πλέον αγωνίζεσαι μόνο για να αντέξεις
μαύρες σκέψεις
το εγώ σου να καταστρέψεις
εικόνες γύρω σε καλούν για να παλέψεις
χάνεσαι με άτομα σου λένε να επιλέξεις
ψάχνεις να βρεις το δρόμο σου να τρέξεις
και πέφτεις
θυμάσαι τη ζωή σου
γραμμές και περιθώρια
δεν βγαίνει η φωνή σου
στενεύουνε τα όρια
κοιτάς μέσα στους άλλους να βρεις τη λογική σου
περνάει όμως ο χρόνος και χάνεις την ψυχή σου
στέκεις εκεί βουβός μέσα στο πλήθος
το λάθος σου φωνάζει "μ'αυτούς πια είσαι ίδιος"
τρομάζεις σαν παιδί και τρέχεις να ξεφύγεις
και τότε η συνήθεια σου λέει "εδώ θα μείνεις"
ξέχασες ό,τι σου έδινε χαρά
μα αυτά γίνονταν κάποτε παλιά
πάει και η εμπνευσή σου
χάθηκε μέσ'το χρόνο
τέλειωσες την αρχή σου
ξέχασες και τον πόνο
δεν νιώθεις τώρα πια
μα όχι όπως πρώτα
πάγωσε η καρδιά
μα αγάπη δίνει ακόμα
χάθηκες και πονάς
μα ακόμα να βρεις λύση
κοιμάσαι και ξυπνάς
το μαρτύριο περιμένεις να σβήσει
μα ξέχασα αγαπάς
φοβάσαι μην πληγώσεις
τις λέξεις πια μετράς
και αυτό θα το πληρώσεις
το όρια και οι γραμμές
θηλειά είναι στο λαιμό σου
πέθανες πλέον λες
μα ακούω τον παλμό σου
παράτησες την πένα
και γράφεις με μολύβι
τα χέρια ματωμένα
μα έτσι ο πόνος σβήνει
προσπάθησες μου είπες να κλείσεις την πληγή σου
χάραξες νέο δρόμο και τσάκισες την ψυχή σου
κατάφερες λοιπόν όλους να τους ξεχάσεις
και αυτή η ευχή σου έπιασε
μάντεψε τι θα χάσεις
ο εαυτός σου πέταξε
αργά για να τον πιάσεις
μέσα στον κόσμο τριγυρνά
και κάθε νέο χρόνο
να σε ξανάβρει εύχεται
μα αυτό μια ευχή είναι μόνο
βρήκες και συ το βόλεμα
το έκανες τον σκοπό σου
οι μέρες σου στο ξόδεμα
δήθεν για το καλό σου
λες έγινα καλό παιδί
και έσωσα την ψυχή μου
είμαι σε όλους πια σωστή
και πάει η εκδικησή μου
ήθελες κάποτε και συ
ελεύθερη να μείνεις
ήθελες μια μικρή ζωή
και γρήγορα να φύγεις
πλέον νομίζεις πως αργεί
το τέλος σου να έρθει
και συ το θες τόσο πολύ
όσο ο χρόνος τρέχει
πώς να αντέξεις άλλωστε για πάντα εδώ να μείνεις
πάντα αέρας και φωτιά ευχόσουνα να γίνεις
μη σε παραμυθιάζουνε λοιπόν και μη φοβάσαι
κάποτε και συ για αυτούς μια ιστορία θα'σαι
φτάνει λοιπόν η ώρα σου
γραφτό και ριζικό σου
τελειώνουνε οι ρίμες σου
τελειώνει το στυλό σου
έσκισες το τετράδιο
έσβησε και ο εαυτός σου
3... 29 Jul 2011 3:07 PM (13 years ago)
Το πριν και το μετά μου
αρχίζουν να μαλώνουν μπροστά μου
το πριν μου σκοτεινό και αραχνιασμένο
το μετά καθωσπρέπει βολεμένο
και το παρόν στο κέντρο
με κοιτάει και γελάει
φωνάζει "δεν με ζεις
και η κάθε στιγμή μετράει
θα έχω γίνει πριν
όταν εκείνη χαθεί
μέσα στις αναμνήσεις θα ψάχνεις να με βρεις
και όταν το μέλλον γίνει παρόν
αυτό που είσαι τώρα θα'ναι ήδη παρελθόν
το ανώριμο παιδάκι θα σου λέει κοίτα πίσω
και εσύ θα του φωνάζεις" δεν μπορώ να σε αντικρύσω"
θα ξέρεις μέσα σου γιατί συμβαίνει αυτό
και μάταια θα ψάχνεις τον παλιό σου εαυτό
και τότε το μέλλον θα σου κλείνει το μάτι
θα σου φτιάχνει ένα στόχο για αυταπάτη
ξέρεις απλά να σε κρατάει κάτι
να σε κάνει να γυρίζεις στον πόνο την πλάτη"
Και σένα ονειρό μου
μόνο εσένα έχω
για να ελπίζω τις νύχτες και να αντέχω
το Γολγοθά μου για να ανέβω
τη μοναξιά μου και την πίκρα να παλεύω
και αν δεν αντέξω στο λέω αλήθεια
να είσαι εσύ να μου καρφώσεις το μαχαίρι μέσ'τα στήθια
και ας ξαχάσω ποια ήμουν
και ας γίνω κάτι άλλο
θα σε έχω να με τραβάς από τον πάτο
και τα μεθυσμένα τα βράδια
έχω εσένα παρέα μου στα σκοτάδια
και ας ξεχνάω τις ρίμες μου
και ας θυμάμαι τις λύπες μου
έχω εσένα στις νύχτες μου
όταν ψάχνω να με βρω
να ξέρεις εσένα αγαπάω πιο πολύ
και ας σε ξεχνάω κάθε πρωί
μα όχι και εκείνη την αγαπώ
και θα'θελα να είναι όλα τέλεια
μα δεν μπορώ
πάντα μου χαλάνε τα σχέδια
και οι τύψεις με βοηθάνε πάλι ξανά να σηκωθώ
Και συνεχίζω την παράνοια
μέρος τρίτο
το μυαλό μου σε διαύγεια
βαρέθηκα να πίνω
και το ξέρω νόημα δεν βγάζεις ως εδώ
μα είχα να γράψω τόσο καιρό
γι'αυτό σου γράφω τη ζωή μου σε τρία μέρη
παρόν παρελθόν και ότι το μέρον φέρει
ξέρω να φτιάχνω να διαλύω καταστάσεις
το όνειρο μου στο χαρτί σε δυο διαστάσεις
και η τρίτη λείπει
γιατί δεν μπορώ να την εκφράσω
αντί γι'αυτήν υπάρχει η μνήμη
εχθρός μου μα όλα θα τα ξεπεράσω
και αν δεν φτάσω
εκεί που θέλω πάλι
θα έχω να γράψω
για του μυαλού μου τη ζάλη
όπως κάνω τόσα χρόνια
πάλι δαίμονες και τελώνια
δάκρυα δεν έχω πια
και η φωνή μου έχει σπάσει
μα τι με νοιάζουν όλα αυτά?
μπόρα είναι θα περάσει
έχω μάθει να προχωράω
να κοιτάω πάντα μπροστά και να ξεχνάω
μου'πε κάποιος τώρα πια
έχω πέτρα για καρδιά
και δεν νιώθω όπως πρώτα
έσβησε μέσα μου η φωτιά
και βουλιάζω στο σκοτάδι
μάθε το λοιπόν καλά
τον εαυτό μου έχω χάσει
και αν σου φαίνονται κουλά
όλα αυτά που έχεις διαβάσει
κάποτε ίσως γίνω όπως παλιά
και η ψυχή μου ίσως πετάξει...
Ελεύθερος πια... 8 Feb 2011 2:09 AM (14 years ago)
Βρίσκεται ανάσκελα ήρεμος να κοιτάει τον ουρανό
λες και δεν συναίβει τίποτα εκείνο το πρωινό
βυθισμένος σε ύπνο με τα μάτια κλειστά
βλέπει αντίστροφα σαν ταινία τη ζωή του να κυλά
αναρωτιέται γιατί άραγε να σκέφτεται τόσο καθαρά
είναι παράξενο γιατί τώρα τελευταία όλα στο κεφάλι του ήταν θολά
το χε πει και ο Καβάφης δύσκολο πράγμα τα γηρατειά
είχε πατήσει τα 90 και τα προβλήματα πολλά
δεν θυμόταν πλέον κανένα
είχαν σπάσει του μυαλού του τα φρένα
τελευταία διάγνωση γεροντική άνια
πολλές φορές φαιρόταν λες και βρισκόταν σε παράνοια
τα παιδιά του τον τρέχαν σε νοσοκομεία,τα έξοδα τρελά
γιατροί φάρμακα και όλα τα σχετικά
του είχαν βάλει γυναίκα αποκλειστική να τον προσέχει και καλά
ζούσαν ενωμένοι με τη γυναίκα του στο σπίτι τόσα χρόνια
αυτός τα είχε χάσει μα εκείνη τα'χε τετρακόσια
εκείνη είχε το μυαλό και αυτός είχε τα πόδια
είχαν και έξι εγγόνια
που θα'φερναν στην οικογένεια τη χαμένη της δόξα
έτσι πίστευε αυτός και ακόμα το πιστεύει
πως η νέα αυτή γενιά θα τα καταφέρει
μα πλέον δεν μπορεί καμία γνώμη να εκφέρει
απλά στην τηλεόραση αμείλητος χαζεύει
ο γιατρός είπε ανίατη περίπτωση
κάθε μέρα το μυαλό του πεθαίνει
όλο αυτό του παρελθόντος του είναι επίπτωση
τα παιδιά του υποτίθεται ζούνε ευτυχισμένοι
έχουνε κάνει οικογένειες και είναι μορφωμένοι
μα μέσα τους η απογοήτευση και η πίκρα βασιλεύει
ο γιος του ο μεγάλος τα έχει κάνει σκατά
χτυπάει τη γυναίκα του και παίζει χαρτιά
βασανίζει τα παιδιά του κυρίως ψυχολογικά
μα και σωματικά
καταστρέφει σχεδόν το σπίτι του και χάνει συνεχώς λεφτά
τον καταδιώκουν και αυτόν τραύματα παιδικά
ο πατέρας του τον έδερνε συχνά
έβγαζε πάνω του τα δικά του απωθημένα
και έτσι και αυτός συνέχισε στα δικά του παιδιά
όταν κατάλαβε το λάθος του ήταν πλεόν αργά
εκείνος μόνος του και η οικογενειά του μακριά
δεν ήθελε κανείς τους να τον δει ξανά
ο άλλος του ο γιος προσπάθησε σκληρά
σπούδασε και δεν είχε στο μυαλό του την πουστιά
βρήκε όμως μια γυναίκα με χρήματα πολλά
την παντρεύτηκε και έκαναν μαζί δυο παιδιά
φτιάχτηκε για τα καλά
ακριβά ρούχα αμάξια σπίτια και εξοχικά
ξέχασε από που ξεκίνησε και τώρα ζει στην ποζεριά
η κόρη του η μικρή
σαν αυτόν πάντοτε έστεκε βουβή
μα είχε όνειρα μεγάλα
ήθελε να βοηθάει τα παιδιά
και να γίνει δασκάλα
εντέλει τα κατάφερε με προσπάθεια και αγώνα
μα τα θέλω της αρκετά δεν πολέμησε και να που είναι τώρα
παντρέμενη με έναν άνθρωπο καλό που δεν επέλεξε όμως εκείνη
έπρεπε να κάνει στους δικούς της το χατήρι
κανένας σημασία πλεόν δεν της δίνει
και έχει μείνει πίσω την πεθερά της να φροντίζει
όλοι νομίζουν πως είναι ευτυχισμένη
μα εκείνη σιωπηλή στη γωνιά της κάτι να αλλάξει περιμένει
το σκηνικό όμως ξεφεύγει απ'του παρόντος την τρέλα
και πάει ακόμα πιο πίσω στου γάμου του τη μέρα
νιώθει συμβιβασμένος και φυλακισμένος
σαν πρόβατο που πάει για σφαγή
ενώ θα'πρεπε να είναι χαρούμενος και ευτυχισμένος
και όχι άδικα γιατί δεν την έχει ερωτευτεί
μα εκείνη είναι μεγάλη και πρέπει να παντρευτεί
με αυτήν την πράξη άλλωστε και αυτός θα βολευτεί
μάλλον όχι ακριβώς αλλά για επανάσταση ήταν δύσκολη εποχή
αγαπήθηκαν όμως στη συνέχεια πολύ
και θα έμεναν ενωμένοι μέχρι την τελευταία τους στιγμή
όμως για να καταλάβει πως βρέθηκε εκεί
το μυαλό του γυρνάει και πάλι
και η μέρα δίνει τη θέση της στο βράδυ
είναι έτοιμος να ξαναζήσει τον εφιάλτη απ'την αρχή
βρίσκεται πεσμένος στο πάτωμα σε ένα υγρό κελί
είναι δεν είναι είκοσι χρονών
και ταγμένος στο πλευρό των αριστερών
εκείνο τον Δεκέμβρη τον σκοτεινό
που η Ελλάδα παραδινόταν στον Εμφύλιο σπαραγμό
εκείνος μετέφερε πληροφορίες στο βουνό
το όνειρο του να γνωρίσει τον μεγάλο αρχηγό
γι'αυτό έκανε ό,τι του έλεγαν χωρίς δισταγμό
όμως τελικά αντί γι'αυτό
κατάλαβε πως ο φανατισμός κάνει μεγάλο κακό
μια μέρα τον κάνανε οι χίτες τσακωτό
του την είχαν στημένη από καιρό
και τώρα μετράει κάνα μήνα που βρίσκεται εδώ
κάθε μέρα ξύλο και ανάκριση
για να μάθουν τα σκυλιά για την επανάσταση
ξαφνικά μπαίνει ένας μπάτσος και τον αρχίζει στις κλωτσιές
τον τραβάει έξω αλλά όχι εκεί που τον πήγε χτες
τον πάει εκεί που γίνονται οι εκτελέσεις
μπας και τον πείσει και του βγουν πιο γρήγορα οι λέξεις
του δίνει μια γροθιά
εκείνος πέφτει κάτω σωστό κουρέλι πια
μια μάσκα πόνου το προσωπό του
σπασμένα ήδη τα μισά του πλευρά
δεν θα προδώσει ποτέ τον αρχηγό του
αίμα τρέχει απ'το κεφάλι του και απ'τα αυτιά
μα αυτός εκεί δεν λυγίζει
δεν βγάζει μιλιά
τότε ο μπάτσος αρχίζει
να του πατάει με την μπότα την κοιλιά
"μίλα ρε αρχίδι"
και η πόρτα ανοίγει
ένα άλλο καθίκι
φέρνει δεμένο μέσα ένα κορίτσι
της κρατάει κλειστό το στόμα
και κείνο όπως και αυτός είναι λιώμα
έχει τόσο καιρό να τη δει
μα αναγνωρίζει αμέσως τη μεγάλη του αδερφή
κάνα δυο χρόνια έχουν διαφορά
ερωτευμένη εκείνη με έναν αντάρτη στα βουνά
μα τώρα αυτός είναι νεκρός
και κείνη αιχμάλωτη στο τυραννικό καθεστώς
ο μπάτσος ουρλιάζει τώρα
"θα μιλήσεις ρε μουνί"
"αλλιώς θα σου γαμήσω την αδερφή"
"και μετά θα την λιώσω με τα χέρια μου μπροστά σου
να δούμε που θα πάει τότε η μαγκιά σου"
τότε εκείνος κατάλαβε πως για αστεία δεν ήταν ώρα
και κοιτώντας την βαθιά στα μάτια,τους τα είπε όλα
για το κρησφύγετο,τα όπλα και τη βόμβα
να ζήσει η αδερφή του έχει σημασία τώρα
και ας γινόταν προδότης του αγώνα
και ας τον πνίγουν οι ενοχές ακόμα
τότε ο μπάτσος κάγχασε:"το καλό μου το παιδί"
και πήγε νικητής να φωνάξει το διοικητή
η αδερφή του τον κοίταξε με μάτια θλιμμένα
ψιθύρησε:"δεν ήταν ανάγκη να το κάνεις αυτό για μένα"
εκείνος την κοίταξε με αγάπη και γύρισε αλλού το βλέμμα
τότε μπήκε μέσα ο διοικητής
και του φώναξε:"στην εξουσία δεν μπορείς να αντισταθείς
σου βρήκα τρόπο την εξορία να γλιτώσεις
για όλα σου τα λάθη έτσι θα ξεχρεώσεις
και θα συνεχίσεις μια χαρά να ζεις
την αδερφή μου τη μικρή θα παντρευτείς
όλα θα λήξουν εκεί
και το μητρώο σου θα καθαριστεί
τότε αναγνώρισε στο πρόσωπο του διοικητή
του χωριού του,που χωρίστηκε στα δύο,τον βασανιστή
που πήρε στην πρωτεύουσα μετάθεση
και κατάλαβε πως έπρεπε να συμβιβαστεί με την κατάσταση
η υπόθεση ήταν τελειωμένη
δεν μπορούσε πια να μην δεχτεί
η καρδιά του θα ήταν για πάντα φυλακισμένη
το ίδιο το μυαλό του και η ψυχή
και κάπως έτσι φτάνουμε στις εκκλησίας τα σκαλιά
με την γραβάτα να τον πνίγει σαν θηλιά
αργότερα του βρήκαν και δουλειά
έκανε και τα παιδιά
μα πάντα η ζωή του είχε μια μαύρη σκιά
ένιωθε πως δεν πάλεψε πραγματικά
πως δεν κυνήγησε τα όνειρα του αρκετά
μα και οι φίλοι του οι αριστεροί
τον παρατήσανε και αυτοί
και καλά οι προδοσία του
μα είχαν και αυτοί με τα χρόνια βολευτεί
από τότε δεν ξαναμίλησε ποτέ για την αριστερά
για τις εμπειρίες του,τις αξίες και τα ιδανικά
μάλιστα ασπάστηκε και τους φασίστες
έβριζε τους αριστερούς
τους έλεγε κομμούνια και αλήτες
όσο περνούσε ο καιρός τόσο πιο δύσκολες ήταν οι νύχτες
έβλεπε εφιάλτες με τον Άρη του και τους αλήτες
του έλεγαν μας πρόδωσες σαν Ερυνίες
μα τούτο το τελυταίο βράδυ του ήταν αλλιώτικο
τους είδε όλους χαμογελαστούς στο όνειρο
"σε συγχωρούμε" του είπαν "έλα μαζί μας στον πόλεμο"
δεν σου κρατάμε πια κακία
ξέρουμε πως πραγματικά έχει η ιστορία
για εξιλέωση τόσων χρόνων απραξίας
αυτή είναι η τελευταία σου ευκαιρία
τότε ενιωσε για πρώτη φορά ευτυχισμένος
και ρίχτηκε στη μάχη με λύσσα και μένος
επιτέλους παλεύει
για ό,τι πραγματικά πιστεύει
η καταπιεσμένη του ψυχή ελευθερώνεται
φασίστες σκοτώνει και τα όνειρα του πραγματώνονται
βρίσκει τον μπάτσο που τον βαρούσε στο κεφάλι
και του αδειάζει όλες τις σφαίρες στην πλάτη
τότε πάνω που είναι μες την τρελή χαρά
γυρνάει και ρίχνει στο αρχηγό του μια ματιά
και κείνος του φωνάζει:" είμαι περήφανος για σένα"
μα τότε βλέπει μια σφαίρα
να του τρυπάει την καρδιά
νιώθει να πετάει στον αέρα
είναι ελεύθερος πια...
