ορλάνδο και τον Ανδρέα Ζαϊμη που πήγαν στο Λονδίνο για να πάρουν το πρώτο δάνειο της πρώτης, από συστάσεως ελληνικού κράτους, ελληνικής κυβέρνησης. Το αρχείο Κουντουριώτη περιέχει μερικές πολύ διαφωτιστικές επιστολές πάνω στο ζήτημα.

Μα δεν είναι μόνο τα φορολογικά έσοδα και τα δάνεια που ούτως ή άλλως προορίζονται για κατασπατάλιση. Το σημαντικώτερο είναι αυτό που λέμε ανάπτυξη. Οικονομική ανάπτυξη. Οι κυβερνήσεις στην πατρίδα μας έχουν μόνιμη εντολή από το λαό να αναπτύξουν επιτέλους την ...ανάπτυξη. Αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Παρά την μονιμότητα και την επιμονή της λαϊκής εντολής.

Ο λόγος είναι απλός. Η χώρα μας δεν επιτρέπεται να αποκτήσει αυτόνομη ανάπτυξη. Πρέπει να παραμείνει καταναλωτής προϊόντων που παράγονται σε άλλες χώρες. Είναι φανερό πως ορισμένα από αυτά τα εξω-θεσμικά κέντρα που ελέγχουν την κυβερνητική εξουσία βρίσκονται στο εξωτερικό. Διαθέτουν φυσικά και εντόπιους "ανταποκριτές" που φροντίζουν εκ του σύνεγγυς για την εφαρμογή των εντολών τους. Και η βασική τους εντολή είναι μία: η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει καταναλώτρια χώρα. Χωρίς δική της αυτόνομη οικονομική ανάπτυξη.

Η εντολή αυτή είναι σε εφαρμογή για περίπου 2 αιώνες τώρα. Και είναι αυστηρή. Και ισχυρή. Είναι τόσο ισχυρή εντολή που καμμία κυβέρνηση, στην κυριολεξία, δεν τόλμησε να την αγνοήσει.
Με μια κουβέντα, ούτε τα υπέρογκα φορολογικά έσοδα, ούτε τα δυσβάστακτα δάνεια, συμβάλλουν σημαντικά  στην λαϊκή προκοπή και ευημερία αλλά ούτε και παίρνονται κυβερνητικά, νομοθετικά ή διοικητικά μέτρα που να έχουν παρόμοια συμβολή, όπως για την ανάπτυξη για παράδειγμα. Δεν είναι η προκοπή και η ευημερία του λαού ο στόχος και η προτεραιότητα της κυβερνητικής εξουσίας.

 

Μεγάλο μυστικό: Το πολιτειακό μοντέλο είναι πάντα το ίδιο, ανεξάρτητα από το οικονομικό σύστημα.

Ο κομμουνισμός-σοσιαλισμός, ο καπιταλισμός-φιλελευθερισμός είναι οικονομικά συστήματα. Είναι οικονομικά συστήματα και μόνο. Τίποτε άλλο. Είναι οικονομικά συστήματα που μασκαρεύονται σε πολιτεύματα.

Τα οικονομικά συστήματα αυτά διαθέτουν και ιερές γραφές. Ιερά βιβλία που γεμίζουν βιβλιοθήκες ολόκληρες. Στις γραφές αυτές είναι όλα μια χαρά. Και οι μεν και οι δε, μας τα λένε μια χαρά. Αριστεροί και δεξιοί. Ολοι. Ισορροπία των δυνάμεων της αγοράς και υγιής ανταγωνισμός ο ένας. Κεντρικός σχεδιασμός και έλεγχος των παραγωγικών δυνάμεων από την κοινωνία ο άλλος. Ολα για το καλό της κοινωνίας και των μελών της.

Αυτό που δεν μας λένε τα ιερά αυτά βιβλία είναι πως για να εφαρμοστούν τα οικονομικά συστήματα αυτά, ή σωστότερα για να μην εφαρμοστούν, απαιτούν πάντα το ένα, το ίδιο και το αυτό, πολιτικό σύστημα: κοινοβουλευτισμό. Δηλαδή αντιπροσώπους με μακρές θητείες.

Παντού αντιπρόσωποι με μακρές θητείες.

Αντιπροσώποι με μακρές θητείες στην Βουλή. Αντιπροσώποι με μακρές θητείες στα κόμματα ή στο κόμμα, αν τυχαίνει να είναι μονοκομματικά συστήματα. Δηλαδή ακόμη και οι Κεντρικές ή Πολιτικές Επιτροπές τους, τα Πολιτικά Γραφεία τους και τα παρόμοια, στελεχώνονται με αντιπροσώπους με μακρές θητείες.

Αντιπροσώποι με μακρές θητείες στους Δήμους, στα Σωματεία-Συνδικάτα.

Τα οικονομικά συστήματα χρησιμοποιούν αντιπροσώπους μακράς θητείας για να κάνουν την δουλειά τους οι επικεφαλής. Πρόεδροι, Δήμαρχοι, Γενικοί Γραμματείς, Πρωθυπουργοί. Οι κεφαλές κάνουν κουμάντο και ελέγχουν τους “αντιπροσώπους του λαού” όπως θέλουν. Οι κεφαλές υποδύονται τους δημοκράτες. Ελέγχουν τους "αντιπροσώπους του λαού" με ένα σωρό τρόπους. Ανάλογα με το καθεστώς, τους υποχρεώνουν, τους τρομοκρατούν, τους διαφθείρουν... Και τους καθιστούν συντεταγμένη διμοιρία έγκρισης προ-ειλημμένων αποφάσεων. Γραμμή παραγωγής κανονική.

Παντού αντιπρόσωποι. Πουθενά άμεση συμμετοχή του λαού. Πουθενά. Ωστε να μπορούν ελεύθερα να εξουσιάζουν και να εξουσιάζονται, μακριά από τον άμεσο λαϊκό έλεγχο.

