Κύκνειο Άσμα 28 May 2012 2:55 AM (12 years ago)
Αγαπημένοι μου φίλοι, έφτασε η στιγμή όπου αυτό το ιστολόγιο έκανε τον κύκλο του. Έπειτα από τέσσερα χρόνια ζωής και κρατώντας μια γενική θεματολογία ήρθε η στιγμή όπου δεν έχει κάτι άλλο να προσφέρει. Το ιστολόγιο αυτό δημιουργήθηκε με κάποιο σκοπό σε μια περίοδο της ζωής μου η οποία μόλις τελείωσε και γιαυτό θεωρώ ότι πρέπει μαζί της να τελειώσει και το ιστολόγιο. Είναι σίγουρο ότι εγώ σαν μπλοκερ θα συνεχίσω να υπάρχω και να κινούμαι στο χώρο. Είναι πολύ πιθανό κάποια στιγμή να δημιουργήσω ένα καινούριο ιστολόγιο με φρέσκο αέρα και διάθεση.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους διάβαζαν το Θεσσαλοτίποτα αλλά και όσους σχολίασαν και συμμετείχαν στις συζητήσεις. Μέσα από το ιστολόγιο αυτό γνώρισα αξιόλογους ανθρώπους με τους οποίους αντάλλαξα απόψεις σε πρωτοφανή επίπεδα για τα ελληνικά δεδομένα. Θεωρώ ότι φτάνοντας στο τέλος του έχω βγει, πνευματικά, κερδισμένος.
Οι αναρτήσεις και τα σχόλια θα παραμείνουν ανοιχτά για οποιοδήποτε πέσει "καταλάθος" πάνω τους.
Τέλος
Το τραγούδι του νεοΕλληνάρα 10 May 2012 7:43 AM (12 years ago)
Το παρακάτω τραγούδι θα μπορούσε να γίνει ύμνος για τον κάθε Ελληνάρα που πιστεύει ότι για την κατάντια μας φταίνε οι άλλοι. Θα μπορούσαμε να το σιγοψιθυρίζουμε στο αυτοκίνητο ή πηγαίνοντας στη λαϊκή για ψώνια. Να φάτε σκατά, να φάτε σκατά. Εσείς που μας φέρατε ως εδώ, γιατί εμείς δεν φέρουμε καμιά ευθύνη ούτε για τα προηγούμενα χρόνια ούτε και για τώρα που ψηφίζουμε μη έχοντας ιδέα τι ακριβώς είναι αυτό που ρίχνουμε στην κάλπη. Αποτινάξτε, λοιπόν, από πάνω σας κάθε ευθύνη και αρχίστε τις μούντζες. Είναι ένα είδος εξιλέωσης και αυτό, αφού ακόμα και τώρα την ύστατη στιγμή δεν λέμε να βάλουμε μυαλό.
Ακίρα Κουροσάβα- Οι 7 Σαμουράι 14 Feb 2012 8:23 AM (13 years ago)
Οι εφτά σαμουράι, στην ομώνυμη ταινία του Ακίρα Κουροσάβα, βοηθούν τους χωρικούς να αντιμετωπίσουν τους ληστές που θέλουν να λεηλατήσουν το χωριό και να πάρουν τα τρόφιμα και ότι άλλο πολύτιμο έχουν. Η υπερ΄σσπιση του χωριού, όμως, δεν είναι η μοναδική βοήθεια που δίνουν στους φοβισμένους αγρότες. Μέσα από την προσπάθειά τους να φτιάξουν την άμυνα του χωριού, οι σαμουράι, δίνουν μαθήματα ήθους και αξιοπρέπειας. Τους μαθαίνουν πως να συνεργάζονται αλλά και τους δίνουν να καταλάβουν ότι πάνω από το ατομικό συμφέρον βρίσκεται το ομαδικό.
Η νέα σύμβαση, μεταξύ άλλων, περιέχει... 12 Feb 2012 2:13 AM (13 years ago)
- Κατώτερος μισθός τα 585€, ανώτερα κιλά 100 για τους άντρες και 75 για τις γυναίκες, τον πρώτο χρόνο, και, 95 για τους άντρες και 70 για τις γυναίκες μέχρι το 2014. Δε νοείται με τόσες περικοπές να υπάρχει υπέρβαρος άνθρωπος.
- Κατώτερη ηλικία σύνταξης τα 65 χρόνια και ανώτερη τα 75. Όποιος ζήσει πάνω από αυτή την ηλικία είναι με δική του ευθύνη.
- Δεν θα γίνει καμιά απόλυση σε δημόσιο υπάλληλο. Αντίθετα, θα γίνουν όλοι, υποχρεωτικά, μόνιμοι. Απλώς δεν θα πληρώνονται μέχρι να βγουν σύνταξη.
- Θα γίνει αύξηση 10% στους μισθούς των βουλευτών που θα ψηφίσουν, ναι, στη σύμβαση και θα τιμηθούν με παράσημο ανδρείας.
- Θα καταργηθεί το επίδομα τέκνων και θα θεσμοθετηθεί το παιδόσημο. Δηλαδή, για κάθε παιδί, οι γονείς, θα πληρώνουν ένα ειδικό σήμα. Στους πολύτεκνους θα γίνεται έκπτωση.
- Θα γίνει άγαλμα στον κ. Σαμαρά για τους αγώνες που έδωσε να μην κοπεί ο 13ος και 14ος μισθός.
- Η βενζίνη δεν θα δίνεται με δελτίο. Η τιμή της θα ανέβει στα 3€/lt και όποιος έχει χρήματα ας παίρνει.
- Θα μπει νέος φόρος, στην ανταλλαγή των προϊόντων. Παρακράτηση του 23% του ανταλλάξιμου προϊόντος για κάθε ανταλλαγή.
- Θα ανοίξουν όλα τα επαγγέλματα. Απλώς, θα κλείσουν όλες οι επιχειρήσεις.
- Να διαβάσουν όλοι προσεκτικά τι θα πάθουμε αν πτωχεύσουμε.
Αλλαγή πορείας 3 Feb 2012 6:28 AM (13 years ago)
Διάβασα το παρακάτω σχόλιο στην ηλεκτρονική έκδοση της Ναυτεμπορικής σε άρθρο-ερώτηση με θέμα "Μνημόνιο: Λάθος συνταγή ή λάθος εκτέλεση;" και βυθίστηκα για λίγο στις σκέψεις μου...
"εργάζομαι 18 χρόνια σε έναν κλάδο.θεωρούμε πολύ καλός επαγγελματίας η αγορά με κοστολογει 1800-2000 euro, αλλά εγώ μετλα την μείωση που έφαγα παίρνω 1000 (-400 το μήνα).Δεν έχω πενθήμερο αλλά και σάββατο μέσα.Δεν έχω 9ώρο (φυσικά ΠΟΤΕ δεν έπαιρνα υπερωρία αυτήν την επιπλέων ώρα) αλλά δεωδεκάωρα.Σε επίπλεων μείωση, πολύ απλά δε θέλω να εργάζομαι.Θα πάω να πέσω πάνω σε ένα φορτηγό να μείνω ανάπηρος και να παίρνω σύνταξη. Αρνούμε να εργάζομαι για λιγότερα.ΤΕΛΟΣ"
Κάτι παρόμοιο συνέβη και σε μένα με λίγο σκληρότερους όρους και με τη διαφορά ότι δεν σκέφτηκα να πέσω σε κανένα φορτηγό για να πάρω σύνταξη. Εγώ, λοιπόν, εργαζόμουν οχτώ χρόνια σε κάποιον κλάδο έχοντας απόλυτη εξειδίκευση και μάλιστα όχι μόνο στον συγκεκριμένο τομέα αλλά και σε συγκεκριμένη μάρκα. Η εξειδίκευση, κατά τη γνώμη μου, είναι το απόλυτο ζητούμενο που πρέπει να αξιώνει ένας εργοδότης από έναν υπάλληλο και παντού στην δυτική Ευρώπη αλλά και την Αμερική θεωρείται απαραίτητη αλλά και πληρώνεται με υψηλούς μισθούς. Δεν είναι δυνατόν, για παράδειγμα, ένας μηχανικός αυτοκινήτων να γνωρίζει εξίσου καλά για όλα τα αυτοκίνητα και τα φορτηγά. Πρέπει να εξειδικευτεί όχι μόνο σε ένα κλάδο αλλά και σε συγκεκριμένη μάρκα αυτοκινήτων για να γίνει άριστος στη δουλειά του. Έχοντας, λοιπόν, απόλυτη επίγνωση του τι γνωρίζω και πόσο καλά το γνωρίζω κοστολογώ την παροχή των υπηρεσιών μου (το πόσο πουλάω την εργασία μου) με 1400€. Υπερβολικό ή μη για κάποιους δεν με ενδιαφέρει εγώ αυτό πιστεύω. Όταν συναντήθηκα με τον τελευταίο εργοδότη για να συζητήσουμε για δουλειά του είπα πόσο θέλω και μου απάντησε ότι οι καιροί είναι δύσκολοι και ότι μπορούσε να μου δώσει 1000€ (με την ασφάλιση) με προοπτική αν η οικονομία ανακάμψει να μου κάνει αύξηση. Φυσικά δεν περίμενα σε καμιά περίπτωση σε μια γρήγορη ανάκαμψη της οικονομίας.
Τα προβλήματα ξεκίνησαν από τις πρώτες μέρες που ξεκίνησα την εργασία μου με την εταιρία. Οι υπερωρίες άρχισαν να βαρούν κόκκινο. Και δε μιλάμε για μια ή δυο ώρες αλλά για τρεις και τέσσερις και πολλές φορές πέντε και έξι την ημέρα και φυσικά απλήρωτες. Το Σάββατο αμέσως μπήκε στο πρόγραμμα ενσωματωμένο, βέβαια, στο συμφωνημένο μισθό των 1000€. Για τέσσερις μήνες δε μου έγινε πρόσληψη και μόνο όταν απείλησα ότι θα φύγω μου έδωσαν να υπογράψω τη σύμβαση εργασίας η οποία ήταν κατά 200€ μειωμένη σε σχέση με τα πραγματικά χρήματα που έπαιρνα. Η τραγωδία, όμως, δεν σταμάτησε εδώ. Δεν πληρώθηκα ποτέ τα δώρα των Χριστουγέννων και του Πάσχα αλλά ούτε και το επίδομα αδείας. Έναν ολόκληρο χρόνο δεν πείρα ούτε μία μέρα άδεια εκτός από 2-3 μέρες που έπεσαν σε γιορτές. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά από την ημέρα της πρόσληψης και έπειτα ούτε μια φορά δεν πήρα ολόκληρο το μισθό μου. Για την ακρίβεια, κατά μέσο όρο έπαιρνα κάθε μήνα περίπου 800€ δηλαδή 200 λιγότερα και -τυχαίο;- όσα έλεγε η μειωμένη σύμβαση που αναγκάστηκα να υπογράψω. Και όλα αυτά, χωρίς καμιά προειδοποίηση, χωρίς καμιά συζήτηση, την στιγμή, μάλιστα, που ο εργοδότης σκορπούσε τα χρήματά του δεξιά και αριστερά τελείως άσκοπα και μπροστά στα μάτια μας. Την ίδια τακτική και με πρόσχημα την κρίση ακολουθούσε και με τους άλλους δυο υπαλλήλους του.
Εγώ, δεν μπορώ να ενδώσω σε αυτή την τακτική. Δεν είναι δυνατόν να δεχτώ ότι το μεγαλύτερο μέρος του βάρους της ύφεσης θα πέσει στα κεφάλια των ιδιωτικών υπαλλήλων προκειμένου κάποιοι επιχειρηματίες να σώσουν τις επιχειρήσεις τους συνεχίζοντας να κερδίζουν και κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι, συνδικαλιστές κλπ να σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους και τις μειώσεις του. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι χάρη στην ανικανότητα της κυβέρνησης πασοκ κανένα μέτρο δεν πάρθηκε για την ανάκαμψη της οικονομίας εκτός από φόρους, μειώσεις συντάξεων και μισθών και εξευτελισμό της εργασίας στον ιδιωτικό τομέα. Οι περισσότεροι εργαζόμενοι και αρκετοί σωστοί επιχειρηματίες δέχτηκαν τη σκληρότητα των μέτρων με μόνο γνώμονα ότι θα φέρουν αποτελέσματα. Κάτι που δεν έχουμε δει μέχρι τώρα. Προσωπικά οι ανοχές και οι αντοχές μου έχουν φτάσει στα όριά τους. Δεν δέχομαι να γίνω σκλάβος κανενός, ούτε και να ζω για να δουλεύω και δεν μπορώ να ανεχτώ άλλο αυτούς τους πολιτικούς. Δουλεύω επειδή μου αρέσει και για να μπορώ να επιβιώνω εγώ και οι οικογένειά μου. Με βάση αυτή τη λογική, λοιπόν, αποφάσισα όχι να παρατήσω τη ζωή μου στην τύχη, αλλά να συνεχίσω να παλεύω κοινωνικά αλλά κάνοντας παράλληλα και στροφή στην εργασία μου βαδίζοντας πλέον στον αγροτικό τομέα και συγκεκριμένα στη μελισσοκομία. Δε θα με διώξει κανένας από τη χώρα μου, να φύγουν αυτοί που την έφεραν σε αυτή την κατάσταση, που συνεχίζουν νατην συντηρούν και που δεν λένε να αλλάξουν μυαλά.
Μουσική ανάρτηση (1) 2 Feb 2012 2:19 AM (13 years ago)
Μέσα από κάποια τραγούδια, μέσα από λίγους στίχους, πώς γίνεται και ταξιδεύεις, πώς γίνεται και σκέφτεσαι!
Σφιχταγκιαλιάσματα 1 Feb 2012 1:55 AM (13 years ago)
Αμέσως μετά τη δήλωση περί "μακελειού" για όποιον πειράξει τον Γ. Παπανδρέου, από τον κ. Λοβέρδο, ξεκίνησε η σφαγή στο "υπέροχο" αυτό κόμμα που λέγεται ΠΑΣΟΚ.
"Το ΠΑΣΟΚ" λέει ο κ. Λοβέρδος "πρέπει να δώσει μάχη για μην γονατίσει η χώρα". Ας πει κάποιος στον υπουργό ότι το να γονατίσει η χώρα είναι βήμα μπροστά, αφού σήμερα είμαστε ξαπλωμένοι και βλέπουμε τα ραδίκια ανάποδα.
Γεια σου Ελλαδάρα με τους τεράστιους πολιτικούς σου.
