
Ένα πλήρωμα κατάκοπο που το μόνο που αποζητούσε ήταν να κλείσει τα μάτια του. Τέτοια η εξάντληση που να μη σε νοιάζει αν θα ξυπνήσεις, αν θα ξαναζήσεις, μόνο να κοιμηθείς! Χωρίς αστερίσκους, υποταγή άνευ όρων στον Μορφέα. Η γέφυρα, ο μοναδικός ζωντανός χώρος όπου μπορείς να συναντήσεις ανθρώπους σε όρθια θέση, που συνέχιζαν απτόητοι, σιωπηλοί, πιστοί στο καθήκον.
Η βάρδια, ανθυποπλοίαρχος και ναύτης, εμπλουτισμένη με την παρουσία μου, απαραίτητη στις πρώτες ώρες της κάθε αναχώρησης, όπως και στις τελευταίες της άφιξης.
Μόνο ο αχός της μηχανής τολμούσε να «αυθαδιάζει» κόντρα στο «πρέπει» της επιβεβλημένης ηρεμίας.
21:14 και αλλαγή πορείας, 098 μοίρες. Στόχος το νότιο άκρο του Capricorn & Bunker Group.
*****
Capricorn & Bunker Group Είναι μια περιοχή κοραλλιογενών νησιών και υφάλων νότια του Great Barrier Reef τμήμα του οποίου αποτελεί αν και λίγο απομακρυσμένη από αυτόν.
*****
Είχαμε μπει σε κατάσταση πελάγους, στην άκρη της Θάλασσας των Κοραλλίων (Coral Sea) που μόλις άρχισε να απλώνεται μπροστά μας. Πιο ήμερη δεν γινόταν να τη βρούμε, ενώ η ταχύτητα ξεπερνούσε ελαφρά τους 14 κόμβους.
Στις 23:30 πιάσαμε το νότιο άκρο του Bunker Group κι αρχίσαμε να το αγκαλιάζουμε μέχρι που ήρθαμε παράλλαξη με το Lady Musgrave Reef στις 00:20, της 9ης Οκτωβρίου 2017.
Πορεία 014 μοίρες. Στόχος το Sweetlip Reef στο νότιο άκρο του Great Barrier Reef.
Γύρω στις 02:30 σε γεωγραφικό πλάτος 23 26,2Ν κόψαμε τον Τροπικό του Αιγόκερω. Αφήσαμε πίσω μας την νότια Εύκρατη Ζώνη, το καλοκαίρι που έρχονταν και μπήκαμε στα Τροπικά.
Ξημέρωσε, και στις 7 περίπου το πρωί πορεία 000 μοίρες. Στόχος το Elusive Reef στο ανατολικό άκρο του Great Barrier Reef.
Λίγο μετά τις 8 ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο Robert αγουροξυπνημένος, φρέσκος, χαμογελαστός. Είχε αναπληρώσει τον ύπνο που έχασε στο Gladstone.
Ευκαιρία και σειρά μου να κοιμηθώ στο κρεβάτι μου. Μέχρι το Elusive Reef κάπου 6 ώρες είχα τον χρόνο να ηρεμήσω, να ξεκουραστώ. Άλλωστε οι καιρικές συνθήκες ήταν άριστες, τα ρίφια (reefs) μακριά, σε ασφαλή απόσταση, και η θαλάσσια κυκλοφορία μηδενική.
-Φεύγω, πάω για ύπνο, το νου σας! είπα.
-Καλόν ύπνο sir. απάντησαν και οι δύο, ανθυποπλοίαρχος και υποπλοίαρχος.
Κατέβηκα τις σκάλες μπήκα στο δωμάτιό μου κι έκλεισα τη πόρτα. Στάθηκα μπροστά στο μεγάλο φινιστρίνι. Η κουβέρτα έρημη σχεδόν καθαρή, αφού το ελαφρό αεράκι που δημιουργούσε η ταχύτητα του πλοίου είχε «σκουπίσει» την ελάχιστη σκόνη του φορτίου.
Η χθεσινή μέρα αν και Κυριακή λόγω της φόρτωσης ήταν κάτι παραπάνω από μακρά και κουραστική. Κάτι τέτοιες στιγμές την ξεκούραση την μεταφέρω την πρώτη μέρα μετά τα δύσκολα. Έτσι Δευτέρα που ξημέρωσε μετατράπηκε σε αργία. Λίγες απαραίτητες εργασίες που υπήρχαν θα τις έκανε ο ναύτης της βάρδιας.
Τράβηξα τις κουρτίνες στο γραφείο και στην κρεβατοκάμαρα δημιουργώντας τεχνητό σκοτάδι, έσβησα τα φώτα και σε μερικά λεπτά έσβησα κι εγώ.
Συνεχίζεται...
Chrisgio

Η πορεία στις 130 μοίρες. Οι προβολείς της κουβέρτας έσβησαν και το σκοτάδι του πελάγους κάλυψε το καράβι.
-Τελειώσαμε, είπα στον υποπλοίαρχο στο Walkie Talkie. Συμμαζέψτε, ασφαλίστε το καράβι και πηγαίνετε για ύπνο.
-ΟΚ Captain απάντησε ο εξουθενωμένος υποπλοίαρχος.
-Robert, εσύ θα πας για ύπνο και θα έρθεις για βάρδια αύριο το απόγευμα στις 16:00. Οι ανθυποπλοίαρχοι θα κάνουν 6ωρίες.
-Ευχαριστώ Captain, μου απάντησε.
Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Ούτε κι ο ίδιος θα θυμόνταν πόσες ώρες είχε μείνει άυπνος. Αυτή είναι η ζωή των υποπλοιάρχων, το ήξερε. Το ήξερα κι εγώ, το είχα ζήσει στην ώρα μου πριν χρόνια.
Η μηχανή άρχισε να αυξάνει στροφές περνώντας διαδοχικά από τα γνωστά σημεία της μέσω του ανθυποπλοιάρχου. Αυτή τη φορά οι εντολές ήταν δικές μου.
-Slow Ahead.
-Half Ahead.
-Full Ahead.
 |
Από το ημερολόγιο του πλοίου - Κυριακή 8 Οκτωβρίου 2017 |
Το ημερολόγιο έγινε η παρακάτω εγγραφή:20:30 - Σε στίγμα φ=23 50.0S-λ=151 34.0Ε, COSP (Commence of Sea Passage)
ή όπως λέμε στα Ελληνικά ΠΡΟΣΩ ΟΛΟΤΑΧΩΣ!
Προορισμός μας κάποιο λιμάνι της Νοτίου Κορέας το όνομα του οποίου θα μαθαίναμε τις επόμενες μέρες.