Σε σένα...ξέρεις εσύ... 29 Jan 2011 3:22 AM (14 years ago)
Είναι καιρός τώρα που το σκέφτομαι
και πήρα το μάθημα μου
πρέπει να προσέχω πια τι εύχομαι
μα πλέον γίνεται χαμός μες στην καρδιά μου
είναι που δεν ξέρω που με πάνε τα όνειρα μου
και συ πρωταγωνιστείς σχεδόν σε όλα
μα πες μου γιατί να μου συμβαίνει αυτό τώρα
σε γνώρισα προσπαθώντας να ξεχάσω μια αγάπη
ήθελα απλώς μια ευχαρίστηση,μια απάτη
και συ όπως και γω δεν φοβάσαι τα λάθη
θυμάμαι εκείνο το πρώτο μας βράδυ
σαν να έγινε χτες
μου είχες πει δεν είναι όπως το θες
μα ούτε και για μένα ήταν ωραίο
η καρδιά μου ήταν αλλού
και το σώμα σου ξένο
όμως πήγα μαζί σου έτσι για λίγο
ήθελα απλά να ξεφύγω
και για σένα μια ακόμα εμπειρία
που εύκολα θα πέρναγε στην ιστορία
όχι ότι και γω δεν το χα ξανακάνει
σου είπα γουστάρω τα λάθη
το επόμενο πρωί σαν να μην είχε τίποτα συμβεί
και μεις και πάλι απλά δυο γνωστοί
όμως καμιά φορά τα φέρνει αλλιώς η ζωή
δυο άνθρωποι με σκορπισμένη ψυχή
δεν γίνεται να μην ξανασυναντηθούν καποια στιγμή
αυτή τη φορά όμως κόλλησες και συ
μα στο πα και πάλι δεν σε έχω ερωτευτεί
μα ούτε και συ
σε ξέρω καλά και είναι παράξενο
γιατί φαίνεσαι αλλιώτικο άτομο
ότι είσαι καλά το κρύβεις
και τη θλίψη σου μέσα στο πάθος σου την πνίγεις
μα και γω κάπως έτσι είμαι μη νομίζεις
όταν μιλάμε σοβαρά σχεδόν δακρύζεις
μα το δάκρυ σου είναι πίσω απ'το χαμόγελο
και προχωράς στο επόμενο όνειρο
αγάπες σε προδώσαν πολλές
και έπαψες στους ανθρώπους να ελπίζεις
ήταν μια νύχτα και τούτη απ'αυτές
που σου πα τον εαυτό μου,μου θυμίζεις
μόνο εσύ μου είπες με καταλαβαίνεις
και από τότε άρχισες την καρδιά μου λίγο λίγο να κλέβεις
το ξέρω πως και συ από τα λόγια μαγεύεσαι
και ότι σε πικραίνει διαλέγεις να το γεύεσαι
μου είπες πως μόνο εμένα εμπιστεύεσαι
σου είπα καλύτερα μαζί μου να μην μπλέκεσαι
η αλήθεια είναι ότι ούτε γω ήθελα μαζί σου να μπλεχτώ
μου θυμίζεις τόσο πολύ τον δεύτερο μου εαυτό
ξέρω πως νιώθεις δεν μπορείς να αγαπήσεις μόνο ένα
καλύτερα πολλά άτομα
και ας μην έχεις στην ουσία κανένα
ερωτεύεσαι μα γρήγορα κοιτάς αδιάφορα
δυο άτομα σημάδεψαν και σένα τη ζωή σου
μα τώρα αγνοούν απλά την ύπαρξή σου
και απλά συνεχίζεις
στη ζωή σαν τους αλήτες να γυρίζεις
σάμπως και γω το ίδιο δεν κάνω?
ζωγραφίζω τη χαρά μου και μετά την παριστάνω
μου είπες πως μάγαπάς
το ξέρω φοβάσαι μη με χάσεις
το νιώθω πάντα μέσα σου πονάς
και γω σου θυμίζω καταστάσεις
ερωτεύεσαι άτομα σαν και μας ανώριμα
και μετά παλεύεις να ξεχάσεις
να μια ακόμα κλασσική μας ομοιότητα
μα εσύ στάνταρ θα με ξεπεράσεις
βλέπεις εγώ προσπαθώ να μην νιώθω τίποτα
στο είπα και μου πες δεν αξίζει αυτό
ο έρωτας είναι κάτι το μαναδικό
αλήθεια δεν περίμενα ποτέ να το παραδεχτείς
είναι που και συ το παίζεις πάντοτε πολεμιστής
δεν στο πα έτσι,μα δεν φαντάζεσαι το πόσο σ'αγαπώ
είσαι για μένα κάτι το διαφορετικό
και αυτό που νιώθω δεν μπορώ να το εξηγήσω
είσαι σαν ναρκωτικό και δεν μπορώ να ξεκολλήσω
ό,τι και να κάνω με άλλους σε σένα πάντα γυρίζω
όσο και να σε έχω δεν μπορώ να σε χορτάσω
μα δεν αντέχω μόνο κοντά σου να κάτσω
άλλωστε και συ την ίδια επιθυμία έχεις
μόνο με ένα άτομο για πολύ δεν αντέχεις
μωρό μου δεν είμαστε εμείς για σοβαρές σχέσεις
μα λιώνω όταν στην αγκαλιά σου μ'έχεις
και δεν με νοιάζει που τις άλλες μέρες παίζεις
ίσως κάποτε να βρεις τον τελικό σου προορισμό
ίσως να τον έχεις βρει
μα είναι χαμένος στων σχέσεων σου τον χαμό
και γω μάλλον θα βρω κάποιον άλλο να ερωτευτώ
άλλωστε ακόμα δεν ξέρω τι θέλω
και καταβάθος με όλους παίζω
δεν ξέρω τι θα γίνει με μας τελικά
αν θα αντέξουμε στου χρόνου τη φθορά
δεν ξέρω αν θα είσαι η λύτρωση ή η καταστροφή μου
μα πλέον παίζεις πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή μου
ότι και αν έγινε με τίποτα πια δεν το αλλάζω
και δεν θέλω απ'τη ζωή μου ποτέ να σε χάσω...
Hip hop και low bap 13 Jan 2011 11:21 PM (14 years ago)
Το low bap μου φώναξε "για τα όνειρα σου να παλέψεις"
το hip hop με έπιασε απ'τον ώμο
και μου πε είμαι εδώ για σένα μόνο
νομίζω ότι αξίζει να αντέξεις
και κανένα ποτέ μην πιστέψεις
ο Θεός για πάντα χάθηκε
και οι ζωντανοί φτιάχνουν αιρέσεις
γιατί είσαι δω μου είπε δεν ξέρω
όμως ότι μπορώ θα σου προσφέρω
να ξεφύγεις για πάντα απ'τα δεσμά σου
να νιώσεις άνθρωπος,να βρεις τη χαρά σου
θέλω να φύγω του είπα μακριά
και μου πε "μείνε εδώ αυτό είναι η μαγκιά"
τότε ήρθε πάλι το low bap
να μου μιλήσει για την προσφυγιά
να μου θυμίσει τους παππούδες μου τους πρόσφυγες
που πάλεψαν πολύ,δεν έγιναν αυτόχειρες
έμαθαν να αντέχουν της ζωής τα χτυπήματα
να ξεπερνούν χιλιάδες προβλήματα
πάντα παρέα τους η μοναξιά τους
και οι αναμνήσεις να φωλιάζουν στην καρδιά τους
έτσι μεγάλωσα και γω μέσα στα παραμύθια
σ'αυτά όμως πάντα κρυβόταν η αλήθεια
μα μετά την είδα αλλιώς ανώριμη και δειλή
δεν άντεχα τα χαστούκια που μου έδινε η ζωή
και βούλιαζα στην κόλαση μέρα με τη μέρα
ώσπου ήρθε πάλι το hip hop να με βγάλει απο κει μέσα
και το low bap μου δώσε δύναμη
"δεν είναι ακόμα η ώρα σου να φύγεις
έχεις ακόμα πράγματα να ζήσεις
στην τελική ακόμα δεν έχασες
την μάχη έτσι μην αφήσεις"
τότε hip hop και low bap μου έδωσαν το χέρι
και μου παν με ένα στόμα
"θα φύγεις κάποτε μα θα πας σε επίγεια μέρη
το τραγούδι σου δεν τελείωσε ακόμα"
και τότε ξαναχαμογέλασα
και έφτασα εδώ που έχω φτάσει
μέσα από ένα μονοπάτι γεμάτο λάθη
hip hop και low bap έγιναν φίλοι μου
να με συντροφεύουν σχεδόν κάθε βράδυ
όπως και τώρα που γράφω αυτές τις ρίμες
βρίσκονται απέναντί μου και κάθονται οι δυο γνωστοί αλήτες
στα μάτια τους βασιλεύει η απορία
κάπου κάπου κοιτούν ο ένας τον άλλο με ειρωνεία
τότε σπάω τον πάγο και αρχίζω τη συνομιλία
μα η φωνή μου ηχεί γεμάτη αγωνία
τους λέω ρε μάγκες δεν καταλαβαίνω της κόντρας σας τον λόγο
σάμπως και οι δυο για τα ίδια δεν φωνάζετε
για ό,τι λείπει από τούτο τον κόσμο
δυο κινήματα τόσο ίδια
τότε γιατί το μίσος κυριεύει των οπαδών σας τα στήθια?
τότε πετάγεται το low bap έτοιμο να με βρίσει
και το hip hop το κοιτάζει έτοιμο να του ορμήσει
με ρωτάει"αλήθεια?"
πως γίνεται και τους δυο μας να ακούς?
ανήκεις και συ στους δήθεν μπερδεμένους και δειλούς?
το hip hop μου λέει μου μοιάζεις
γι'αυτό πρέπει να διαλέξεις μια απ'τις δυο φάσεις
ακούστε λέω παλιά βαφτίστηκα στην ιδέα της μουσικής
και διάλεξα το δρόμο της hip hop σκηνής
έπεσα θύμα της γνωστής πλεκτάνης
και τάχθηκα στο ένα στρατόπεδο της μάχης
ffc πλέον οι θεοί μου
και όλοι οι άλλοι mcs δασκαλοί μου
βρισκόταν όμως και το low bap εκεί
να τους μοιάζει τόσο πολύ
τότε έμαθα την ιστορία
και του μίσους σας την αρχή
active member και ffc
δυο dj και δυο mc
φίλοι που ξεκίνησαν μαζί
να φέρουνε το φως σε μια εποχή σκοτεινή
μα ένα live στάθηκε η αφορμή
η φιλία τους να διαλυθεί
και η φάση μας στα δυο να χωριστεί
bd foxmoor και ρυθμοδαμαστής
τσακώθηκαν και δημιούργησαν το σχίσμα της σκηνής
φυσικά η πραγματική αιτία ποιος δημιούργησε πρώτος το hip hop
και ποιος βασιλιάς θα στεφθεί
και τότε άρχισαν ζήλιες και τσακωμοί
τραγούδια γεμάτα με θυμό και χολή
και η αιώνια μάχη σας για τον καλύτερο mc
και καλά το hip hop είναι πιο εμπορικό
και το low bap μια απάτη με έναν χοντρό για αφεντικό
μα ξυπνίστε ρε μάγκες είναι απλά μουσική
όπως είχαν πει παλιά οι txc
το παιχνίδι είναι το κοινό να αφυπνιστεί
ξέρετε και οι δυο σας καλά πως το μόνο που αρκεί
είναι ένα beat και δυο ρίμες
και η κραυγή μας θα ακουστεί
η άστεγη μπαλάντα σας είναι το πιο ωραίο μας τραγούδι
και οι δυο μας έχουμε έναν αλήτη φύλακα μας αγγελούδι
εμένα η μαγκιά μου είναι να ακούω στίχους
μπλεγμένους με αλλόκοτους ήχους
να σκιτσάρω παράξενες φάτσες
και να βάφω σε τοίχους
δεν ξέρω τι άλλο να πω
σταματήστε να χωρίζετε τους λίγους
που χουν μυαλό καθαρό
και ζουν μέσα απτους δικούς σας στίχους
από σας παίρνουν δύναμη και θέληση
για να αντέξουν μέσα σε καιρόυς γκρίζους
δώστε τους πίστη να κερδίσουν τα ονειρά τους
όπως κάνετε και με μένα
μην καταλήξετε δυο κινήματα
μέσα στον χρόνο ξεχασμένα
είστε αλάνια εσείς
όχι μαλάκες με κόμπλεξ και απωθημένα
οι ρίμες σας είναι το μόνο αντίδοτο
σ'αυτή την εποχή που όλα τα σαρώνει
εσείς παλεύετε ο ήλιος σας να φανεί
μέσα από ένα παράθυρο γεμάτο σκόνη
γι'αυτό λοιπόν δεν ξέρω τι άλλο πια θα πείτε
το μόνο που ελπίζω είναι στο μέλλον να τα ξαναβρείτε...