Τα οικονομικά συστήματα αυτά, όλαόμως, διατείνονται ότι εφαρμόζουν την δημοκρατία. Αλλά φυσικά και δεν εφαρμόζουν δημοκρατία. Στην καλύτερη περίπτωση εμφανίζουν ένα σύστημα ως δημοκρατία ενώ δεν είναι.. Η έστω έχει κάποια “δευτερεύντα στοιχεία δημοκρατικού πολιτεύματος” (τύπος, ελευθερία έκφρασης, εντάλματα, κλπ) ίσα-ίσα για τα προσχήματα και μόνο.

Τα οικονομικά συστήματα δεν μπορούν να κάνουν την δουλειά τους άμα υπάρχει δημοκρατία. Γι’αυτό ρέπουν προς την απολυταρχία και τον δεσποτισμό. Προς τον ολοκληρωτισμό. Είναι όλα ολιγαρχίες.

Για να κάνουν την δουλειά τους τα οικονομικά συστήματα αυτά πρέπει να απουσιάζει η δημοκρατία. Μόνο μέσω του εξουσιασμού κάνουν την δουλειά τους. Εχουν αλλεργία στη δημοκρατία. Τα οικονομικά συστήματα λοιπόν, όλα, μασκαρεύονται σε πολιτεύματα. Και μάλιστα "δημοκρατικά". Και υποστηρίζουν ότι τάχαμου έχουν και διαφορές μεταξύ τους. Δεν έχουν διαφορές. Δημιουργούν όλα δούλους και βαστάζους. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.

Ολα τα οικονομικά συστήματα, τα μασκαρεμένα σε πολιτεύματα, καθιστούν τον λαό δούλο και βαστάζο.

ΗΠΑ, Καναδάς, Αγγλία, Γερμανία, Γαλλία, Σκανδιναβία, πρώην ΕΣΣΔ, τώρα Ρωσία, Κίνα, Ινδία, Ιαπωνία, Κούβα, Βιετνάμ, Ιταλία, Ισπανία, Ελλάδα. Παντού. Το ίδιο παντού: Δεν έχουν δημοκρατία.
Δημοκρατία παντού και πουθενά δημοκρατία.

[Σε αντίθεση η δημοκρατία δεν είναι οικονομικό σύστημα. Είναι πολιτικό σύστημα ελεύθερων και αυτόνομων ανθρώπων με δυναμική, συνεχή, αυτο-θέσμιση. Δεν έχει ευθύς εξαρχής κάποιο οικονομικό σχέδιο να εφαρμόσει. Το βρίσκει στην πορεία. Η διαρκώς αυτο-καθοριζόμενη δημοκρατία, διαρκώς διαμορφώνει το οικονομικό της σύστημα.

Η Δημοκρατία είναι πολιτικό σύστημα. Είναι μηχανισμός. Μηχάνημα, μηχανάκι.

Η δημοκρατία είναι συγκεκριμένη διαδικασία λήψης, εφαρμογής και επιτήρησης αποφάσεων και απονομής δικαιοσύνης, με συμμετοχή όλων και άμεσα χωρίς αντιπροσώπους.

Ενας τέτοιος μηχανισμός σαφώς και θα διαρρυθμίσει και τα οικονομικά ζητήματα της κοινωνίας στην οποία θα εφαρμοστεί με κάποιον τρόπο. Ποιον; Αυτόν που όλοι φανταζόμαστε. Τι οικονομικά μέτρα θα ψήφιζαν οι περισσότεροι έλληνες σήμερα ή και χτες, αν είχαν την δυνατότητα να το κάνουν; Θα ενέκριναν οι πολίτες όλα αυτά τα δάνεια του παρελθόντος; Οχι φυσικά]

 

Μεγάλο μυστικό: Τα κόμματα δεν είναι αντίπαλοι.

Στον κοινοβουλευτισμό τα κόμματα εμφανίζονται στον λαό περίπου ως αδυσώπητοι αντίπαλοι.
Φυσικά και δεν είναι αντίπαλοι. Τα κόμματα είναι οι εταίροι που μετέχουν σε μια επικερδή επιχείρηση που λέγεται κοινοβουλευτικό σύστημα.  Στην πραγματικότητα τα κόμματα μεταξύ τους είναι οι καλύτεροι συνεργάτες.

Στο μόνο πράγμα που πραγματικά διαφωνούν τα κόμματα, είναι ως προς το ποιο θα έχει την εξουσία. Δηλαδή για την θέση του διευθύνοντος συμβούλου κάπως. Εκεί και μόνο περιορίζονται οι πραγματικές διαφορές τους. Διεκδικούν όλα την εξουσία για λογαριασμό τους. Διότι η εξουσία μεταφράζεται σε οικονομικό όφελος. Πάντα.

Τα κόμματα θέλουν αδιάκοπα ένα και μόνο πράγμα. Την εξουσία. Θέλουν πάντα και μόνο την εξουσία. Ακόμη κι όταν δεν έχουν στελέχη, πρόγραμμα και πραγματικό λόγο για να κυβερνήσουν. Συνεχίζουν να θέλουν την εξουσία. Διότι η εξουσία έχει ψωμί.

Πέρα από αυτή την, για εμάς, επουσιώδη διαφωνία τους, τα κόμματα δεν έχουν αληθινές διαφορές. Οσες διαφορές φαίνεται να έχουν, απλώς τις κατασκευάζουν. Στο κάτω κάτω θα πρέπει να βρουν κάποιους λόγους ώστε να προτιμήσουμε το ένα από το άλλο κόμμα.

Αν μείνεις 10 χρόνια σε μια χώρα και δεν σου πουν τι κυβέρνηση έχει, σοσιαλίζουσα-εργατική ή φιλελεύθερη, και δεν διαβάσεις εφημερίδες ή ενημερωθείς αλλιώς, θα δυσκολευτείς να καταλάβεις κάποια ουσιαστική διαφορά όταν τα κόμματα διαδέχονται το ένα το άλλο στην εξουσία. Ακόμη κι αν πληρώνεις φόρους κανονικά. Τόσες μεγάλες διαφορές έχουν τα κόμματα στον κοινοβουλευτισμό.