Το Φεγγάρι πρόβαλε, ήταν η ώρα του, και μια νέα ναυτική περιπέτεια ξεκινούσε!
Συνεχίζεται…
Chrisgio

 |
Port of Gladstone |
Το Gladstone στην άκρη του ορίζοντα είχε γίνει ανταύγεια, ένα φωτοστέφανο στο μαύρο τ’ ουρανού, ανάμεσα στ’ αστέρια. Η θαλάσσια κυκλοφορία αναιμική και η πλοήγηση πιο χαλαρή.
Κάθισα στην πολυθρόνα μου. Μακρινές προσωπικές εικόνες και στιγμές άρχισαν πάλι να με γυροφέρνουν! Για λίγο έμεινα μόνος, αμίλητος με το μυαλό να ταξιδεύει, κι όσο ταξίδευε τόσο η μοναξιά με μαστίγωνε.
Έτσι βαστούσαμε μέχρι που η φωνή του πλοηγού με γύρισε στην πραγματικότητα.
-Captain, 20 λεπτά ακόμα. Έτοιμο το ελικοδρόμιο;
Ήταν έτοιμο αλλά μια επιβεβαίωση δεν έβλαπτε να ζωντανέψουν κι αυτοί που ήταν στο πόδι από το πρωί, ο δε υποπλοίαρχος από χθες.
-Σε 20 λεπτά ο πιλότος φεύγει, είμαστε έτοιμοι;
-Έτοιμοι είμαστε, απάντησε ο ανθυποπλοίαρχος.
-Έτοιμοι είμαστε, είπα στον πιλότο.
-ΟΚ Captain, άκουσα τη φωνή του από την άλλη άκρη της γέφυρας. Είχε αρχίσει να μαζεύει τα «εργαλεία» του. Πήγα κοντά του.
-Μην ξεχάσεις την κεραία που έχεις έξω στο φτερό, του είπα πιστεύοντας ότι τον βοηθάω.
-Plan Captain, I have plan, all under control. Don't care about me.
 |
Η κεραία στο φτερό |
«Είχε πλάνο ο άνθρωπος, ακόμα και για τη συλλογή των εργαλείων του» σκέφτηκα.Δεν υπήρχε περίπτωση ν’ ακούσεις απ’ το στόμα του να αναρωτιέται, «τα μάζεψα όλα, ξέχασα κάτι;» Δεν υπήρχε λόγος!
*****
Δύο διαφορετικοί κόσμοι, αυτός κι εγώ, προσπαθούσαν να συνεννοηθούν και μέχρι ενός ορισμένου σημείου τα καταφέρναμε.
«ΜΕΧΡΙ ΕΝΟΣ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥ ΣΗΜΕΙΟΥ!»
Ένιωσα αμήχανος κι αμέσως το μυαλό μου πήγε στον τρόπο που ενεργούμε εμείς οι Έλληνες, με το πως πορευόμαστε...
Όταν μια χώρα έχει σε εκκρεμότητα 200.000+ συντάξεις εδώ και χρόνια, και μια άλλη που το βράδυ υποβάλεις τα χαρτιά σου και το άλλο πρωί η σύνταξη είναι στον τραπεζικό λογαριασμό σου, τι σύγκριση να κάνεις;
Τίποτα δεν είναι τυχαίο σ’ αυτό τον κόσμο, γι' αυτό και δεν έχουμε καμία σχέση με χώρες σαν την Αυστραλία. Δεν μπορεί το τουρλουμπούκι να συγκριθεί με την τάξη, τον ορθολογισμό, το αυτονόητο εν τέλει.
Θυμήθηκα το «PLAN B» κάποιων δικών μας ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΩΝ κι ανατρίχιασα.
*****
Δεν μίλησα! Τι να πω; Τον άφησα να διαβάζει το checklist που είχε στο μυαλό του και να ετοιμάζει σε πλήρη ηρεμία την αποβίβασή του.
-Δεκαπέντε λεπτά ακόμα Captain, Half Ahead είπε και συνέχισε να τακτοποιεί τα πράγματά του.
Έκοβε την ταχύτητα του καραβιού για να την κάνει συμβατή με αυτή του ελικοπτέρου ώστε η προσνήωση αλλά και η απονήωση να γίνουν με πλήρη ασφάλεια.
Πέρασαν μερικά λεπτά και νέα εντολή.
-Slow Ahead Captain.
Και σχεδόν αμέσως...
-Dead Slow Ahead Captain, course 1-3-0.
Είχαμε βγει από τον δίαυλο στην ανοιχτή θάλασσα. Το βαπόρι έπλεε ήρεμο με ελάχιστη ταχύτητα ίσα–ίσα να τιμονεύει (να είναι υπό έλεγχο) αναμένοντας το ελικόπτερο.
Οι προβολείς τις γέφυρας άναψαν κι έφεξε όλη η κουβέρτα.
 |
Αναμένοντας το ελικόπτερο |
Ένα άσπρο γρήγορο φως φάνηκε στον ουρανό που πλησίαζε. Ο πιλότος το είδε και ήρθε προς το μέρος μου φορτωμένος με το «βιός» του.
-Have a nice trip Captain.
-Thank you Mr.Pilot, see you next time, who knows?
Στο ημίφως της γέφυρας που την επηρέαζαν οι προβολείς του καταστρώματος, διέκρινα ένα μειδίαμα που συναντήθηκε με το δικό μου. Γνωρίζαμε και οι δύο ότι το πιο πιθανό ήταν να μην ξανασυναντηθούμε ποτέ στη ζωή μας και δεν μας ένοιαζε καθόλου. Αμήχανες κουβέντες, ευχές που αυτές ήταν αληθινές μεν, αδιάφορες δε. Οι τρόποι ευγένειας απαιτούσαν κάτι να πούμε πριν χωρίσουμε.
Ο ανθυποπλοίαρχος εν τω μεταξύ είχε έρθει στη γέφυρα να τον παραλάβει και να τον συνοδεύσει μέχρι το ελικοδρόμιο που δεν ήταν άλλο από το καπάκι του αμπαριού Νο4.
Άνοιξαν τη πόρτα του chartroom και κατέβηκαν τις σκάλες.
Γύρισα το βλέμμα μου μπροστά. Την ώρα που ανθυποπλοίαρχος και πλοηγός περπατούσαν στο κατάστρωμα το ελικόπτερο κάθονταν στο αμπάρι.