Βίντεο κλιπ ή Βιβλία; 8 Dec 2011 12:55 AM (13 years ago)
Έβλεπα προχτές στην τηλεόραση, πάνω στις τρελές βαρεμάρες, ένα τηλεπαιχνίδι ερωτήσεων. Κάποια στιγμή οι παίχτες έπρεπε να διαλέξουν την κατηγορία ερωτήσεων που ήταν μεταξύ βίντεο κλιπ και βιβλίων. Χωρίς δεύτερη σκέψη επέλεξαν να ερωτηθούν σε θέμα που αφορά το βίντεο κλιπ απορρίπτοντας με μιας τα βιβλία. Δυστυχώς, κατά τη δική μου άποψη, αυτό το συμβάν δεν είναι τυχαίο. Δείχνει κατά βάθος το επίπεδο των πολιτών, τη μόρφωσή τους, την κουλτούρα του λαού. Πιστεύω ότι όταν έρθει κάποτε η στιγμή που οι Έλληνες θα έχουν περισσότερες γνώσεις πάνω στα βιβλία από ότι στα βίντεο κλιπ τότε μόνο θα είμαστε έτοιμοι να αλλάξουμε αυτόν τον τόπο.
Λόγο αιφνίδιων αλλαγών που μου συμβαίνουν θα μου είναι δύσκολο για αρκετό καιρό να ασχολούμαι με το ιστολόγιο. Ετοιμάζομαι για μια μεγάλη μετακόμιση, εντός Ελλάδος αλλά αρκετά μακρυά από την Θεσσαλονίκη βαδίζοντας προς νότια. Ας ελπίσουμε ότι όλα θα πάνε καλά. Θα επανέλθω μόλις εγκατασταθώ και έχω πάλι πρόσβαση στο δίκτυο.
Δεν έχω λόγια! 1 Nov 2011 6:22 AM (13 years ago)
Χρήμα και εξουσία 26 Oct 2011 2:28 PM (13 years ago)
Το πάθος για χρήμα, αυτό το αμάρτημα που έχει κάνει όλο τον κόσμο να γυρίζει γύρω του και με τις τράπεζες και τους εκπροσώπους τους να λυσσάνε για περισσότερο κέρδος. Κέρδος που δημιουργείται εις βάρος των χωρών, στις πλάτες εκατομμυρίων πολιτών που βρίσκονται από τη μία μέρα στην άλλη ξεκρέμαστοι, χρεοκοπημένοι, απελπισμένοι. Πραγματικά απορώ, πού μαζεύεται όλο αυτό το χρήμα. Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι και οι εταιρίες που δεν χορταίνουν με κανένα ποσό; Πολύ φοβάμαι ότι ο κόσμος μας οδεύει ολοταχώς σε μια νέα παγκόσμια κρίση με το χειρότερο σενάριο αυτό του παγκοσμίου πολέμου.
Μήπως και οι προηγούμενοι δύο ΠΠ για τους ίδιους λόγος δεν έγιναν; Η φτώχεια, η ανέχεια, η πείνα και το πάθος κάποιον καιροσκόπων για εξουσία. Τα χρήματα και η εξουσία. Δυο αλληλένδετα "αμαρτήματα". Με τα χρήματα αποκτάς εξουσία και με την κατάκτηση της εξουσία έχεις και χρήματα. Και πως γίνεται κάθε φορά που η δυστυχία χτυπά την πόρτα μιας χώρας οι φασίζουσες νοοτροπίες να ανθίζουν. Η Γερμανία, η κάτοικοι και οι κυβερνήσεις της οποίας κατακεραυνώνουν σήμερα τους "παρασιτικούς" Έλληνες, ξεκίνησε και τους δυο παγκόσμιους πολέμους με τον δεύτερο να είναι ο πιο καταστροφικός στην ιστορία του ανθρώπου. Εκατομμύρια άνθρωποι σκοτώθηκαν και ολόκληρες χώρες ισοπεδώθηκαν για το καπρίτσιο κάποιων φασιστόμουτρων να κατακτήσουν ακόμα και τα μυρμήγκια. Η Ελλάδα τελικά ίσως να είναι και από τις πιο αδικημένες χώρες αυτού του πολέμου, αφού τασσόμενη ενάντια σε αυτή την παράνοια αρίθμησε χιλιάδες θύματα και καταστροφές από τους ναζί. Και ενώ όλες οι άλλες χώρες αποζημιώθηκαν εμείς δεν αξιωθήκαμε ούτε αυτό να διεκδικήσουμε.
Ευτυχώς η δική μου η γενιά δεν έζησε τέτοιες τραγωδίες και εύχομαι ποτέ να μην τις ζήσει. Βέβαια, και για τη φτώχεια τα ίδια έλεγαν οι γιαγιάδες μας, "δεν ξέρετε εσείς οι νέοι πόσο δύσκολα ήταν στα δικά μας τα χρόνια και πόση φτώχεια υπήρχε, ποτέ να μην τη ζήσετε". Να, όμως, που έρχονται οι καιροί που θα μάθουμε και εμείς. Θυμάμαι που ο πατέρας μου μου έλεγε ιστορίες που του είχε αφηγηθεί ένας θείος του ο οποίος είχε πολεμήσει το 40' τους Ιταλούς. Εκείνη τη χρονιά είχε απίστευτο κρύο. Οι άνθρωποι ήταν στην πλειοψηφία τους μαθημένοι σε δύσκολες συνθήκες. Οι περισσότεροι έκαναν σκληρές εργασίες και είχαν συνηθίσει τις χαμηλές θερμοκρασίες, αλλά εκείνη τη χρονιά ήταν το κάτι άλλο. Στα βουνά, μάλιστα, όπου πολεμούσαν, τα φαινόμενα ήταν ακραία. Τα ρούχα του στρατού δεν επαρκούσαν, οι αρβύλες και οι κάλτσες πάγωναν και τα πόδια μελάνιαζαν. Φορούσαν όσο πιο πολλά ρούχα μπορούσαν ακόμα και αυτά των νεκρών για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Τα τρόφιμα και το νερό λιγοστά. Κάποια στιγμή έπιναν νερό από ένα ποτάμι όταν προχωρώντας λίγο πιο πάνω παρατήρησαν ότι υπήρχαν πτώματα στρατιωτών μέσα που είχαν σαπίσει. Ήταν πολύ δύσκολα αλλά πάλευαν για την ελευθερία της χώρας. Το καλύτερο, έλεγε ο θείος, ήταν αυτό με την Σ. Βέμπο. Εμείς ούτε που την ξέραμε, ούτε που είχαμε ακούσει γι αυτήν. Είχε γίνει διάσημη τραγουδώντας επαναστατικά τραγούδια. Μη νομίζετε ότι μας έδιναν θάρρος. Ούτε που έφταναν στα αυτιά μας. τα άκουσα μόνο μετά τη λήξη του πολέμου. Οι μόνοι που έπαιρναν τα πάνω τους από αυτά τα τραγούδια ήταν οι άνθρωποι που έμεναν πίσω και δεν μπορούσαν να πολεμήσουν.
Εμείς οι νεοέλληνες, με όλα τα στραβά και τα ανάποδα που έχουμε, θέλω να πιστεύω ότι ποτέ δεν θα επιτρέψουμε στο μέλλον να καλλιεργηθεί στη χώρα μας τέτοια ιδεολογία. Νομίζω ότι αγαπάμε την ελευθερία τόσο τη δική μας όσο και των άλλων εθνών και πραγματικά ώρες ώρες χαίρομαι που δεν έχουμε υιοθετήσει αυτόν τον ρομποτικό τρόπο ζωής των Γερμανών.
Φασιστική Γερμανία from Thessalotipota on Vimeo.
(Στο youtube)
http://www.youtube.com/user/thessalotipota?feature=mhee
Η κότα της βουλής 20 Oct 2011 9:30 PM (13 years ago)
Αηδίες και λόγια του αέρα, έχω να πω εγώ. Εξ αρχής όπως όλοι μας γνωρίζαμε έτσι και η βουλευτής του πασοκ ήξερε ότι μια πιθανή καταψήφιση έστω και ενός άρθρου αυτού του νόμου θα σήμαινε έμμεσα και την διαγραφή της από το κόμμα. Στη συνομιλία της με τον πρωθυπουργό απλά της επισήμανε ότι σε περίπτωση που θα πραγματοποιήσει τις απειλές της την άλλη μέρα θα έχει τελειώσει η πολιτική της καριέρα και ότι θα στιγματιστεί από το κόμμα ως μια ακόμα αποστάτρια μαζί με τους προηγούμενους που πήραν δρόμο σε αυτά τα δυο χρόνια πρωθυπουργίας του ΓΑΠ. Είστε, λοιπόν, κότα καραμπινάτη, γιατί τελευταία στιγμή κάνατε πίσω φοβούμενη ότι θα χάσετε τη δόξα και τα βουλευτικά σας προνόμια αλλά και γιατί δεν είχατε το θάρρος να πείτε την αλήθεια στο λαό που του βάζετε το παλούκι ακόμα πιο βαθιά.
Το πασοκ κατάφερε έπειτα από δυο χρόνια στην κυβέρνηση να μείνει με 153 βουλευτές. Οι μέρες αυτής της κυβέρνησης είναι πλέον μετρημένες αλλά ακόμα πιο σίγουρο είναι το μαύρισμα που θα φάνε στις επόμενες εκλογές. Πρόκειται για ανάξιους ανθρώπους στα χέρια των οποίων η χώρα οφείλει την καταστροφή της.
Εφιάλτες 17 Oct 2011 12:51 PM (13 years ago)
Είναι πλέον ξεκάθαρο στα δικά μου μάτια ότι έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια κάστα ανάξιων και άτολμων πολιτικών. Οι ίδιοι άνθρωποι που έκαναν την Ελλάδα ένα απέραντο ρουσφετότοπο, που πούλησαν μέχρι τις μάνες τους για την εξουσία, που μας γέμισαν με χρέη κάνοντας τους πλούσιους πλουσιότερους, ρίχνοντας μόνο λίγα ψίχουλα στο λαό, αυτοί οι κρετίνοι που μας κατάντησαν να ζούμε με 700€ το μήνα θεωρώντας άθλο το ότι υπάρχει δουλειά για ένα άτομο στην κάθε οικογένεια, ξεκίνησαν συστηματικά και εν γνώση τους το ξεπούλημα έντεκα εκατομμυρίων ψυχών. Πλέον, πιστεύω ότι όλα ήταν στημένα, ξεκινώντας από τον αρχηγό των ανικάνων Καραμανλή που έφυγε τρέχοντας όταν κατάλαβε ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί όχι το χρέος αλλά ούτε τους βουλευτές του και καταλήγοντας στο ανδρείκελο τον Παπανδρέου αλλά και τους ακολούθους του που απέκρυψαν όλη την αλήθεια από το λαό προεκλογικά. Και σα να μην τους έφτανε αυτό, έταξαν και χρήματα κρυμμένα σε κάποιο μπαούλο, με μόνο σκοπό την υφαρπαγή λίγων εδρών παραπάνω από ανόητους και αμόρφωτους ψηφοφόρους πάνω στους οποίους ασελγούσαν τόσα χρόνια. Οι προδότες αυτοί - που σήμερα τα βάζουν με το θεριό που οι ίδιοι έτρεφαν επί δεκαετίες, δημοσιεύοντας και στομφώδη μανιφέστα- έκαναν ακριβώς όσα έπρεπε για να πέσει η χώρα μια ώρα αρχύτερα στο γκρεμό. Ουδέποτε νοιάστηκαν για τον λαό και ουδέποτε είπαν αλήθεια όταν έλεγαν ότι δεν σκέφτονται την καρέκλα και την εξουσία. Αντιθέτως, μόνο αυτή σκέφτονται. Δεν ξέρω αν ένα σωστά μελετημένο, συντεταγμένο και εκτελεσμένο μνημόνιο θα έφερνε τα επιθυμητά αποτελέσματα, το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτό το σκλαβόχαρτο που υπόγραψαν, με αυτούς τους άχρηστους πολιτικούς που βάλαμε να το εκτελέσουν, είναι η ταφόπλακά μας.
Προσωπικά δεν είμαι κλαψομούνης ούτε και τα παρατάω εύκολα. Παρόλο τη δεινή θέση που βρίσκομαι σήμερα παλεύω να αναστηλωθώ βασιζόμενος στις δυνάμεις μου και προσπαθώντας να εμπλουτίσω τις γνώσεις μου μαθαίνοντας καινούρια πράγματα ώστε να μπορέσω να σταθώ όρθιος. Δεν θα ησυχάσω, όμως, αν δεν δω αυτούς τους αλήτες να ξεκουμπίζονται ένας ένας από εδώ. Δεν θα ξαναπιστέψω σε κανένα πολιτικό αν δεν τους δω να πηγαίνουν στη βουλή με τρύπια παπούτσια και το βλέμμα χαμηλά.
Διαβάστε και αυτό: http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=425382
Βενιζέλος speaking 11 Oct 2011 10:34 AM (13 years ago)
Αν μου έλεγε κάποιος να βάλω τη σιχαμάρα μου για τα πολιτικά πρόσωπα σε μια σειρά ξεκινώντας από τον πιο ελεεινό, πραγματικά θα δυσκολεύουν απίστευτα πολύ τόσο για τον μεγάλο νικητή όσο και για την πρώτη δεκάδα. Εδώ και χρόνια για μένα η βουλή είναι σαν ένας τεράστιος βόθρος που έχει χάσει την ικανότητα απορροφητικότητάς της και τα σκατά άρχισαν να ξεχειλίζουν.
Βλέποντας λοιπόν, τους πολιτικούς μας πιστεύω ότι επάξια μια θέση στους κορυφαίους κατέχει ο Καραμανλής ο νεώτερος. Ο πρωθυπουργός του τίποτα, ο τάχα καταλληλότερος, ο άνθρωπος που κατάφερε σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα να κάνει ρεκόρ μαλακιών και η κυβέρνησή του ρεκόρ σκανδάλων. Και σα να μην έφτανε η καταστροφική πολιτική του, μόλις πήρε χαμπάρι ότι η άμμος στην κλεψύδρα του τελειώνει, αντί να φωνάξει τους προέδρους των κομμάτων της αντιπολίτευσης, να τους ενημερώσει για τα χάλια μας και να προχωρήσει για τα δυο χρόνια που του έμεναν στα σκληρά μέτρα που έπρεπε να πάρουμε, αυτός παραιτήθηκε προκηρύσσοντας εκλογές -γνωρίζοντας ότι θα τις χάσει- πέταξε το μπαλάκι με τα σκατά στον "λεφτά υπάρχουν" και εξαφάνισε το τομάρι του από το πολιτικό σκηνικό δίνοντας τη σκυτάλη στον Αντωνάκη και με αντάλλαγμα την ησυχία του.