Επειδή λοιπόν δεν βρίσκουν πραγματικές διαφορές καταφεύγουν σε άλλους τρόπους για να τραβήξουν την προσοχή μας. Και συμφωνούν και πάνω και σ' αυτό. Για παράδειγμα μισθώνουν image makers για τα πρωτοκλασάτα στελέχη τους και εταιρίες δημοσίων σχέσεων για να συντάξουν τα προγράμματα και τα συνθήματά τους. Συμφωνούν και σ' αυτό.

Συμφωνούν επίσης στο να επιλέγουν σε αρκετές περιπτώσεις νέους και όμορφους πολιτευτές. Τελευταία επιλέγουν νέες και όμορφες κοπέλλες. Χωρίς ιδιαίτερα άλλα προσόντα ή εμπειρίες. Ακριβώς σαν το πλήρωμα πίστας μαγαζιού μαζικής λαϊκής διασκέδασης. Εξάλλου οι πολιτευτές τους προορίζονται για να γίνουν βουλευτές-νομοθέτες. Και λίγο ρόλο παίζει αν ένας τέτοιος βουλευτής-νομοθέτης είναι μορφωμένος ή ικανός. Δεν πρόκειται να πάρει καμμιά σημαντική απόφαση από μόνος του. Το μόνο το οποίο χρειάζεται να διαθέτει, είναι αφοσίωση στον "αρχηγό". Που στο κάτω κάτω του έκανε την τιμή να τον επιλέξει για υποψήφιο. Διότι φυσικά και δεν επιλέγει ο λαός τους υποψηφίους βουλευτές-νομοθέτες. Ούτε οι κομματικές οργανώσεις βάσης. Και πάνω σε όλα αυτά, όλα τα κόμματα φυσικά και συμφωνούν.

Έκτός λοιπόν από αυτή την μικρή διαφωνία τους, στο ποιο δηλαδή θα έχει την εξουσία, τα κόμματα, όλα τα κόμματα, συμφωνούν σε όλα τα πραγματικά σοβαρά ζητήματα. Οχι σε εκείνα τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με την διαχείριση και τα μέτρα που πρέπει να παρθούν για το ένα ή το άλλο. Αυτά είναι δευτερεύοντα. Σ' αυτά τα θέματα είναι υποχρεωμένα να "διαφωνήσουν" στο κάτω κάτω. Για τα μάτια μας και μόνο φυσικά.

Στα σοβαρά ζητήματα, στα οποία όλα τα κόμματα συμφωνούν, μπορούμε να κατατάξουμε

• την μορφή του πολιτεύματος
• την ανυπαρξία δημοψηφισμάτων
• την εκλογή αντί της κλήρωσης
• την διάρκεια της θητείας του αντιπροσώπου-βουλευτή-νομοθέτη και φυσικά της κυβέρνησης
• την μη-λογοδοσία τους
• στο ότι οι "πρωθυπουργοί δεν πάνε φυλακή"
• τον διορισμό των υπουργών από τον πρωθυπουργό
• τον διορισμό της κεφαλής της δικαιοσύνης από τον πρωθυπουργό
• τον μισθό τους, ολουνών. Αυτό που ονομάζουν "βουλευτική αποζημίωση" για το κακό που έπαθαν
• την κρατική επιχορήγηση των κομμάτων
• την ατιμωρησία τους την νομοθετημένη
• τον διορισμό των διοικητικών συμβουλίων στις επιχειρήσεις του δημόσιου τομέα
• το βόλεμα των "δικών τους παιδιών", προώθηση ημετέρων σε θέσεις και εξυπηρέτηση "κουμπάρων"
• στο ότι όλοι οι δικοί τους είναι καθαροί και καθόλου διεφθαρμένοι
• στο ότι όλοι παραλαμβάνουν καμμένη γη από τους προκατόχους τους
• στο ότι οι αντίπαλοί τους είναι ψεύτες και λαϊκιστές
• στο ότι θέλουν μεν να έχουν κομματικές οργανώσεις βάσεις αλλά χωρίς να τις επισκέπτονται πολύ συχνά τα μέλη και πάρουν τα μυαλά τους αέρα
• στο ότι είναι δυνατόν να υπάρχουν νόμοι που ρυθμίζουν θέματα όπως την χρηματοδότησή τους για παράδειγμα, χωρίς τα ίδια να έχουν νομική υπόσταση
• στο ότι το κράτος και το δημόσιο είναι ιδιοκτησία τους
• στο ότι φόρους πρέπει να πληρώνει μόνο ο λαός
• και μια σειρά άλλα τέτοια παρόμοια και πρωτευούσης σημασίας.

Τα κόμματα συμφωνούν επίσης και στον τρόπο της εσωκομματικής τους λειτουργίας. Ολα τα κόμματα έχουν σε ισχύ, εσωτερικά, έναν ολιγαρχικό κοινοβουλευτισμό. Από την επιλογή των αντιπροσώπων για τα περίφημα συνέδριά τους, επιλογή που γίνεται με εντελώς όρους φατριών, διμοιριών και λόχων, μέχρι την ανάδειξη στο Πολιτικό τους Γραφείο. Παντού κοινοβουλευτισμός. Δηλαδή δι' αντιπροσώπων μακράς θητείας. Και μάλιστα άκρως δεσποτικός και απολυταρχικός. Πουθενά ο κομματικός λαός να αποφασίσει άμεσα για κάτι. Συμφωνούν και σ' αυτό.

Επίσης συμφωνούν, όλα τα κόμματα συμφωνούν, στο να μην έχουν νομική υπόσταση. Τα κόμματα δεν είναι για παράδειγμα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού ή δημοσίου δικαίου ή οτιδήποτε άλλο. Δηλαδή τα κόμματα δεν είναι υποκείμενα δικαιοπραξίας, για τους νομικούς. Τα κόμματα είναι "οιονεί" νομικά πρόσωπα. Σαν να ήταν δηλαδή, ενώ δεν είναι. Ουσιαστικά τα κόμματα δεν υπάρχουν. Δεν είναι ούτε φυσικά πρόσωπα βέβαια, αλλά ούτε και νομικά πρόσωπα θέλουν να είναι. Τα κόμματα δεν είναι τίποτε. Δεν μπορεί να επιβληθεί στα κόμματα ούτε καν το παραμικρό πρόστιμο για παράδειγμα. Και συμφωνούν όλα τα κόμματα σε αυτή τη "ρύθμιση".