Φτάνοντας στο πρυμνιό μέρος του αμπαριού ο πιλότος έμεινε μόνος να ανεβαίνει τη σκάλα και να πλησιάζει το ελικόπτερο. Δευτερόλεπτα μετά ήταν ήδη στον αέρα, πέταξε προς τα αριστερά να «καθαρίσει» από το πλοίο και παίρνοντας ύψος, γύρισε την ουρά του στον ωκεανό και τράβηξε δυτικά για το Gladstone.
Η ώρα είχε πάει 20:15 και το ημερολόγιο έγραψε, «Pilot off».
Συνεχίζεται...
Chrisgio

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΣΤΙΒΟΥ
ΑΛΜΑ ΕΠΙ ΚΟΝΤΩ
Δύο τεράστιες αθλήτριες ικανότητας ήθους και μεγαλοσύνης,
η Αυστραλέζα NINA KENNEDY και η Αμερικανίδα KATIE MOON
μετά από ένα επικό αγώνα και με άλματα στα 4,90 μέτρα,
μοιράστηκαν το χρυσό μετάλλιο.
(Στον δρόμο που χάραξαν οι Ταμπέρι-Μπαρσίμ)

Ο ήλιος χάθηκε, τα φώτα του Gladstone ξυπνούσαν το ένα μετά το άλλο και άλλαζαν το γύρω μας. Οι τσαμαδούρες σε μαύρο φόντο, πράσινες και κόκκινες, που και που και καμιά άσπρη αναβόσβηναν δείχνοντας το δρόμο, τα ρηχά, τους κινδύνους...
-Full Ahead Captain.
-Full Ahead, επανέλαβα για πολλοστή φορά εντολή του.
-Σε πόση ώρα θα φύγεις, για να είμαστε έτοιμοι για προσνήωση;
-Θα σου πω 20 λεπτά πριν φτάσουμε στον πλοηγικό σταθμό. Σε περίπου μιάμιση ώρα από τώρα θα φύγω.
*****
Πλοηγικός Σταθμός Επιβίβασης-Αποβίβασης
Pilot Station Boarding-Disembarkation
Όταν λέμε «πλοηγικός σταθμός» μη φαντάζεστε κάτι σαν σταθμό ΚΤΕΛ, σιδηροδρομικό ή πιάτσα ταξί αλλά θάλασσα και μόνο θάλασσα.
 |
Pilot Station Symbol in Nautical Charts |
Αποκαλείται έτσι γιατί από ένα γεωγραφικό σημείο και μετά, στο… «έμπα», τα νερά θεωρούνται δύσκολα, επικίνδυνα και απαιτείται πλοηγός. Το αντίθετο στο… «φεύγα»!Στην κυριολεξία ωστόσο, πλοηγικός σταθμός (Pilot Station) είναι μια χερσαία υπηρεσία που διαθέτει πλοηγούς και πλοηγίδες (σκάφη θαλάσσης και αέρος), για την εκτέλεση των πλοηγήσεων σε συγκεκριμένη περιοχή.
*****
Έπιασα το Walkie Talkie και ενημέρωσα υποπλοίαρχο και ανθυπλοπλοίαρχο.
Ήταν όλα έτοιμα.
Συνεχίζεται...
Chrisgio

Η ώρα ήταν 17:03, της 8ης Οκτωβρίου 2017. Οι Αυστραλοί είχαν πέσει έξω μόλις 3 λεπτά στην χθεσινή πρόβλεψή τους!
-Dead Slow Ahead είπε ο πιλότος και το πλοίο ζωντάνεψε!
Στη μέση του διαύλου αύξανε την ταχύτητά του, τα ρυμουλκά σταμάτησαν να βοηθούν και παρέμειναν συνοδοί δίπλα μας σε περίπτωση ανάγκης.
-Slow Ahead και η ταχύτητα πήρε λίγο τα πάνω της.
Ο ήλιος ανάμεσα στις σιδηροκατασκευές του WICET λίγο πάνω από τον ορίζοντα πήγαινε να σβήσει. Μια ήρεμη βραδιά έρχονταν. Η θάλασσα ήρεμη, ο ουρανός καθαρός και το φεγγάρι στην ανατολή, λίγο κάτω απ΄τον ορίζοντα περίμενε την ώρα του να ξεμυτίσει.
Με χαμηλή ταχύτητα κεντράραμε στον δίαυλο ανάμεσα στις τσαμαδούρες (σημαδούρες) και υπό τις «συμβουλές» του πλοηγού συνεχίσαμε προς τον πλοηγικό σταθμό.
*****
Οι πλοηγοί ποτέ δεν αναλαμβάνουν την κυβέρνηση του πλοίου. Αυτή ανήκει στον πλοίαρχο από την ώρα που αναλαμβάνει την πλοιαρχία μέχρι που θα την παραδώσει στον επόμενο. Ο πλοηγός αν και ουσιαστικά κυβερνά, όσο βρίσκεται στο πλοίο, εν τούτοις δεν… κυβερνά. Θεωρείται σύμβουλος του πλοιάρχου γι΄ αυτό οι εντολές του δεν απευθύνονται στον αξιωματικό γεφύρας αλλά προς τον πλοίαρχο. Αυτός θα δώσει την εντολή αφού την «αξιολογήσει» και την «εγκρίνει».
Δηλαδή «Παραμύθια της Χαλιμάς».
Έρμαιο της άγνοιας του τόπου, των νερών, των διαύλων, των φαναριών, των ρευμάτων, στην ουσία υπακούει, σχεδόν τυφλά, στον γνώστη της περιοχής, τον πιστοποιημένο πιλότο που ακόμα κι αυτός είναι ανήμπορος να το κουμαντάρει χωρίς τη βοήθεια των ρυμουλκών!
Ο δε πιλότος είναι πιστοποιημένος για ένα συγκεκριμένο λιμάνι ή περιοχή. Δεν μπορεί να ασκήσει το επάγγελμά του κάπου αλλού.
Τα μεγάλα πλοία σαν αυτό εδώ με τις τερατώδεις διαστάσεις δεν τιθασεύονται εύκολα. Γι’ αυτό και δεν είναι υποτιμητικό για τον πλοίαρχο. Δεν μπορεί να γνωρίζει τι συμβαίνει σε κάθε σπιθαμή της υδρογείου. Αλλά και να γνωρίζει δεν του το επιτρέπουν οι κανόνες που, όσον αφορά την πλοήγηση είναι παγκοσμίως ίδιοι. Η πλοήγηση είναι υποχρεωτική!
Ωστόσο ότι και να συμβεί η ευθύνη πέφτει ασήκωτη στις πλάτες του καπετάνιου. Και η ζωή συνεχίζεται!
*****
Στις 18:05 τα ρυμουλκά ολοκλήρωσαν τη αποστολή τους και τα λύσαμε. Μια κοντή σφυριξιά από το καθένα για το καλό ταξίδι, πάτησαν «γκάζι» και πήραν το δρόμο του γυρισμού, εν αναμονή του επόμενου πλοίου.