Στην ίδια κατηγορία με τον Κωστάκη βρίσκονται και τα άλλα ρεμάλια της βουλής πρώην και νυν χαραμοφάιδες όπως κάτι Τσοχατζόπουλοι, Βουλγαράκιδες, Σημίτιδες, Τσοβόλες, Πρωτόπαπες, Ρέππες, Καρατζαφέριδες, όλο το κκε και φυσικά ο αγαπημένος μου μέχρι χτες, ο Πάγκαλος. Ο άνθρωπος με το ρεκόρ από ατάκες. Την καλύτερη, μάλιστα, ατάκα την άκουσα να τη λέει στη ΝΕΤ σε μια πρωινή εκπομπή όταν του είπε ο δημοσιογράφος για το πρόβλημα με τις επιχειρήσεις που κλείνουν κατά δεκάδες και τα ξενοίκιαστα μαγαζιά και ο Πάγκαλος απάντησε "που τα είδατε τα ξενοίκιαστα μαγαζιά, μόνο κάτι λίγα παραπάνω κλείσανε από όσα ανοίξανε".
Εχτές, λοιπόν, για κακή μου τύχη είδα στην τηλεόραση την εκπομπή αυτού του ασβού της δημοσιογραφίας του Πρετεντέρη με καλεσμένο τον άλλο σούμο του ΠΑΣΟΚ τον Βενιζέλο. Μέχρι αυτή την εκπομπή πίστευα ότι το μυαλό του, πρωθυπουργού στη θέση του πρωθυπουργού, Ευάγγελου απλά δεν προλάβαινε να ελέγξει τη γλωσσοδιάρροιά του με αποτέλεσμα μετά από πέντε δευτερόλεπτα να έχει ξεχάσει τις πατάτες που ξεστόμισε πριν λίγο. Έκανα, όμως, τραγικό λάθος. Ο Βενιζέλος δεν έχει απλώς πρόβλημα ελέγχου της γλώσσας του, αλλά είναι βαριά άρρωστος και χτυπημένος από το σύνδρομο του αλάθητου. Κατάφερε να έχει απαντήσεις για όλες τις ερωτήσεις χωρίς να δεχτεί ούτε ένα σφάλμα της κυβέρνησης. Δικαιολόγησε ακόμα και το "λεφτά υπάρχουν" λέγοντας ότι ο πρωθυπουργός εννοούσε ότι λεφτά υπάρχουν απλά έπρεπε να βρούμε τρόπο να τα πάρουμε. Δηλαδή λεφτά υπάρχουν αλλά βρίσκονται σε τσέπες πλουσίων που δεν μπορούμε να αγγίξουμε. Ακόμα και ο Πάγκαλος στην συνέντευξή του την περασμένη εβδομάδα στον Παπαχελά παραδέχτηκε κάποια λάθη δικά του και του πασοκ -άλλος ξεφτίλας αυτός ο Παπαχελάς, πήγε να στριμώξει τον Πάγκαλο και αντί αυτού έγινε ρεζίλι-. Ο Βενιζέλος τίποτα. Μέχρι και για τους μισθούς είπε ότι απλώς φτάσανε στα επίπεδα του 2004 αλλά ξέχασε να αναφέρει τις αυξήσεις του φπα, των άμεσων φόρων, τα χαράτσια, την αύξηση στην βενζίνη, τις ατελείωτες απλήρωτες υπερωρίες του ιδιοτικού τομέα και ένα σορό άλλα που έκαναν τους μισθούς να μοιάζουν με αυτούς του 1960.
Καταλήγοντας, νομίζω ότι δίκαια ο Βενιζέλος έχει κατακτήσει μια περίοπτη θέση στο μυαλό μου για τον πιο εν ενεργεία μπουχέσα πολιτικό.
Εσύ σύνταξη στα 45, εγώ μετά θάνατον 7 Oct 2011 4:18 AM (13 years ago)
Διαβάζω σήμερα στις εφημερίδες το αποτέλεσμα της μέχρι τώρα απογραφής -σήμερα η τελευταία ημέρα- των συνταξιούχων του ΙΚΑ. Τα αποτελέσματα όσο αναμενόμενα και να ήταν δεν παύει να είναι τραγικά και να προκαλούν έκπληξη. Κάθε χρόνο το Ταμείο ζημιώνονταν με 1,3 δις ευρώ, αφού 109.000 φαντάσματα συνταξιούχοι δεν εμφανίστηκαν στην απογραφή, νούμερο που αντιστοιχεί με το 10% των ασφαλισμένων. Το σύνολο των ζημιών σε βάθος δεκαετίας φτάνει τα 15 δις ευρώ.
Το συμπέρασμα είναι ότι, αν 109 χιλιάδες συντάξεις δίνονταν παράνομα, οι παραλήπτες που απολάμβαναν αυτά τα χρήματα ήταν πολύ περισσότεροι. Αδέρφια εκλιπόντων, οικογένειες, απατεώνες, υπάλληλοι ταμείων και δεν ξέρω και γω ποιοι άλλοι μπορεί να είναι εμπλεκόμενοι για κάθε μια από τις συντάξεις που δίνονταν. Σου λένε, αφού κάποιοι παίρνουν σύνταξη στα 45 τους χρόνια, εμείς θα πάρουμε την σύνταξη του μπαμπά και μετά το θάνατό του. Και όλα αυτά, βέβαια, εις βάρος των υπόλοιπων εργαζομένων, του υπόλοιπου ελληνικού λαού. Τελικά προσπαθώ να καταλάβω ποιοι είναι αυτοί οι Έλληνες που δεν εμπλέκονται σε καμιά ρεμούλα, σε κανένα σκάνδαλο, σε καμιά υπεξαίρεση. Πόσο κοντά στην αλήθεια είναι αυτό το "μαζί τα φάγαμε", ακόμα και αν τα ποσά στις περιπτώσεις των μεγάλων σκανδάλων είναι τραγικά μεγαλύτερα.
Συνεχίζοντας να διαβάζω τα σχόλια για τα αποτελέσματα της απογραφής κολλάω στη παθιασμένη δήλωση -αυτή την είδα και στην τβ- του Ροβέρτου Σπυρόπουλου διοικητή του ΙΚΑ, ότι θα διεκδικήσουμε πίσω μέχρι και το τελευταίο ευρώ. Θα μου πείτε, είναι κακό αυτό, δηλαδή να ζητήσει πίσω το κράτος τα "κλεμμένα χρήματα. Φυσικά και όχι μόνο δεν είναι κακό αλλά είναι και το επιθυμητό. Απλώς μου δημιουργείται μια απορία. Πού ήταν όλο αυτό το πάθος για κάθαρση, εντοπισμό ενόχων, και επιστροφή των κλεμμένων χρημάτων, από τους ταγούς της χώρα, στα τεράστια σκάνδαλα που βγαίνουν στη φόρα τόσα χρόνια. Ποιες ήταν οι ενέργειες του ΙΚΑ για όλους αυτούς τους επιχειρηματίες που πίσω από την κάλυψη μιας Α.Ε. χρωστάνε εκατομμύρια από ασφάλιστρα που δεν πληρώθηκαν. Το κράτος μάλλον έρχεται τώρα να κάνει το μάγκα απλά εκεί που το παίρνει και εκεί που τα ποσά δεν είναι και τα μεγαλύτερα.
Ο πρωθυπουργός σκέφτεται (να παραιτηθεί) 4 Oct 2011 6:25 AM (13 years ago)
Δεν μπορεί να είναι αλήθεια η σημερινή είδηση που βγήκε στη φόρα από το πρωτοσέλιδο των Financial Times Deutschland, ότι ο πρωθυπουργός σκέφτεται... να παραιτηθεί. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι έπειτα από δυο χρόνια στο τιμόνι της χώρας ο κ. Παπανδρέου κατάφερε να κάνει την πρώτη του σκέψη, λέγοντάς την σε κάποιους ανθρώπους του κύκλου του. Ειλικρινά αυτό που θα ήθελα να δω είναι τα πρόσωπα των συμβούλων του πρωθυπουργού όταν έμαθαν ότι κατάφερε να σκεφτεί και μάλιστα να το πει και σε τρίτους ανθρώπους, την στιγμή, μάλιστα, που έχει ρητές εντολές να ακούει και να εκτελεί εντολές μόνο από αυτούς και τους ανθρώπους της τρόικα.
Για έναν ακόμα λόγο, όμως, αυτή η εκδήλωση του ΓΑΠ γίνεται εντυπωσιακότερη. Δεν ξέρω τι ρεύμα τον χτύπησε αλλά φαντάζομαι ότι πριν από αυτή τη μοναδική ολοκληρωμένη σκέψη να του ήρθαν κάποιες εικόνες και μνήμες στο ακατάστατο μυαλό του. Ίσως κάποιες, από τις δηλώσεις του, "λεφτά υπάρχουν" και "το δντ είναι καταστροφή για μια χώρα". Ίσως να θυμήθηκε τους δεκάδες νόμους που προσπάθησε να περάσει η κυβέρνησή του -κατόπιν εντολής δντ- και τελικά δεν μπόρεσε, χώνοντας ακόμα περισσότερο στο βούρκο τη χώρα. Ίσως να κατάλαβε ότι από δική του αδράνεια δεν πουλήθηκαν οι δεκο όταν άξιζαν περισσότερα και τώρα πρέπει να τις δώσει κοψοχρονιά. Μπορεί να ξαναθυμήθηκε τις προαναγγελίες του για φορολόγηση της εκκλησίας. Τις συνεχείς αυξήσεις φπα, μειώσεις μισθών σε δ. υπαλλήλους και συνταξιούχους, τις περικοπές επιδομάτων, τις φορολογήσεις στους χαμηλόμισθους και τα χαράτσια τη στιγμή που εκατομμύρια ευρώ έφευγαν στην Ελβετία αφορολόγητα και κανένας μεγαλοφοροφυγάς στην Ελλάδα (πλιν ολίγον) δεν πλήρωσε. Κανένας από τους πολιτικούς υπευθύνους δεν τιμωρήθηκε λες και δεν έγινε ούτε ένα σκάνδαλο τόσα χρόνια.
Υπάρχουν χιλιάδες πράγματα που μπορεί να άστραψαν σαν φλας στο μυαλό αυτού του ανθρώπου. Το αποτέλεσμα είναι ότι έπειτα από δύο χρόνια εγκεφαλικής αδράνειας και πολιτικής αποτυχίας ίσως, αν η είδηση αληθεύει, κατάλαβε ότι πρέπει να παραιτηθεί για να δώσει σκητάλη στον μπόλικο Ευάγγελο και τον "πότε θα γίνω εγώ πρωθυπουργός;" Αντώνιο.
Επισκευή μητρικής του laptop 2 Oct 2011 1:37 PM (13 years ago)
Τον τελευταίο καιρό απέχω λίγο από τη συγγραφή και δημοσίευση κειμένων και οι λόγοι είναι πολλοί. Από τη μία τα προσωπικά εργασιακά μου προβλήματα, από την άλλη ο πιτσιρίκος που βγήκε φασαριατζής όσο δεν φαντάζεται άνθρωπος, ε, δεν ακούς πουθενά και κάτι ευχάριστο να σου φτιαχτεί η διάθεση, παντού μηζέρια και γκρίνια, οπότε η διάθεση για blogging πάει περίπατο.
Και σα να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, ξαφνικά μια μέρα εκεί που διάβαζα κάποια πράγματα στο δίκτυο σβήνει το λάπτοπ. Δεν έδωσα και πολύ σημασία στην αρχή φαντάστηκα ότι θα έγινε κάποια, εκτός προγράμματος, επανεκκίνηση του υπολογιστή. Περίμενα, λοιπόν, ο κακομοίρης, να ξανανοίξει και να επανεκκινήσουν τα windows, μάταια όμως. Ο υπολογιστής άνοιγε και έκλεινε συνεχώς μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα χωρίς να ανοίγει καθόλου η οθόνη. Το μόνο που δούλευε ήταν το κουμπί on\off το οποίο αναβόσβηνε μαζί με τις επανεκκινήσεις του υπολογιστή. Τότε κατάλαβα ότι τα πράγματα δεν ήταν απλά αλλά ότι κάποια βαθύτερη ζημιά έχει γίνει. Παρόλα αυτά δεν με έπιασε πανικός, τόσα χρόνια με τα pc έμαθα ότι ο χειριστής αυτών των υπολογιστών πρέπει εκτός από τη γνώση των προγραμμάτων θα πρέπει να είναι και μάστορας. Έπιασα, λοιπόν, το κατσαβίδι και άρχισα το "χειρουργείο". Τα λάπτοπ, βέβαια, σε σχέση με ένα pc, ένα πύργο, είναι πιο δύσκολα τόσο στην αποσυναρμολόγηση των πλαστικών όσο και των εξαρτημάτων τους. Το συγκεκριμένο το είχα ανοίξει αρκετές φορές για να καθαρίσω τον ανεμιστήρα και τις ψύκτρες από την σκόνη που συσσωρεύεται με τον καιρό, οπότε είχα μια ιδέα για το πως θα κινηθώ.
Πρώτη κίνηση, λοιπόν, να γυρίσω το λάπτοπ ανάποδα και να βγάλω τα πλαστικά που έχει ώστε να έχω πρόσβαση στη μητρική και τα άλλα εξαρτήματα. Ποιο εξάρτημα άραγε να είναι αυτό που κάνει τη ζημιά; Ξεκίνησα με το σκληρό δίσκο, τον οποίο αφού εντόπισα τον αποσύνδεσα βγάζοντάς τον τελείως. Έπειτα βάζω ξανά τον υπολογιστή στην πρίζα και τον ανοίγω...τίποτα. Ακριβώς η ίδια αντίδραση με πριν. Ανοιγοκλείσιμο και μαύρη οθόνη που σημαίνει ότι ο δίσκος δεν έχει πρόβλημα. Τουλάχιστον τώρα ξέρω ότι δεν έχω χάσει κανένα από τα δεδομένα που είχα αποθηκεύσει, νομίζω ότι κάτι είναι και αυτό. Η προηγούμενη διαδικασία ξαναγίνεται αυτή τη φορά βάζω το δίσκο που έβγαλα και αποσυνδέω τις μνήμες (χωρίς να έχω και πολλές πιθανότητες να έχουν αυτές το πρόβλημα). Ανοίγω πάλι και ξανά το ίδιο θέαμα. Το ίδιο με τον ανεμιστήρα και πάλι το αποτέλεσμα όμοιο με πριν. Έχω ψιλιαστεί πλέον ότι το πρόβλημα είναι η μητρική (motherboard), που σημαίνει ότι η ζημιά είναι μεγάλη και άντε βρες μητρική στην αγορά για ένα λάπτοπ τεσσάρων και πλέον ετών που αποσύρουν τα ανταλλακτικά πάνω στο χρόνο για να αγοράζεις συνέχεια καινούρια μηχανήματα. Δεν αγχώθηκα, όμως, το παράτησα προς το παρόν με σκοπό να ενημερωθώ και να επανέλθω.