Επίσης όλα τα κόμματα συμφωνούν στο ότι η ύπαρξη και η λειτουργία τους δεν πρέπει να προβλέπεται και κυρίως δεν πρέπει να ρυθμίζεται από κανέναν νόμο. Συμφωνούν, τι να κάνουμε;

Α, ναι συμφωνούν και στο να μην έχουν ΑΦΜ.

Αλλά εκεί που βασικά καρα-συμφωνούν είναι στο ότι αυτό το κακό όνειρο, αυτός ο εφιάλτης στον οποίο ζούμε, είναι δημοκρατία. Η ύψιστη μορφή της μάλιστα.

Που στο καλό είναι αντίπαλοι λοιπόν;

 

Μεγάλο μυστικό: Ο άνθρωπος είναι ο απόλυτος οικονομικός πόρος.

Human resources το λένε οι αγγλοσάξωνες. Ανθρώπινοι πόροι. Κυνισμός μαζί και ακριβολογία.

Ο άνθρωπος είναι πόρος. Με την οικονομική έννοια. Μάλιστα είναι ο απόλυτος οικονομικός πόρος. Χωρίς την παρέμβαση του ανθρώπου κανένας φυσικός πόρος δεν μπορεί να έχει ή να αποκτήσει αξία. Ο άνθρωπος και η ανθρώπινη εργασία είναι ο απαραίτητος όρος και ο καταλύτης που μεταμορφώνει τους φυσικούς πόρους, όπως τα μεταλλεύματα και τα ορυκτά, τα χωράφια και τις σοδειές, την ξυλεία των δασών, το νερό των ποταμών, την πέτρα την ίδια, σε κάτι με αξία. Σε πλούτο.

Οι πόλεμοι, μικροί και μεγάλοι, δεν γίνονται μόνο για τους φυσικούς πόρους. Γίνονται βασικά για την κυριαρχία πάνω σε μεγάλους πληθυσμούς ανθρώπων. Ουσιαστικά όλη η παγκόσμια διαμάχη ιστορικά έχει μία και μόνη επιδίωξη. Την κυριαρχία επί ανθρώπων. Ολα τα άλλα είναι άχρηστα και ασήμαντα χωρίς τους ανθρώπους που μεταβάλλουν την πέτρα ή το ορυκτό σε κάτι χρήσιμο. Σε αξία και πλούτο.

Το ίδιο το χρήμα, ιδίως στις νεότερες μεταλλάξεις του σε ένα απλό χαρτονόμισμα χωρίς αντίκρυσμα σε κάτι άλλο, έχει ελάχιστη αξία χωρίς ανθρώπους που να μοχθούν για να δώσουν πραγματική αξία σε φυσικούς πόρους. Για τον λόγο αυτό, στο παγκόσμιο σύστημα, το χρήμα είναι κάτι που έρχεται δεύτερο. Το πρωτεύον είναι η κυριαρχία. Ο έλεγχος. Ο έλεγχος μεγάλων πληθυσμών. Διότι μόνο ο άνθρωπος είναι ο απόλυτος οικονομικός πόρος.

Αυτό που λέμε κράτος, με την σύγχρονη αλλά και την πολύ παλιά του έννοια, δεν είναι παρά ένας μηχανισμός εξουσίας στον οποίο ανήκουν οι άνθρωποι που κατοικούν μια συγκεκριμένη περιοχή. Το κράτος χρειάζεται ανθρώπους να το υπακούν. Υπηκόους. Οι άνθρωποι παράγουν τον πλούτο που το κράτος συλλέγει και διανέμει σύμφωνα με δικά του κριτήρια και λογικές.

Μέσα από αυτό το πρίσμα μπορούμε να δούμε το κράτος, από το πρώτο και αρχέγονο μεγάλο γεωργικό κράτος της αρχαιότητας ως το σύγχρονο κράτος, ως ένα αγρόκτημα εκτροφής ανθρώπων. Σαν την "Φάρμα των ζώων" του Τζωρτζ Οργουελ. Τα αγροκτήματα και οι φάρμες έχουν βέβαια ιδιοκτήτες. Το ίδιο και το κράτος. Εχει και αυτό ιδιοκτήτες. Το σύγχρονο κράτος δεν είναι μια κοινωνικοποιημένη ιδιοκτησία φυσικά.

Ιστορικά ο άνθρωπος ως οικονομικός πόρος και η σχέση του με την παραγωγή δεν παρέμεινε βέβαια σταθερή και χωρίς αλλαγές. Ούτε οι μορφές συλλογής του παραγόμενου πλούτου. Αυτό που παρέμεινε ίδιο είναι η διανομή του πλούτου. Τον πλούτο που παράγει ο άνθρωπος ως οικονομικός πόρος βασικά νέμονται οι ιδιοκτήτες του κράτους και οι βοηθοί τους. Οι ιδιοκτήτες του κράτους δεν είναι αναγκαστικά και οι κυβερνήτες του. Συχνά παραχωρούν αυτή την κοπιαστική και δευτερεύουσα εργασία σε πρόθυμους υπαλλήλους τους.

Αρχικά οι περισσότεροι ανθρώπινοι πόροι, οι άνθρωποι, ήταν δούλοι. Πρόσωπα χωρίς καμμία ελευθερία. Με ιδιοκτήτη. Ο οποίος είχε σε κάποιες περιπτώσεις δικαίωμα ζωής και θανάτου επάνω στους δούλους του. Οι δούλοι αυτοί, στα μεγάλα κράτη της αρχαιότητας αλλά και στην προχωρημένη αυτοκρατορική εποχή αγοράζονταν και πωλούνταν σε μεγάλες ποσότητες. Στην Μεσόγειο υπήρχαν τεράστιες υπεραγορές δούλων.