-Half Ahead και η ταχύτητα πιο ψηλά.
Στην πρύμνη το πλήρωμα είχε τελειώσει τη δουλειά του αλλά παρέμενε stand by. Ο ανθυποπλοίαρχος της πρύμνης ακούστηκε στο Walkie Talkie.
-Θα ρίξουμε σκάλα πιλότου;
Ήξερα την απάντηση και του απάντησα.
-Όχι ο πιλότος θα φύγει με ελικόπτερο, όπως ακριβώς ήρθε. Ετοιμάστε το ελικοδρόμιο!
-ΟΚ Captain.
Στην πλώρη παρέμεινε ο υποπλοίαρχος με τον λοστρώμο (ναύκληρο) μέχρι να νετάρουμε (τελειώσουμε).
Συνεχίζεται...
Chrisgio
Αποπλαγιοδέτηση
10 May 2023 12:00 AM (last year)

 |
Πλοίαρχος και Πλοηγός |
Πλησίασα τον ανθυποπλοίαρχο που περίμενε ακουμπισμένος πλάι στο RADAR κρατώντας κι αυτός το δικό του Walkie Talkie.
-Όλα έτοιμα; Ρώτησα.
-Ναι, έτοιμα όλα.
-Κάναμε εξαέρωση στη μηχανή; Πήραμε τη σκάλα του ακκομμοδεσίου μέσα; Η σημαία του πιλότου εντάξει; Τον ρώτησες αν θέλει κάτι να φάει, να πιεί; |
Hotel Flag or Pilot Flag |
-Ναι sir ΟΚ. Ο πιλότος δεν θέλει κάτι, ίσως αργότερα, θα τον ξαναρωτήσω.
Περπάτησα προς τον πιλότο στο δεξιό φτερό και ανταλλάξαμε ακόμα μια χειραψία.
-Έτοιμοι Captain;
-Έτοιμοι Mr.Pilot.
-Να ξεκινήσουμε;
-Ας ξεκινήσουμε!
-Single up Captain.
-Single up επανέλαβα στο Walkie Talkie.
Που σήμαινε, μείνετε σε ένα κάβο κι ένα σπρινγκ πρύμα-πλώρα.
*****
Single up είναι κατάσταση πρόσδεσης πλοίου.
Γίνεται με 2 κάβους και 2 σπρινγκ (σχοινιά, παλαμάρια).
Στην πλώρη: 1 head line & 1 spring.
Στην πρύμνη: 1 stern line & 1 spring.
Είναι το ελάχιστο δέσιμο στο οποίο φτάνει ένα πλοίο για να ακινητοποιηθεί στην προβλεπόμενη θέση. Στη συνέχεια προχωρεί στην πλήρη πρόσδεση που εξαρτάται από το λιμάνι, τις καιρικές συνθήκες...
 |
Spring Lines |
Η πιο συνηθισμένη ασφαλής κατάσταση πρόσδεσης των πλοίων, αυτής της κατηγορίας, γίνεται με 8 κάβους και 4 σπρινγκ.
Στην πλώρη: 4 head lines & 2 springs.
Στην πρύμνη: 4 stern lines & 2 springs.
Στην συγκεκριμένη στιγμή η εργασία γίνονταν αντίστροφα. Το πλοίο αναχωρούσε και από το 8 & 4 πήγαινε στο 2 & 2.
*****
-Single up, απάντησε ο ανθυποπλοίαρχος από την πρύμνη.
-Single up, ο υποπλοίαρχος από την πλώρη.
-Single up, εγώ για να επιβεβαιώσω λήψη.
-Single up Mr.Pilot εγώ για να ενημερωθεί ο πιλότος.
-Thank you Captain, η απάντηση του πιλότου.
Είχε ξεκινήσει η αποπλαγιοδέτηση.
Τρία λεπτά αργότερα η ίδια φράση κινήθηκε αντίστροφα που επιβεβαίωνε ότι η εντολή είχε εκτελεστεί.
Ο πιλότος μίλησε με τα ρυμουλκά, που μαζί με τους κάβους, κρατούσαν το πλοίο κολλημένο στην προβλήτα και γυρνάει προς εμένα.
-All lines up Captain.
Η προηγούμενη διαδικασία επαναλήφθηκε και με την νέα εντολή. Η φορτωμένη «κυρία» (αποκαλείται και έτσι το πλοίο στη αγγλική. Lady!) με τους 60.000 μετρικούς τόνους κάρβουνου, αργά-αργά και με τα ρυμουλκά να τραβούν πάση δυνάμει άρχισε να απομακρύνεται από το WICET Terminal.  |
To ρυμουλκό στην πλώρη |
 |
Το ρυμουλκό στην πρύμνη |
 |
Η αποπλαγιοδέτηση σε εξέλιξη |
 |
All Lines Up |
 |
WICET Terminal |
 |
WICET Terminal |
Συνεχίζεται...
Chrisgio
Το κομπλετάρισμα…
29 Apr 2023 11:00 PM (2 years ago)

 |
GLADSTONE-WICET Terminal (Photo Google) |
Φώναξα το καμαρωτάκι. Έφτασε λες και διακτινίστηκε.- Sir!…
- Πάρε αυτά και πάμε κάτω!
Του έδωσα 3 ντοσιέ, πήρα κι εγώ άλλα 2, τις σφραγίδες, το ταμπόν και κατεβήκαμε τις σκάλες.
*****
Σε κάθε άφιξη/αναχώρηση πάντα μεταφέρομαι στο γραφείο πλοίου.
Οι ντόπιοι δεν βλέπουν με καλό μάτι τις σκάλες. Τρία καταστρώματα ψηλότερα δεν τα λες και λίγα όταν εν τω μεταξύ έχεις ανεβεί τη σκάλα του ακκομμοδεσίου, που σε πιάνει δέος και μόνο που τη βλέπεις.
Από την άλλη εμείς δεν θέλουμε να λερώσουμε το «σπίτι» μας, ειδικά τώρα που το φορτίο είναι κάρβουνο. Όσο σύγχρονο και καθαρό κι αν είναι το λιμάνι ακόμα και η ελάχιστη σκόνη φτάνει και περισσεύει για να χρειαστούν κάμποσες ώρες καθαρισμού.
Μέση οδός η λύση του γραφείου πλοίου, που εδώ που τα λέμε γι’ αυτό υπάρχει στα καράβια ή μάλλον για να το πούμε καλύτερα, ένας από τους λόγους που υφίσταται.