Μετά από κάνα διήμερο επισκέφτηκα ένα γνωστό που έχει μαγαζί με πωλήσεις και επισκευές υπολογιστών για να με φωτίσει λίγο. Μπαίνω μέσα, χαιρετιόμαστε και του λέω το πρόβλημά μου. "Άμα ανοιγοκλείνει ο υπολογιστής και δεν βγάζει τίποτα η οθόνη τότε σίγουρα είναι η μητρική και το κακό είναι ότι ούτε το σέρβις της acer το επισκευάζει αλλά και πολύ δύσκολα θα βρούμε ανταλλακτικό. Αν θέλεις μπορώ να κάνω μια πατέντα για να δουλέψει αλλά χωρίς να σου εγγυηθώ για πόσο καιρό θα κρατήσει, μπορεί, δηλαδή, σε μια βδομάδα να ξαναχαλάσει."
Εντάξει, είμαι σίγουρος πλέον τι έχει χαλάσει αλλά θέλει να ψάξω μήπως και βρω ανταλλακτικό, το κόστος του, αλλά και μήπως μπορώ να το φτιάξω μόνος μου, έστω και αν κρατήσει λίγο. Για λίγες μέρες δεν είχα χρόνο να ασχοληθώ όποτε το παράτησα στην άκρη. Προχτές κάτι με "τσίμπησε" και βάλθηκα να ψάξω στο νετ για το τι μπορώ να κάνω. Ξεκίνησα με την αναζήτηση μητρικής αλλά κατά τύχη βρήκα ένα βίντεο στο youtube με κάποιον που είχε το ίδιο πρόβλημα με εμένα αλλά και αυτός έψαχνε λύση. Το ένα βίντεο έφερνε το άλλο ώσπου στο τέλος βρήκα άκρη, έχει πάθει βλάβει το chipset της μητρικής . Αφού βρήκαμε το πρόβλημα επόμενο βήμα είναι να δούμε πως θα το λύσουμε, αν λύνεται. Αυτό που πρέπει να κάνω έχει, κατά κάποιο τρόπο, πλάκα. Θα πρέπει να ανοίξω πάλι το λάπτοπ να ξηλώσω κάποια εξαρτήματα και αφού βρω το τσιπάκι να το ζεστάνω με ένα πιστολάκι μαλλιών. Όσο πιο καλό το πιστολάκι και όσο πιο μεγάλη θερμοκρασία ανεβάζει τόσο πιο σίγουρο είναι ότι θα επανακολλήσει το εξάρτημα που αποκολλήθηκε μέσα στο chipset. Σε κάποιο βίντεο, ένας τύπος είχε ένα μηχάνημα σαν κολλητήρι που ανέβαζε από 100 βαθμούς σταδιακά μέχρι και τους 420 για να το κολλήσει πιο σίγουρα. Το πιστολάκι σίγουρα δεν ανεβάζει τόσο αλλά μπορώ να πω ότι έβγαζε αρκετή ζέστη, σχεδόν όση και ένας οικιακός φούρνος. Τελικά αφού το ζέστανα και περίμενα να κρυώσει συναρμολόγησα το λάπτοπ και το άνοιξα. Το αποτέλεσμα είναι αυτή η ανάρτηση, το λάπτοπ μου ξαναδούλεψε!
Δημόσιε υπάλληλε 9 Sep 2011 3:29 PM (13 years ago)
Δημόσιε υπάλληλε, υπάλληλε ΔΕΚΟ κλπ των 1300 ευρώ, προσωπικά δεν σε γνωρίζω γιαυτό και δεν έχω λόγο ούτε να σε πιστέψω ούτε να σε αμφισβητήσω ότι δεν παίρνεις αρκετά από το δημόσιο για την εργασία που αποδίδεις Οι στατιστικές και η εμπειρία, μου λένε ότι δεν αποδίδεις ούτε για 500. Παρόλα αυτά δεν γνωρίζω αν δεν παίρνεις σαν υπάλληλος υπουργείου δύο ή και δυόμιση χιλιάρικα για να ζεσταίνεις τις πολυθρόνες του γραφείου σου.
Δεν έχω λόγο πιστέψω ότι δεν έπαιρνες το επίδομα έγκαιρης προσέλευσης. Ούτε το εφάπαξ, από τα υποτιθέμενα χρήματα που σου κρατάνε (πόσα ακόμα έπρεπε να πάρεις;). Δεν γνωρίζω αν είσαι εφοριακός και λαδωνόσουν από τις εταιρίες για μην βάλεις πρόστιμο, ζημιώνοντας το κράτος φυσικά. Δεν ξέρω αν είσαι στην πολεοδομία και φακελωνόσουν από τους εργολάβους για να κάνεις τα στραβά μάτια για τις παρανομίες τους, ζημιώνοντας πάλι το κράτος. Δεν γνωρίζω αν είσαι δάσκαλος και κάθεσαι τέσσερις μήνες το χρόνο και δουλεύεις 25 ώρες την εβδομάδα, υποχρεώνοντας, από την τεμπελιά σου, οι μαθητές να κάνουν ιδιαίτερα. Δεν γνωρίζω αν είσαι τελωνειακός και τα οικονομάς από παράνομες εισαγωγές, ούτε αν δουλεύεις στην ΔΕΗ και παίρνεις μίζες για να δίνεις έργα σε εταιρίες που δεν μειοδότησαν σε διαγωνισμό.
Αν δουλεύεις στην Ολυμπιακή, τότε σίγουρα θα έκλεβες ρόδες και μπαταρίες για το αυτοκίνητό σου, βάζοντας την εταιρία μέσα. Αν είσαι στον ΟΣΕ τότε είναι βέβαιο ότι θα έστελνες μεταφορικές χωρίς τιμολόγια παίρνοντας ένα χαμηλότερο κόμιστρο για την πάρτη σου και χρεώνοντας την εταιρία, φυσικά. Αν είσαι στον ΟΤΕ τότε θα μπήκες σίγουρα με βύσμα στην ήδη φορτωμένη με υπαλλήλους εταιρία παίρνοντας παχυλό μισθό. Σαν υπάλληλος σε κρατικό κανάλι μπορεί πολύ απλά και να μην πάτησες το πόδι σου ποτέ σε αυτό. Αν είσαι στην αστυνομία θα έσβηνες κλείσεις, θα έκανες του κόσμου τις παρανομίες μένοντας ατιμώρητος και θα έπινες το φραπέ σου καθημερινά στη μπουγάτσα εν ώρα υπηρεσίας ενώ μπορεί να πληρωνόσουν διπλό μισθό για ειδικές αποστολές. Σε περίπτωση που δηλώνεις δασοκόμος, τότε μάλλον θα έπαιρνες μίζες για να κάνεις τα στραβά μάτια για τα αυθαίρετα στα δάση. Δηλώνεις στρατιωτικός; Ε, τότε σίγουρα στην καλύτερη περίπτωση για το κράτος απλώς να έκλεψες την τροφοδοσία του στρατού σαν υπεύθυνος συσσιτίου. Ίσως πάλι να δουλεύεις σε νοσοκομείο και να τα έκανες πλακάκια με κάποια εταιρία κόβοντας ψεύτικα τιμολόγια αυξημένα στο δεκαπλάσιο για οικονομάτε σε βάρος του κράτους. Αν είσαι συνδηκαλιστής του δημοσίου δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι πόσο άσχημα σου φέρθηκε η μοίρα.
Εγώ προσωπικά, δημόσιε υπάλληλε, δεν σε λυπάμαι καθόλου. Με την δική σου ανοχή και ψήφο και για την δική σου βολή, ανατράφηκε αυτό το τέρας που λέγεται ελληνικό δημόσιο. Μαζί με τ6ην δική σου υπογραφή δημιουργήσαμε αυτά τα εκτρώματα που λέγονται πολιτική. Αυτούς τους ανίκανους που ούτε απλές εντολές δεν μπορούν να ακολουθήσουν. Κολυμπήστε τώρα, λοιπόν, στο βόθρο που φτιάχτηκε με τα δικά σας σκατά.
Στον οδοντίατρο 22 Aug 2011 7:47 AM (13 years ago)
Για τους περισσότερους, η απόφαση να πάνε στον οδοντίατρο δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Αυτό το άτιμο το εργαλείο ο τροχός είναι σκέτη κόλαση, αφού, και μόνο στο άκουσμά του φέρνει τρόμο. Ειδικά όταν ακουμπάει στα νεύρα του δοντιού εκεί στο εσωτερικό που σκάβει το σπήλαιο ο γιατρός είναι σα να σου κάνουνε ηλεκτροσόκ. Είναι όμως αναγκαίο κακό γιατί σε διαφορετική περίπτωση τα δοντάκια μετά από λίγο καιρό παραδίνουν το πνεύμα τους, και ο πόνος ενός σάπιου δοντιού είναι αβάσταχτος αλλά και το μάσημα του φαγητού γίνεται μαρτύριο. Για μην αναφέρω ότι το ένα χαλασμένο δόντι χαλάει και το διπλανό του και στο τέλος χρειάζεσαι δεκαπέντε σφραγίσματα και δυο τρεις εξαγωγές, καμιά θήκη, γέφυρες, μετρό και άλλα έργα οδοποιίας. Έτσι ξεκίνησα και εγώ με ένα σφράγισμα και κατέληξα στα τέσσερα και ευτυχώς εκεί κάπου σταμάτησε ο ντόκτορας να μου βγάζει μερεμέτια και να μου παίρνει τα πενιντάευρα. Δεν μπορώ να πω όμως, στο τέλος αποδείχτηκε "άπλας" και μου έκανε δωρεάν καθαρισμό και λεύκανση. Τώρα χαμογελάω και αντανακλά ο ήλιος στα μάτια των περαστικών, σαν τις διαφημίσεις με τις οδοντόκρεμες αλλά χωρίς fotoshop. Για να μην πω για την γυναίκα μου που με κοιτάζει πλέον μες στα δόντια.
Ο καθαρισμός, όμως, δεν ήταν το μόνο δώρο που μου έκανε ο γιατρός. Εγώ βλέπετε είμαι πολύ περίεργος. Περίεργος, όμως, όχι κουτσομπόλης. Δεν γινόταν να πάω στον οδοντίατρο και να μην αρχίζω τις ερωτήσεις. Όλα κι όλα, πρέπει να ξέρω τι είναι αυτό που σκαλίζει στο στόμα μου, πως και γιατί δημιουργήθηκε, τι είναι αυτό το σφράγισμα που μου βάζει. Με λίγα λόγια τον ζάλισα τον άνθρωπο αλλά αυτός υπομονετικά μου εξηγούσε. "Το κακό" μου λέει "μου το έκανε αυτή η πονηρή η τερηδόνα" και το μυαλό μου πηγαίνει αμέσως σε κάποιο μικρόβιο με δρακουλίστικα δόντια που ροκανίζει τα δικά μου. Τα πράγματα όμως δε είναι έτσι. Η τερηδόνα δεν δημιουργείται από μικρόβιο αλλά από τα κόπρανα αυτών, των μικροβίων, που εισέρχονται κατά χιλιάδες στο στόμα μας και βρίσκουν καταφύγιο μέσα σε αυτά ενώ παράλληλα τρέφονται με τις τροφές που κολλάνε στα δόντια. Αυτές, λοιπόν, οι ακαθαρσίες τους, έχουν όξινο ph και έτσι αρχίζει σιγά σιγά να σαπίζει το δόντι. Τροφές, όπως η ζάχαρη, βοηθάνε στην καταστροφή των δοντιών όχι επειδή αρέσει στα μικρόβια αλλά αντίθετα λόγο του ότι τα σκοτώνει, αυτά αναγκάζονται να αναπτύξουν μηχανισμούς άμυνας εκκρίνοντας περισσότερες ουσίες που είναι βλαβερές για τα δόντια. Επίσης αναψυκτικά όπως οι κόλες είναι καταστροφικές για την αδαμαντίνη (σμάλτο) των δοντιών - το εξωτερικό μέρος, δηλαδή, που είναι και το σκληρό επίπεδο του δοντιού, τόσο σκληρό όσο περίπου και το διαμάντι-. Αφού φαγωθεί η αδαμαντίνη η τερηδόνα εισέρχεται στο εσωτερικό μέρος που λέγεται οδοντίνη όπου και αρχίζει η πλήρης καταστροφή του δοντιού. Από εκεί και πέρα όσο πιο γρήγορα επέμβουμε τόσο πιο πολλές πιθανότητες έχουμε να αποφύγουμε απονευρώσεις και εξαγωγές.
Εγώ, πάντως, πρόλαβα.
Ακίρα Κουροσάβα "Όνειρα" 28 Jul 2011 11:16 AM (13 years ago)
Καλά βρε Σάκη, μου λέει η γυναίκα μου, τι ταινία είναι πάλι αυτή που κατέβασες να δεις;
Είναι κάποιες ταινίες που πραγματικά δεν μπορείς να περιγράψεις, παρά μόνο μπορείς να πεις σε κάποιον να τις δει επειγόντως. Μία από αυτές είναι και η ταινία του Ιάπωνα σκηνοθέτη Akira Kurosawa, Dreams, (ή Yume ή Όνειρα). Βασικό θέμα της η καταστροφή του περιβάλλοντος και η αλόγιστη εκμετάλλευση της φύσης από τον άνθρωπο. Σκηνές γεμάτες χρώματα και μουσικές που στο βάθος τους όμως κρύβουν θλίψη και πόνο. Εδώ δεν πρόκειται να δείτε μηνύματα μπουρδοοικολογίας που από πίσω τους ελλοχεύει το κέρδος και μόνο το κέρδος και που καμία σχέση δεν έχουν με την αγάπη για τη φύση, αλλά τουναντίον, μέσα από την προπαγάνδα για οικολογική συνείδηση καταστρέφουν ακόμα περισσότερο το περιβάλλον. Σε αυτή την ταινία δεν υπάρχει κάποιος υπερήρωας που τρέχει πιο γρήγορα και από τις σφαίρες, αλλά ούτε φαντασμαγορικές εκρήξεις και καλοφτιαγμένα μοντάζ. Κάθε "Όνειρο" είναι μια διαφορετική ιστορία παιγμένη σαν θεατρική παράσταση, απλά και λιτά με σκοπό την αφύπνηση του μυαλού.