Υπήρχε όμως πάντα ένα πρόβλημα. Η απόδοση των δούλων. Οι δούλοι δεν είχαν κάποιο σοβαρό κίνητρο ώστε να εργαστούν αποδοτικά πέρα από ένα όριο. Αλλά και σε κάποιες ιστορικές περιπτώσεις, όπως μετά το τέλος των ρωμαϊκών κατακτήσεων, οι μεγάλοι αριθμοί δούλων που έγιναν διαθέσιμοι, δημιούργησαν και άλλα προβλήματα. Οι δούλοι ήταν τόσοι πολλοί και τόσο φτηνοί που οι ιδιοκτήτες γης τους αγόραζαν σε μεγάλες ποσότητες για την καλλιέργεια στα αγροκτήματά τους, παραμελώντας την ανάπτυξη και των εκσυγχρονισμό των γεωργικών εργαλείων. Δηλαδή η υπερπληθώρα δούλων καθυστέρησε την τεχνολογική ανάπτυξη.

Ετσι πορεύτηκε πάνω κάτω η ανθρωπότητα μέχρι τον μεσαίωνα. Αγροκτήματα εκτροφής ανθρώπων χωρίς καμμία ελευθερία και κανένα δικαίωμα.

Μα το σημαντικώτερο παρέμενε πάντα η μικρή απόδοση των δούλων. Επρεπε να βρεθεί ένα κίνητρο ώστε η φάρμα των ανθρώπων να αποδώσει καλύτερα. Το κίνητρο που επιλέχτηκε ήταν να δοθεί στον δούλο περιορισμένη ελευθερία και ιδιοκτησία. Ετσι ο δούλος και η οικογένειά του συνδέθηκε με το χωράφι αναπόσπαστα. Θεωρήθηκε μέρος του κτήματος που ορίστηκε να καλλιεργεί. Πώληση και αγορά του κτήματος περιλάμβανε και τους δούλους που το καλλιεργούσαν. Ο δούλος έγινε δουλοπάροικος. Παρήγαγε από μόνος του και με δικά του τεχνικά και οικονομικά μέσα, χρησιμοποιώντας ένα κτήμα που του "ανήκε" τύποις μόνο. Απόκτησε όμως την υποχρέωση να πληρώνει βαρύ φόρο στον πραγματικό ιδιοκτήτη του κτήματος. Εναν αναλογικό φόρο πάντα. Αλλά τώρα είχε τουλάχιστον κίνητρο να γίνει πιο αποδοτικός. Οσο πιο πολύ παρήγαγε τόσο περισσότερο του έμενε. Θεωρητικά πάντα.

Αυτό το σύστημα διαχείρισης των ανθρώπινων πόρων έμεινε σε ισχύ μέχρι το τέλος του μεσαίωνα και το έμπα στην βιομηχανική εποχή. Οι τελευταίοι δουλοπάροικοι στην ευρωπαϊκή ήπειρο υπήρχαν στην τσαρική Ρωσία και "απελευθερώθηκαν" με την επανάσταση των μπολσεβίκων.

Η μικρή απόδοση των δουλοπάροικων συνέχιζε να παραμένει ένα πολύ σημαντικό ζήτημα. Πέρα από αυτό οι αλλαγές στις συνθήκες παραγωγής από την αγροτική στην βιομηχανική οικονομία, δεν βοηθούσε στο να διατηρηθεί το παλιό σύστημα. Επρεπε να γίνει μια νέα διαρρύθμιση. Μια διαρρύθμιση που θα συνέχιζε να αποδίδει τουλάχιστον το ίδιο καλά με το παλιό σύστημα. Κρατώντας πάντα τον ανθρώπινο πόρο στην θέση του δούλου με κάποιον τρόπο. Οπως και έγινε.

Ο ανθρώπινος πόρος "απελευθερώθηκε". Απόκτησε την ιδιότητα του πολίτη στο εθνικό κράτος. Το δε κράτος μεταμορφώθηκε και αυτό για να ταιριάζει στις νέες συνθήκες. Από την απολυταρχία πέρασε στον κοινοβουλευτισμό.

Στον ανθρώπινο πόρο δόθηκε η δυνατότητα του να έχει ιδιοκτησία πραγματικά δική του αλλά και αυτόνομη οικονομική δράση και παρουσία μέσα στην οικονομική διαδικασία. Να παράγει και να κερδίζει για τον εαυτό του και μόνο. Ελεύθερος πια από τα παλιά δεσμά. Αυτό ήταν ένα πολύ ισχυρό κίνητρο. Το οποίο κινητοποίησε τον ανθρώπινο πόρο στο να αυξήσει την αποδοτικότητα της παραγωγής του. Σε συνδυασμό με άλλα μέτρα, όπως την ελεύθερη πρόσβαση στην παιδεία και την τεχνολογία, την δυνατότητα σύστασης επιχειρήσεων, ο πλούτος που ο ανθρώπινος πόρος παράγει, είναι για πρώτη φορά τέτοιας μεγάλης έκτασης και υψηλής ποιότητας.

Οι ιδιοκτήτες του κράτους παρέμειναν οι ίδιοι. Οχι μόνοι οι ίδιοι ως οικονομική τάξη αλλά σε πολλές περιπτώσεις είναι οι ίδιες οικογένειες που υπήρξαν ιδιοκτήτες κρατών κατά των μεσαίωνα που συνεχίζουν, με επιγαμίες φυσικά, από την ίδια κοινωνική θέση ισχύος. Υπάρχουν υποψίες, στη σφαίρα της συνωμοσιολογίας βέβαια μέχρι να βρεθούν ιστορικές αποδείξεις, ότι η διαδοχή αυτή των ιδιοκτητών συνεχίζεται βιολογικά από την αρχαιότητα.

Αυτές οι κοσμογονικές αλλαγές της θέσης του ανθρώπινου πόρου στο σύγχρονο εθνικό κράτος καθώς και οι αναγκαίες πολιτειακές αλλαγές, έφεραν και μεγάλες αλλαγές στην συλλογή του παραγόμενου πλούτου εκ μέρους των ιδιοκτητών του κράτους. Η συγκομιδή του παραγόμενου πλούτου έγινε πιο εκλεπτυσμένη και γι' αυτό πιο δυσδιάκριτη.