Έτσι με επισκέπτες και πλήρωμα ευχαριστημένους, το πλοίο μένει σχεδόν καθαρό, και εκτός από τη θάλασσα, πλέουμε και σε… πελάγη ευτυχίας.
*****
Στο γραφείο πλοίου είχαν αρχίσει να μαζεύονται διάφοροι. Μερικούς απ΄ αυτούς τους είχα δει χθες στην άφιξη. Ο πράκτορας, ο foreman, ο υπεύθυνος φορτίου.
Περιέργως ο AMSA δεν ήταν ανάμεσά τους. Δεν το λες και κακό αυτό. Αλλά αφού δεν είχε έρθει χθες, αν τον έβλεπα ξαφνικά μπροστά μου δεν θα ήταν κι έκπληξη.
*****
*****
Ένας απ΄αυτούς σηκώθηκε μου έσφιξε το χέρι, συστήθηκε και μου έδωσε την κάρτα του. Ήταν ο shipchandler (τροφοδότης, προμηθευτής).
- Ήρθαν τα τρόφιμα και τα ανταλλακτικά; τον ρώτησα.
*****
Ευκαιρίας
δοθείσης στα βαπόρια ο shipchandler, στα
ναυτικο-ελληνο-βαρβαρικά, λέγεται Σιψάλτης. Δηλαδή «τρέχα-γύρευε», αλλά σίγουρα
έχοντας ρίζα από την αγγλική λέξη.
*****
- Έρχονται Captain στο δρόμο είναι το φορτηγό. Εγώ ήρθα νωρίτερα να δείτε τις λίστες τα τιμολόγια και να υπογράψουμε.
- Οι υπογραφές όταν έρθουν και ελεγχθούν.
- ΟΚ Captain, φυσικά!
Λίγο παραπέρα ένας άλλος με μια μακριά κυλινδρική συσκευασία από σκληρό χαρτόνι δίπλα του.
«Αυτός είναι ο πράκτορας» είπα από μέσα μου.
- Οι χάρτες είναι αυτοί; Τον ρώτησα χαμογελώντας.
- Ναι Captain! Ησύχασες τώρα; είπε και χαμογέλασε κι αυτός.
- Ησύχασα, αλλά μη με παρεξηγείς!
- Δεν σε παρεξηγώ, σε καταλαβαίνω, είπε με κατανόηση.
Ποιος ξέρει πόσοι καπεταναίοι του έχουν γίνει στο παρελθόν στενός κορσές για τον ίδιο λόγο και πόσοι ακόμα θα ακολουθήσουν! Από αύριο κιόλας!
Δίπλα τους σκυμμένοι στα χαρτιά τους δύο ακόμα, έγραφαν, σφράγίζαν…
Ετοίμαζαν τα έγγραφα του φορτίου. Τους έλειπε η ώρα ολοκλήρωσης της φόρτωσης, η ακριβής ποσότητα του φορτίου, τα βυθίσματα του πλοίου, το draft survey κλπ.
Δεν τους μίλησα, ούτε μου μίλησαν, δεν υπήρχε λόγος.
Γι΄ αυτούς άλλο ένα πλοίο που φόρτωνε ελάχιστο μέρος από το ατέλειωτο κάρβουνο του Queensland. Άλλος ένας πλοίαρχος, άχρωμος, άγευστος, αδιάφορος γι' αυτούς. Σε λίγη ώρα άλλο ένα καράβι, στην ίδια θέση και φτου κι απ΄την αρχή. Μια ατέλειωτη, ασήκωτη, βαθιά ρουτίνα.  |
GLADSTONE-WICET Terminal (Photo Google) |
Την ίδια ώρα το υπόλοιπο πλήρωμα ασχέτως ειδικότητας και βαθμού ξεφόρτωνε το φορτηγό, που μόλις είχε ήδη φτάσει με τα Spares και τα Provision Stores, και τα ανέβαζε στο πλοίο.
Σε λίγο ο Α’ μηχανικός για τα spares, o ανθυποπλοίαρχος για τα safety, τα navigation, τα εφόδια καταστρώματος, τα νέα φάρμακα που αντικαθιστούσαν τα ληγμένα, ο μάγειρας για τα provisions, μου έφεραν υπογεγραμμένες τις λίστες παραλαβής. Ήταν όλα εντάξει.
Πήρα παράμερα τον Σιψάλτη και τελειώσαμε και με τις δικές μου τελικές υπογραφές και σφραγίδες. Μου έδωσε τα αντίγραφα, δώσαμε τα χέρια, μου ευχήθηκε καλό ταξίδι και εξαφανίστηκε.
Τα δρομολογημένα γεγονότα άρχισαν να τρέχουν.
Εμείς, οι του καταστρώματος, δίναμε τις τελευταίες ποσότητες φορτίου για το τριμάρισμα (trimming) και τα αμπάρια Νο1 και Νο7 εναλλάξ ζύγισαν το πλοίο ενώ ταυτόχρονα ελέγχαμε την εγκάρσια κλίση και δίναμε οδηγίες που ακριβώς να φορτώνουν για να την κρατήσουμε στο «μηδέν».
Στις 15:55 η φόρτωση τελείωσε, το Draft Survey άρχισε και 16:30 τελείωσε.
Ο υπολογισμός έδωσε ότι φορτώθηκαν 60.000 metric tons στα 7 αμπάρια του πλοίου.
Οι πληροφορίες του Draft Survey συμπλήρωσαν τα έγγραφα του φορτίου κι εγώ έκατσα να ελέγξω και να υπογράψω. Τίποτα το μεμπτό, εδώ είναι Αυστραλία. Έβαλα τις παρατηρήσεις που τείνουν να γίνουν μέρος των εντύπων, σχεδόν πάντα οι ίδιες, υπέγραψα, σφράγισα και πήρα τα χαρτιά που έπρεπε.
Γρήγορες, τυπικές χειραψίες, ευχές για καλό ταξίδι και όλοι μαζί αποβιβάστηκαν.
 |
Photo Google |
- PILOT ON BOARD, STAND BY, ακούω έναν ναύτη να φωνάζει από τον αλουέ (διάδρομο) έξω από το γραφείο.
Σε ελάχιστα δευτερόλεπτα τον βλέπω στη πόρτα του Ship’s Office.
- Καλησπέρα Captain, μου λέει.
- Καλησπέρα Mr. Pilot πήγαινε στη γέφυρα κι έρχομαι, του λέω με τα ντοσιέ τις σφραγίδες και τα χαρτιά παραμάσχαλα.