Φαντάζομαι ότι όποιος την έχει δει θα του έκανε περισσότερο εντύπωση η σκηνή "Το βουνό Φίτζι στα κόκκινα". Εμένα μου άρεσε η τελευταία σκηνή τόσο για τα μηνύματά της όσο και για τα χρώματα και την μουσική που έχει στο τέλος, γιαυτό και την ανέβασα να την μοιραστώ μαζί σας.
Watch Akira Kurosawa's Dreams in Entertainment | View More Free Videos Online at Veoh.com
Οι δούλωτες 19 Jul 2011 11:18 AM (13 years ago)
Τελευταία, δεν μπορείς να πεις κάτι και αμέσως κάποιος σε βαπτίζει λαϊκιστή, υπερβολικό, μη ορθολογιστή. Δεν μπορώ να καταλάβω πως ξεκίνησε αυτή η πιπίλα αλλά δεν έχω σκοπό να την μασήσω και εγώ. Δηλαδή είναι λαϊκιστής κάποιος που λέει την αλήθεια; κάποιος που εκφράζεται με αυθεντική λαϊκότητα; κάποιος που αποτελεί μέρος του λαού και δεν είναι μέλος της ελίτ των πολιτικών και αυθεντιών που βάλθηκαν να καταστρέψουν τη χώρα και τις ζωές μας;
Έχω σκοπό, λοιπόν, να μην σταματήσω ποτέ να εκφράζομαι ελεύθερα ακόμα και αν κάνω λάθος. Και αυτό ακριβώς θα κάνω και σήμερα σε αυτό εδώ το κείμενο. Θα μιλήσω όπως ακριβώς αισθάνομαι και όπως ακριβώς βλέπω να αισθάνονται οι περισσότεροι γύρω μου.
Η αλήθεια είναι ότι οι λέξεις βγαίνουν δύσκολα από το κεφάλι μου και τα δάκτυλά μου με κόπο χτυπούν το πληκτρολόγιο. Ίσως να φταίει η υπερβολική ζέστη, μπορεί να είναι ο ανελέητος καταιγισμός άσχημων νέων ή η μιζέρια που βλέπω διαρκώς γύρω μου, ίσως τα συνεχή δωδεκάωρα που βαράω παρά τη θέλησή μου σε μια από τις πιο εξαντλητικές εργασίες του σύγχρονου δυτικού κόσμου με απολαβές -πρακτικά, γιατί θεωρητικά φαίνομαι ευκατάστατος και μπορεί να πληρώσω και φόρους- εφάμιλλες με αυτές των χαμηλοσυνταξιούχων. Ίσως το πρόβλημα να είναι ότι χάνουμε σιγά σιγά τις ζωές μας, την ψυχή μας, την ελευθερία μας. Από την ανομία και την παρακμή γυρίσαμε απότομα στην οικονομική υποταγή. Γίναμε αφανείς σκλάβοι, είλωτες. Γίναμε και τα δυο μαζί, δούλωτες. Έχουμε στερηθεί την προσωπική μας ελευθερία, σωματική και πνευματική. Είμαστε αναγκασμένοι να δουλεύουμε αδιάκοπα λαμβάνοντας μόνο τα προς το ζειν και ο προσωπικός χρόνος για πνευματική καλλιέργεια είναι ανύπαρκτος. Είμαστε θύματα πολλών άχρηστων πολιτικών και σκλάβοι ενός αδυσώπητου συστήματος που διέπεται όμως από νόμους και κανόνες. Και επειδή σε αυτό το παιχνίδι είναι όλοι (παγκοσμίως) μπλεγμένοι, είναι γελασμένος όποιος νομίζει ότι θα τη βγάλει "καθαρή" ρουφώντας το δικό μας αίμα.
Υπάρχει αντίλογος σε αυτά που λέει ο κ.Στουρνάρας; 29 Jun 2011 6:37 AM (13 years ago)
http://www.skai.gr/tv/show/?showid=63901
Συμφωνείται ότι στην περίπτωση της Ελλάδας ισχύει μόνο το "μνημόνιο ή πτώχευση" ή υπάρχει και άλλη τρίτη λύση;
Το πρωτογενές έλλειμμα της χώρας είναι περίπου 6δις το χρόνο ενώ οι τόκοι που πληρώνουμε γύρω στα 20 δις. Σε περίπτωση πτώχευσης θα καταφέρει η χώρα να κάνει αυτό το έλλειμμα πρωτογενές πλεόνασμα, να καλύψει δηλαδή τα 6δις, χωρίς να πληρώνει, βέβαια, τους τόκους και τα δάνεια;
Πολλοί υποστηρίζουν ότι την χρεοκοπημένη Ελλάδα θα την αγοράσουν κοψοχρονιά αυτοί που έβγαλαν τα χρήματά τους έξω ενώ τώρα πουλώντας ΔΕΚΟ και γη έχουμε να κερδίζουμε περισσότερα ξεχρεώνοντας παράλληλα και το χρέος. Πιστεύετε ότι ισχύει κάτι τέτοιο;
Οι εξαγωγές στην χώρα άρχισαν να ανακάμπτουν. Είναι σημάδι ανάκαμψης ή απλώς ξεπέρασε την ύφεση η Ευρώπη και επανήλθαμε στα προηγούμενα και ίσως μεγαλύτερα νούμερα με την προ της ύφεσης περίοδο;
Τελικά η πτώχευση θα είναι μια καταστροφή για τη χώρα ή λύτρωση από τους δυνάστες μας; Θα παρασύρει ή όχι και την Ευρώπη μαζί της;
Η δική μου η γνώμη είναι ότι η Ελλάδα μπορεί να ανακάμψει αρκετά γρήγορα από μια ενδεχόμενη χρεοκοπία αρκεί να αρνηθεί να πληρώσει τα άδικα δάνεια και επιτόκια που έχουν φορτωθεί οι πολίτες και αφού γίνει σωστή διαχείριση των πόρων της. Η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να παράγει, μπορεί να καλλιεργήσει και μπορεί να πουλήσει τουρισμό. Έτσι και αλλιώς σε πτώχευση μας πηγαίνουν αλλά αφού μας αφαιμάξουν πρώτα. Η ιστορία έχει δείξει και αποδείξει ότι η χώρα πρέπει να σταθεί στα πόδια της μόνη της και να ξεπεράσει την κρίση.Οι ξένες χώρες και οι τράπεζές τους αυτό που θέλουν είναι να κερδίσουν, και το κάνουν και θα το κάνουν, σε περίπτωση χρεοκοπίας ή μη, αμείλικτα εις βάρος μας. Λυπάμαι που αναγκάζομαι να μιλάω έτσι αλλά αυτό είναι που πιστεύω αυτή τη στιγμή. Είναι επιτακτική ανάγκη να βαδίσουμε κόντρα στο ρέμα και όχι μαζί με αυτό όπως προτείνουν οι τεχνοκράτες.
Η χρεοκοπία της Ελλάδας το 1932 28 Jun 2011 11:50 AM (13 years ago)
Σας θυμίζει κάτι;
Από
http://www.pame.gr/en/politiki/economy/xreokopia-1932.html#.TgorO2FsIm8
Η περίοδος 1931-32 είναι αρκετά δραματική για το λαό και την Ελλάδα. Η κρίση από 'να μέρος κι η πολιτική των φαυλοκρατικών κυβερνήσεων από τ΄ άλλο, ερήμωσαν πάλι τη χώρα. Τα καπνά κι η σταφίδα έμεναν απούλητα, μαζί με τις εξαγωγές πέφτουν κι οι εισαγωγές. Οι αγρότες πεινούν, οι εργάτες μένουν άνεργοι, όλοι οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε απόγνωση.
Οι μόνοι που απολαμβάνουν μακάρια τη ζωή τους και αδιαφορούν για την τραγική αυτή κατάσταση είναι – εκτός από τους νεόπλουτους που δημιούργησε η κυβέρνηση Βενιζέλου – οι ξένοι και ντόπιοι ομολογιούχοι, που μέχρι το 1932 έπαιρναν στο ακέραιο το τοκοχρεολύσιο.
Με την αφαίμαξη όμως αυτή, ο προϋπολογισμός του 1931-1932 θα 'κλεινε με 1 δις έλλειμμα. Σε έσοδα 8.200 εκατομμυρίων έπρεπε να πάρουν οι ομολογιούχοι 4.400, δηλαδή τα 54%, την προηγούμενη χρονιά είχαν πάρει τα 40%. Για να πληρωθούν τώρα σε χρυσό, δεν αρκούσε το κάλυμμα της τράπεζας και δημιουργόταν άμεσος κίνδυνος να μείνει ο λαός χωρίς ψωμί, γιατί το περισσότερο στάρι εκείνο τον καιρό ερχόταν απ΄έξω. Η πληρωμή, λοιπόν, του τοκοχρεολύσιου θα ΄ταν εγκληματική παραφροσύνη. Εντούτοις, το Σεπτέμβρη του '31 η κυβέρνηση ανακοίνωσε επίσημα ότι τα τοκομερίδια των ομολογιούχων θα πληρωθούν στο ακέραιο και σε χρυσό. Και για να το πετύχει άρχισε να παίρνει μέτρα, που στρέφονταν κατά του λαού. Στις 8 του Οκτώβρη, γιορτή της Αγίας Πελαγίας, έγινε η δραχμοποίηση των καταθέσεων σε συνάλλαγμα, για να «προστατευθεί» το εθνικό νόμισμα και στην ουσία για να πληρωθούν οι ομολογιούχοι. Με το μέτρο της δραχμοποίησης ληστεύτηκαν χιλιάδες κόσμου και κέρδισε η Εθνοτράπεζα εκατοντάδες εκατομμύρια, ενώ ο τορπιλισμός της δραχμής συνεχιζόταν στη μαύρη αγορά του συναλλάγματος με πρωταγωνιστές τον Μαρή κι άλλα πρωτοπαλίκαρα του Κόμματος των Φιλελευθέρων.
Εκείνον ακριβώς τον καιρό άρχισε να ξεσπάει απειλητική η λαϊκή αντίδραση. Το προλεταριάτο και οι υπάλληλοι παλεύουν ακούραστα μ΄ απεργίες για το ψωμί τους, οι επαγγελματίες κινητοποιούνται κι οι αγρότες κάνουν ομαδικές καθόδους στις πόλεις. Ο Βενιζέλος μυρίστηκε τον κίνδυνο και επιχείρησε να βγει από το αδιέξοδο. Το Γενάρη του ΄32 απευθύνθηκε στις μεγάλες δυνάμεις και στο ΔΟΕ και παρακαλούσε να του δώσουν πεντάχρονη αναστολή στα χρεολύσια και 50 εκατομμύρια δολάρια για να συμπληρωθούν τα παραγωγικά έργα. Ο υπουργός των Εξωτερικών στην οικουμενική είχε χαρακτηρίσει το ΔΟΕ «απλούν τεχνικόν σώμα», αλλά ένας οργανισμός που κρατάει στα χέρια του τη ζωή ενός ολόκληρου λαού και οι πρωθυπουργοί πέφτουν στα πόδια του και τον παρακαλούν, δεν είναι καθόλου «απλούν τεχνικόν σώμα», αλλά υπέρτατος, κυρίαρχος και παντοδύναμος αφέντης της χώρας μας. Επίσης ο Βενιζέλος ζήτησε να 'ρθει στην Ελλάδα κι αντιπρόσωπος της δημοσιονομικής επιτροπής της ΚΤΕ (σ.σ. Κοινωνία των Εθνών) για να κάνει «επιτόπιον έρευνα» και να διαπιστώσει σε πόσο κρίσιμη οικονομική κατάσταση βρισκόταν η χώρα. Στο τέλος τους έδινε την υπόσχεση ότι με το δάνειο που θα του ΄διναν, θα πλήρωνε και τους τόκους των εξωτερικών δανείων.
Οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, παλεύοντας τότε κι αυτές να ξεπεράσουν την κρίση που έδερνε τη χώρα τους, δεν έδωσαν καμία σημασία στο διάβημα του Βενιζέλου. Μόνο η δημοσιονομική επιτροπή της ΚΤΕ ευαρεστήθηκε με τα πολλά να μας στείλει σαν αντιπρόσωπό της τον σέρ 'Οτο Νιμάγερ για να κάνει έλεγχο στα οικονομικά της χώρας μας. Ο Νιμάγερ, πρώην υπουργός των Οικονομικών, ήταν τότε διευθυντής της Τράπεζας της Αγγλίας. Ήρθε στην Ελλάδα, έλεγξε τα έσοδα και τα έξοδα κι έφυγε κάνοντας μια έκθεση στο συμβούλιο της ΚΤΕ, στην οποία σύσταινε να μας ελεήσουν μονάχα με μια χρονιάτικη αναστολή του χρεολύσιου και το αντίστοιχο πόσο να διατεθεί για τα παραγωγικά έργα μαζί μ΄ένα δάνειο από 10 εκατομμύρια δολάρια. Η δημοσιονομική επιτροπή της ΚΤΕ, που συνήρθε στο Παρίσι, χαρακτήρισε σαν επείγουσα την ανάγκη ενός δανείου για τα τοκοχρεολύσια, όμως μόλις και μετά βίας και με χίλιες δυο επιφυλάξεις και υποδείξεις αναγνώρισε ότι επιβάλλεται η προσωρινή ανακούφιση της Ελλάδας από τα εξωτερικά χρέη μ΄αναστολή των χρεολυσίων για ένα χρόνο! Αλλά επειδή πάνω στο τελευταίο αυτό ζήτημα η ελληνική κυβέρνηση είχε φέρει από την αρχή αντιρρήσεις, το συμβούλιο της ΚΤΕ κηρύχτηκε τελικά αναρμόδιο και μας παρέπεμψε να συνεννοηθούμε απευθείας με τους ομολογιούχους. Ο Μαρής, που βρισκόταν τότε στο Παρίσι για να υπερασπίσει τα συμφέροντα της Ελλάδας, ομολόγησε αργότερα ότι τα μέλη της δημοσιονομικής επιτροπής προσπαθούσαν να βρουν κάποια προσωρινή λύση για να τη συνδυάσουν με έλεγχο πάνω στα οικονομικά μας, σαν να μην ήταν αρκετός ο ΔΟΕ.