Κύριο μέσο έγινε τώρα ο άμεσος φόρος και γενικά ο φόρος. Πολύ αποδοτική συγκομιδή, και από παλιά δοκιμασμένη. Τώρα όμως μπήκε σε εφαρμογή μια πολύ μοντέρνα τεχνολογία συλλογής του παραγόμενου πλούτου. Η χρηματοπιστωτική οικονομία. Βασικά ο μισθός ως αντίτιμο για μια ορισμένη ποσότητα εργασίας. Η εργασία του ανθρώπινου πόρου έγινε και αυτή εμπόρευμα. Και καθώς οι ιδιοκτήτες του κράτους έχουν την ισχύ, καθορίζουν και την τιμή της.

Ομως το υπερόπλο της συλλογής είναι άλλο. Η πίστωση. Οι τράπεζες και τα δάνεια δηλαδή. Οι τράπεζες, ιδιωτικές (όλες οι τράπεζες είναι ιδιωτικές) και κάτω από δήθεν κοινωνικό-κρατικό έλεγχο, είναι η κατάληξη του μεγαλύτερου μέρους του παραγόμενου πλούτου των κοινωνιών, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Οι ίδιες οι τράπεζες δεν παράγουν τίποτε. Απλώς ενεργούν ως μεσάζοντες στην αναγκαία για μια χρηματοπιστωτική κοινωνία, ροή του χρήματος. Στην πίστωση. Και φυσικά πίσω από τις τράπεζες βρίσκονται οι παλιοί και οι νέοι ιδιοκτήτες του κράτους.

Αυτοί που από την αρχαιότητα καρπώνονται τον πλούτο που παράγει ο ανθρώπινος πόρος.

Συνοψίζοντας, η οικονομική διαδικασία δεν αποκαλύπτει τα μυστικά της με την πρώτη ματιά. Ο ανθρώπινος πόρος είναι ο πιο πολύτιμος οικονομικός πόρος. Η βασική διαμάχη, ιστορικά και παγκόσμια, δεν είναι για την οικονομία και τους φυσικού πόρους έτσι γενικά και αόριστα. Αλλά είναι για την κυριαρχία και τον έλεγχο του μόνου οικονομικού πόρου που έχει αληθινή αξία. Του ανθρώπινου πόρου. Του ανθρώπου. Που συνεχίζει να ζει στο "Αγρόκτημα εκτροφής ανθρώπων".
Η κυριαρχία επί των ανθρώπων είναι το παντοτεινό ζητούμενο.

 

Μεγάλο μυστικό: Οι τράπεζες δανείζουν λεφτά που δεν έχουν

Τα σημερινά χαρτονομίσματα είναι το παραπροϊόν μιας ιστορικής απάτης.

Στον μεσαίωνα υπήρχε στην ευρώπη ένα είδος τεχνίτη που στην αγγλοσαξωνική είναι γνωστός με την λέξη goldsmith. Σιδεράς του χρυσού. Χρυσοχόος. Ο τεχνίτης αυτός κατασκεύαζε και εμπορευόταν κοσμήματα. Εμπορευόταν επίσης χρυσά ή ασημένια νομίσματα. Εχοντας ανάγκη να φυλάει τα πολύτιμα υλικά της δουλειάς του, κατασκεύασε στην κατοικία του κάτι παρόμοιο με αυτό που σήμερα λέμε θησαυροφυλάκιο. Ωστε να τα αποθηκεύει εκεί με ασφάλεια.

Διάφοροι άλλοι που είχαν στην κατοχή τους μεγάλες ποσότητες χρυσών νομισμάτων και γύρευαν να τα ασφαλίσουν από διαρρήξεις και κλοπές, κατέφυγαν στην ασφάλεια του θησαυροφυλακίου του χρυσοχόου. Κατέθεταν τα νομίσματά τους και έπαιρναν μια απόδειξη "πληρωτέα επί τη εμφανίσει".

Δηλαδή μπορούσαν να προσκομίσουν την απόδειξη αυτή, που ανέγραφε φυσικά και το ποσό της κατάθεσης, και να την εξαργυρώσουν, κάνοντας ανάληψη των χρυσών τους νομισμάτων.
Οι αποδείξεις αυτές αποτέλεσαν το πρώτο χαρτονόμισμα. Το γνωστό και ως τραπεζογραμμάτιο.

Είναι πιο ασφαλές και βολικό να μεταφέρεις ένα χαρτί παρά ένα πουγγί με χρυσά νομίσματα. Σύντομα οι αποδείξεις αυτές άρχισαν να γίνονται δεκτές στις οικονομικές συναλλαγές στη θέση των χρυσών νομισμάτων. Και ως έναν βαθμό εκτόπισαν μάλιστα τα βαρειά μεταλλικά νομίσματα.

Ο χρυσοχόος ασκούσε επίσης και το αρχαιότατο επάγγελμα του δανειστή. Δάνειζε. Χρυσά νομίσματα. Με τόκο φυσικά. Από κάποιο χρονικό σημείο και μετά οι δανειζόμενοι ελάμβαναν αντί χρυσών νομισμάτων, την γνωστή πια χάρτινη απόδειξη, όπως και με τις καταθέσεις. Η χρήση των αποδείξεων αυτών γενικεύθηκε.

Ολα αυτά τα χαρτιά που κυκλοφορούσαν έναντι των χρυσών νομισμάτων προϋπέθεταν κάτι. Πως ο χρυσοχόος είχε πράγματι στο θησαυροφυλάκιό του το σύνολο που αντιπροσώπευε η αξία των αποδείξεων σε χρυσά νομίσματα. Φυσικά ο χρυσοχόος δεν είχε όλα αυτά τα χρυσά νομίσματα, τα χρήματα που δάνεισε. Και αυτό στην απολίτιστη εκείνη εποχή εθεωρείτο απάτη.