*hip hop και low bap
και το δικό μου come back!xD
ΤΕΛΟΣ... 30 Dec 2010 3:01 PM (14 years ago)
Να μαι πάλι εδώ
πάλι παρέα μου το τετράδιο αυτό
το πήρα πια το μαθημά μου
κάπου μακριά ζουν πλέον τα ονειρά μου
στον κόσμο σας μόνο η σκιά μου
δήθεν έρωτες και αγάπες
ποιον κοροιδεύω μόνο αυταπάτες
για να περάσει ο καιρός πιο γρήγορα
ποιός αντέχει τόσα χρόνια χωρίς συναισθήματα?
πάντα στο τέλος δεν μένει τίποτα
αλλά σιγά υπάρχουν και χειρότερα προβλήματα
για να κάτσεις να ασχοληθείς με τόσο ασήμαντα ζητήματα
fine λοιπόν θα συνεχίσω να ζω μέσα από ποιήματα
μέσα από χάρτινες φιγούρες
πλαστούς χαρακτήρες και καρικατούρες
εκεί άλλωστε καθορίζω εγώ των πραγμάτων την τροπή
στους ηρωές μου χαρίζω και κλέβω όποτε θέλω τη ζωή
τους δίνω ομορφιά και δύναμη
ό,τι έχω φανταστεί
και τους διαλύω αν γουστάρω σβήνοντας μόνο μια γραμμή
και χάνομαι και γω μαζί τους
μπαίνω μέσα τους και λιώνω στην ψυχή τους
και αν με ρωτήσεις θα προτιμούσα την ψηφιακή πραγματικότητα
το ονειρικό μέρος που βασιλεύουν τα χρώματα
μακριά απ'του κόσμου σας την γκρίζα ηλιθειότητα
σαπίζει η ψυχή μου στην πόλη που αγάπησα πιο πολύ
μακάρι να μπορούσα να φύγω αυτή τη στιγμή
να πάω στη χώρα που δεν θα με θεωρούν τρελή
επειδή τα προτυπά μου δεν βρίσκονται στην Δύση αλλά στην Ανατολή
και ξέρεις κάτι
δεν έχω κανέναν ανάγκη
ως τώρα μόνη μου τα έχω καταφέρει
και μόνη μου αντιμετωπίζω όσα η ζωή μου φέρνει
βαρέθηκα να ψάχνω για κάτι που δεν υπάρχει
την αλήθεια μέσα στου ψέμματος τον χάρτη
βαρέθηκα να ψάχνω το ενδιαφέρον σ'αυτή την ιστορία
το νόημα της ζωής μου και της ύπαρξης μου την αξία
τέλος λοιπόν αυτό έχει σημασία
βαρέθηκα τα καλά να διαρκούν τόσο λίγο
να περνάνε άσκοπα μέρες βουτηγμένες στο γκρίζο
βαρέθηκα να μην μπορώ σε τίποτα να ελπίζω
μα μην ανυσηχείς ότι και αν νιώθω πίσω απ'τη μάσκα μου το κρύβω
δεν ξέρω τι αξίζει και τι όχι
μάλλον κανείς και τίποτα
όποια εικόνα και αν σχηματίσεις στην γκρεμίζουν γρήγορα
κάτι μου χε πει μια φίλη μου παλιά
τις μεγαλύτερες πουστιές τις κάνουν τα καλύτερα παιδιά
τότε δεν την πίστεψα αλλά
πλέον κατάλαβα ότι είχε δίκιο τελικά
δεν εξαιρώ τον ευατό μου απ'αυτό φυσικά
γιαυτό πληρώνω τις μαλακίες μου και δεν βγάζω μιλιά
όμως βαρέθηκα να κυνηγάω την αγάπη
όπως είχα πει κάποτε με έχει χρόνια ξεχάσει
η μόνη μου ελπίδα πλέον είναι η φυγή
όχι για να μην βαριέμαι
μα για να παραμείνω ζωντανή
ξέρεις με δυσκολία κρατιέμαι
ξέροντας πως θα αργήσει πολύ αυτή η στιγμή
μέσα στον ψεύτικο κόσμο μου παρηγοριέμαι
μα δεν ξέρω για πόσο ακόμα θα είμαι δυνατή
μακάρι να μπορούσα να τα διαλύσω όλα
και να διαλυθώ και γω μαζί
ξέρω σε τρόμαξα τώρα
ή παίζει και να μην σου καίγεται καρφί
ντάξει μωρέ μη σε πρήζω
έχεις άλλωστε τη δική σου ζωή
ας είσαι εσύ καλά και αυτό μου αρκεί
και μιας που είναι και της χρονιάς η τελευταία μέρα
εύχομαι ο καινούριος χρόνος να φέρει ό,τι επιθυμεί στον καθένα
αυτά λοιπόν από μένα
και ίσως σήμερα να είναι η τελευταία φορά που πιάνω για ρίμες την πένα
χεχ!άλλωστε δεν φταίτε εσείς να πληρώνετε τα δικά μου απωθημένα...
[ziggy και φλόγα μαζί]
επ!νάτοι οι δυο μου εαυτοί!
χεχεχ!πλάκα κάνω τέρμα με τις ρίμες.ήρθε η ώρα να πω λοιπόν δυο λογάκια για το συγκεκριμένο blog...προφανώς θα σας φανεί περίεργο που δεν γράφω με ρίμες,αφού το blogάκι μου είχε αυτό τον σκοπό και έτσι είχατε συνηθίσει ακόμα και τα υστερόγραφα.χμμ...μάλλον τελικά αυτό δεν είναι υστερόγραφο αλλά επίλογος...και δεν νομίζω να έχετε δει επίλογο με ρίμες πουθενά!στο θέμα μας λοιπόν...το blog αυτό ξεκίνησε γιατί είχα φτάσει σε ένα οριακό σημείο που δεν άντεχα άλλο...και τελικά αντί να σκάσω και να ησυχάσω μια και καλή άρχισα να γράφω ρίμες και αποφάσισα να το παλέψω και όπου πάει...όσοι ξέρουν την ιστορία καταλαβαίνουν τι εννοώ...οι υπόλοιποι δεν χάνετε και τίποτα...θα με ρωτήσεις τώρα:τα κατάφερες τελικά?Ναι τα κατάφερα!και ξεκόλλησα και δεν νομίζω να ξανακολλήσω ποτέ.αν θελήσω να πεθάνω θα το κάνω κατευθείαν...τέσπα έχω φτάσει για ακόμα μια φορά σε ένα οριακό σημείο της ζωής μου...γιατί βλέπεις ξεκολλώντας από κάτι αυτόματα κολλάς σε κάτι άλλο...ναι το ξέρω αυτό είναι πάαααρα πολύ σπαστικό...γιαυτό αποφάσισα να σταματήσω να γράφω ρίμες...όχι γενικά...εδώ...ευτυχώς υπάρχουν και τα αληθινά τετράδια και όχι μόνο τα ηλεκτρονικά...άλλωστε δεν είχα να κερδίσω κάτι από δω,όπως δεν έχω να κερδίσω και απ'το τετραδιό μου...κάποτε που είχα σκεφτεί να μην ξαναγράψω και να κλείσω το blog με σταμάτησε μια φίλη που γνώρισα εδώ μέσα...γιαυτό αυτή την φορά δεν της το είπα γιατί το ξέρω ότι θα με σταματούσε και πάλι...αυτή τη φορά έχουν τελειώσει όλα γιαυτό πρέπει να δώσω και γω ένα τέλος...ελπίζω να με καταλαβαίνεις και σόρρυ που δεν στο είπα πριν...τέσπα αυτά τα δυο χρόνια που γράφω εδώ μέσα έχω περάσει πολύ καλές και πολύ δύσκολες στιγμές...συνήθως λένε πως πρέπει να σβήνεις τις άσχημες στιγμές και να κρατάς τις όμορφες...μα εγώ για να ξεκολλήσω πρέπει να κρατήσω μόνο τις άσχημες και λυπάμαι πολύ γιαυτό...μακάρι να μην είχαν έρθει έτσι τα πράγματα...μακάρι το όνειρο να μην είχε γίνει εφιάλτης αλλά who cares?θα μου περάσει...η τελευταία μου ανάρτηση πέφτει λοιπόν σε σημαδιακή μέρα...την τελευταία αυτής της χρονιάς που με άλλαξε πάρα πολύ ως άνθρωπο...θα μου λείψει πολύ όλο αυτό...θα μου λείψεις και συ...31 του μηνός λοιπόν και αυτό είναι το 31 post...σύμπτωση ε?...ίσως...λοιπόν πρέπει να την κάνω σιγά σιγά(δεν κλαίω συχνά αλλά τώρα παίζει να με πάρουν τα ζουμιά σοβαρά)...ίσως κάποτε ξαναγράψω κάτι...ίσως τότε να έχω κάνει και την πραγματική καινούρια μου αρχή...θα δείξει...ως τότε εύχομαι σε όλους ο καινούριος χρόνος να τους φέρει ό,τι πραγματικά θέλουν(ε να προσέχετε τι εύχεστε!xP) και πάνω από όλα υγεία γιατί τελικά αυτό είναι το πιο σημαντικό!όλα τα άλλα με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο φτιάχνονται!so bb dudes!
ziggy used to be an mc
flame is still an artist!xD
Εφιάλτης... 23 Nov 2010 7:41 AM (14 years ago)
Είναι μεσάνυχτα και πάλι δεν μπορώ να κοιμηθώ
κάτι με πνίγει και με αγχώνει
δεν ξέρω όμως τι είναι αυτό
νιώθω ένα φίδι να τυλίγεται και να μου σφίγγει το λαιμό
η καρδιά μου θα σπάσει σου λέω πάω να τρελαθώ
ξαφνικά όμως αλλάζει το σκηνικό
και βρίσκομαι σε ένα δωμάτιο άδειο και μικρό
παντού σκοτάδι μόνο στο κέντρο ένα φως
ακούω έναν ψίθυρο να μου λέει" για πάντα θα μείνεις εδώ"
και οι τοίχοι έρχονται προς το μέρος μου με γρήγορο ρυθμό
αρχίζω να τρέχω μια έξοδο να βρω
μα δεν υπάρχει ούτε πόρτα ούτε παράθυρο
και γω δεν μπορώ να κουνηθώ
κάτι με κρατάει δεμένη
αρχίζω να ουρλιάζω θέλω να φύγω από δω
και αμέσως βρίσκομαι σε ένα χώρο ανοιχτό
ευτυχώς γλίτωσα είναι τόσο ήρεμα εδώ
το μέρος μου φαίνεται οικείο και γνωστό
ξαφνικά μια κραυγή πίσω μου σπάει την σιωπή
γυρνάω και βλέπω μια φίλη μου να πέφτει κάτω νεκρή
πίσω της γελάει ένας τύπος με τρομακτική όψη
στο χέρι του έχει ένα σακουλάκι με λευκή σκόνη
"πάρε μου λέει και συ
και θα φτάσεις στη λύτρωση σε μια στιγμή"
"όχι δεν πρέπει να πάρω"
η ανάγκη μεγαλώνει όσο περισσότερο σνιφάρω
θέλω να πεθάνω σκέφτομαι
να ζω με παραισθήσεις άλλο δεν ανέχομαι
γαμώτο πάλι αλλάζει το τοπίο
είμαι σε ένα μέρος που μοιάζει με νεκροταφείο
παντού γύρω μου πτώματα μα πού είναι οι τάφοι?
μαλάκα είμαι σίγουρη εδώ έχω ξανάρθει
ξάφνου ζωντανεύουν οι νεκροί
αποκρουστικές μορφές χωρίς ψυχή
νιώθω να τρέμει όλο μου το κορμί
και τότε θυμάμαι την επιδημία
μια κατάρα που θα μείνει στην ιστορία
μα τι λέω αφού έχουν πεθάνει όλοι στη γη
πως γίνεται εγώ να είμαι ακόμα ζωντανή?
και τότε ακούω του παππού μου τη φωνή
"για τον θανατό μου δεν φταις εσύ"
γυρνάω και τον βλέπω,προσπαθώ να του μιλήσω
μα από μέσα μου δεν βγαίνει φωνή
θέλω τόσα πολλά να του πω,να τον ρωτήσω γιατί
πάω να τον αγγίξω
μα έχει ήδη εξαφανιστεί
αυτή τη φορά όμως να φύγει δεν θα τον αφήσω
μαζί του θα πάω να ζήσω
τους φόβους μου ήρθε η ώρα να νικήσω
βρίσκω ένα μαχαίρι και αρχίζω τις φλέβες μου να σκίζω
το αίμα κυλάει
μα ο πόνος μέσα μου δεν σταματάει
δεν νιώθω την ψυχή μου να πετάει
αντίθετα το κεφάλι μου γυρνάει
και νιώθω την απειλή να με κυνηγάει
τέσσερις άντρες
που αντί για πρόσωπα έχουν μάσκες
αν με πιάσουν σ'αυτόν θα με οδηγήσουν
να πεθάνω δεν πρόκειται να με αφήσουν
για πάντα θα με βασανίζουν
στη φυλακή των φόβων μου θα με κλείσουν
πρέπει να τους διαλύσω
μέσα στα χέρια μου ένα πιστόλι βρίσκω
οι σφαίρες τους τρυπάνε τα κορμιά
μα αίμα δεν βγαίνει από πουθενά
αντίθετα αυτοί σηκώνονται κανονικά
πρέπει να τους σκοτώσω
και μετά το μαρτύριο μου να τελειώσω
τότε νιώθω την κάνη
στο δικό μου το κεφάλι
και πριν πατήσω την σκανδάλη
ανοίγω τα μάτια και βλέπω του δωματίου μου το ταβάνι
γαμώτο πάλι είδα εφιάλτη...