Είχε όμως περάσει πια η εποχή του '97. Η φάρα του Γκλίξμπουργκ ήταν τότε μακριά από την Ελλάδα. Στην πατρίδα μας είχε πια αναπτυχθεί ένα πολυάριθμο προλεταριάτο, αρκετά ώριμο πολιτικά, που συγκλόνιζε την περίοδο εκείνη με τις απεργίες και τις διαδηλώσεις του το αστοτσιφλικάδικο οικοδόμημα. Το ΚΚΕ, ξεπερνώντας την κρίση του, πλούσιο πια σε πείρα και μονολιθικό ιδεολογικά, άρχιζε να αναδείχνεται αρχηγός των εργαζομένων της πόλης και του χωριού. Γι αυτό μια απόπειρα της κυβέρνησης για την επιβολή καινούργιου βαρύτερου ελέγχου ήταν όχι μόνο καταδικασμένη, αλλά θα απειλούσε ολόκληρο το πολιτικό και κοινωνικό οικοδόμημα των αστοτσιφλικάδων.
Μπροστά σ΄αυτή την απελπιστική κατάσταση ξεκινάει ο ίδιος ο Βενιζέλος και πηγαίνει στη Γενεύη. Κάνει μια δραματική έκκληση στο συμβούλιο της ΚΤΕ, αλλ΄αυτό περιορίζεται μόνο να λάβει σε υπό σημείωσιν τη γνώμη της δημοσιονομικής επιτροπής και παραπέμπει πάλι την ελληνική κυβέρνηση στους ομολογιούχους. Για καινούργιο δάνειο ούτε συζήτηση δεν μπορούσε να γίνει. Εν τω μεταξύ η κατάσταση τραβάει όλο και στο χειρότερο. Στις 25 του Μάρτη γίνεται μια μεγάλη σύσκεψη υπό την προεδρία του Προέδρου της Δημοκρατίας και με σκοπό να μελετηθεί η οικονομική κατάσταση και τα μέτρα που πρέπει να παρθούν. Ανάμεσα στους συσκεπτόμενους βρίσκονται πολλοί υπεύθυνοι για το κατάντημα του τόπου. Οι καταχρήσεις, η κερδοσκοπία και οι ρεμούλες γίνονται το πιο συνηθισμένο φαινόμενο. Η διαφθορά κι η ηθική εξαχρείωση της κυβερνητικής κλίκας φτάνει στο κατακόρυφο. Νόθεψαν ακόμα και το κινίνο, πράξη αρκετά χαρακτηριστική για τη σαπίλα που βασίλευε ανάμεσα στην παράταξη που κυβερνούσε τη χώρα.
Β'. Η ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ
Επόμενο ήταν κάτω απ΄αυτές τις συνθήκες να μεγαλώνει η απόγνωση κι η αγανάκτηση του λαού. Ο κόσμος άρχισε να κάνει γιουρούσι στους φούρνους. Οι πορείες πείνας πλήθαιναν καθημερινά. Ο Βενιζέλος έπρεπε να διαλέξει. Ή τα τοκομερίδια ή το ψωμί του λαού. Τελικά πήρε την απόφαση, αφού πρώτα ειδοποίησε το ΔΟΕ, ν΄αναστείλει τα χρεολύσια των εξωτερικών δανείων και να πληρώσει τα τοκομερίδια σε δραχμές. Μα κι οι δραχμές δεν ήταν εύκολο να οικονομηθούν. Οι κρατικές εισπράξεις το 1929-30 έφτασαν τα 9.242 εκατομμύρια. Το 1932-33, παρόλες τις καινούργιες φορολογίες, θα ΄φταναν σε 7.779 εκατομμύρια. Με την υποτίμηση της δραχμής οι ομολογιούχοι θα ΄παιρναν κάπου 6.000 εκατομμύρια. Για να σώσει την «πίστη» της χώρας, η κυβέρνηση επέβαλε, κάτω από τόσο τραγικές συνθήκες, καινούργιες φορολογίες 740 εκατομμυρίων, χωρίς να σωθεί μ΄αυτά η κατάσταση.
Και τότε- 16.4.1932 – ο Μαρής έστειλε ένα γράμμα στο ΔΟΕ και του δήλωνε ότι η κυβέρνηση ήταν αναγκασμένη να κηρύξει από την 1η του Μάη προσωρινό χρεοστάσιο και για τους τόκους. Έτσι, ήρθε η καινούργια χρεοκοπία. Η κυβέρνηση, όμως, που δεν μπορούσε να ανεχτεί το στίγμα, έδωσε εντολή στους αντιπροσώπους της στο Λονδίνο και το Παρίσι να 'ρθουν σ΄επαφή με τους ομολογιούχους για να ρυθμίσουν το ζήτημα. Ο Μιχαλακόπουλος, υπουργός των Εξωτερικών, δήλωσε στη δημοσιονομική επιτροπή της ΚΤΕ ότι θα δεχόταν πρόθυμα να 'ρθουν «αμερόληπτοι» διαιτητές και να ελέγξουν ίσαμε ποιό βαθμό μπορούμε να πληρώσουμε τα τοκομερίδια, «αφού προαφαιρεθούν τα απαιτούμενα για το primum vivere του ελληνικού λαού». Την ίδια θέση έπαιρνε κι ο Παπαναστασίου. Όλοι ήταν πρόθυμοι να καταδικάσουν το λαό να ζει μ΄ένα ξεροκόμματο, για να πληρωθούν οι ομολογιούχοι. Αυτοί όμως ήταν ανένδοτοι και τα ζητούσαν όλα ή τίποτε.
Αυτή την εποχή, ο Μαρής υποχρεώθηκε να φύγει από το υπουργείο των Οικονομικών σχεδόν με τη βία. (Είχε μπει μέσα, καθώς λένε, ξυπόλυτος και βγήκε με καντάρια χρυσάφι). Η Εθνοτράπεζα στις κρίσιμες εκείνες για τα συμφέροντά της στιγμές έβαλε απόλυτα δικό της υπουργό, τον Βαρβαρέσο, που προκαλεί αμέσως την άρση της σταθεροποίησης, σχεδόν τυπική γιατί την είχε από καιρό προκαλέσει η μαύρη αγορά του συναλλάγματος. Έτσι, επιβάλλεται πάλι η αναγκαστική κυκλοφορία. Στην έκθεσή του πάνω στον προϋπολογισμό του 1932-33, ο Βαρβαρέσος θέλησε να δικαιολογήσει τη χρεοκοπία. Τα ελλείμματα, είπε, δεν μπορούμε πια να τ΄αποφύγουμε με φορολογίες. Με περικοπές των εξόδων – σε βάρος κυρίως των μισθωτών – μόνο 480 εκατομμύρια οικονομήσαμε. Γι΄αυτό είναι αναπόφευκτο να καταφύγουμε στην ελάττωση των ποσών που διαθέτουμε για την υπηρεσία του δημόσιου χρέους, επειδή μας απορροφούν τα 55% του προϋπολογισμού και μάλιστα σε συνάλλαγμα. Γι΄ αυτό η κυβέρνηση βρέθηκε «εις την αναπόδραστον ανάγκην» να δώσει την άδεια στον υπουργό των Οικονομικών να αναστείλει τα χρεολύσια των εξωτερικών δανείων και τον τόκο «εν όλω ή εν μέρει». Σκόπευαν οπωσδήποτε να πληρώσουν ένα μέρος από τους τόκους. Στον προϋπολογισμό όμως δεν έγραφαν ακριβώς το ποσό, ελπίζοντας να το μεγαλώσουν οπωσδήποτε με τους φόρους. Έτσι αύξησαν κατά 25% τη φορολογία στα εισαγόμενα εμπορεύματα κι ενώ η κατάσταση ήταν κάτι παραπάνω από τραγική, οι Έλληνες πολιτικοί βρίσκονταν σ΄αδιάκοπη κίνηση και συγκίνηση και τους απασχολούσε αποκλειστικά το ζήτημα της πληρωμής των ομολογιούχων. Παντού είχαν φουντώσει οι σχετικές συζητήσεις. Ο Μιχαλακόπουλος, ο Παπαναστασίου κι ο Καφαντάρης υποστήριζαν να τους πληρώσουμε με τα καπνά μας. Οικονομολόγοι, πολιτικάντες, τραπεζίτες, όλοι έγραφαν και υπόδειχναν κάποιον τρόπο πληρωμής και κανένας δεν υποστήριξε να μην πληρώσουμε τίποτα.
Η οικονομική κρίση άρχισε να εξελίσσεται και σε πολιτική και οικονομική χρεοκοπία, να μεταβάλλεται σε γενική χρεοκοπία του αστοτσιφλικάδικου κόσμου. Ο Βενιζέλος, αντιμετωπίζοντας την πολιτική του χρεοκοπία και τη λαϊκή κατακραυγή, επιχείρησε μια πολιτική μανούβρα. Παραιτήθηκε κι ανέβηκε πρωθυπουργός ο Παπαναστασίου. Σε τέτοιες όμως στιγμές κι η δημαγωγία μπορεί να καταντήσει επικίνδυνη για την κυρίαρχη τάξη. Γι αυτό κι ο αρχηγός των Εργατοαγροτικών διώχτηκε μέσα σε μια βδομάδα κι ανέβηκε πάλι στην κυβέρνηση ο Βενιζέλος, με υπουργό των Οικονομικών τον Βαρβαρέσο. Στις 10 Αυγούστου ψηφίστηκε ο νόμος της δραχμοποίησης. Η άρση της σταθεροποίησης κι η δραχμοποίηση έδιναν το δικαίωμα στις τράπεζες να ληστέψουν άλλη μια φορά τον κόσμο. Η Κτηματική Τράπεζα-θυγατέρα του Χάμπρο και της Εθνικής – έκανε τους μικροϊδιοκτήτες να βρεθούν από τη μια μέρα στην άλλη με διπλάσιο περίπου χρέος.
Γ'. ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΕΙΣ
Συγχρόνως άρχισαν πάλι, οι συνεννοήσεις με τους ξένους ομολογιούχους. Ο Βαρβαρέσος έφυγε για την Ευρώπη κι υστέρα από μακριές διαπραγματεύσεις, συμφώνησαν το Σεπτέμβρη του 1932 να πληρωθούν 30% των τόκων για το 1932-33, κι αν βελτιωνόταν αργότερα ή κατάσταση, να πάρουν 35%. Από το Δεκέμβρη όμως του ίδιου χρόνου, η τότε κυβέρνηση άρχισε να παρακαλεί με υπόμνημα της τους ξένους να μην κρατήσουν το παραπάνω ποσοστό, γιατί ή κατάσταση είχε επιδεινωθεί. Οι ομολογιούχοι έκαναν πώς υποχωρούν, αλλά ο ΔΟΕ, βάσει της συμφωνίας, είχε κατακρατήσει σε δραχμές -από τις υπέγγυες προσόδους- ολόκληρο το 35% και αρνήθηκε να επιστρέψει στην Ελλάδα τη διαφορά του 5% ! Επίσης, ο ΔΟΕ υπολόγισε το ποσοστό σε χρυσές κι όχι σε χάρτινες λίρες, κερδίζοντας έτσι σημαντική διαφορά σε βάρος της Ελλάδας. Η κυβέρνηση κατάφυγε σε διαιτητή, αλλά η απόφαση του δεν βγήκε ακόμα. Κοντά σ' αυτά, ή εγγλέζικη κυβέρνηση μας υποχρέωσε να υπογράψουμε μια συμφωνία με το αγγλικό θησαυροφυλάκιο, σύμφωνα με την οποία αναλαβαίναμε να πληρώσουμε 3.767.548 φράγκα, πού το μοιράστηκαν ή Αγγλία κι ή Γαλλία σαν αποζημίωση για τα ποσά πού είχαν ξοδέψει όταν εγγυήθηκαν το δάνειο του 1898. Τότε ακριβώς κι οι ομολογιούχοι μετάνιωσαν πού δέχτηκαν το 30% και δεν τα 'παιρναν ζητώντας περισσότερα. Και ξαναρχίζουν πάλι συνεννοήσεις ατελείωτες και καταθλιπτικές για τη χώρα. Όλοι σχεδόν οι αστοί οικονομολόγοι προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο ότι μια ανοιχτή χρεοκοπία θα κατάστρεφε την πίστη και τα οικονομικά της Ελλάδας. Όχι όμως μία αλλά εκατό φορές να λέγαμε στους ομολογιούχους ότι δεν έχουμε να τους πληρώσουμε, πάλι δεν θα παθαίναμε την οικονομική, εθνική και ηθική ζημιά πού πάθαμε με τις ατέλειωτες κι εξευτελιστικές για την αξιοπρέπεια της χώρας μας συζητήσεις.
Εν τω μεταξύ, το Σεπτέμβρη του 1932 έγιναν εκλογές και στις 4 Νοέμβρη ανάλαβε πρωθυπουργός ο Τσαλδάρης, με υφυπουργό των Οικονομικών τον Μ. Ευλάμπιο. Το Δεκέμβρη έγινε υπουργός των Οικονομικών ο Κ. Αγγελόπουλος. Η οικονομική και δημοσιονομική κατάσταση δεν είχε βελτιωθεί καθόλου. Η κερδοσκοπία οργίαζε κι ο τιμάριθμος από 15 πού ήταν το 1931 ανέβηκε στα 20 το '32. Αυτή, λοιπόν, την περίοδο ο Αγγελόπουλος αποτέλεσε μια μεγάλη εξαίρεση, ανάμεσα στους φαυλοκράτες πολιτικούς. Και παλιά τα είχε βάλει, με το ΔΟΕ και στην Κτηματική Τράπεζα κήρυξε τον πόλεμο κι αργότερα στην τεταρτοαυγουστιανή δικτατορία ήταν ο πρώτος αστός πολιτικός που εξορίστηκε από τον Μεταξά. Μόλις ανάλαβε το υπουργείο δήλωσε αμέσως ορθά-κοφτά και μ' επιμονή ότι δεν πρέπει να πληρώσουμε όχι 30% αλλά ούτε πεντάρα στους ξένους και ντόπιους ομολογιούχους. Σε λίγες μέρες ο Αγγελόπουλος διώχτηκε από το υπουργείο, ασφαλώς με την επέμβαση «εξωελληνικών» παραγόντων.