Ο έξυπνος χρυσοχόος όμως προέβη σε ορισμένες έξυπνες παρατηρήσεις. Πρώτον ότι ήταν ο μοναδικός επι γης άνθρωπος που γνώριζε το ακριβές περιεχόμενο του θησαυροφυλακίου του. Και δεύτερον ότι δεν είχε τύχει ποτέ να εμφανιστούν όλοι μαζί, οι καταθέτες και οι δανειζόμενοι από αυτόν, απαιτώντας την άμεση εξαργύρωση των αποδείξεων. Ετσι, κατέχοντας πλέον το όπλο της έκδοσης χάρτινων αποδείξεων, αποφάσισε πως μπορούσε να δανείσει όσο τραβάει η ψυχή του. Ανεξάρτητα από τις καταθέσεις σε χρυσά νομίσματα που είχε. Και αυτό έπραξε.

Ο χρυσοχόος δάνεισε πολλές φορές το περιεχόμενο του θησαυροφυλακίου του. Κατέληξε να έχει δανείσει υπερ-πολλαπλάσια αξία από τα το σύνολο των νομισμάτων του θησαυροφυλακίου του. Ουσιαστικά στο θησαυροφυλάκιό του διέθετε ένα μικρό μόνο κλάσμα της αξίας που είχε συνολικά δανείσει. Εννοείται πως ο χρυσοχόος θησαύρισε.

Αυτό το σύστημα δανεισμού είναι γνωστό ως σύστημα των κλασματικών αποθεματικών. Fractional reserve banking, αγγλοσαξωνιστί.

Ο έξυπνος όμως χρυσοχόος προέβη και σε άλλες έξυπνες παρατηρήσεις. Ανακάλυψε πως εάν μείωνε το ποσό των δανείων που χορηγούσε, το χρήμα στην αγορά λιγόστευε. Εως εξαφανίσεως. Αυτό συνέβαινε γιατί οι αποπληρωμές των παλαιών δανείων έπρεπε να συνεχιστούν, χωρίς όμως να υπάρχει νέα ροή χρήματος στην αγορά από καινούρια δάνεια. Η αγορά έτσι πάθαινε ασφυξία. Στράγγιζε. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα απανωτές πτωχεύσεις. Ο χρυσοχόος βρέθηκε στην ευχάριστη θέση να αγοράζει έναντι πινακίου φακής τις περιουσίες των δύστυχων πτωχευμένων που τις εκποιούσαν για να σωθούν.

Ο έξυπνος χρυσοχόος ανακάλυψε επίσης πως αν μέσα σε αυτή την περίοδο της κρίσης, που είχε προκαλέσει ο ίδιος, αύξαινε το επιτόκιο δανεισμού, οι πτωχεύσεις επιτείνονταν και επιταχύνονταν. Τρελλά κέρδη.

Ο χρυσοχόος μας ανακάλυψε διάφορα τέτοια χρήσιμα πράγματα. Μέχρι που κάποιοι ανακάλυψαν την απάτη του.

Θα περίμενε κανείς ότι μετά την ανακάλυψη της απάτης, μια και ο χρυσοχόος είχε δανείσει χρήματα που δεν είχε, πως ο πέλεκυς της τιμωρίας θα έπεφτε βαρύς επί της κεφαλής του. Δεν συνέβη τίποτε τέτοιο. Αντίθετα αναγνωρίστηκε η προσφορά του χρυσοχόου στην ανάπτυξη της οικονομίας με τις πιστώσεις που παρείχε, και ο χρυσοχόος αναβαθμίστηκε. Εγινε τράπεζα. Και πλέον μπορούσε να κάνει νόμιμα ότι πριν έκαμνε παράνομα.

Το σύστημα των κλασματικών αποθεματικών νομιμοποιήθηκε και παρέμεινε σε ισχύ ακριβώς όπως και πριν. Και φυσικά ισχύει μέχρι σήμερα και εφαρμόζεται καθημερινά από όλες τις τράπεζες, σε όλες τις χώρες του κόσμου. Μια τράπεζα μπορεί να δανείσει  περίπου 9 φορές πάνω, το ύψος των καταθέσεων που διαθέτει. Να δανείσει δηλαδή χωρίς να έχει. Νόμιμα και με τόκο.

Α, ναι, επιβλήθηκε μια μικρή τιμωρία στον χρυσοχόο. Να δίνει κι αυτός έναν ελάχιστο τόκο στους καταθέτες του. Μικρό το κακό. Διότι η κατάθεση γίνεται μια και μόνη φορά, ενώ γεννάει υπερ-πολλαπλάσια πίστωση. Σήμερα για ένα χιλιάρικο ο χρυσοχόος-τραπεζίτης θα δώσει ετήσιο τόκο γύρω στα 20 ευρώ στον καταθέτη του. Το χιλιάρικο όμως της κατάθεσης του δίνει την δυνατότητα να δανείσει οκτώμισυ (ναι, 8,5) χιλιάρικα. Που φυσικά και δεν έχει.

Συμπέρασμα: Οι τράπεζες δανείζουν λεφτά που δεν έχουν. Τα "δημιουργούν", λογιστικά και μόνο, την ώρα που κάποιος παίρνει το δάνειο, από αέρα κοπανιστό.

Νέο καμπανάκι για Τ.Μπιρμπίλη-Γ.Παπανδρέου! Τα σκάνδαλα του Μπόμπολα, εμπλέκουν όλο και “περισσότερη” κυβέρνηση… 4 Oct 2010 7:46 AM (14 years ago)