ΣΚΕΨΕΙΣ... 12 Oct 2010 1:30 PM (14 years ago)
Πολλές φορές νιώθω μόνη
και είναι απίστευτο γιατί γύρω μου υπάρχουν τόσοι
που μάλλον θα νοιαστούν
και μια λύση στο προβλημά μου θα ψάξουν για να βρούν
όμως ακόμα και αυτό δεν μου αρκεί
και μένω εκεί
να βυθίζομαι στη σιωπή
είναι δύσκολο ότι νιώθω με λέξεις να εκφράσω
είναι και ο φόβος ότι ίσως απ'τη ζωή μου τους χάσω
θέλω τόσο πολύ ότι υπάρχει μέσα μου να ξεχάσω
απλά να το αγνοήσω
και μπροστά να προχωρήσω
μα μένω πίσω
και διαλέγω πάλι με μαύρο να ζωγραφίσω
και τότε τους δαίμονες του μυαλού μου αντικρύζω
σε σκοτεινά στενά όπως τώρα γυρίζω
δε θέλω άνθρωπο να δω και σε κανένα να μιλήσω
θα μου πεις πρέπει να προσπαθήσω
στην καινούρια μου αρχή να μην λυγίσω
ξέρεις κάτι ώρες ώρες θέλω όλα να τα παρατήσω
να φύγω για πάντα και να μην ξαναγυρίσω
δεν υπάρχει κάτι εδώ να με κρατάει
το όνειρό μου μακρινό
και η αγάπη με ξεχνάει
το βλέμμα μου ανθρώπους συναντάει
με κενές καρδιές
σχέσεις πεζές
καταστάσεις κυνικές
αυτός είναι ο κόσμος μας για δες
για δες τους όλους πως τρέχουν να ξεφύγουν
κυνηγούν τη μοναξιά
για ένα καλύτερο αύριο ελπίζουν
είναι μόνοι τους μα είναι καλά
τις νύχτες νιώθουν να μεγαλώνουν τα κενά
μες την ψυχή τους
την μέρα όμως παλεύουνε για την επιλογή τους
δεν παραδέχονται τίποτα πια
πονάει η αλήθεια
μα βολεύει η ψευτιά
φίλοι χωρίζονται και πάνε μακριά
έρωτες χάνονται στου χρόνου τη σκουριά
αγάπη μια λέξη που σου ματώνει την καρδιά
και φοβάσαι να ερωτευτείς ξανά
δεν θες να ζήσεις την πίκρα για ακόμα μια φορά
δεν αντέχεις να νιώσεις άλλο πόνο
διαλέγεις να μην αισθάνεσαι
να ζεις μόνο
λες θα ρθει κάποτε η ευτυχία
και παρακολουθείς των άλλων τις ζωές σε tv και βιβλία
μα δεν έχει τέλος η δικιά σου ιστορία
γιατί η ζωή πάντα συνεχίζεται τραγική ειρωνεία
δεν πέφτουν ποτέ οι τίτλοι
και έτσι δεν βρίσκεις οριστικά την γαλήνη
συνειδητοποιείς πως είσαι απλά ενα ανθρωπάκι
και όσο και αν προσπαθείς δεν φτάνεις ποτέ στην δικιά σου Ιθάκη
άλλοι κυβερνάνε τον μικροκοσμό σου
ενώ εσύ κοιτάς με αγωνία το κινητό σου
περιμένεις ένα μήνυμα απ΄το άλλο σου μισό
που είναι μακριά σου για ένα όνειρο
και εσύ γι'αυτό άλλωστε έμεινες εδώ
να είσαστε μαζί ίσως δεν ήτανε γραφτό
πλέον παλεύεις χωρίς σκοπό
δεν έχεις τίποτα να σε κρατάει στον κόσμο αυτό
προσπαθείς από μια πεθαμένη ελπίδα να πιαστείς
σε κάτι να πιστέψεις για να αρχίσεις πάλι να δημιουργείς
μα ο πόνος σε ξεπερνάει και συ φοβάσαι ακόμα και να σκεφτείς
εαυτέ μου τρέξε γιατί θα σε προλάβει το τέλος αν δεν βιαστείς...
Used to write there... 9 Jul 2010 3:11 PM (14 years ago)
Ημερολογιό μου αγαπητό
με θυμάσαι ή να ξανασυστηθώ?
σε έχω παρατήσει είναι η αλήθεια εδώ και καιρό
και ίσως έχεις ξεχάσει τον παλιό μου εαυτό
μην μου κρατήσεις κακία γι'αυτό
γιατί δεν θα μπορώ μετά να κοιμηθώ
λοιπόν είναι Παρασκευή βράδυ
και καταλάθος άνοιξα το συρτάρι
που μέσα του κρυμμένο έχει ένα τετραδιάκι
που αναμνήσεις γράφω σχεδόν από όταν ήμουν παιδάκι
το ξέρεις καλά είμαι περίεργο τυπάκι
όχι τόσο συνηθισμένο κοριτσάκι
ξέρω όμως πως εσύ ότι και να κάνω δεν με παρεξηγείς
άλλωστε έχεις δει κρυφές πτυχές της δικής μου ψυχής
άλλωστε ότι και να γίνει δίπλα μου θα σταθείς
των εμπειριών μου σιωπηλός ακροατής
που λες άρχισα να σε ξεφυλλίζω
και σε στιγμές που πέρασαν να γυρίζω
κάποια από όσα έγραψα τα βρίσκω ακόμα και τώρα σωστά
και με παραδέχτηκα για ακόμα μια φορά
όμως σου έγραφα και μαλακίες
μην ψάξεις καν να βρεις τις αιτίες
όνειρα,φιλοδοξίες,έρωτες και ανησυχίες
πίκρες,φόβοι και μανίες
χαρές,φιλίες και απορίες
αγώνες,δυσκολείες,αλητείες και φιλοσοφίες
μόνιμο άγχος να μην ξεπουλήσω τα πιστεύω μου και τις αξίες
να μην αλλάξω όσο και αν το απαιτούν οι συγκυρίες
θυμάσαι που σου έλεγα πως θέλω να γράφω ρίμες?
έγινε τελικά και αυτό,είδες?
ήταν μια απ'τις νύχτες εκείνες
τις καταθλιπτικές,τις κρύες
που πέθαινα μαζί με τις ελπίδες
προσπαθούσα να απαλύνω τον πόνο
με τον ψεύτικο τρόπο
και βρέθηκα στον λάθος δρόμο
κάποια στιγμή όμως θυμήθηκα τον παλιό μου στόχο
στο είχα πει απ'την αρχή
θέλω να κερδίσω τη ζωή
και ακόμα παλεύω για τη στιγμή αυτή
μετά ήρθε και το άλλο όνειρο να γίνω mc
να ανέβω στη σκηνή
να τους βουλώσω το στόμα
με την πρώτη αφορμή
όμως ξέρω ότι αυτό ποτέ δεν θα συμβεί
δεν έχω flow ούτε το θάρρος ίσως και την αντοχή
δεν έχω την εικόνα που η περίσταση απαιτεί
και το να γράφω ρίμες απλά δεν αρκεί
γι'αυτό διάλεξα να εκφράζομαι πίσω από ένα pc
παρά να γίνω ένα ψωνισμένο wannabe
που νομίζει ότι κάτι πέτυχε με μια παραγωγή
στο είχα γράψει θέλω να φτάσω στην κορυφή
μα δεν ξέρω ίσως πάω και στον πάτο
στο κάτω κάτω
η προσπάθεια είναι αυτή που μετράει παραπάνω
σου είχα πει πως ήθελα να βάψω όπως ο Banksy σε όλο τον κόσμο
ακόμα και στο τείχος το σινικό
μα ίσως μείνει για πάντα όνειρο αυτό
σου είχα πει πως θα κάνω ότι είναι δυνατό
για να πραγματοποιήσω όσα περισσότερα όνειρα μου μπορώ
και ίσως κάποτε τα καταφέρω
μα προσωρινή μου εκτόνωση είναι το χαρτί και το στυλό
Αγαπητό μου ημερολόγιο έγινα επιτέλους δεκαοχτώ
και ακόμα απορώ
πως θα καταφέρω σαν ενήλικη να συμπεριφερθώ
τη ζωή μου πίσω από ένα γραφείο να φανταστώ
θυμάσαι που σου έλεγα για τη δικαιοσύνη θέλω να αγωνιστώ
και χέστηκα για τον μισθό
τότε αναρωτιόμουν τι νόημα έχει να ζω
ποια είμαι και τι ήρθα να κάνω στον κόσμο αυτό
αν ποτέ πραγματική αγάπη θα βρω
και γιατί πρέπει να υπάρχει στη ζωή το κακό
ερωτήματα ρητορικά και υπαρξιακά
που δεν έχω κατορθωσει ακόμα και τώρα να απαντήσω ικανοποιητικά
ενώ πληγώνω ανθρώπους που με αγαπούν καθημερινά
γιατί η ανωριμότητα βασιλεύει σε μυαλό και καρδιά
βλέπεις δεν είμαι σίγουρη ποιο απ'τα δύο φύλα προτιμώ
μαλάκα έχεις μείνει με το στόμα ανοιχτό
δεν το περίμενες από μένα αυτό
ξέρεις ήθελα από καιρό να στο πω
μα έπρεπε πρώτα να το παραδεχτώ
αν μίλαγες θα μου έλεγες να σοβαρευτώ
και να τα αφήσω όλα αυτά για το δικό μου το καλό
έχεις δίκιο δεν λέω
μα δεν θα βάλω ποτέ μυαλό
είναι της μοίρας μου γραφτό
να πληγώνομαι από όσους αγαπώ
τέσπα τέρμα με τη μοιρολατρεία
δεν βαρέθηκες και εσύ τόσα χρόνια την ίδια ιστορία?
κάθε φορά πρόσωπα διαφορετικά
μα πάντα επαναλαμβάνονται τα ίδια σκηνικά
βαρέθηκα πια αυτή την κατάσταση
να παίζω το ρόλο του κομπάρσου σε τελειωμένη παράσταση
πάντα όμως δίπλα μου εσύ
πιστός φίλος ό,τι και αν συμβεί
καταφύγιο σε κάθε δύσκολη στιγμή
πάντα σου έγραφα με το δεξί μου χέρι
τσαπατσούλικα γράμματα κανείς να μην καταλαβαίνει
άλλωστε δεν τους ένοιαξε ποτέ με μένα τι συμβαίνει
και εσυ ποτέ δεν θα 'σαι έκθεση καλογραμμένη
ίσως κάποτε θεώρησα το γράψιμο σε σένα παιδικό
συγχώρα με γι'αυτό
ίσως να έχω αλλάξει από τότε ριζικά
μα όπως γυρνάω πίσω ανακαλύπτω
πως ίδια έχω μείνει τελικά
ποτέ μου δεν σε φώναξα ημερολόγιο αγαπητό
ούτε κάποια προσφώνηση βρήκα κατάλληλη για το σκοπό αυτό
ποτέ δεν έψαξα να βρω αν είσαι αρσενικό ή θηλυκό
πάντοτε ξεκινούσα και τελείωνα με το γεια
και μην φοβάσαι αυτή που σου γράφω δεν είναι η τελευταία φορά
απλά ό,τι σου γράφω από δω και πέρα
θα αφορά μόνο εμένα
όπως γίνεται άλλωστε τόσα χρόνια
πρέπει όμως να πάω για ύπνο τώρα
γαμώτο πότε πήγε τόσο αργά?
θα τα ξαναπούμε ρε συ γεια...
Για την Αλς! 21 Jun 2010 3:14 PM (14 years ago)
Αλς χρόνια πολλά
σου εύχομαι να τα εκατοστήσεις χωρίς άσπρα μαλλιά
ότι θέλεις να βρεθεί στην δική σου αγκαλιά
να φτάσεις τον στόχο σου και ακόμα πιο ψηλά
να δώσεις με αγάπη τη γνώση στα παιδιά
να τα κάνεις να αγαπήσουν τα σχολειά
να γίνεις το προτυπό τους
να μπεις μες το μυαλό τους
και να μιλήσεις σε κάθε εφηβική καρδιά
να τα κάνεις τη γλώσσα μας να αγαπήσουν
και στις δυσκολίες που θα 'ρθουν να μην λυγίσουν
συνέχισε να γεμίζεις των δικών σου τις ζωές με ομορφιά
και να με ακούς να σε πρήζω καθημερινά
ξερείς μαρέσει πολύ που μου δίνεις συμβουλές
άσχετα που δεν σ'ακούω τις περισσότερες φορές
πραγματικά δεν περίμενα να βρω άτομο σαν εσένα
και συνέχισε να γελάς συνέχεια
μην σταματήσεις ποτέ ότι και αν συμβεί
μπορεί να μην γνωριζόμαστε καιρό πολύ
όμως νιώθω πως μέσα μου έχεις δει
είναι τόσο παράξενο μια φίλη αληθινή
μέσα από ένα pc
τόσο περίεργο σε μια τόσο επιφανειακή εποχή
μα εσύ είσαι σαν τη μεγάλη μου αδερφή
που ότι και αν χρειαστώ είναι πάντα εκεί
τι και αν δεν έχουμε ακόμα από κοντά γνωριστεί
κάπως κάπου κάποτε και αυτό θα συμβεί
cho και μια στιγμή
το ίδιο εννοείται ισχύει και για σας
μα αυτές οι ρίμες είναι για την Αλς
Αλς μου λοιπόν αφιερωμένο σε σένα εξαιρετικά
αλλά ξέχασα ήθελα απλά
να σου πω ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ Νο 2... 15 Jun 2010 1:08 AM (14 years ago)
Ελλάς Ελλήνων νούμερο δύο
ώρες ώρες μου'ρχεται να σου πω αντίο
Ελλαδίτσα μου έχεις ταλέντο να διώχνεις τα παιδιά σου
και να διαφημίζεις τη δήθεν ομορφιά σου
το κιτσαριό,τη δημοσιότητα και τη γκλαμουριά σου
προσκολλημένη στο χρήμα και την επιφάνεια η νέα γενιά σου
και εσύ ξεπουλάς σιγά σιγά τα πάντα ακόμα και τα νησιά σου
ενώ σε βρωμόστενα βουλιάζουν στα ναρκωτικά τα νέα παιδιά σου
μα εσύ κοιτάς να μπαλώσεις τα σκάνδαλα στα υπουργεία σου
βουτηγμένη στη διαφθορά η πολιτική ηγεσία σου
και είναι απαράδεχτη η δωρεάν παιδεία σου
πάσχουσα και η δημόσια υγεία σου
αφού δεν υπάρχει επαρκές προσωπικό στα νοσοκομεία σου
μες την σαπίλα και η εκκλησία σου
μια τσόντα μπορεί να κοιμήσει το μυαλό του ανδρικού σου πληθυσμού
βρίσκεις πάντα τρόπους για την καταστολή του νου
φοβάσαι την αντίδραση του λαού
τρόμο σου προκαλεί η λέξη ΔΝΤ
τεράστιο το μέγεθος του εθνικού εξευτελισμού
αλλά τι να πεις υπάρχει η αξία του αρχαίου μας πολιτισμού
τι και αν χρωστάει η Ελλαδίτσα μας παντού
εμείς είμαστε μονίμως αλλού
οικονομική κρίση και κατάργηση του δέκατου τρίτου μισθού
και σε έξαρση τα κρούσματα του ρατσισμού
προκαταλήψεις και στερεότυπα σε σημείο κορεσμού
όλοι είναι δήθεν και καλά προχωρημένοι
να υπηρετούν το lifestyle πάντοτε ταγμένοι
και μεγάλο ψέμα είναι η αποδοχή του διαφορετικού
τώρα πια παρατήσαμε την ψευτοεπανάσταση
και στραφήκαμε στην ψευτοκουλτούρα
μα έμεινε ίδια η κατάσταση
παντού ποζεριά και πνευματική σαβούρα
όλοι θα θυσίαζαν τα πάντα για μια στιγμή
που θα τους δείξει το star για λίγο στην tv
αφού είπαμε τον Έλληνα πολίτη
τον σέρνει ένα χαζοκούτι απ'τη μύτη
Ελλάς Ελλήνων λοιπόν
πουλημένων δικαστών
εξαγριωμένων εθνικιστών
ανύπαρκτων πραγματικών αναρχικών
μια χώρα στο έλεος των παρακρατικών
των πορειών ειρήνης και των επεισοδείων
των πανελληνίων και των φροντιστηρίων
των διαλυμμένων σχολείων και πανεπιστημίων
των φυλακών και των αναμορφωτηρίων
που φυλακίζουν παιδικές ψυχές
για μικροποσότητες χασίς και μικροκλοπές
ενώ έξω αλωνίζουν ελεύθεροι εγκληματίες
έμποροι ναρκωτικών και του κράτους ληστές
υποκλοπές,ομόλογα και μίζες
είχα και γω παλιά κινητό siemens
Ελλάς των κοινωνικών λειτουργών και των ιδρυμάτων
Ελλάς των εφήμερων σχέσεων και των ανθρωπίνων τεράτων
Ελλάς μόνο των υποχρεώσεων και όχι των δικαιωμάτων
Ελλάς των παρατημένων παιδιών και των ορφανοτροφείων
των εκτρώσεων και των διαζυγίων
Ελλάς της ένδοξης ιστορίας
και της υποτιθέμενης ελευθερίας
σημερινό σου πολίτευμα προεδρευομένη κοινοβουλευτική δημοκρατία
μα αν με ρωτήσουν θα τους πω
πως σε κυβερνάει του βολέματος η διακοσμητική μαλακοκρατία
και σίγουρα θα βρουν την απάντηση μου αστεία
τι περιμένω να αλλάξει κάτι?