Τον αντικατέστησε ο τραπεζίτης Σπύρος Λοβέρδος και στις εφτά μέρες πού 'κανε υπουργός, πρόλαβε να πληρώσει αμέσως το 30% στους ομολογιούχους και να μαδήσει τη χώρα από το αναιμικό της συναλλαγματικό απόθεμα. Στις 16 του Γενάρη έπεσε ο Τσαλδάρης κι ήρθε ο Βενιζέλος με υπουργό των Οικονομικών τον Καφαντάρη. Ο αρχηγός όμως των Προοδευτικών δεν πρόλαβε να εξαγγείλει το καινούργιο πρόγραμμα του, γιατί στις εκλογές της 5ης του Μάρτη ξαναπήρε την εξουσία ο Τσαλδάρης, με υπουργό των Οικονομικών τον Λοβέρδο. Οι Λαϊκοί μόλις ανέβηκαν στην κυβέρνηση κάλεσαν τους ομολογιούχους να κάνουν αυτοψία στη χώρα μας για να αντιληφθούν την οικονομική της κατάσταση. Αυτοί όμως υπόδειξαν σαν αρμόδια την ΚΤΕ και η κυβέρνηση άρχισε τότε να παρακαλεί την Κοινωνία των Εθνών να 'ρθει μια δημοσιονομική επιτροπή. Τότε ο Καφαντάρης σε μια αγόρευση του για τον προϋπολογισμό του '33-'34 επιτέθηκε στην κυβέρνηση για την πρόσκληση δημοσιονομικής επιτροπής κι εξήγησε ότι την επέμβαση της ΚΤΕ δεν την ήθελε όχι από έλλειψη ευλάβειας στο θεσμό, αλλά γιατί «εξ επισήμων ανακοινώσεων και άλλων σχετικών στοιχείων είχε πεισθεί ότι ή ΚΤΕ δεν επείχε θέσιν τρίτου εις την υπόθεσιν των χρεών, άλλ' είχαν άμεσον και απροκάλυπτον είς αυτήν ενδιαφέρον στρεφόμενον υπέρ των ομολογιούχων». Πρότεινε δε να 'ρθει ή κυβέρνηση σε απευθείας συνεννόηση με τους ομολογιούχους και να τους πληρώσουμε με τα προϊόντα μας.
Τελικά, ή επιτροπή της ΚΤΕ ήρθε το Μάη και μετά τις έρευνές της έκανε σχετική έκθεση, στην όποια λέει ότι για να πληρώσει ή Ελλάδα πρέπει ν' αναπτύξει τις εξαγωγές και τα εμβάσματα και να ελαττώσει τις εισαγωγές της! Τον Ιούνη του 1933 συνήλθε στο Λονδίνο η δημοσιονομική επιτροπή για να εξετάσει την έκθεση και ν' ακούσει τον Λοβέρδο και τον Μάξιμο πού είχαν πάει κι αυτοί στο Λονδίνο για να υπερασπίσουν τα συμφέροντα της Ελλάδας και να πετύχουν μια συνεννόηση με τους ομολογιούχους. Αυτοί όμως αρνήθηκαν να συζητήσουν με τους Έλληνες αντιπροσώπους, ζητώντας 271/2% για το 1933-34 και 371/2% για τον άλλο χρόνο, ενώ η ελληνική κυβέρνηση πρόσφερε 221/2% και 271/2% (η διαφορά ήταν 600 εκατομμύρια δραχμές). Η πρόταση να λύσει τη διαφορά ένας διαιτητής, απορρίφτηκε χωρίς συζήτηση και περιφρονητικά από τους ομολογιούχους. Τότε οι διαπραγματεύσεις σταμάτησαν και πάλι.
Στον Λοβέρδο και τον Μάξιμο η δημοσιονομική επιτροπή «σύστησε» να βάλουν καινούργιους φόρους για να πληρώσουν τους ξένους. Οι δυο υπουργοί αποχαιρέτησαν την επιτροπή με την υπόσχεση ότι θα εξασφαλίσουν τους τόκους των ομολογιούχων και μάλιστα ανάφεραν στην επιτροπή τι είδους και πόσους φόρους θα βάλουν στο λαό, για να το πετύχουν. Κι έτσι γύρισαν πίσω στην Ελλάδα αποφασισμένοι να εξευμενίσουν με κάθε μέσο τους κατόχους ομολογιών και τέτοιοι κάτοχοι -εν παρενθέσει- ήταν κι ο Λοβέρδος κι ο Μάξιμος.
«Ίσως επί του σημείου τούτου η στάσις της Ελλάδος θα έπρεπε να ήτο περισσότερον αποφασιστική...», γράφει ο Άγγελος Αγγελόπουλος, γιατί τον ίδιο καιρό οι Τούρκοι κι οι Γερμανοί αρνήθηκαν κάθε πληρωμή και οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις δεν διαμαρτυρήθηκαν καθόλου.
Δ'. Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ
Η καινούργια επαφή έγινε το Σεπτέμβρη του '33 κι οι διαπραγματεύσεις τράβηξαν πολύ καιρό. Αύτη ήταν ή κλασική τους μέθοδος. Κερδοσκοπούσαν στην αγορά μ' αυτό τον τρόπο και συγχρόνως μας εκβιάζανε τελικά να υποχωρήσουμε, γιατί αυτή ή εκκρεμότητα των συνεννοήσεων νέκρωνε την οικονομική ζωή της χώρας. Έτσι επαναλαμβάνεται η ιστορία του '97. Πάλι η πατρίδα μας βρίσκεται σε αγωνία περιμένοντας την απόφαση των εκμεταλλευτών της. Τότε η δημοσιονομική επιτροπή της ΚΤΕ, για να επηρεάσει τις συζητήσεις προς όφελος των ομολογιούχων και να εκβιάσει έτσι τη λύση δίνοντας ένα γερό όπλο στους τοκογλύφους και μια εύκολη δικαιολογία στον Λοβέρδο, δημοσίεψε μια έκθεση, με την οποία διαπιστώνει βελτίωση στη δημοσιονομική κατάσταση της Ελλάδας. Με παρόμοιες πιέσεις, εκβιασμούς και παρασκηνιακές ενέργειες υπογράφτηκε, τέλος, το Νοέμβρη, μια συμφωνία για δυο χρόνια. Τα χρεολύσια αναστέλλονταν για δυο χρόνια κι από τους τόκους θα πληρώναμε 271/2% το 1933-34 και 33% το 1934-35. 0ι τόκοι μόνο του δανείου του 1898 θα πληρώνονταν στο ακέραιο. Η πληρωμή θα γινόταν με συνάλλαγμα του Λονδίνου ή της Νέας Υόρκης κι η ελληνική κυβέρνηση θα 'γραφε στον προϋπολογισμό της το σύνολο των τόκων, που θα το ξαναδανειζόταν τάχα από το ΔΟΕ, καταθέτοντας του ίσο ποσό άτοκα γραμμάτια σε δραχμές. Ο Λοβέρδος, για να συγκεντρώσει το ποσοστό πού συμφώνησε, έβαλε σ' ενέργεια δεκάδες καινούργια φορολογικά νομοσχέδια, όλα σε βάρος του λαού, ενώ ο ίδιος, όπως ξεσκεπάστηκε τότε στις εφημερίδες, είχε επιχειρήσει να διαφύγει με διάφορους αθέμιτους τρόπους τη φορολογία.
Η συμφωνία πρόβλεπε καινούργιες διαπραγματεύσεις στις αρχές του 1935 για τα επόμενα χρόνια. Γι' αυτό και το Φλεβάρη πήγε στο Λονδίνο ο Πεσμαζόγλου, καινούργιο οικονομολογικό αστέρι της πλουτοκρατικής κλίκας. Πρόεδρος τότε του συμβουλίου των ομολογιούχων ήταν ο σερ ΄Οστεν Τσάμπερλεν, αδερφός του κατόπιν πρωθυπουργού Νέβιλ Τσάμπερλεν. Η πολιτική των δυο αδελφών είναι μια ατέλειωτη αλυσίδα από εξευτελισμούς και προδοσίες μικρών και μεγάλων λαών. Στο πρόσωπο τους, το εγγλέζικο χρηματιστικό κεφάλαιο είχε αποκτήσει τους χαρακτηριστικότερους εκπροσώπους του για μια ολόκληρη εποχή. Μόλις άρχισαν οι συνομιλίες, οι ομολογιούχοι ζήτησαν 50%. Ο Πεσμαζόγλου πρόσφερε 35%. Αυτοί, αρνήθηκαν κι έτσι οι διαπραγματεύσεις διακόπηκαν. Η ελληνική κυβέρνηση -κάτω από τη λαϊκή πίεση- δήλωσε τότε στους ομολογιούχους ότι θα τους πλήρωνε τα τοκομερίδια τους πού έληγαν την 1η του Απρίλη, με ποσοστό 35%. Ο ΔΟΕ διαμαρτυρήθηκε αμέσως γιατί έτσι ή κυβέρνηση παραβίαζε το νόμο του 1898 και, καθώς τις είχε στο χέρι, κατακράτησε όλες τις υπέγγυες προσόδους υπολογίζοντας τόκους και χρεολύσια για όλα τα δάνεια πού ήταν κάτω από τον έλεγχο του. Συγχρόνως με τη διαμαρτυρία και το πραξικόπημα του ΔΟΕ, άρχισαν αλλεπάλληλα διπλωματικά διαβήματα από τις ενδιαφερόμενες κυβερνήσεις, ενώ το συμβούλιο των ομολογιούχων στο Λονδίνο λυσσασμένο σύσταινε στα μέλη του να μη δεχτούν να εισπράξουν το 35%. Έπεσαν όλοι πάνω στη φτωχή μας χώρα να την πνίξουν. Παρ΄ όλα αυτά, όμως, το 52% των ομολογιούχων έτρεξαν να εισπράξουν το 35% και για τα υπόλοιπα έχει ο θεός. Και πράγματι ο θεός των τοκογλύφων, ενσαρκωμένος στο πρόσωπο του Γκλίξμπουργκ, τους βοήθησε.
Ε. ΈΡΧΕΤΑΙ Ο ΓΚΛΙΞΜΠΟΥΡΓΚ
Σ΄όλο αυτό το διάστημα, άλλες κύριες ασχολίες του Λαϊκού Κόμματος ήταν οι επιστημονικές καλπονοθεύσεις και η συστηματική ρουσφετολογία. Πάνω στο δημόσιο ταμείο είχαν ριχτεί μ΄άγριες διαθέσεις οι φίλοι του κόμματος, που τόσα χρόνια είχαν μείνει μακριά από την εξουσία. Ο Τσαλδάρης, περισσότερο κατάλληλος για δικολάβος παρά για αρχηγός κόμματος, ξόδευε όλη την, όχι και τόσο πληθωρική, ζωτικότητά του σε επιφυλάξεις, σοφίσματα και σε διάφορου συνδυασμούς που σοφιζόταν για ν' αντιμετωπίσει, την αντιπολίτευση και τις γκρίνιες των φίλων του πού τρώγονταν σαν τα σκυλιά.
Οι αντιθέσεις ανάμεσα στα δύο αστοτσιφλκικάδικα μπλοκ οξύνονται και παίρνουν τη μορφή ανοιχτής ένοπλης σύγκρουσης το Μάρτη του '35. Το «αντιβενιζελικό» κράτος – εφεύρεση του Μεταξά – παρόλη την τρομοκρατία που ξαπόλυσε όταν επιβλήθηκε, δεν κατάφερε να πνίξει το λαϊκό κίνημα. Οι εκλογές του Ιούνη του '35 φανερώνουν ότι οι λαϊκές μάζες αρχίζουν να χειραφετούνται πια από την επιρροή των πλουτοκρατικών κομμάτων και να προσανατολίζονται προς τ΄αριστερά. Η κατάσταση αυτή αρχίζει να καταντάει αρκετά επικίνδυνη για την ντόπια πλουτοκρατία και πολύ επιζήμια για τους ξένους κεφαλαιούχους, που θα επιθυμούσαν να ασχολιέται ο ελληνικός λαός με τα «ειρηνικά» του έργα και να μην καταγίνεται τόσο πολύ στην πολιτική. Και τότε όλοι οι αντιδραστικοί πλουτοκρατικοί κύκλοι του εσωτερικού και του εξωτερικού, με πρώτη την Εθνοτράπεζα, με τις συμβουλές και την έγκριση του Βενιζέλου, με την ανοχή των ψευτοδημοκρατικών κομμάτων και με τις ευλογίες και τα χειροκροτήματα των ομολογιούχων, άρχισαν να κηρύχνουν την πολιτική της «συμφιλίωσης». Όργανο για την πραγματοποίησή της θα ΄ταν ο δεύτερος Γεώργιος Γκλίξμπουργκ, που τον τάιζε δώδεκα ολόκληρα χρόνια ο Χάμπρο. Φτάνει να 'ρχόταν ο βασιλιάς για να αγαπηθούν βενιζελικοί και αντιβενιζελικοί και να ζήσει ο λαός ευτυχισμένος.
Επειδή, όμως, ο λαός με μια μεγαλειώδη συγκέντρωση των αντιφασιστικών δημοκρατικών του δυνάμεων έδειξε την ακλόνητη διάθεσή του να υπερασπίσει τις δημοκρατικές του ελευθερίες, ανάλαβε να κανονίσει τα περαιτέρω αυτοχειροτονηθείς σε αντιβασιλιά Γ. Κονδύλης, με το διαβόητο δημοψήφισμα που οργάνωσε το Νοέμβρη του '35.
Κι έτσι η Ελλάδα απόχτησε πάλι βασιλιά και σε λίγο και «εθνικό» κυβερνήτη, οι ομολογιούχοι εξασφάλισαν, όπως θα δούμε, το ποσοστό που ζητούσαν και τον ελληνικό λαό ανάλαβε να τον επαναφέρει στα ειρηνικά του έργα ο Μανιαδάκης.
* Απόσπασμα από το βιβλίο του Νίκου Μπελογιάννη "Ξένο Κεφάλαιο στην Ελλάδα" από τις εκδόσεις "ΑΓΡΑ" (2010)
Οι εξολοθρευτές 24 Jun 2011 10:08 AM (13 years ago)
Δηλαδή δεν το καταλαβαίνετε ότι οι άνθρωποι θέλουν να μας σώσουν; Κόβεται ο Παπανδρέου να γλιτώσει την Ελλάδα από το χάος. Ο γιος της μητέρας του, ο πρωθυπουργός του πατέρα πρωθυπουργού που καταχρέωσε την Ελλάδα, θέλει τώρα να την αποτελειώσει και για το σκοπό αυτό επιστράτευσε τον καβάτζα κοιλιόδουλο που είχε στον πάγκο, τον Βενιζέλο. Ο, με περίσσια ευφράδεια λόγου, Ευάγγελος, που ως υπουργός πολιτισμού κατάφερε να φέρει εις πέρας το δύσκολο έργο των ολυμπιακών χρεώνοντας κάτι δις παραπάνω τη χώρα, ανέλαβε σήμερα να μας αποτελειώσει συνεχίζοντας το έργο του προκατόχου του και τις εντολές των Ευρωπαίων αφεντάδων μας. Άκουσα προχτές τον λαϊκιστή Βενιζέλο να βγάζει λόγο και πραγματικά έφριξα. Δεν έχει τα κότσια ούτε τα πράγματα με το όνομά τους να πει. Άρχισε τους λαϊκισμούς του τύπου "ευχαριστούμε τον ελληνικό λαό για την στήριξή του", "ξέρουμε τι τραβάτε", "θα κόψουμε και από το δικό μας μισθό", δεν άντεξα και πολύ με αυτήν την παράνοια. Όχι ρε μεγάλε, αν δεν φτάσεις στο σημείο να μετράς τις φακές που ρίχνεις στην κατσαρόλα δεν θα καταλάβεις τι τραβάμε.