Το καμαρωτάκι έστεκε δίπλα του. Ήξερε ότι το χρειαζόμουν και είχε έρθει από μόνο του. Τον φόρτωσα και πήραμε την ανηφόρα για την καμπίνα μου. Όλοι και όλα άρχιζαν να παίρνουν θέση ταξιδιού.
Ανεβαίνοντας τις σκάλες σχεδόν γελώντας έβαλα το χέρι μου στον κρόταφο και έκανα την γνωστή μου κίνηση όπως στρίβουμε ένα κουμπί.
Έτσι το γυρίζω κάθε φορά νοερά. Από το «In Port» στο «At Sea».
Μπαίνοντας στο δωμάτιο το μυαλό μου είχε μπει σε διάθεση πελάγους.
Έβαλα παπούτσια και ρούχα καθαρά, άρπαξα το Walkie Talkie και ανέβηκα στη γέφυρα.
*****
Όταν ένας άσχετος με το επάγγελμα ζήσει από κοντά το χρονικό διάστημα, από την ώρα που τριμάρεται το πλοίο μέχρι που ο πιλότος παίρνει θέση στη γέφυρα, θα νομίζει ότι βρίσκεται σε τρελοκομείο. Τρεχάλες, φωνές και μια γλώσσα τουρλού, ακαταλαβίστικη, με άφθονες πινελιές φραγγολεβαντίνικης.
Ποιος δεν θα τα «παίξει» παρατηρώντας μας;
Αυτά είναι τα εμπορικά πλοία. Ούτε γαλόνια, ούτε στολές καθαρές και σιδερωμένες στην τρίχα, σαν τον Κωνσταντάρα στην ταινία «Φάντης Μπαστούνι».
Ένας άλλος κόσμος όπως πραγματικά είναι. Σκληρός, άσχημος, αφτιασίδωτος, αληθινός!
*****
Τα αμπάρια κλειστά, το φορτίο ασφαλισμένο, το κατάστρωμα σχεδόν καθαρό με μια μαυριδερή άχνη φορτίου να το καλύπτει, τα ρυμουλκά ήδη δεμένα πρύμα-πλώρα, το πλήρωμα κι αυτό στη θέση του και η μηχανή stand by.
O πιλότος είχε απλώσει τα ηλεκτρονικά και μη βοηθήματά του και με περίμενε στο δεξί φτερό! Ήμασταν έτοιμοι για αναχώρηση!
Συνεχίζεται…
Chrisgio

Οι ώρες περνούσαν, γύρω στις 12 το μεσημέρι το ξεσαβούρωμα τελείωσε και πλέον είχαμε επικεντρωθεί στην ολοκλήρωση της φόρτωσης. Στην στοιβασία, στην τελική ποσότητα του φορτίου, την επιθυμητή διαγωγή και την εγκάρσια κλίση του πλοίου, να αποφύγουμε το SAGGING-HOGGING κατά το δυνατόν, τα ακριβή βυθίσματά αναχώρησης κλπ.
Ήμασταν στη φάση όπου το πλοίο σύμφωνα με το Loading Plan τείνει να γίνει ισοβύθιστο στο σημείο που πλοίο γίνεται μια γιγάντια ζυγαριά. Έπρεπε να αναχωρήσουμε λίγα εκατοστά με την πρύμνη για να φτάσουμε ίσιο (even keel) στο λιμάνι εκφόρτωσης.
Υπολογίζουμε πως το τελευταίο φορτίο, συνήθως πάνω-κάτω 500ΜΤ που έχουμε κρατήσει γι΄αυτό το σκοπό, θα μοιραστεί συνήθως στα Νο1 και Νο7 αμπάρια.
Ο ρυθμός φόρτωσης (loading rate) μειώνεται και υπάρχουν διακοπές ώστε να γίνεται ο απαραίτητος έλεγχος ώστε να φτάσουμε στο τελικό αποτέλεσμα χωρίς δυσάρεστε εκπλήξεις. Το λάθος, εδώ λίγο πριν το τέλος, είναι ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΟ.
 |
Sagging - Hogging |
Η ολοκλήρωση της φόρτωσης υπολογίζονταν γύρω στις 5 το απόγευμα.
Είχα χρόνο βάλω το μυαλό μου σε σειρά να γυρίσω το κουμπί μου σε κατάσταση αναχώρησης, να τακτοποιήσω τη σκέψη μου. Να ρίξω μια ματιά στα χαρτιά μου, να εντοπίσω τυχόν λάθη. Έγγραφα που λείπουν…
Έγγραφα που πιθανόν να ξέχασα να ετοιμάσω όπως το Authority to Sign Bills of Lading αφού δεν θα υπέγραφα εγώ τις φορτωτικές. Έγγραφα που θα χρειαζόταν αν κάτι δεν πήγαινε καλά με το φορτίο, όπως το Letter of Protest for Shortage.
Να μην ξεχάσω να παραλάβω τους νέους χάρτες του ταξιδιού από τον πράκτορα. Να μου επιστρέψει τα Ship’s Certificates που πήρε κατά την άφιξη. Να μου παραδώσει το Port Clearance (πιστοποιητικό απόπλου), ένα έγγραφο που δεν πας πουθενά χωρίς αυτό, δεν φεύγεις.
Να υπογράψω με προσοχή τα έγγραφα του φορτίου. Cargo Manifest, Mate's Receipts, Stowage Plan, Shipper's Declaration, , να βάλω τις απαραίτητες, κατάλληλες παρατηρήσεις στο Statement of Facts, να πάρω αντίγραφο Bill of Lading κλπ.
Να τηλεφωνήσω στον τοπικό ShipChandler (προμηθευτή πλοίου) να βιαστεί να έρθει πριν το τέλος της φόρτωσης, για να μην πεινάσουμε στο ταξίδι. Άλλες υπογραφές αυτός, άλλες σφραγίδες.
Έσκυψα το κεφάλι μπροστά, πάνω από το γραφείο στηρίζοντάς το στα χέρια μου κι άρχισα μονόλογο.
- Ξέχασες κάτι να βάλεις σε σειρά και τάξη;
- Όχι! Απάντησα στον εαυτό μου.
- Είσαι σίγουρος;
- Όχι, ποτέ δεν είμαι σίγουρος! Αλλά θα το αντιμετωπίσω ότι και να ‘ναι.
- Έτσι σε θέλω άλλε μου εαυτέ!
- Έλα τώρα κόφτο!
Λίγο έλλειψε να με μαλώσω!
Σηκώνω το τηλέφωνο.
- Robert πότε τελειώνουμε;
- Κατά τις πεντέμισι sir!
- OK…
Σηκώνω το δορυφορικό και παίρνω τον ShipChandler.
- Στις τέσσερις τελειώνουμε.
- Στο δρόμο για το καράβι είμαστε Captain.