με αυτή μου την πράξη
σιγά μην τους πειράξει
ένα ακόμα μαλακισμένο που θα τους κράξει
θα το έχουν ξεχάσει
πριν η μέρα αλλάξει
οπότε δεν έχει πλέον νόημα να πολεμάς για κάτι
αφού στη χώρα μας κυβερνά η απάτη
αν τολμήσεις να αντισταθείς
χαμένος θα βγεις
και αν πάλι πας κάτι να τους πεις
θα πληρώσεις γι'αυτή σου την κίνηση
το στόμα θα σου κλείσουν με μια μήνυση
για συκοφαντική δυσφήμηση
μα ο φόβος δεν χωράει στου δρόμου την ποίηση
πρέπει μόνο να έχεις καθαρή συνείδηση
Ελλάς Ελλήνων λοιπόν του χρυσού αιώνα
μόνο ενθύμιο από τότε έχουμε τον Παρθενώνα
το 21,τα αρχαία,τα μνημεία του αγώνα
των ηρώων τα πορτρέτα φαντάζουν τώρα σκουριασμένα
Ελλάς μου τότε ήταν χρόνια δοξασμένα
μεγαλεία περασμένα
τότε ήταν η καλύτερη εποχή σου
τώρα πια βαδίζεις στην καταστροφή σου
ειλικρινά κάποτε ένιωθα περήφανη που είμουνα παιδί σου
όμως ύστερα από όλα αυτά
που είδα,θα στο πω απλά
Ελλάδα άντε και γαμήσου...
*Συγχωρέστε με που τα είπα λίγο καθηστερημένα
και μην ψάξετε να βρειτε νούμερο ένα
το τραγούδησαν οι Στίχοιμα πολύ πριν πιάσω την πένα
όταν ακόμα κοίταζα ζωγραφιές πάνω σε τοίχους και τρένα...
18... 6 Jun 2010 9:25 PM (14 years ago)
Πέρασαν λοιπόν χρόνια δεκαοχτώ
από τότε που πρωτοαντίκρυσα τον κόσμο αυτό
σήμερα λοιπόν ενηλικιώθηκα
κάτι που ισοδυναμεί με υπευθυνότητα
μα νιώθω πως είναι απλά μια τυπικότητα
βλέπεις νιώθω πως από χρόνια έχω ενηλικιωθεί
δύσκολες φάσεις και να μιλάω γ'αυτές έχω πια βαρεθεί
όμως την περίμενα πάντα αυτή τη στιγμή
που θα πάψει να ισχύει το γαμημένο χαρτί
και θα είμαι ελεύθερη να ξεκινήσω τη δική μου ζωή
όπως εγώ τη θέλω και όχι όπως μου την επιβάλλουν αυτοί
αλλά μάλλον με γελάσανε γιατί από τώρα ξεκινούν οι συμβιβασμοί
μα ότι και να γίνει θα κάνω υπομονή
μέχρι το όνειρο μου να πραγματοποιηθεί
ώριμα ανώριμη μέσα στη λογική
ένα μικρό παιδί
που αρνείται να μεγαλώσει και να συμβιβαστεί
που ζει μέσα απο τη φαντασία την πραγματικότητα
και γεμίζει χρώμα της ζωής τη σοβαρότητα
το graffiti και το hip hop οι δικοί μου βοηθοί
και ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ffc
που είναι δίπλα μου σε όποια δυσκολία παρουσιαστεί
επίσης ευχαριστώ όσους στάθηκαν δίπλα μου
και με στήριξαν για να φτάσω ως εδώ
είναι ελάχιστοι και αληθινοί
είναι η οικογένεια μου και τους αγαπώ πολύ
μεχρι τωρα είχα εμπειρίες πολλές
όμορφες και άσχημες
ελάχιστες επιτυχίες και άπειρες στραβές
μα τι να πεις τις χρειάστηκα και αυτές
για να τις περιγράψω θα πάρει ώρες αρκετές
μα το θέμα είναι πως με δίδαξαν να μην επαναλάβω τα λάθη του χτες
όμως έχω ζήσει και φάσεις τρελές
γεμάτες αγάπη και ευτυχία ανεκτίμητες
απ'αυτες που δεν θές να ξεχαστούν
που θα δινες τα πάντα για να επαναληφθούν
μα ανήκουν πια στο παρελθόν και πίσω δεν γυρνούν
μα ο χρόνος προχωράει και οι άνθρωποι ξεχνούν
όσα όμως με σημάδεψαν απ'την ψυχή μου ποτέ δεν θα σβηστούν
τα πιστεύω μου ελπίζω με το χρόνο να μην αλλοιωθούν
μπορεί να χάσω αρκετά άτομα απο τη ζωή μου
τώρα που νέοι δρόμοι μπροστά μου ανοίγουν
μα όσοι αγαπώ πάντα μέσα μου θα μείνουν
ΥΓ:ρεεεε έγινα δεκαοχτώ
μα το μυαλό μου έμεινε σταματημένο στα οχτώ!
(παππού μου θυμάσαι τι λέγαμε τότε στο παράθυρο?
πριν δέκα χρόνια...αχ και να ζούσες τώρα...)
ΠΑΙΔΑΚΙ... 5 Jun 2010 2:12 AM (14 years ago)
Λες δεν είμαι ώριμη
κάνω συνέχεια πλάκα
με σοβαρότητα δεν αντιμετωπίζω τη ζωή
λες πως φοράω μια μάσκα
δεν σου δείχνω πως νιώθω
γιατί ρε σε ήξερα και από πάντα?
λες πως γουστάρω τις μαλακίες και αμφισβητώ τη λογική
λες πως παρά τα χρόνια μου είμαι ακόμα παιδί
λες πως μυαλό δεν θα βάλλω ότι και αν συμβεί
λες πως προσπάθησες και έκανες υπομονή
θέλησες στον δήθεν κόσμο σου να με βάλεις
μα δεν τα κατάφερες γιατί εγώ είμαι αυτή
που είμαι,και δυστυχώς για σένα δεν μπορείς να μ'αλλάξεις
και τώρα τι?θες να ωριμάσω?
ποια είμαι να ξεχάσω?
και καλά να σου μοιάσω?
θες να γελάω να πάψω?
ή μήπως και τις ρίμες μου να κάψω?
λες πως κρύβω τα αληθινά συναισθήματα μου
λες πως κρύβομαι πίσω απ'τη δήθεν μαγκιά μου
στο τέλος θα μου πεις πως σ'ανάγκασα να έρθεις κοντά μου
και τώρα για κοιτάξου στον καθρέφτη
ποιος κάνει τον μάγκα και νομίζει ότι υπερέχει?
έλα σε προκαλώ απαντησέ μου
ή μάλλον όχι προσπάθησε και ένα ακόμα ψεγάδι βρες μου
έλα έλα μην ντρέπεσαι να μου τα χώσεις
είμαι πιο μικρή από σενα θα καταφέρεις να με ταπώσεις
τι?φοβάσαι μήπως με πληγώσεις?
χα!ας γελάσω
ουπς!η πράξη μου αυτή θα έχει επιπτώσεις
και τώρα θα σε κάνω να παγώσεις
για πες μου έτυχε ποτέ σου πόνο να νιώσεις?
να θες να φύγεις μακριά για να γλιτώσεις?
να μην έχεις ένα στήριγμα κοντά σου?
να βιώσεις την απόρριψη από την οικογενειά σου?
να παραλύουν ο φόβος και η πίκρα το μυαλό και την καρδιά σου?
το ξέρω καλά δεν έχεις περάσει ότι εγώ
και γιαυτό δεν σε κατηγορώ
έχω παραπάνω εμπειρίες από όσες ένας μέσος έφηβος στα δεκαοχτώ
ύστερα από τόσα φριχτά περιστατικά
ευχήθηκα να μπορούσα να ζήσω όσο γίνεται πιο απλά
γιαυτό κοιτάζω με το γέλιο όλα να τα ξεπερνώ
και να γελάω όσο πιο συχνά μπορώ
γιατί ίσως κάποια μέρα ξυπνήσω
και να χαμογελάσω να μην είναι δυνατό
θυμάσαι τότε που με κοίταξες με μάτια απορημένα
όταν με ρώτησες και σου είπα για μένα
νόμιζες λανθασμένα
πως είμαι όπως τα άλλα κακομαθήμενα
που νοιάζονται μόνο να περνάνε καλά
και έχουν ένα σωρό απωθημένα
με ήξερες από παλιά
όμως δεν είχες προσέξει τίποτα
και μου λες πως γίνεται να γελάς
και να κρύβεις τόσο καλά μέσα σου ότι πονάς
και επιτέλους τι ασχολείσαι όλο με τα anime?
έφτασες τα δεκαοχτώ,δεν θα μεγαλώσεις ποτέ?
να κάτι ακόμα που πρέπει να μάθεις
ίσως έτσι πάψεις να με κρίνεις και ίσως με καταλάβεις
που λες δεν πρόλαβα να ζήσω χρόνια παιδικά
στα δέκα μου ωρίμασα έτσι στα ξαφνικά
τότε άρχισαν να συμβαινουν τραγικά σκηνικά
μα δεν γουστάρω να μιλάω πια γι'αυτά
και όσο για τα anime
μόνο με αυτά μπορώ και αντέχω ρε
ξεφεύγω απ'τον κυνισμό της πραγματικότητας και την απραξία
και κάνω τολμηρά ταξίδια με τη φαντασία
και η αγαπημένη μου ηρωίδα
έχει πάντα το γέλιο της για ασπίδα
σε κάθε αναποδιά και στραβή
δίνει τη δικιά της μάχη πάντα χαμογελαστή
και τωρα κάτσε εσύ εκεί
μέσα στη δήθεν σοβαροφάνειά σου βουβή
σιχάθηκα τους μεγάλους και την υπέροχή τους λογική
μου στέρησαν τη χαρά του να είμαι παιδί
μέσα στα βάσανα τους με χώσαν από μικρή
μου το επέβαλλαν να είμαι σοβαρή
γι'αυτό αποφάσισα να μην παίρνω πια στα σοβαρά τη ζωή
να σπάω πλάκα μαζί της,όπως το ίδιο κάνει μαζί μου και αυτή
να κρύβω το πως νιώθω,άλλωστε δεν έχει για τους τρίτους σημασία
να γελάω συνέχεια σε κάθε ευκαιρία
και με το γέλιο να αντιμετωπίζω κάθε δυσκολία
άλλωστε αυτό κάνω τόσο καιρό στην ουσία
μακάρι να μου έπαιρναν από την πλάτη δέκα χρόνια
και σαν παιδάκι να ζούσα λίγο ακόμα...
ΥΓ:και κάτι τελευταίο
θέλω σε όλους να απευθυνθώ
γελάστε όσο μπορείτε
όσο είναι ακόμα εφικτό
μείνετε παιδιά
όσο και αν είναι δύσκολο
προσπαθήστε στον κυνισμό τους να αντισταθείτε
στο γκρίζο της ζωής μην βυθιστείτε
δώστε χρώμα στον κόσμο αυτό
με όποιον τρόπο μπορείτε
μαζί σας και γω...
ΤΑ ΝΕΑ ΜΟΥ 2 Jun 2010 12:57 AM (14 years ago)
Έχω χαθεί τελευταία
και ξέρεις γιατί
τα όνειρά μου είναι ωραία
μα οι μπελάδες πολλοί
οι πανελλήνιες σχεδόν τέλος
διαδικασία φρικτή
πρέπει να'σαι συγκεντρωμένος
στην τσίτα το μυαλό
ναρκωμένη η ψυχή
ιστορία και παπαγαλία
δυο λέξεις που μου προκαλούν αηδία
μαθήματα χωρίς ουσία
άχρηστη δήθεν γνώση
βαρεμάρα και ανία
γλύψιμο και βαθμοθηρία
μα το αποτέλεσμα τελικά
είναι αυτό που έχει αξία
δεν γαμιέται ήταν και αυτό μια εμπειρία
ενδιάμεσα τα προβήματα πολλά
μπερδέματα τρελά
για να ανακαλύψω τι και ποια είμαι τελικά
συναισθήματα ανάμεικτα
το ένστικτο να υποδουλώνει την καρδιά
και γω να βρίσκομαι στη μέση
και να προσπαθεί το μυαλό μου να διαλέξει
ποια θα είναι η σωστή επιλογή?
μήπως να κάνω πρώτα μια δοκιμή?
μα για να πάρω τα πράγματα από την αρχή
η όλη ιστορία ξεκίνησε για πλάκα
έτσι μωρέ να γελάσουμε ξενερώνοντας έναν μαλάκα
και όμως που να το ήξερα
ότι θα ανακάλυπτα πως αυτό το πράγμα
το κρατούσα καλά κρυμμένο μέσα μου από πάντα
μόλις το συνειδητοποίησα φρίκαρα αρκετά
μετά όμως σκέφτηκα πως ίσως έτσι μπουν τα πράγματα σε μια σειρά
ούτως ή άλλως πάντοτε είμουν διαφορετική
τι θα πείραζε λοιπόν μια ακόμα αλλαγή?
κάπου εκεί βρέθηκε στη ζωή μου αυτή
και η κατάσταση μπερδεύτηκε ακόμα πιο πολύ
και γω η ηλίθεια την πίστεψα από την πρώτη στιγμή
χωρίς να αναλογιστώ αργότερα τι θα συμβεί
τυφλωμένη απ'την βλακεία
έκανα πάλι μαλακία
και πλήγωσα για ακόμα μια φορά
τον αγγελό μου που μ'αγαπαει πραγματικά
τα διέλυσα όλα σε μια στιγμή
μια λέξη αρκεί για να καταστρέψει μια σχέση δυνατή
και πίστευα πως έκανα το σωστό
δεν ήθελα να πληγώνω και να κοροιδεύω κανεναν απ'τους δυό
και εκείνη μου έλεγε πως με έχει ερωτευτεί
και μπορεί άνετα τη ζωή της μαζί μου να φανταστεί
και φαγώθηκε να χωρίσω για να είμαστε μαζί
και μόλις της το είπα λέει κατάλαβε πως δεν ταιριάζουμε εγώ και αυτή
και γω έιχα αρχίσει μαζί της να κολλάω
είμαι ανώριμη και επιπόλαιη θα πουν πολλοί
και είναι η άποψη αυτή από όλες η πιο σωστή
έφτασα στο σημείο τον εαυτό μου να χάσω
μα ο σκοπός μου ήταν να τον βρω
ίσως έπρεπε να πάθω
για να μάθω
έκανα λάθος και δεν φοβάμαι να το παραδεχτώ
φέρθηκα ηλίθεια και εγωιστικά
και μια συγγνώμη δεν αλλάζει όσα έγιναν ουσιαστικά
αυτήν δεν θέλω να τη ξαναδώ στα μάτια μου μπροστά
δεν πρόκειται να γίνω το παιχνιδάκι κανενός ξανά
άγγελε μου ότι και να σου πω είναι λίγο σ'αυτό που σου έκανα μπροστά
σε έκανα κομμάτια και το ξέρω καλά
μια συγγνώμη όπως είπα πριν δεν μπορεί να διορθώσει τίποτα
δεν περιμένω να με συγχωρήσεις μα θέλω να ξέρεις απλά
πως είσαι τα πάντα για μένα και σ'αγαπάω ειλικρινά...