Λοιπόν, βγάλτε με τρελό αλλά κάποια πράγματα δεν μπορώ να τα καταλάβω.
Αν πτωχεύσουμε σου λέει θα μας αγοράσουν τσάμπα. Ενώ δηλαδή σήμερα τι διαφορά έχει που πουλιόμαστε για να δώσουμε τα λεφτά που μας δίνουν πίσω στα δανεικά.
Αν πτωχεύσουμε, λένε κάποιοι, την άλλη μέρα θα πεινάμε. Μα δεν καταλαβαίνουν ότι ήδη σήμερα που μιλάμε δουλεύουμε 10 και 12 ώρες την ημέρα ίσα ίσα για να πληρώνουμε φόρους στο κράτος. Αυτοί που θα πονέσουν περισσότερο μάλλον θα είναι οι έχοντες σήμερα.
Άκουσα ότι σε περίπτωση πτώχευσης θα πάμε πενήντα χρόνια πίσω τη χώρα. Μα τι λέτε, σοβαρά μιλάτε. Με το μνημόνιο είναι σίγουρο ότι θα μεγαλώσουν τρεις γενιές. Τρεις γενιές μεγαλωμένες στην εξαθλίωση και τον φόβο.
Αυτές τις δύσκολες μέρες για τη χώρα, τις μέρες που η ανίκανη κυβέρνηση έφτασε στο χείλος του γκρεμού έχω παρατηρήσει δυο πράγματα. Το πρώτο είναι ότι ξαφνικά η ΕΥΠ έβγαλε στη φόρα τη βρωμιά που κρυβόταν πίσω από το ποδόσφαιρο. Είναι τυχαίο ότι γίνεται κάτι τέτοιο αυτή τη δύσκολη ώρα; Το δεύτερο είναι ότι πριν από λίγο καιρό και πριν την αποτυχία συναίνεσης είχα διαβάσει σε ένα ιστολόγιο ότι οι δανειστές μας βλέποντας τους Έλληνες να εξεγείρονται θα προσπαθήσουν να τους τρομοκρατήσουν. Δεν έδωσα και πολύ σημασία τότε. Σήμερα βλέπω ότι δεν είχε και πολύ άδικο ο φίλος συνμπλόγκερ.
Εξοργισμένος 6 Jun 2011 11:27 AM (13 years ago)
Δεν είμαι σίγουρος, αλλά αυτές τις μέρες που ακούω διαρκώς για την λεγόμενη "αποτυχία μνημονίου" με ζώνουν τα φίδια. Δεν μπορώ να το χωνέψω ότι όλοι αυτοί οι πολύπειροι τεχνοκράτες, οικονομολόγοι, χρηματιστές υπάλληλοι του ΔΝΤ, οι οποίοι έχουν μελετήσει για χρόνια το συγκεκριμένο τρόπο δανεισμού στα κράτη, γνωρίζουν την ψυχολογία του κόσμου και τις αντιδράσεις του και ξέρουν να μελετούν καλά τα νούμερα έπεσαν τόσο έξω. Δε νομίζω ότι αποτύχανε στην τήρηση του μνημονίου αλλά πέτυχαν ακριβώς το σκοπό τους με μια μικρή απόκλιση, που, κυρίως, δημιουργήθηκε λόγο ολιγωρίας και αναποφασιστικότητας της κυβέρνησης. Πιστεύω, δε, ότι οι δανειστές μας μέσα σε όλα είχαν δεδομένη στο πρόγραμμά τους τη συναίνεση των δυο μεγάλων κομμάτων αλλά λόγω "ελληνικού παράδοξου" δεν έγινε ποτέ. Όσο για τους "αγανακτισμένους", δεν είναι και κάτι πρωτόγνωρο στα παγκόσμια δρώμενα αλλά σίγουρα δεν είναι και κάτι που δεν φοβίζει. Τα ίδια σάμπως δεν γινόντουσαν και στην Αργεντινή. Καθημερινά πολίτες κάθε κοινωνικής τάξης και ηλικίας κατέβαιναν στους δρόμους με τις κατσαρόλες τους και τη δύναμη της φωνής τους για να διαμαρτυρηθούν για την τραγική πτώση του επιπέδου της ζωής τους λόγω του χρέους που δημιουργήθηκε από την κατάχρηση και κακοδιαχείριση των πολιτικών. Ίδιες καταστάσεις με τις δικές μας, δηλαδή.
Πίσω στα δικά μας τώρα και το μυαλό μου δεν λέει να σταματήσει να σκέφτεται την πορεία των γεγονότων σε γενικό αλλά ιδιαίτερα σε προσωπικό επίπεδο. Στην αρχή της κρίσης και ακόμα όταν στην κυβέρνηση βρισκόταν ο Καραμανλής (κάπου στις τελευταίες του μέρες) αρχίσαμε να ψυλλιαζόμαστε ότι κάτι πάει στραβά. Είπαμε, δεν πειράζει μωρέ, κρίση είναι θα περάσει. Σε ένα δυο χρόνια θα ανακάμψουμε οικονομικά και θα επανέλθουμε στους παλιούς ρυθμούς. Ο Καραμανλής στην προεκλογική του εκστρατεία έλεγε συνεχώς ότι θα χρειαστεί να παρθούν σκληρά και επίπονα μέτρα. Προφανώς ήξερε τι πρόκειται να συνέβαινε μιας και ήταν ο βασικός ηθικός αυτουργός αυτής της κατάστασης. Ο Παπανδρέου από την άλλη -ακόμα δεν έχω καταλάβει αν αγνοούσε την κατάσταση και τον κορόιδεψαν ή τα ήξερε όλα και μας πουλούσε πρόλογο ότι λεφτά υπάρχουν- βλέποντας ότι δεν υπάρχει άλλη λύση μας έριξε με τα μούτρα στη λιτότητα. Πάλι, εμείς είπαμε δεν πειράζει, άντε να κόψουμε και τις πολλές εξόδους γιατί το είχαμε παρακάνει τόσα χρόνια. Δεν έγινε και τίποτα αν πιούμε καμιά μπίρα στο σπίτι κανενός φίλου. Δεν πέρασε όμως πολύς καιρός και τα πράγματα έσφιξαν ακόμα πιο πολύ. Εμείς πάλι κάναμε κουράγιο. Θα κόψουμε και τις επισκέψεις στα σπίτια των φίλων, να μειώσουμε και τα έξοδα σε βενζίνες και ποτά. Στην τελική θα καθόμαστε σπίτια μας και θα πίνουμε το ποτό μας στο μπαλκόνι. Σήμερα όμως, μετά από δύο χρόνια λιτότητας και ύφεσης έχουμε φτάσει στα όριά μας. Όχι μόνο μπίρα δεν μπορούμε να πιούμε αλλά ούτε νερό. Όλα μας τα χρήματα (όσα παίρνουμε δηλαδή) φεύγουν σε φόρους, βενζίνες, πετρέλαια και στα βασικά είδη επιβίωσης. Την βενζίνη την μετράμε με το σταγονόμετρο και αν τυχών κάψουμε κάνα ευρώ παραπάνω την εβδομάδα βγαίνουμε εκτός προϋπολογισμού. Όλα μας τα χρήματα στο κράτος. Το κράτος που κατέστρεψε τις ζωές μας.
Λοιπόν, ξέρετε κάτι; Εγώ δεν είμαι αγανακτισμένος. Είμαι εξοργισμένος. Είμαι εξοργισμένος όχι επειδή διαφωνώ με τις αλλαγές που γίνονται. Με τις πιο πολλές δημοσιονομικές αλλαγές μάλλον συμφωνώ. Είμαι εξοργισμένος γιατί κάνοντας όλη αυτή την ανασκόπηση διακρίνω ξεκάθαρα ότι όλο το βάρος του χρέους έπεσε στις πλάτες μας. Δεν είδα ούτε έναν πλούσιο να φορολογείται. Αντιθέτως τους αφήσανε να βγάλουν τα λεφτά τους έξω και να τα εξασφαλίσουν. Δεν είδα ούτε έναν υπεύθυνο να τιμωρείται. Όλοι πρόλαβαν να φύγουνε, να βρουν αποδείξεις, να περάσει η ημερομηνία που έπρεπε να δικαστούν. Βλέπω παχύδερμους βουλευτές που τόσα χρόνια κάνανε μούγκα για τα προβλήματα τις χώρας για μην επωμιστούν το πολιτικό κόστος, να βγαίνουν σήμερα και να το παίζουν φιλόσοφοι με τετράγωνη λογική. Βλέπω βουλευτές την στιγμή που εμείς δεν έχουμε να φάμε ούτε φακές να σαβουρώνουν αστακομακαρονάδες σε πολυτελή εστιατόρια και να κυκλοφορούν όλο τουπέ με τα πανάκριβα αυτοκίνητά τους.
Δεν είμαι ούτε εθνικιστής ούτε θέλω να δω στην Ελλάδα να ανθεί κάποιο φασιστικό κόμμα, όπως τραγουδούν ορισμένοι ότι θα γίνει. Αν όμως νομίζετε, ρεμάλια, ότι το μνημόνιο είναι μονόδρομος για τη χώρα μας, τότε μαζί με τη δική μου πτώση θα πέσετε κι εσείς. Όσο κατρακυλάω εγώ στη φτώχεια τόσο θα κυλήσετε και εσείς. Αλλιώς δεν δέχομαι κανένα μνημόνιο και κανένα δάνειο και άντε στα τσακίδια.
Αν έχεις τύχη διάβαινε 26 May 2011 1:23 PM (13 years ago)
Την πρωτοχρονιά, κάποιος κύριος, στου οποίου το σπίτι βρισκόμουν για δουλειά, αστειευόμενος με ρώτησε αν έπαιξα τζόκερ. Γέλασα και του απάντησα πως όχι, πρώτον διότι δεν πιστεύω στην τόσο μεγάλη τύχη, και στα παιχνίδια τύπου τζόκερ θέλει πολύ από δαύτη, και δεύτερον γιατί δεν είμαι σίγουρος για την αξιοκρατία των κληρώσεων. Δεν ξέρω γιατί αλλά κάτι μέσα μου λέει ότι τα τυχερά αυτά παιχνίδια αντικατοπτρίζουν τις ελπίδες του ανόητου και όχι του φτωχού.
Προχτές, λοιπόν, άκουσα μια ιστορία που διαδραματίστηκε σε γειτονιά της Θεσσαλονίκης η οποία γειτονιά έγινε ανάστατη.
Ο Γιάννης έχει πάρει το μαγαζί από τον μπαμπά του και το κρατάει μέχρι σήμερα παλεύοντας ενάντια στην κρίση. Αυτά τα δεκαέξι χρόνια που είναι ελεύθερος επαγγελματίας ευλαβικά κάθε τρίτη αγοράζει από την ίδια λαχειοπώλησα μια σειρά λαχεία. Δεκαέξι χρόνια ελπίζει ότι μια μέρα ίσως και να έχει αυτή τον τυχερό αριθμό και να μπορέσει να αρπάξει την ευκαιρία και να ξελασπώσει μια και καλή. Δεν είναι ότι ήταν φτωχός αλλά άλλο βρε παιδί μου να παλεύεις κάθε μήνα για χίλια και δυο χιλιάδες ευρώ και άλλο να πάρεις με τη μία ένα εκατομμύριο. Ήρθε η Τρίτη, λοιπόν, και η λαχειοπώλησα περνάει από το μαγαζί του. Μαζί της όμως αυτή τη φορά κουβαλάει και τον υπερτυχερό αριθμό που θα μοιράσει πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ. Λίγο πριν είχε περάσει από το μαγαζί του κοτοπουλά ο οποίος ανάμεσα στον τυχερό αριθμό και έναν άλλο διάλεξε τελικά τον άλλο. Το ίδιο θα συμβεί και με τον Γιάννη, ο οποίος τελικά θα διαλέξει μια σειρά η οποία δεν θα κερδίσει τίποτα. Παρακάτω το ίδιο θα συμβεί και με τον περιπτερά που παίρνει και αυτός που και που από κανένα. Τα λαχεία σχεδόν τελειώνουν και ο τυχερός αριθμός βρίσκεται ακόμα στα χέρια της λαχειοπώλησας. Μπαίνει σε ένα καφενείο στο οποίο βρίσκονται αρκετοί συνταξιούχοι οι οποίοι πίνουν τα τσιπουράκια τους και αμπελοφιλοσοφούν. Αρχίζουν να διαλέγουν κάποια λαχεία αλλά κανένας δεν παίρνει το "πρώτο" ώσπου ένας συνταξιούχος ναυτικός μέσα στη σούρα του κάνει την μαγική επιλογή. Παίρνει τα μαγικά χαρτάκια και πηγαίνει σπίτι του. Την άλλη μέρα η λαχειοπώλησα μαθαίνει ότι αυτή ήταν που είχε τον πρώτο αριθμό και αρχίζει να ρωτάει αυτούς που πούλησε λαχεία αν είδαν τα νούμερά τους. Αφού περνάει από όλους φτάνει και στο καφενείο. Εκεί βλέπει τον συνταξιούχο σε κατάσταση παραφροσύνης να κερνάει όλο τον κόσμο και να φωνάζει για την τύχη που τον βρήκε κρατώντας στα χέρια του το λαχείο και κουνώντας το. Νόμιζε ότι κέρδισε 500χιλ €. Όλοι του λέγανε να μην κάνει τόσο σαματά και να το κρύψει για να μην βρεθεί μαχαιρωμένος σε καμιά γωνία. Στο τέλος κάποιος που μόλις μπήκε στο καφενείο και βλέπει το λαχείο του λέει ότι τελικά κέρδισε 1,6 εκ €.
Ο Γιάννης, που επί 16 χρόνια αγοράζει ανελλιπώς λαχεία, μόλις το μαθαίνει από τη στεναχώρια του κλείνει το μαγαζί και πηγαίνει σπίτι του να ξεχάσει.
Υ.Γ. Εδώ και καιρό θέλω να γράψω για την σαπίλα των καζίνο και τον φρουτακίων, δηλαδή για τα χοντρά ναρκωτικά του τζόγου, αλλά ο χρόνος μου με το παιδί, έχει σφίξει δραματικά!