Νέο καμπανάκι από την κοινότητα των επιστημόνων-ακτιβιστών που δίνουν ολομέτωπη μάχη εναντίον του εγκλήματος του Γραμματικού (της χωματερής η οποία επιστημονικά και αποδεδειγμένα μπορεί να μολύνει το νερό και τον αέρα 3,5 εκατομμυρίων κατοίκων της Αθήνας και την θάλασσα του Ευβοϊκού). Η παρακάτω επιστολή εστάλη χθες, ανάμεσα σε δεκάδες αντίστοιχες που έχουν σταλεί κατ’ επανάληψη στους καθ’ ύλην αρμόδιους, Τίνα Μπιρμπίλη, Γιώργου Παπανδρέου και άλλους. Για πολλοστή φορά επιδεικνύουν υπερ-προκλητική αδιαφορία!
Στο μεταξύ, η Ελληνική κοινωνία βοά, τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ της κυβέρνησης με ενορχηστρωτή τον καναλάρχη-μεγαλοεργολάβο Γιώργο Μπόμπολα (ανάδοχος του έργου), παρέχουν το ιδιότυπο άσυλο στους πολιτικούς πρωταγωνιστές του Αττικού εγκλήματος. Το χειρότερο είναι ότι χωρίς να το καταλάβουν ο πρώην πράκτορας της KGB τους παρασύρει στον δρόμο βαρέων ποινικών ευθυνών. Η ώρα της αλλαγής του νόμου περί ευθύνης υπουργών πλησιάζει και η πιθανή αναδρομική ισχύς του είναι το μεγάλο στοίχημα της κοινωνίας των πολιτών. Άραγε, θα συνεχίσουν να ρισκάρουν ασύστολα η υπουργός Περιβάλλοντος και ο Πρωθυπουργός; και μάλιστα με τόσα μέτωπα ανοικτά;..
Οι τρέχουσες δραματικές συνθήκες της Ελληνικής κοινωνίας διαμορφώνουν ένα προεπαναστατικό σκηνικό για το οποίο οι πάντες ομιλούν και οι πάντες θεωρούν ότι έχει καθυστερήσει… Θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμο στους δυο διαχειριστές της Λαϊκής εντολής, να ανατρέξουν στην ιστορία της Γαλλικής επανάστασης και ιδιαίτερα στο “ξαφνικό τέλος” της θητείας του Βασιλικού ζεύγους Λουδοβίκου 16ου και Μαρίας Αντουανέτας. Υπάρχουν σοβαρές αναλογίες μεταξύ των δυο εποχών!..

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Από: D.S.DAMASKOS [mailto:damaskosdimitrios@gmail.com]
Αποστολή: Παρασκευή 1η Οκτωβρίου 2010 10:25 ΜΜ
Προς: ΤΙΝΑ ΜΠΙΡΜΠΙΛΗ (tbirbili@parliament.gr); antixyta.blogspot@gmail.com; Athanasios Panteloglou ; Brigitte Thanasoulas ; Constantina Fuchs ; claudeha@hol.gr; D.KAZAZAKIS;decleris@environ-sustain.gr; (spanudi@gmail.com); dimitri.giotakos@ec.europa.eu; EcoCorfu OikoKerkyra ; eleniliapaki@yahoo.gr; (b.j.trott@gmail.com); energy-forum@googlegroups.com;ESTAT-WASTE-STATISTICS@ec.europa.eu; Anna+ Dimitris Vitzileos ; g.karageorgos@hotmail.com; ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ; ggattiki@otenet.gr; green@politicalforum.gr;k_alatzas@yahoo.gr; (kafeneio.gr@gmail.com); kanelli@hol.gr; info@tvxs.gr; KOUVELIS SYNASPISMOS (kouvelis@parliament.gr); kyriakos gikas (kyriakosgkikas@yahoo.co.uk); laocorfu@otenet.gr; (a.merentiti@parliament.gr); Mike Apostolopoulos (map@otenet.gr); nb@bourboslawfirm.gr; S?f?a S?de??; NIK. TSOYKALHS (n.tsoukalis@gmail.com); PAPADIGENNOPOYLOS KOSTAS (asik@syn.gr); (regi-greece-cyprus@ec.europa.eu); peter.jahr@europarl.europa.eu; poppy Soufly ; (despoinamarinou@yahoo.gr); S. Rapsomanikis ; Kennel, Sabine; stavrouladracopou@yahoo.gr; stergi53@otenet.gr; (oikologia@syn.gr); synergia@synergia.com.gr; tsipras@syn.gr; Vasilis Delagrammatikas ; xirouchakis.s@gmail.com; Yannis.COUNINIOTIS@ec.europa.eu; ΒΑΣΙΛΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ (b.oikonomou@parliament.gr); ΒΟΡΙΔΗΣ ΜΑΚΗΣ (voridis@parliament.gr); gekollia@yahoo.gr; ΚΡΗΤΗ ΤV (info@cretetv.gr); Οδυσσεας Γεωργαντας ; ΟΥΡΑΝΙΑ ΚΑΤΣΑΡΟΥ ; ΠΑΝΔΗΣ ΝΙΚΟΣ (npandin@gmail.com); antigone@ecorec.gr; econews@skai.gr; (office@corfunews.eu); Ολυμπια Μαχαιρα ; ‘odisseasg@gmail.com‘; Ελισσάβετ Παπαδοπούλου ; ‘ΜΑΝΩΛΗΣ ΛΙΟΝΑΚΗΣ’; Extra (apokaliptikodeltio@yahoo.gr); energy-forum@googlegroups.com; ‘erendiratvxs@gmail.com‘
ΣΧΕΤΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ: Σχέδιο πάρτα όλα και στα σκουπίδια | Έντυπη Έκδοση | Έντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπίας.
Θέμα: ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ 100% ΣΕ ΟΕΔΑ- ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ – RDF/SRF ΚΑΥΣΗ – ΔΙΑΠΛΟΚΗ/ΔΙΑΦΘΟΡΑ/ΚΑΤΑΣΠΑΤΑΛΗΣΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ


κυρία Υπουργέ ΠΕ.Κ.Α.



Μπορείτε να απαντήσετε στο παραπάνω δημοσίευμα?

Μάλλον όχι.

Πιστεύω ότι καταλαβαίνετε πως έχει αρχίσει πλέον  να ‘’βρωμάει πολύ το πράγμα’’…πανελλαδικά.
Το ‘’κόλπο’’ έχει πλέον πλήρως φανερωθεί αφού περιγράφεται ξεκάθαρα και συχνά-πυκνά ακόμα και σε σύντομα άρθρα εφημερίδων.

Όταν προσπάθησα να σας βοηθήσω εσείς είχατε ήδη επιλέξει τον ‘’άλλο δρόμο’’.

Θα παρακολουθούμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις αντιδράσεις σας.



Αθήνα 01/10/10

Δ.Σ.ΔΑΜΑΣΚΟΣ
Β.Sc.mech.eng., M.Sc.envir.eng.

H Pax Americana και η Ελληνική αποικία 4 Oct 2010 7:26 AM (14 years ago)

Το είδα στο http://kostasxan.blogspot.com/