- OK, σας περιμένουμε.
Συνέχισα με τηλέφωνο στον πράκτορα.
- Μην ξεχάσεις τους χάρτες αν θέλεις να φτάσει το φορτίο στην Κορέα!
- Πάνω στο γραφείο μου τους έχω Captain, μη φοβάσαι θα τους φέρω...
Ένοιωσα ότι έτσι όπως μου μιλούσε έπρεπε να χαμογελούσε, αλλά δεν είμαι σίγουρος! Δεν θα είχε άδικο! Την ήξερε τη δουλειά του, εγώ ένοιωθα ανασφαλής! Αλλά καλύτερα ανασφαλής παρά να μείνω από χάρτες!
Όλα έμοιαζαν να πηγαίνουν ρολόι!
Κοίταξα και το ρολόι του γραφείου μου. Ήταν 12:30.
Αποφάσισα να μείνω στο δωμάτιό μου και θα κατέβω κατά τις 3. Να είμαι παρών το κομπλετάρισμα.
Συνεχίζεται…
Chrisgio

Ο ύπνος βαρύς κι όπως έπεσα έτσι σηκώθηκα. Είχε ξημερώσει η 8η Οκτωβρίου 2017, η μέρα αναχώρησης.
*****
Ο ύπνος στο καναπέ είναι μια ανοησία που κάνουμε όλοι οι καπεταναίοι. Μοιάζει κάτι σαν έθιμο, σαν δείγμα υπευθυνότητας. Ίσως σε μιαν άλλη εποχή βαθιά στο παρελθόν να έβγαζε νόημα.
Λες κι αν κοιμάσαι σ΄αυτόν θα φτάσεις πιο γρήγορα στη γέφυρα ή στο γραφείο πλοίου σε περίπτωση ανάγκης, όταν το δωμάτιο του πλοιάρχου απέχει μόλις 20-30 δεύτερα και 40-60 αντίστοιχα. Άσε που σηκώνεσαι το πρωί, γιατί τις περισσότερες φορές δεν συμβαίνει τίποτα όσο κοιμάσαι, σαν γράμμα του αλφαβήτου, κάτι σαν «Γάμμα»… σα «Σίγμα»… κατά πως βολεύτηκες στον καναπέ.
*****
Είχα κοιμηθεί κοντά 7 ώρες και άρχισα να αισθάνομαι κάποια ανησυχία για το τι συνέβαινε στο γραφείο του πλοίου.
Σήκωσα το ακουστικό και σχημάτισα τον διψήφιο αριθμό του γραφείου πλοίου. Το σήκωσε ο Robert.
- Καλημέρα sir, είπε πριν ακούσει τη φωνή μου.
Λες και λειτουργούσε στο πλοίο σύστημα αναγνώρισης κλίσεων. Αλλά εδώ που τα λέμε ποιος άλλος θα τον έπαιρνε στις 6 η ώρα, πρωί-πρωί; Κάποιος που κοιμήθηκε σε καναπέ!
- Καλημέρα Robert, όλα καλά;
- Όλα καλά sir. Σε λίγο τελειώνει το ξεσαβούρωμα (deballasting), 4-5 ώρες ακόμα. Σε λίγο τελειώνουν και τα 4άρια και βάζω στρίπινγκ (striping). O 3ος μηχανικός είναι στο μηχανοστάσιο και περιμένει να του πω να βάλει το τζιφάρι (educator pump). Μέχρι το μεσημέρι θα έχουμε τελειώσει.
Ησύχασα, τα είχαμε καταφέρει ακόμη μια φορά. Όχι ότι κάναμε κάποιο άθλο, αλλά ποτέ και τίποτα δεν διασφαλίζει την επιτυχία του εγχειρήματος. Μια βλάβη στις αντλίες, ένα λάθος του μηχανικού, του υποπλοιάρχου, ένα λάθος στις μετρήσεις των δεξαμενών και κάπως έτσι έρχεσαι κατάφατσα με την καταστροφή.
Ο υποπλοίαρχος αν και άυπνος τον βρήκα χαμογελαστό σε καλή κατάσταση. Η ηλικία πάντα παίζει το ρόλο της κι αυτός ήταν νέος.
*****
Το ΤΖΙΦΑΡΙ πήρε το όνομά του από τον Γάλλο μηχανικό και εφευρέτη του Henri Giffard. Η Αρχή Λειτουργίας του βασίζεται στην εφαρμογή του «σωλήνα Venturi (Venturi Effect)» και στη «Αρχή του Daniel Bernoulli (Bernoulli’s Principle)» που προβλέπει ότι σ’ ένα ρευστό κάθε μεταβολή στην πίεση συνοδεύεται με αντίστροφη μεταβολή της ταχύτητας.
To ΣΤΡΙΠΙΝΓΚ είναι η εργασία απάντλησης του νερού, από τις δεξαμενές έρματος (ballast tanks) του πλοίου, που έχει απομείνει, δεν μπορεί να αντληθεί από την αντλία έρματος (ballast pump) και εκτελείται με το ΤΖΙΦΑΡΙ.
 |
Henri Giffard - Daniel Bernoulli |
Μία εργασία που μπορεί στον καθένα να φαίνεται ασήμαντη, αλλά κεφαλαιώδης στην λειτουργία και οικονομική εκμετάλλευση του πλοίου.
Με απλά λόγια, για κάθε τόνο νερού που απομένει στις δεξαμενές αφαιρείται ένας τόνος από το φορτίο που μπορεί να μεταφέρει το πλοίο. Δηλαδή μειώνεται η μεταφορική ικανότητα του πλοίου, αφού μεταφέρεις άχρηστο νερό αντί για φορτίο!
*****
Παρήγγειλα καφέ στην κουζίνα και σε λίγο το καμαρωτάκι, αγουροξυπνημένο κι αυτό, τον άφησε στο μεγάλο τραπέζι δίπλα μου.
- Καλημέρα sir.
- Καλημέρα και σε σένα, του είπα.
Με κοίταξε, χαμογέλασε κι έφυγε να συνεχίσει τη δουλειά του.
*****
Αυτό το πάντρεμα των διαφόρων φυλών στα βαπόρια έχουν και τέτοιες στιγμές. Με τον καιρό και την τριβή χωρίς να καταλαβαίνει ο ένας ακριβώς, αντιλαμβάνεται τι λέει ο άλλος. Καταλαβαίνει από το ύφος και την διάθεσή του και πέρα των αγγλικών και τις σκόρπιες λέξεις των δύο μητρικών γλωσσών.