Ο ΣΤΟΧΟΣ 10 Apr 2010 2:05 PM (15 years ago)
Πάλι μεσάνυχτα
τα μάτια μου κλείνουν
μα τα κρατάω ορθάνοιχτα
ξέρεις γιατί
πρέπει μέχρι αύριο να έχω βγάλει την ύλη τη μισή
φτου γαμώτο έχω και ασκήσεις στη γραμματική
πάλι δεν θα προλάβω να ακούσω μουσική
κρίμα και μου έχουν λείψει τόσο οι ffc
να μπορούσα να ξεφύγω από δω μέσα έστω για μια στιγμή
μέσα στο κεφάλι μου γίνεται μάχη
παλεύουν οι δυο μου εαυτοί
ο καλός και ο κακός
ποιός θα επιβληθεί;
σε μια μάχη άνιση
αφού στο τέλος θα κυριαρχήσει η λογική
και θα μείνω καρφωμένη εκεί
να διαβάζω ως το πρωί
με αυτό το γαμημένο άγχος να μου τρώει την ψυχή
άραγε θα τα καταφέρω
ή για όλη μου τη ζωή θα υποφέρω;
ερώτηση ρητορική
γιατί δεν ξέρεις πως τα φέρνει η ζωή
θυμάμαι ακόμα εκείνο το παιδί
που μου 'λεγε παρατησέ τα
έλα μαζί μας και όλα γαμησέ τα
δεν είσαι για αυτά εσύ
τί να σου κάνουν τα πανεπιστήμια;
μήπως και βγαίνουν από'κει 'ατομα πιο τίμια;
με μας αν μείνεις θα βγάλεις χρήμα πολύ
έμαθα πριν λίγες μέρες ότι τον χώσαν φυλακή
τον έπιασαν έξω από ένα σχολείο να πουλάει lsd
ήθελε κι αυτός για τη δόση του χρήματα να βρει
και τώρα θα περάσει όση ζωή του απέμεινε σε ένα κελί
τέσπα προχτές συνέβη ένα άλλο γεγονός
και μπήκε στο μυαλό μου ξανά ο πειρασμός
με παίρνει τηλέφωνο μια φίλη,μου λέει είμαι με τα παιδιά
μας έφεραν παρτίδα με μανιτάρια μαγικά
ξέχνα τα όλα και έλα θα περάσουμε καλά
δεν θα χάσεις,θα δεις τα πράγματα διαφορετικά
ρε συ της λέω θα το 'θελα πολύ αλλά
πρέπει να διαβάσω,γράφω λατινικά
δεν πειράζει μου λέει να σου κρατήσω μερικά;
άστο της λέω δεν είμαι για ταξίδια τώρα πια
κατάφερα να αντισταθώ για ακόμα μια φορά
χτες πάλι είμουν ομόμοια και εξάρχεια πλατεία
μαζεμένη ήταν εκεί όλη η αλητεία
άνθρωποι από διάφορες κατηγορίες
περίεργες ιστορίες
ό,τι μπορείς να φανταστείς
τρελοί,πανκιά,ροκάδες και ναρκωμανείς
νέα παιδιά με πρόσωπα σβησμένα
απ'την πρέζα γερασμένα
άγνωστοι και γνωστοί
να προσπαθούν μάταια να κρατηθούν στη ζωή
να βγάζουν μαχαίρια για ένα χάπι
να μην έχουν κανέναν να τους δώσει αγάπη
και με ρωτάνε πως άλλαξες ρε γαμώτο;
τί εννοείς όταν λες πως έχεις βάλει στόχο;
τότε σκύβω το κεφάλι
και θυμάμαι τον όρκο που είχα κάνει εκείνο το βράδυ
ύστερα από τα λόγια
που άκουσα απ'του μαλάκα το στόμα
που δυστυχώς το επίθετο του έχω ακόμα
ναι όπως κατάλαβες μιλάω για τον πατέρα μου
που ντρέπομαι τόσο πολύ που είναι αίμα μου
μου λέει πουτάνα σαν την μάνα σου και εσύ θα καταλήξεις
ούτε στο ελάχιστο για μένα δεν αξίζεις
τότε δεν μίλησα την γλώσσα μου κατάπια
με τσάκισαν τα λόγια του τα σάπια
πείσμωσα και ορκίστηκα να του αποδείξω
πως είναι ένας μπάσταρδος και ότι εγώ αξίζω
γι'αυτό λοιπόν και δεν πρόκειται να κάνω πίσω
όποιο εμπόδιο και αν συναντήσω
εκδίκηση θέλω να πάρω
και με όποιο κόστος στον στόχο μου θα φτάσω...
ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ ΓΝΩΣΤΗ... 20 Mar 2010 12:52 AM (15 years ago)
Που λες ξυπνάω το πρωί
εφιάλτη είδα δεν θυμάμαι τι
κοιτάω,πήγε εννιά η ώρα
γαμώτο πάει η πρώτη ώρα
δεν γαμιέται τσάκωσα απουσία
άρα το τι θα κάνω τώρα
δεν έχει για κανέναν σημασία
ετοιμάζομαι,λοιπόν,βγαίνω στο δρόμο
όλα έξω δείχνουν να κυλάνε ομαλά
μια καινούρια μέρα τι θα μπορούσε να πάει στραβά;
γύρω περαστικοί,παππούδες,θείτσες και σκυλιά
τα προσωπά τους καχύποπτα κενά
σε κοιτάνε περίεργα μην πας να τους παίξεις πουστιά
τους προσπερνάω και πάω να πάρω τσιγάρα
απ'τα κανονικά,έχω κόψει εδώ και καιρό απο τα άλλα
και πως με πιάνει και μόλις το ανάβω,στρίβω δεξιά
και παίρνω το δρόμο για τα στέκια τα παλιά
τότε που το crew μου ήταν κάτι άλλα παιδιά
έχω φτάσει,όμως,πλησιάζω το παρκάκι δειλά δειλά
βλέπω σε ένα παγκάκι ξαπλωμένη μια κοπελιά
καταλαβαίνει ότι έρχομαι,σηκώνεται αργά
με κοιτάει,μου λέει γεια
τι κάνεις;της λέω,μια χαρά
με ξέχασες μου λέει μαζί γυρνάγαμε παλιά
τα είχα διαγράψει για καιρό απ'τη μνήμη μου της λέω
τώρα θυμάμαι ξανά
φάληρο δεν μένεις στην πιο πάνω γειτονιά;
ναι μου λέει πώς και χάθηκες εσύ;
έγινες όπως και οι άλλοι καλό παιδί;
σε θυμάμαι που καθόσουν εδώ βράδια πολλά
ναι ρε συ της λέω τα ξέχασα όλα αυτά
νταλαβέρια,μαύρα και ναρκωτικά
δεν με έβγαλαν πουθενά
είπα να αλλάξω ζωή
όμως για πες τα νέα σου,πώς είσαι εσύ;
μου λέει δέν βλέπεις;γαμάτα περνάω εδώ
α και μου κάνεις μια χάρη σε παρακαλώ
μήπως έχεις πάνω σου να μου δώσεις κάνα ψιλό
της λέω περίμενε μισό λεπτό
δεν σε θυμάμαι έτσι εγώ
μου λέει ξέρεις μωρέ
θυμάσαι που σου έλεγα με την πρέζα δεν θα κολλήσω ποτέ;
ε τώρα κόλλησα και δεν μπορώ να ξεκολλήσω
ο δρόμος που έχω πάρει γυρισμό δεν έχει
η ζωή μου όσο πάει λιγοστεύει
μα ξέρεις τώρα πως είναι αυτά
με την πρέζα κάνεις ταξίδια μακρινά
και άμα πορωθείς την πρώτη φορά
μετά κολλάς και την γουστάρεις τρελά
θυμάμαι και εσύ έπινες διάφορα παλιά
ήθελες να την κάνεις απο'δώ,να φύγεις μακριά
τι έγινε πώς και άλλαξες ξαφνικά;
μας παράτησες και κάνεις παρέα με καλά παιδιά
τι να σου πω ρε συ τυχαία έγιναν όλα αυτά
όχι πως το ήθελα αλλά
εκείνο το καλοκαίρι
σαν να με πήρε ένας άγγελος απο το χέρι
μα άστα αυτά,για πες,εσύ δεν γούσταρες τον Λευτέρη;
ναι αλάνι απ'τα γνωστά
μου έπαιξε,όμως,πουστιά
ένα βράδυ τον βρήκα με μια άλλη αγκαλιά
όμως μετά γνώρισα έναν άλλο τυπά
με περνούσε αρκετά χρόνια,καμιά δεκαριά
νόμιζα πως με αγαπάει και έκανα όνειρα για μας
όμως με έχωσε πιο βαθιά στα ναρκωτικά
με έστελνε βίζιτες σε παππούδες με λεφτά
και σε αντάλλαγμα μου έδινε κόκα και ζα
μέχρι που κόλλησα για τα καλά
του λέω μια μέρα φεύγω δεν αντέχω άλλο πια
περηφάνια δεν είχα πλέον σταλιά
ξέρεις γιατί,έψαχνα συνεχώς λεφτά
να βρω να πιω να γίνω καλά
και έτσι συνεχίζω μέχρι σήμερα
εσύ μου λέει πώς πάει;πώς την βγάζεις τελικά;
στο σπίτι της λέω τα ίδια τα γνωστά
σχεδόν κανένας δεν πατάει πια
η μάνα μου με τον ίδιο μαλάκα ακόμα
ο πατέρας μου παράτησε τις πουτάνες
είναι με μια κυριλάτη τώρα
τον αδερφό μου πρέπει να τον έχεις δει
τριγυρνάει εδώ γύρω τελευταία πολύ
δεν ξέρω αν και αυτός εχει μπλέξει
στο σπίτι όταν έρχεται δεν βγάζει λέξη
εγώ από την άλλη
δεν έπαψα να είμαι αλάνι
απλά διαβάζω,τρέχω,δεν έχω χρόνο
είναι βλέπεις που έχω βάλει άλλο στόχο
ναι μου λέει το θυμάμαι μου το λέγαν τα παιδιά
δεν διάβαζες ποτέ και είχες δεκαεννιά
όμως είχες και πάρε δώσε με μας
είχες μέσα σου την μαγκιά
της λέω είπα να αλλάξω μυαλά
να μπω σε μια σχολή,να βρω καμιά δουλειά
γιατί η κόκα μια σου δίνει πολλά
μια σε χώνει πίσω από τα σίδερα
και αν την πιεις σε τελειώνει γρήγορα
και γυρνάει που λες και με ρωτάει
και που βρίσκεις το κουράγιο ρε μικρή;
θέληση,πείσμα τι;
έχεις κάτι να σε κρατάει;
της λέω βρήκα την αγάπη την αληθινή
και αρχίζει να γελάει
πού ρε συ;
μες την ψευτιά που επικρατεί;
της λέω βρήκα στον κανόνα την εξαίρεση
εσύ δεν έχεις κανέναν για σένα να νοιαστεί;
βάζει τα γέλια πάλι,όμως,τώρα κυλάνε και δάκρυα μαζί
μου λέει πέντε χρόνια τώρα με έχουν ξεγράψει οι δικοί μου
μόνο η πρέζα έχει μείνει φίλη καλή μου
δηλαδή της λέω δεν παίζει να αλλάξεις;
την ζωή σου έτσι όπως πας σε λίγο θα την χάσεις
μου λέει την έχω χάσει ήδη
δεν με νοιάζει πια έτσι όπως έχει γίνει
κανείς δεν θα νοιαστεί,αν ζήσω ή αν πεθάνω
όχι της λέω είμαι εγώ εδώ ό,τι μπορώ θα κάνω
θέλω να σε βοηθήσω
να πεθάνεις έτσι εδώ δεν θα σε αφήσω
σε ευχαριστώ μου λέει μα έχω πεθάνει ήδη
ακόμα και ο αέρας που ανασαίνω με πνίγει
μου λεέι άντε φύγε τώρα
να πάρω τη δόση μου ήρθε η ώρα
της λέω όχι θα μείνω εδώ μαζί σου
μου λέει φύγε πέρασε η ώρα θα σε ψάχνουν οι δικοί σου
της λέω όχι θά'ρθεις και εσύ μαζί μου
θα προσπαθήσεις να ξαναφτιάξεις τη ζωή σου
μου λέει είσαι τυχερή που ξέφυγες συνέχισε τη δική σου ζωή
εγώ ότι κάνω και έκανα είναι δική μου επιλογή
εντάξει της λέω θα φύγω,μα θα σε ξαναδώ;
μου λέει ποιός ξέρει;ίσως κάποτε εκεί ψηλά να γίνει και αυτό
με αγκαλιάζει και μετά γυρίζω να φύγω
δεν ξέρω τι να σκεφτώ
τα μάτια μου έχουν δακρύσει μα το κρύβω
γυρνάω και της ρίχνω ένα τελευταίο βλέμμα
πριν την φλέβα της τρυπήσει
και η ζωη της φτάσει στο τέρμα...
ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ... 5 Feb 2010 4:50 AM (15 years ago)
Δέκα η ώρα
μέσα στην τάξη ησυχία
μόνο ο ήχος του στυλό επάνω στα βιβλία
μάθημα κατεύθυνσης λογοτεχνία
μυαλά βλέπω γύρω μου υπνωτισμένα κουρδισμένα
να υπακούν ακόμα και σ'αυτά που θεωρουν λανθασμένα
σημειώνουν ότι ακούν
χωρίς λίγο πρώτα να σκεφτούν
μα δεν με νοιάζει πια γι'αυτούς
έχει γεμίσει η εποχή μας δήθεν μορφωμένους
ψυχικά νεκρούς
έχουν τόσα πολλά διπλώματα και άλλα τόσα απωθημένα
ελπίδες και όνειρα χαμένα ξεχασμένα
με προσπάθεια μεγάλη να'ναι μέσα τους κρυμμένα
μα το δικό μου το μυαλό τρέχει μαζί με την πένα
δεν υποτάσσεται στα δικά τους δεδομένα
και αγνοεί όσους κρατούν τα στόματα κλεισμένα
ψάχνω να βρω μια απάντηση μια λύση
ποιο δρόμο η καρδιά μου να ακολουθήσει
μα παντού πρόσωπα απορημένα
περίεργη φάση λένε¨τι θα κάνουμε με σένα;"
τόσες απορίες και αμφισβήτηση
είσαι μικρή ακόμα,παιδική αντίδραση
θα μεγαλώσεις,θα καταλάβεις
θα συμβιβαστείς και θα ξεχάσεις
τον εαυτό σου,όπως,και εμείς θα χάσεις
θα πνίγεσαι μα δεν θα μιλάς
θα μάθεις ανθρώπους και συναισθήματα εύκολα να πουλάς
προκειμένου να βρεις μια δουλειά
θα ξεχάσεις κάθε συνήθεια αγαπημένη παλιά
θα σε πείσουν πως η διεκδίκηση δικαιωμάτων είναι κακιά συνήθεια
ενώ θα ψάχνεις μάταια μες το ψέμα τους να βρεις μια αλήθεια
μα εγώ κλείνω τα μάτια και τα αυτιά μου
δεν θα τους αφήσω να ναρκώσουν την ψυχή και τα συναισθήματά μου
δεν θα τους κάνω τη χάρη
να σκύψω το κεφάλι
να δεχτώ χωρίς αντίσταση την τυποποιημένη τους γνώση
όσα το συμφέρον τους στο νου μου θέλει να καρφώσει
σιχάθηκα την ωριμότητα και τη λογική
μέσα στον κόσμο τους θα παραμείνω ένα ατίθασο παιδί
και όλα αυτά τα είπα με αφορμή
την αγανάκτηση που νιώθω για την κατάσταση αυτή
όμως πέρασε κι αυτή η ώρα,πλησιάζει η έβδομη
και φτάνει η στιγμή
για τη νόμιμη απόδραση απ΄του σχολείου τη φυλακή...