Ειδικά με την διεθνούς φήμης ελληνική λέξη «μαλάκας» γίνονται μεγάλες πλάκες αν και τα πρώτα χρόνια συνέβαινε το αντίθετο. Κάθε άλλο παρά αστείο ήταν!
Οι Φιλιππίνοι ξέρουν πια τι σημαίνει αλλά κάνοντας τους ανήξερους επαναλαμβάνουν χαμογελώντας, σαν παπαγάλοι στα ελληνικά, ακριβώς ότι τους τα λένε οι Έλληνες. Και όταν επαναλαμβάνεις αυτό που λέει ο άλλος, αν δεν είναι κάτι καλό τότε ακούγεται αυτό που είναι, ΥΒΡΙΣ. Ένας έξυπνος τρόπος για να καταλάβει ο υβριστής πως ότι πετάει στον άλλον γυρνάει πίσω και δεν αρέσει. Συνήθως συμβαίνει μεταξύ του πληρώματος του μηχανοστασίου όπου το μπινελίκι σε συνδυασμό με σφυριά, κλειδιά και κατσαβίδια, πέφτει με μεγαλύτερη συχνότητα.
Πάνω σ΄αυτό το θέμα βγάζω το καπέλο στους Φιλιππίνους.
*****
Στις 7 το γραφείο πλοίου γέμισε από τους αγουροξυπνημένους μηχανικούς ενώ το καμαρωτάκι πηγαινοέρχονταν φέρνοντας καφέδες, τσάγια, γλυκό που είχε ετοιμάσει ο μάγειρας. Σε κάθε λιμάνι κάθε πρωί λίγο πριν πιάσουν δουλειά, η εισβολή στο γραφείο είναι επιβεβλημένη να ενημερωθούν που βρισκόμαστε, αν φεύγουμε και πότε, να ετοιμαστούν κι αυτοί, να ετοιμάσουν τη μηχανή, να πράξουν τα δέοντα.
Πήγε 8 η ώρα και μείναμε οι ίδιοι και οι ίδιοι. Όλοι τράβηξαν για δουλειά που δεν τελειώνει ποτέ στο πλοίο.
Μπήκε μέσα πάλι το καμαρωτάκι.
- Sir, να φτιάξω άλλο καφέ;
- Ναι, φτιάξε άλλον ένα!
Έφυγε! Είχε καταλάβει!
Είπαμε! Πάντρεμα φυλών, γλωσσών!...
Ο δεύτερος καφές είναι πάντα πιο απολαυστικός από τον πρώτο.
Βυθίστηκα στην περιστροφική πολυθρόνα μου και χάθηκα σε σκέψεις που διακόπτονταν από τις μικρές γουλιές καφέ που άγγιζε τους γευστικούς μου κάλυκες.
ΛΙΓΟΣ ο καιρός που λείπω από το σπίτι, ΒΟΥΝΟ αυτός που απομένει!
Συνεχίζεται…
Chrisgio

Είχε πάει 11 το βράδυ, της 7ης Οκτωβρίου 2017, και στο γραφείο του πλοίου ο υποπλοίαρχος κι εγώ, με τον ανθυποπλοίαρχο να μπαινοβγαίνει. Κουβέρτα (κατάστρωμα), γραφείο, κουβέρτα, κοκ. Η δουλειά του να παρακολουθεί τη φόρτωση εκ του σύνεγγυς, να ελέγχει για τυχόν ζημιές, να παρακολουθεί και να ρυθμίζει την σωστή ένταση των κάβων (σχοινιών) ώστε να κρατούν το πλοίο ασφαλώς δεμένο, να πρωτοστατεί στο πρακτικό μέρος του ξεσαβουρώματος, μέτρημα των τανκιών (δεξαμενών έρματος) και να μας ενημερώνει. Όλα αυτά μαζί με τους ναύτες βάρδιας.
Που και που εμφανίζονταν και ο μηχανικός βάρδιας του μηχανοστασίου που είχε το νου του στις αντλίες έρματος (Ballast Pumps).
- Πως πάνε τα πράγματα έξω Ronaldo;
- Όλα καλά sir.
Υποπλοίαρχος και ανθυποπλοίαρχος, Φιλιππίνοι, και οι δύο άξιοι επαγγελματίες. Έχω την εντύπωση ότι επαναλαμβάνομαι!
Έμεινε για λίγο πήρε ένα 7up απ΄το ψυγείο, είπαν κάτι ακαταλαβίστικα στα Tagalog με τον υποπλοίαρχο και ξαναβγήκε στην κουβέρτα.
Το ξεσαβούρωμα έκαιγε και τσουρούφλιζε. Σε κάποια άλλη πιο αργή περίπτωση φόρτωσης το άγχος θα ήταν.. αλλού να βασανίζει… άλλους, αλλά εδώ ήταν Αυστραλία!
- Λοιπόν Robert με χρειάζεσαι; Είπα στον υποπλοίαρχο.
- Όχι sir! Πήγαινε να κοιμηθείς, αν σε χρειαστώ θα σε φωνάξω.
- Έχε το νου σου στο ξεσαβούρωμα, δεν υπάρχουν περιθώρια λάθους. - Το ξέρω sir, προχωράμε καλά, θα προλάβουμε!
- Πάω να ξαπλώσω στον καναπέ και ότι χρειαστείς χτύπα τηλέφωνο.
- ΟΚ sir είπε χαμογελώντας.
Ανηφόρησα τις σκάλες μέχρι το «D Deck», στη γέφυρα. Ήθελα να δω από ψηλά όλο το καράβι πριν πάω για ύπνο.
Όλα φαίνονταν μια χαρά, σαν την ψευδαίσθηση του τραγουδιού του Κώστα Χατζή «απ’ τ’ αεροπλάνο» και τον στίχο «να δεις τη γη απ’ τη σελήνη, ένα φεγγάρι είναι κι εκείνη».
Όχι δεν μπορείς να ησυχάσεις. Από την άλλη ήταν αναγκαία λίγη ξεκούραση αφού η επόμενη μέρα θα ξεπερνούσε σε διάρκεια και τα αυριανά μεσάνυχτα κάπου ανοιχτά του Great Barrier Reef.
Κατέβηκα νωχελικά στο «C Deck» άνοιξα τη πόρτα του γραφείου μου, κλείδωσα πίσω μου κι έτσι όπως ήμουνα πήρα αγκαλιά μια κουβέρτα και έγειρα στον καναπέ.
Δεν υπήρχε χρόνος για περισσότερα! Τα… μποτέ μπορούσαν να περιμένουν καμιά 30ρια ώρες. Η αυριανή μέρα θα ήταν αν μη τι άλλο δύσκολη, κουραστική, ατέλειωτη!
Συνεχίζεται…
Chrisgio