I'M BACK... 11 Dec 2009 10:02 AM (15 years ago)
Πάλι εδώ
είχα να γράψω καιρό
δεν το ξέχασα όμως το παιχνίδι αυτό
σκέψεις και λέξεις μπερδεύονται
ψυχή και μυαλό
πραγματικότητα και φαντασία μπλέκονται
το αποτέλεσμα μοναδικό
έκανα λοιπόν ένα διάλειμμα μικρό
μην νομίζεις πως το επέλεξα συνειδητά
απλώς συνέβησαν γεγονότα σημαντικά
καλά και άσχημα
σημασία δεν έχουν πια
όπως είπα και παλιά
έχω δίπλα μου ανθρώπους που νοιάζονται πραγματικά
μακριά απ'την ψευτιά και τα λόγια τα πολλά
μόνο αγάπη και χαρά
η χαμένη μου ελπίδα επέστρεψε ξανά
και η φλόγα καίει πάλι στην καρδιά
γι'αυτό και θέλω να τους πω
ένα μεγάλο ευχαριστώ
που με κράτησαν να μην βυθιστώ
και μου δίνουν δύναμη να συνεχίζω να ζω
με οδηγό το hiphop
και βοηθούς το χαρτί και το στυλό
ξανά ιστορίες και εμπειρίες θα αποτυπώνονται εδώ
ίσως όχι τόσο συχνά
όπως έκανα παλιά
γιατί δεν παίζει αρκετός χρόνος
πανεπιστήμιο είναι ο στόχος
το μέλλον με αναποδιές και εμπόδια φαίνεται στρωμένο
μα τι να πεις έτσι είναι γραμμένο
φυγήν αδύνατον το πεπρωμένο
έτσι λοιπόν θα μείνω εδώ να επιμένω
το τέλος ή το νέο ξεκίνημα να περιμένω
και έτσι κάπως φτάνει μιας νέας χρονιάς η αρχή
έπεται συνέχεια τρελή
με ρίμες που απελευθερώνουν την ψυχή
περιστατικά απ'την καθημερινή ζωή
να καταγράφω απ'την πόλη αυτή
όσο είμαι ακόμα ζωντάνη...
ΤΑ ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΠΟΥΖΟΥΞΟΥΣ(μερος 2) 11 Dec 2009 8:35 AM (15 years ago)
ΩΔΗ ΣΕ ΜΙΑ ΘΕΑ
Α'μέρος
Με λένε μπουζουξού
κι έκοψα τις πολλές κουρού
γιατί έβαλα οχτώ κιλά
και μου μεγάλωσε η κοιλιά
και στο κολάν το κολλητό
που να χωρέσω και να μπω
γι'αυτό πήγα πάλι για ψώνια
κι αγόρασα δέκα καινούρια παντελόνια
τα καλύτερα εγώ πήρα
αφού πια είχα μεγάλη πείρα
στοκ,κινέζικα,λαικές
τα ξετίναξα όλα χτες
τι κολάν,τι μπλόυζες κολλητές
για να διαγράφουν τις καμπύλες μου τις θεικές
πήρα και ένα κοντό γκρι φουστάνι
που άρεσε πολύ στο Γιάννη
με ποιότητα καλή
να κολακεύει το ωραίο μου κορμί
και σαν και αυτό καμία άλλη
στον κόσμο να μην έχει βάλει
Β'μέρος
Με λένε μπουζουξού
κι άλλη δεν θα βρεις αλλού
τά'χω ακόμα με τον αλβανό
που είναι μεγάλο τεκνό
Αχ πόσο τον αγαπώ!
μα αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορώ
και να τον απατώ
και νά'χω και άλλο ένα τεκνό
που έχει cabrio καλό
κόκκινο και ακριβό
κάνει για μένα τα πάντα
γι'αυτό φοράω ένα ζευγάρι μούφα prada
και είμαι σαν μια μύγα μεσ'το αμάξι
κι όλους τους έχω αναταράξει
Γ'μέρος
Βόλτες στο Σύνταγμα πηγαίνω
και καμιά μούφα burberry γυρεύω
μα δεν θέλω να ξοδευτώ
θα δώσω μόνο μέχρι πέντε ευρώ
μα ας είναι και μούφα gucci
για να ταιριάξει με το παλιό σκισμένο μου παπούτσι
Τι και αν νηστεία είναι και Σαρακοστή
εγώ τρώω σουβλάκι στις δέκα το πρωί
μαζί με τον φίλο μου τον gay τον emo
που τρώει μόνο μέλι φίνο
που τα ρούχα της μάνας του φοράει
και όλα τα αγόρια αυτός κοιτάει
και με μια άλλη χαζή κάνω παρέα
και περνάμε πολύ πολύ ωραία
έχουμε ταιρίαξει πολύ
κι όλος ο κόσμος το θωρεί
κι όλος ο κόσμος θα το λέει
όλοι το ξέρουν και μας θαυμάζουν
και γι'αυτό στο σχολείο μόνο εμάς κοιτάζουν
Δ'μέρος
Τα Σάββατα στα village συχνάζω
και το μπούστο μου όλο έξω βγάζω
το μαλλί μου είναι λιγδιασμένο
κι απ'τις βαφές ξεφτισμένο
Την ουρά του αλόγου έκοψα
και σαν τρέσα στο μαλλί μου την έβαλα
με το πορτοκαλί το κοκαλάκι
αυτό του μπάνιου
μπαμ από χιλιόμετρα θα κάνει
και στην τηλεόραση καριέρα μεγάλη
θα είχα κάνει
και στα κανάλια όλοι θα'θέλαν να μ'είχαν βγάλει
μα τα κυκλώματα με φάγανε
μιας και όλοι τώρα για μένα θα μιλάγανε
αλλά έτσι είναι να κάνουν οι άσχετες καριέρα
η Μπεζεντάκου και η Λίτσα η Πατέρα
Ε'μέρος
Εγώ είμαι αυτή η μπουζουξού
η γκόμενα του αλβανού
Είμαι μια βλαμμένη κότα
που φοράει μια ξεχειλωμένη μπότα
Βρομάω από δυο μέτρα πατσουλί
και περπατάω σαν τραβεστί
Μα πέρασε η ώρα
πρέπει τον αλβανό νούμερο δύο να συναντήσω τώρα
και έτσι κάπου εδώ φτάσαμε στο τέλος
μην ανησυχείτε όμως θα υπάρξει προσεχώς και τρίτο μέρος!!!
ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ:η πρώην παρέα τoυ απουσιολόγιου a.k.a SUENOS crew
ΔΥΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟΙ ΚΟΣΜΟΙ 23 Jul 2009 2:55 AM (15 years ago)
Τέλειωσαν οι στιχοι
πάλιωσαν οι μύθοι
στέρεψε η ψυχή μου απ¨του παρόντος τη λήθη
δεν αντέχω πια
έπρεπε να¨χω φύγει ήδη
αφήστε με να ζήσω στο δικό μου παραμύθι
αφήστε με να κάνω ένα ταξίδι με της φαντασίας μου τα φτερά
εκεί που ήταν αλλιώς των ανθρώπων τα μυαλά
εκεί που κυριαρχούσε η αγάπη και η ανθρωπιά
εκεί που υπήρχε μια ελπίδα για ζωή
και μπορούσε η γνώμη κάποιου ελεύθερα να ακουστεί
όμως όποιος μίλαγε είχε κάτι ουσιαστικό να πεί
όχι όπως τώρα που μπορεί πανεύκολα να ξεφτιλιστεί του καθενός η ζωή
και δεκάδες νούμερα παρελαύνουν στο κουτί
εκεί που τα βράδια δεν είχες για συντροφιά τη μοναξιά
και δεν δούλευαν στα φανάρια μικρά παιδιά
στο μέρος εκέινο που δεν κυβερνούσε το χρήμα
και στα χείλη των ανθρώπων δεν ζωγραφιζόταν η πίκρα
εκεί που δεν υπήρχαν λέξεις όπως φτώχεια και πείνα
και υπήρχαν δάση στη γη και όχι καμένα τοπία
εκεί που οι πολιτικοί ήταν ηγέτες πραγματικοί
και δεν ενδιαφέρονταν μόνο η εξουσία τους πως θα επιβληθεί
και ποιος περισσότερο τους αδύναμους θα εκμεταλλευτεί
εκεί που οι αναρχικοί
είχαν μια ιδεολογία στην οποία έμεναν πιστοί
και προσπαθούσαν να πετύχουν μια ριζική αλλαγή
όχι όπως τώρα που αδρανούν και λουφάζουν σε μια γωνία
μέχρι την επόμενη πορεία
που η μόνη τους ασχολία
θα είναι να πλακωθούν με τους φασίστες χωρίς αιτία
θα ήθελα να πάω σε ένα σχολείο παλαιότερων καιρών
από εκεί που δεν έβγαιναν γενιές μορφωμένων ρομπότ
εκεί που διδασκόταν η χρήσιμη γνώση
η ωφέλιμη για τη δύσκολη ζωή
εκεί που σε όπλιζαν με σιγουριά και δύναμη
και δεν ήταν το μόνο τους μέλημα η ύλη να διδαχτεί
αλλά ούτε και του πτυχίου η απόκτηση
που ισοδυναμεί με του μαθητή την εξόντωση
μέχρι ο στόχος αυτός να επιτευχθεί
εκεί που έξι γαμημένα μαθήματα δεν σου καθόριζαν τη ζωή
και φροντηστήρια δεν υπήρχαν γιατί δεν επικρατούσε η σημερινή νοοτροπία η χρησιμοθηρική
εκεί που δάσκαλος σήμαινε λειτούργημα ιερό
και όποιος διάλεγε το επάγγελμα αυτό
είχε όραμα και σκοπό
να δώσει απλόχερα την ψυχή του και τη γνώση
έτσι ώστε ανθρώπους και όχι ζώα να μορφώσει
και δεν ενδιαφερόταν απλά για έναν μισθό
έκει όπου τα βιβλία τα σέβονταν και ήταν της γνώσης τα εργαλεία
όχι όπως σήμερα που έχουν καταντήσει κακογραμμένα εγχειρίδια βουτηγμένα στη βλακεία
και λένε περνάνε κρίση
μα δεν έχουν ψάξει να βρουν την αιτία
ή έστω μια ουσιαστική λύση
για μένα θα ήταν ιδανική επόχη
εκείνη στην οποία οι νέοι θα είχαν άποψη πραγματική
όχι ότι τους πασάρουν στην τηλεόραση
πλύση εγκεφάλου για δήθεν διασκέδαση
και τα πρότυπά τους θα ήταν άνθρωποι με υγιή μυαλά
όχι παραδείγματα προς αποφυγή που είναι τα σημερινά
εκεί που όλοι δεν θα ήταν κολλημένοι πίσω από μια οθόνη
και δεν θα ακουγόταν σε καταλήψεις και πορείες η ίδια χιλιοειπωμένη γνώμη
θά¨θελα να ζω στο μέρος εκείνο που η διαφορετικότητα θεωρούταν ευλογία
ήταν αυτό που είχε στις σχέσεις των ανθρώπων σημασία
όχι όπως στις μέρες μας που είναι ελάττωμα και αμαρτία
και ισοδυναμεί με την αποξένωση και την δυστυχία
όταν μεταξύ των ανθρώπων υπήρχε αξιοπρέπεια και εμπιστοσύνη
και σε κάθε αδικία δινόταν δικαιοσύνη
δεν ήταν βλέπεις θεσμός το λάδωμα στα δικαστήρια
και δεν σε έλεγαν εθνικιστή αν δεν έλεγες τα Σκόπια Μακεδονία
μα τι να πεις αφου μέσα στην ίδια την εκκλησία
έχει γίνει πίστη το χρήμα και προωθείται η κάθε ανωμαλία
να μην μιλήσω καν για την αστυνομία
σε κάθε εποχή ήτανε μια πληγή
και δεν είχε ουσιαστικό λόγο ύπαρξης και αξία
παρά μόνο για να υπηρετεί συμφέροντα και φυσικά την εξουσία
χωρίς να προσφέρει ασφάλεια στους πολίτες και σωστή προστασία
δεν θα αναφερθώ στις φυλακές και στων αλλοδαπών τα βασανιστήρια
γιατί άλλο να μιλήσω πια?
γιατί οι νέοι καταλήγουν στα ναρκωτικά?
εύκολη ερώτηση
αφού αξίες και συναισθήματα καλύπτονται με υλικά αγαθά
αφού έχει φωλιάσει το μίσος και η καχυποψία μέσα στην καρδιά
αφού έχει ξεχαστεί η πραγματική φιλία και τα ιδανικά
αφού όνειρα και πρότυπα γκρεμίζονται μέσα σε λίγα λεπτά
με τι μάτια να αντικρύσει ένα παιδί μια τελειωμένη κοινωνία
του λένε πάρε πτυχία για να βρεις δουλειά
και ύστερα από τόσο κόπο καταλήγει στην ανεργία
πώς μετά να μην νιώθει απογοήτευση και να μην έχει ανάγκη από κάποια ουσία?
πώς να μην επιζητά με ψεύτικους τρόπους να νιώσει λίγη ευτυχία?
όταν προσπαθεί να επιβιώσει σε μια σκληρή πραγματικότητα
όταν βιώνει την απόρριψη από την ίδια του την οικογένεια
όταν από τόσο νωρίς έχει χάσει την παιδική του αθωώτητα
όταν κάθε μέρα μαθαίνει άθελα του χρησιμοποιεί την βία και την ομώτητα
πώς μετά να μην εξελιχθεί σε μια κατεστραμμένη προσωπικότητα?
μα θα μου πεις γιατί τα βλέπεις όλα τόσο τραγικά
αφού δεν υπάρχουν μόνο αρνητικα
σε κάθε χώρα και εποχή
μου ακούγεται σαν καλογραμμένη έκθεση
ακόμα και στην δικιά μας κοινωνία υπάρχουν θετικά
ναι σίγουρα
έχουμε εναν αρχαίο πολιτισμό και μια μεγάλη ιστορία
η οπόια διδάσκεται λάθος στα σχολεία
ενώ τα αρχαία μας σαπιζουν στα ξένα μουσεία
να μην μιλήσω καν για τον σημερινό πολιτισμό μας
και του Νεοέλληνα την παιδεία
γιατί και μόνο που το σκέφτομαι με πιάνει αηδία
και μην ξεχάσω φυσικά έχουμε δημοκρατία ελευθερία
και πάνω από όλα τεχνολογία
έχει προχωρήσει πολύ η ιατρική και η βιολογία
γιαυτό κοντεύουμε να εξαφανίσουμε τον πλανήτη με τις μεταλλάξεις και τα απόβλητα
ενώ βασιλεύουν τα στερεότυπα και η κοινωνική ανισότητα
αφού και η δημοκρατία μας βασίζεται πλέον στην κληρονομικότητα
και η ελευθερία είναι σχετική γιατί μέσω αυτής προωθούνται όλα τα καταναλωτικά πρότυπα
ο καθένας πλέον έχει τη δική του εξειδικευμένη ειδικότητα
στο τέλος θα καταλήξουμε απρόσωποι σαν αριθμοί χωρις προσωπικότητα
μέχρι να εξαφανιστεί ολοκληρωτικά η γη και η ανθρωπότητα
όμως βαρέθηκα πια τα σενάρια και της ζωής την αθλιότητα
έχω βρει πλέον την δικιά μου πορεία και ταυτότητα
ο κόσμος μου είναι μέσα στα παραμύθια τις ρίμες και τα όνειρα
δεν έχω ανάγκη του κόσμου σας την βαναυσότητα
γιαυτό λοιπόν πάω να ζήσω στο δικό μου παραμύθι
και μην με ψάχνετε άλλο πια,έχω φύγει ήδη...
ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΖΟΥΣΑ ΣΕ ΠΑΡΑΜΥΘΙ... 18 Jun 2009 5:26 AM (15 years ago)
Πόσο θα¨θελα να ζω σε παραμύθι
να απαρνηθώ μια για πάντα την αληθινή μου φύση
μα είμαι άνθρωπος και αυτο δεν γίνεται να το ξεχάσω
οσο και αν θα¨θελα σε κάποιον super ήρωα να μοιάσω
σε κάποιο ων με υπερφυσικές δυνάμεις
σε κάποιου δάσους τις φανταστικές υπάρξεις
να είμουν μάγισσα με μαγικό ραβδί
σαν νεράιδα να δραπέτευα απ¨της ζωής τη φυλακή
με τις δυνάμεις μου όλο τον κόσμο να αλλάξω
και ότι με πονάει για πάντα να το θαψω
μα ξέρω πως την τωρινή ασχήμια μου δεν μπορώ να αλλάξω
γιαυτό κοιτάω με παραμύθια το μυαλό μου να ησυχάσω
τα δεσμά της στεναχώριας μου να αποτινάξω
και με τα φτερά της φαντασίας μου έστω για λίγο να πετάξω
κάποιος με ρώτησε γιατί θέλω τόσο πολύ να αλλάξω
αυτοπεποίθηση γιατί δεν έχω
και τον εαυτό μου γιατί δεν αγαπάω
του είπα στην θέση μου δεν θα¨θελες να είσαι
να μην σου δίνει κανένας σημασία
να μην έχεις για τα δικά τους δεδομένα ωραία παρουσία
να σου θυμίζουν συνέχεια αυτή σου την αδυναμία
να σε αφήνουν μόνη σου σε μια γωνία
και κάθε μέρα να πεθαίνεις από μοναξιά και από ανία
να μην αντέχεις αυτή την αδικία
και να σκέφτεσαι σαν μόνη λύτρωση την αυτοκτονία
να ξέρεις πως δεν είσαι σαν αυτούς
και ούτε πρόκειται να γίνεις
να προσπαθείς μάταια να βρεις έναν λόγο στη ζωή για να μείνεις
και δύναμη τον χλευασμό και την κοροϊδία τους να υπομείνεις
να ξέρεις πως στον δικό τους άθλιο μα όμορφο κόσμο δεν ανήκεις
και να ψάχνεις με ψεύτικους τρόπους τον πόνο σου να απαλύνεις
να σε κάνουν να νιώθεις σαν τέρας
και να απελπίζεσαι μόλις βλέπεις το φως μιας καινούριας μέρας
ακόμα και οι δικοί μου μου λένε είσαι τόσο παράξενη για εμάς
σαν να είσαι από άλλο σύμπαν στον κόσμο μας δεν κολλάς
σε όποια εποχή και αν γεννιόσουν θα είχες διαφορετικά μυαλά
το έχει η μοίρα σου φένεται να είσαι για πάντα της ζωής αυτής φυγάς
θα σε πληγώνουν για μια ζωή αυτοί που αγαπάς
και μέχρι να πεθάνεις δεν θα πάψεις να πονάς
έτσι λοιπόν και εγώ έπαψα να ελπίζω σε μια ριζική αλλαγή
ήρθε η στιγμή να το συνειδιτοποιήσω και ο φόβος μου στην επιφάνεια να βγει
τόσα χρόνια έκανα στραβά τα μάτια και προσπερνούσα την αλήθεια
να καταπνίγω φόβους και συναισθήματα μου είχε γίνει συνήθεια
όμως ένα είναι σίγουρο πως ηρωίδα δεν θα γίνω σε κάποιο απ¨τα παραμύθια
και να συνέχίσω σαν τέρας να ζω πονάει στ¨αλήθεια
και μέρα με τη μέρα πεθαίνουν τα όνειρα και οι στόχοι οι κρυφοί μου
γιαυτό όλο και πιο γρήγορα πλησιάζω στην αυτοκαταστροφή-λυτρωσή μου...
TO ONOMA MOU... 6 Jun 2009 7:15 AM (15 years ago)
me lene ziggy
kai kala to 3erw idi
pws oti kai na grapsw sti skia 8a meinei
den einai dikia mou auti i epilogi
ma 3erw pws einai grafto kai etsi 8a ginei
omws sinexizw na grafw stixous xwris tipota na me rixnei
paroles tis diskolies kai tin pikra pou exw sinadisei sti zwi
polles fores euxomai na min eixa genni8ei
eipa pws den exei noima gia kanenan i dikia mou i parousia
kalitera na eimoun fadasma ailo xwris ousia
omws mou edinan elpida ligoi filoi ali8inoi
i pioisi kai i hiphop mousiki
pou pada tin akolou8w kai me akolou8ei
se ka8e anamnisi kai nea stigmi
se ka8e pono kai kenouria arxi
autoi pou me pligwsan einai polloi
kai na tous apari8misw apla den mou arkei
logia kai pra3eis pou ginane maxairia stin psixi
elpides pseutikes kai oneira pou xa8ikan se mia stigmi
i 8lipsi pou rizwse mesa mou kai den leei me tipota na vgei
i zwi mou sxedon sini8ismeni gia ta simerina dedomena
paidi xwrismenwn goniwn me polla apw8imena
katastaseis diskoles,perasmena ma oxi 3exasmena
ekana prospa8eies apto mialo na ta diagrapsw
na min exoun simasia pia gia mena
kai etsi prospa8isa na ektonw8w vafodas se toixous kai dromous
kai grigora perasa sti lista me tous paranomous
etsi loipon apofasisa na vafw sto 8ranio kai sto xarti
ma auto apotelouse gia apovoli aptin ta3i idaniki aformi
katapiesi,to sxoleio filaki kai i ta3i to diko mou keli
kai epeisa ton eauto mou na to dextei
omws i apra3ia kai i adikia mou epnigan tin psixi
eprepe olo auto to sinais8ima kapws kapou na dioxeteutei
panw se ena podilato arxisa stous dromous na girnw
eniw8a eleu8eria,eniw8a na petw
sinais8ima magiko,ekana kati to diaforetiko
giauto mou edwsan ton xaraktirismo,agorokoritso
omws auto to paratsoukli me gemize apogoiteusi kai pliges
kai etsi xanomoun ta vradia stis erimies
omws mia mera sinadisa tis files mou tis kollites
kai i meres mou gemisane me omorfes stigmes
amesws tairia3ame kai menoume akoma enwmenes
sta diskola kai stis xares pada kai padou demenes
kai ka8ws etsi pernouse o kairos
ir8e kai gia mena i wra na erwteutw
ma omws to telos kai sautin mou tin epilogi itane kako
giati diale3a to la8os atomo
me apotelesma aptin aporipsi va8ia na pligw8w
omws den to evala katw kai prospa8isa na vrw
mia lisi apton pono gia na litrw8w
ma itan adinato apo tis skepseis kai tin eikona tou na apallagw
to pira apofasi pws den prokeitai pote na ton ksexasw
kai etsi apla sini8isa xwris auton na zw
kai istera akolou8isan nixtes apelpistikes
pou to mialo kanei strofes
kai aparnietai tis zwis tis pikres ekdoxes
psaxnei na vrei enan tropo na 3efigei
me pseudais8iseis mipws kai ftasei sti galini
omws ir8an kai fores pou vare8ika oloklirwtika etsi na zw
eprepe to telos na dwsw i oristika mia lisi na vrw
kai etsi me mono die3odo to xarti kai to stilo
kataferna estw kai gia ligo ton pono mou na 3exnw
kai arxisa na grafw stixous
ali8eies,ebeiries ma sixna kai mi8ous
parami8ia sini8ws me kako telos
ma kai oneira pou zoun stou mialou to pisw meros
anamniseis pou akoma kai twra me ponane
palies stigmes omorfes pou 8elw akoma na 8imamai
pou figane sto x8es kai pisw den girnane
kai kapws etsi kilaei i zwi mou mexri simera
ka8e mera pikres,xares,elpides kai oneira efimera
etsi einai i ka8imerinotita mou mia istoria xwrismeni se episodia
kapioi 8a poun pws moiazei me sini8ismeni sapounopera
ma egw lew koita3te kai twn allwn tis zwes
dipla mas iparxoun kai xeirotera
kai etsi eftasa ws edw gia ti zwi mou na milw
me mono aplo skopo se esas na sisti8w
omws gia na teliwnw
tis le3eis autes tis afierwnw
stis files mou pou sta8ikan koda mou
se liga a3ia melh apo tin oikogeneia mou
ston pappou mou pou san pateras mou sta8ike
ma den einai pia koda mou
8a zei omws gia pada mesa stin kardia mou
ton niw8w dipla mou koda mou
na me simvouleuei se ka8e stravotimonia mou
episis afierwmeno se osous pono,8lipsi kai orgi me kerasan
kai se osous provlimata mou dimiourgisan
giati katafera arketa apauta kai ta 3eperasa
kai etsi ligo pio dinati apo oti eimoun egina
alla kai se osous den me gnwrizan ws twra
na me gnwrisoun ir8e i wra
den me endiaferei an 8a ginw pote gnwsti
i an oti egrapsa 8a anagnwristei
apla ta parapanw eipa me mono skopo
i proswpikotita mou stin epifaneia na vgei
kai na e3igisw ti simainei to onoma mou ziggy mc...
{einai to zita vgalmeno aptin maska tou zoro
kai to giwta giati san auton sinexizw na polemw
einai diskoli i maxi pou ti lene zwi
giauto exw dipla mou mazi ta dio g
kai i pikra me dida3e pws i ipomoni kamia fora nikaei
giauto dialegw na teliwsw apla me ena y}...
XWRIS TITLO... 5 Jun 2009 1:11 PM (15 years ago)
allo ena vradi
pou trexei aptin pena mou mauro melani
alli mia fora pou anarwtieme i zwi pou 8a me vgalei
an prepei na sinexizw na zw
i ena telos na valw edw
omws oxi exw akoma ena skopo
na kanw pragmatikotita to pio megalo mou oneiro
eimai mikri ma exw perasei idi polla
se liges meres bainw sta dekaefta
ipir3an prwina pou 3ipnousa kai den eimoun kala
pou elega na arxisw ta narkwtika
gia na 3efigw apo ola auta?
i mipws na autoktonisw telika?
itan polloi oi logoi pou me odigousan stin katastrofi
i zwi mou itan martirio kai kolasi mazi
ma eipa oxi toulaxiston proswrina
wspou ta oneira mou na xa8oun oristika
kai tote 8a dwsw egw to telos
8a spasw nikimeni aptis kakias to velos
ma ws tote 8a meinw edw na perimenw
ka8e mera me tou mialou mou tous daimones na paleuw
tis pikres tis zwis na ipomenw
me monous filous to xarti kai to stilo
emeina moni mou na grafw gia oti zw
mauto ton tropo ti 8lipsi na imereuw
tis pliges kai ton pono na giatreuw
stis diskoles stigmes na 3espaw
stis elaxistes xares ton ourano na akoumpaw
kai ka8e mera na prospa8w
olo kai pio koda na fernw to xameno mou oneiro..........................
AFIERWMENO SE EKEINON........................ 28 May 2009 1:12 PM (15 years ago)
to eixan pei kai oi ffc
kapiou oktomvri tin augi
pws i zwi xwris esena einai pikri
kai diskola pernaei
kai einai i apousia sou pou va8ia me ponaei
pou den borw na diagrapsw tis stigmes mazi sou
pou nomiza pws eixa aggi3ei tin psixi sou
omws esi den eniwses tipota gia mena
kai stazei dakria touti i pena
giati niw8w adeia xwris esena
den 3erw poso 8a ade3w akoma makria sou
kai ti zwi mou 8a dina gia mia wra koda sou
omws 3erw pws pote den 8a giriseis
kai propsa8w na vrw moni mou liseis
polles fores prospa8isa na se 3exasw
ma i ka8e mou stigmi esena 8imize
na se ekdiki8w propsa8isa gia na se 3eperasw
omws i ka8e prospa8eia perissotero me pligwne
kai to martirio mou den teleiwne
wspou sto telos to pira apofasi
pws apto mialo kai tin kardia mou pote den 8a vgeis
kai sta xamena oneira mou gia pada 8a zeis..........
TROPOS ZWIS 10 May 2009 2:42 AM (16 years ago)
kai einai i zwgrafiki oli mou i zwi
na vafw me ena stilo se ena xarti
apo otan akoma imoun mikri
etsi eniw8a na eleu8erwnetai i psixi
apo to anxos ta provlimata kai tin ka8imerini katapiesi
arxika to evlepa san diaskedasi
omws ka8ws pernouse o kairos gia mena pire alli diastasi
kai egine monimi katastasi
den i8ela me tipota na 3ekollisw
kai oso pio poli skeftomoun toso pio poli i8ela na zwgrafisw
kai osa me pligwsan mesa sto xrwma na dialisw
tin xara tin orgi ton pono tin 8lipsi
kai oti sinais8ima apti psixi mou exei leipsei
erxete to graffiti na to kalipsei
einai mia ais8isi para3eni kai magiki
i paranomia stin kaliteri tis morfi
i prospa8eia enas toixos na vaftei
na apofigei i poli mia akoma gwnia me gri
na parei ligo xrwma tis megaloupolis i zwi
omws apo tous sintiritikous
i zwgrafiki panw se toixous
8ewreitai fthora kai katastrofi 3enis periousias
mia pra3i aneu ousias kai a3ias
kai opoios einai writer 8ewreitai eglimatias
ta ktiria me graffiti mia sketi parakmi
omws to street art einai i nea tis texnis i morfi
kai euxaristws 8a plirwnan oloi autoi oi monternoi sintirikoi
gia na tin doun se mia kalostimeni ka8wsprepei ek8esi
ma einai an8rwpakia kai fovountai na polemisoun to katestimeno
pada omws krifa xamogeloun otan doun enan toixo xaroumena vameno
ma prospernoun di8en adiafora me to kefali skimeno
den paradexontai oti eidan kati omorfo brosta tous
mono kai mono gia na min xasoun to kiros tous kai tin idi xameni a3ioprepia tous
omws gia mena to graffiti einai kati san anapnoh
pou einai aparaititi gia na menw zwntani
otan eimai xalia me voi8aei apton pono na 3exastw
kai otan apti xara petaw sta sinnefa ligaki na prosgeiw8w
kai to stilo exei ginei proektasi tou xeriou mou
kai reoun sto xarti ta sxedia kai oi eikones tou mialou mou
se tetradia,se vivlia ma kai panw se 8rania
gia na min niw8w pote varemara kai ania
ma polloi prospa8isan na me peisoun pws auto einai mia sini8eia paidiki
kai alloi me ebodisan na sinexisw
petwntas me e3w aptin ta3i me apovoli
kai alloi simmeristikan tin idiaiterotita mou auti
kai den enoxli8ikan aptin siberifora mou tin allokoti
egw omws oti kai na egine sinexiza kai 8a sinexizw
mexri na min borw pleon ta xeria mou na kounisw
toixous kai tetradia me xrwma na gemizw
mipws kai kataferw tous petrinous an8rwpous na siginisw
kai pote den prokeitai na stamatisw...................